🔻هایکو، از ژاپن تا ایران | یادداشتی از #منصوره_محبی
(همزمان با روز تولد #ماتسوئو_باشو)

«...ژاپنی‌­ها در قرن پنجم میلادی خط را از چینی‌­ها آموختند. با این وجود، قدیمی­‌ترین مجموعه­‌های شعری در ادبیات ژاپن در قرن هشتم میلادی تدوین شد که یکی مجموعه شعر به زبان چینی و دیگری مجموعه شعر به زبان ژاپنی است که "مان یو شو" نام دارد. این مجموعه شامل فرم‌­های سنتی شعر ژاپن است که با توجه به تعداد حروف در واحدهای شعر به چهار نوع تقسیم می­‌شود. از این میان، تانکا (شعر کوتاه) محبوب‌­ترین و عمده‌­ترین فرم شعر ژاپنی شناخته شده است. این نوع شعر به ترتیب از واحدهای پنج هجایی، هفت هجایی، پنج هجایی، هفت هجایی و هفت هجایی تشکیل شده که در مجموع دارای سی و یک هجا است.
.
در قرون شانزده و هفده فرم جدیدی به نام "های­کای" رواج یافت که از واحدهای پنج، هفت و پنج هجایی تشکیل ­می­‌شود. محتوای این قالب شعری در ابتدا صرفا طنز بود اما با شروع دوره مه­ای جی (دوره تجددگرایی و غرب­زدگی ژاپن)، کم کم تعمق فکری پیدا کرد و به #هایکو تغییر نام یافت. شعر ژاپنی که به زیبایی­‌شناسی سنتی متکی بود، در این دوره مورد انتقاد واقع شد و دستخوش تغییر گردید...».

ادامه‌ی این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید:
🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/9595

☑️ @ShahrestanAdab