🌐بررسی #الگوی #فقرزدایی در #سه_قاره_جهان
🔹نظام حمایتی بسته به شرایط اقتصادی و اجتماعی کشورها بر سه ابزار سیاستی مبتنی است:
۱- مساعدت اجتماعی،
۲- بیمه‌های اجتماعی حمایتی
۳- مشاغل عمومی.
🔹برنامه‌های مشاغل عمومی با تعیین دستمزدی پایین‌تر از حداقل دستمزد قانونی، شرایطی را فراهم می‌کنند تا صرفا افراد نیازمند به برنامه بپیوندند. درواقع مشاغل عمومی ابزاری است که برای کارآمدی بیشتر منابع حمایتی بر شیوه خود هدفمندی مبتنی است. امروزه بیش از ۵۰ کشور جهان از برنامه‌های مشاغل عمومی در راستای کاهش فقر استفاده می‌کنند.
🔰 آلمان
🔹در پی این بحران، دولت آلمان در مواجهه با بیکاری گسترده و رکود اقتصادی، برنامه مشاغل عمومی را به‌اجرا گذاشت. درطول سال‌های ۱۹۳۷-۱۹۳۳، ذیل برنامه مشاغل عمومی پروژه‌هایی چون احداث بزرگراه‌ها، گسترش شبکه راه‌آهن، ایجاد کانال‌های آبی و ایجاد نیروگاه‌های برق به اجرا درآمدند. درنتیجه اجرای این برنامه‌ها، تعداد بیکاران از ۶ میلیون نفر در سال ۱۹۳۳ به ۱.۸ میلیون نفر در سال ۱۹۳۷ رسید. همچنین در فاصله سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۸، مصرف مواد غذایی حدود ۱۷ درصد، نساجی و پوشاک بیش از ۲۵ درصد و لوازم‌خانگی ۵۰ درصد افزایش یافت و رشد تولید ناخالص داخلی به نرخ سالانه ۱۱ درصد رسید.
🔹مزد تعیین‌شده برای کارکنان برنامه حدود ۷۵ درصد مزد رایج در بازار بود و هر متقاضی می‌توانست تا ۱۲ ماه در پروژه‌های مشاغل عمومی کار کند.
🔹براساس قانون، پروژه‌های مشاغل عمومی باید برای جامعه دارایی مفیدی خلق می‌کرد و درعین‌حال رقیب بخش خصوصی نبود. به‌سخن دیگر نباید کالایی را تولید می‌کرد که در بازار عرضه می‌شد.
همچنین کارکردهای اجتماعی نیز در این برنامه‌ها محوریت داشت، چراکه فرض می‌شد افراد در دوره بیکاری ولو آنکه تحت حمایت مالی باشند، چه‌بسا با مسائل و آسیب‌های اجتماعی مواجه شوند.
🔰 هند
🔹در سال ۲۰۰۵ جمعیت روستایی هند، ۷۰.۷ درصد از جمعیت کل کشور را تشکیل می‌داد. همچنین در این سال ۴۱.۸ درصد از این جمعیت روستایی زیرخط فقر زندگی می‌کردند.
🔹دولت هند در طول سال‌ها، مجموعه‌ای از طرح‌های اجتماعی را برای کاهش فقر روستایی معرفی کرده که یکی از برجسته‌ترین این طرح‌ها «قانون ملی تضمین اشتغال روستایی ماهاتما گاندی» است.
🔹این قانون، ایجاد اشتغال مزدبگیری صد روز در سال را برای هر خانوار روستایی جویای کار ضمانت می‌کند. مطابق با این قانون برنامه مشاغل عمومی باید تقاضامحور باشد و شهروندان در شناسایی مشاغل سودمند و تصمیم‌گیری درباره آنها مشارکت داشته باشند.
🔹همچنین این قانون کارگران غیرماهر را در اولویت قرار می‌دهد.
برنامه مشاغل عمومی در هند کار را به‌عنوان یک حق انسانی به‌رسمیت می‌شناسد.
🔹از هنگام آغاز اجرای برنامه تضمین اشتغال روستایی در سال ۲۰۰۶ این برنامه در ۱۰ سال نخست اجرای خود توانست بازار کار روستایی را به نفع کارگران غیررسمی بخش کشاورزی هند متحول کند. به‌نحوی که اجرای تنها برخی از مفاد قانون، وابستگی روستاییان را به رباخواران و میزان مهاجرت‌های اجباری را درمیان آنها کاهش داد.
🔹بااین‌حال، یکی از ارزیابی‌های صورت‌گرفته از این برنامه در سال ۲۰۱۶، حاکی است که مشارکت روستاییان در طرح، مابین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۵ کاهش‌یافته است که عواملی چون تاخیر در پرداخت دستمزدها و فساد در فرایند ثبت نام و... برای آن ذکر شده‌است.
🔰 آرژانتین
🔹در پاسخ به افزایش شدید نرخ بیکاری، در دو دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ دولت چهار برنامه ایجاد اشتغال مبتنی‌بر آزمون طراحی و اجرا کرد.
🔹برررسی‌ها نشان می‌دهد در سال ۲۰۰۱ و همزمان با آغاز گسترده‌ترین برنامه مشاغل عمومی آرژانتین با عنوان سرپرست خانوار، نرخ بیکاری رو به کاهش گذاشته و از حدود ۲۰ درصد در سال ۲۰۰۱ به ۷.۸ درصد در سال ۲۰۰۹ رسیده است.
🔹این برنامه‌ها نیروی کار غیرشاغل خانوارهای فقیر را که پیش‌تر در بخش غیررسمی فعال بودند، هدف قرار دادند.
🔹حداقل دستمزد تعیین‌شده برای این برنامه‌ها حدود ۷۵ درصد درآمد کارگر معمولی در پایتخت آرژانتین است و شامل بیمه درمانی و بیمه حوادث هم می‌شود.
🔹تامین مالی تمامی برنامه‌های مشاغل عمومی مستقیما از محل مالیات و فروش اوراق و... فراهم‌شده است.
🔹ارزیابی‌های صورت‌گرفته از طرح‌های مشاغل عمومی در آرژانتین حاکی از گسترش سریع پوشش و افزایش منابع مالی این برنامه‌ها است.
🔹برنامه‌های «سرپرست خانوار» که از سال ۲۰۰۱ به بعد اجراشده‌اند، نرخ بیکاری را در آرژانتین حدود ۲.۵ کاهش داده و ۲ درصد جمعیت کشور را قادر به تامین هزینه غذا کرده‌اند. همچنین تخمین زده می‌شود که در نبود این برنامه‌ها ۱۰ درصد مشارکت‌کنندگان به زیرخط فقر غذایی سقوط می‌کردند.
🔹بااین‌حال این برنامه‌ها کاستی‌هایی نیز داشته‌اند، ازجمله اینکه پرداخت دستمزدها با تاخیر انجام شده‌است./فرهیختگان
https://t.iss.one/sadeghijahani
🔹نظام حمایتی بسته به شرایط اقتصادی و اجتماعی کشورها بر سه ابزار سیاستی مبتنی است:
۱- مساعدت اجتماعی،
۲- بیمه‌های اجتماعی حمایتی
۳- مشاغل عمومی.
🔹برنامه‌های مشاغل عمومی با تعیین دستمزدی پایین‌تر از حداقل دستمزد قانونی، شرایطی را فراهم می‌کنند تا صرفا افراد نیازمند به برنامه بپیوندند. درواقع مشاغل عمومی ابزاری است که برای کارآمدی بیشتر منابع حمایتی بر شیوه خود هدفمندی مبتنی است. امروزه بیش از ۵۰ کشور جهان از برنامه‌های مشاغل عمومی در راستای کاهش فقر استفاده می‌کنند.
🔰 آلمان
🔹در پی این بحران، دولت آلمان در مواجهه با بیکاری گسترده و رکود اقتصادی، برنامه مشاغل عمومی را به‌اجرا گذاشت. درطول سال‌های ۱۹۳۷-۱۹۳۳، ذیل برنامه مشاغل عمومی پروژه‌هایی چون احداث بزرگراه‌ها، گسترش شبکه راه‌آهن، ایجاد کانال‌های آبی و ایجاد نیروگاه‌های برق به اجرا درآمدند. درنتیجه اجرای این برنامه‌ها، تعداد بیکاران از ۶ میلیون نفر در سال ۱۹۳۳ به ۱.۸ میلیون نفر در سال ۱۹۳۷ رسید. همچنین در فاصله سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۸، مصرف مواد غذایی حدود ۱۷ درصد، نساجی و پوشاک بیش از ۲۵ درصد و لوازم‌خانگی ۵۰ درصد افزایش یافت و رشد تولید ناخالص داخلی به نرخ سالانه ۱۱ درصد رسید.
🔹مزد تعیین‌شده برای کارکنان برنامه حدود ۷۵ درصد مزد رایج در بازار بود و هر متقاضی می‌توانست تا ۱۲ ماه در پروژه‌های مشاغل عمومی کار کند.
🔹براساس قانون، پروژه‌های مشاغل عمومی باید برای جامعه دارایی مفیدی خلق می‌کرد و درعین‌حال رقیب بخش خصوصی نبود. به‌سخن دیگر نباید کالایی را تولید می‌کرد که در بازار عرضه می‌شد.
همچنین کارکردهای اجتماعی نیز در این برنامه‌ها محوریت داشت، چراکه فرض می‌شد افراد در دوره بیکاری ولو آنکه تحت حمایت مالی باشند، چه‌بسا با مسائل و آسیب‌های اجتماعی مواجه شوند.
🔰 هند
🔹در سال ۲۰۰۵ جمعیت روستایی هند، ۷۰.۷ درصد از جمعیت کل کشور را تشکیل می‌داد. همچنین در این سال ۴۱.۸ درصد از این جمعیت روستایی زیرخط فقر زندگی می‌کردند.
🔹دولت هند در طول سال‌ها، مجموعه‌ای از طرح‌های اجتماعی را برای کاهش فقر روستایی معرفی کرده که یکی از برجسته‌ترین این طرح‌ها «قانون ملی تضمین اشتغال روستایی ماهاتما گاندی» است.
🔹این قانون، ایجاد اشتغال مزدبگیری صد روز در سال را برای هر خانوار روستایی جویای کار ضمانت می‌کند. مطابق با این قانون برنامه مشاغل عمومی باید تقاضامحور باشد و شهروندان در شناسایی مشاغل سودمند و تصمیم‌گیری درباره آنها مشارکت داشته باشند.
🔹همچنین این قانون کارگران غیرماهر را در اولویت قرار می‌دهد.
برنامه مشاغل عمومی در هند کار را به‌عنوان یک حق انسانی به‌رسمیت می‌شناسد.
🔹از هنگام آغاز اجرای برنامه تضمین اشتغال روستایی در سال ۲۰۰۶ این برنامه در ۱۰ سال نخست اجرای خود توانست بازار کار روستایی را به نفع کارگران غیررسمی بخش کشاورزی هند متحول کند. به‌نحوی که اجرای تنها برخی از مفاد قانون، وابستگی روستاییان را به رباخواران و میزان مهاجرت‌های اجباری را درمیان آنها کاهش داد.
🔹بااین‌حال، یکی از ارزیابی‌های صورت‌گرفته از این برنامه در سال ۲۰۱۶، حاکی است که مشارکت روستاییان در طرح، مابین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۵ کاهش‌یافته است که عواملی چون تاخیر در پرداخت دستمزدها و فساد در فرایند ثبت نام و... برای آن ذکر شده‌است.
🔰 آرژانتین
🔹در پاسخ به افزایش شدید نرخ بیکاری، در دو دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ دولت چهار برنامه ایجاد اشتغال مبتنی‌بر آزمون طراحی و اجرا کرد.
🔹برررسی‌ها نشان می‌دهد در سال ۲۰۰۱ و همزمان با آغاز گسترده‌ترین برنامه مشاغل عمومی آرژانتین با عنوان سرپرست خانوار، نرخ بیکاری رو به کاهش گذاشته و از حدود ۲۰ درصد در سال ۲۰۰۱ به ۷.۸ درصد در سال ۲۰۰۹ رسیده است.
🔹این برنامه‌ها نیروی کار غیرشاغل خانوارهای فقیر را که پیش‌تر در بخش غیررسمی فعال بودند، هدف قرار دادند.
🔹حداقل دستمزد تعیین‌شده برای این برنامه‌ها حدود ۷۵ درصد درآمد کارگر معمولی در پایتخت آرژانتین است و شامل بیمه درمانی و بیمه حوادث هم می‌شود.
🔹تامین مالی تمامی برنامه‌های مشاغل عمومی مستقیما از محل مالیات و فروش اوراق و... فراهم‌شده است.
🔹ارزیابی‌های صورت‌گرفته از طرح‌های مشاغل عمومی در آرژانتین حاکی از گسترش سریع پوشش و افزایش منابع مالی این برنامه‌ها است.
🔹برنامه‌های «سرپرست خانوار» که از سال ۲۰۰۱ به بعد اجراشده‌اند، نرخ بیکاری را در آرژانتین حدود ۲.۵ کاهش داده و ۲ درصد جمعیت کشور را قادر به تامین هزینه غذا کرده‌اند. همچنین تخمین زده می‌شود که در نبود این برنامه‌ها ۱۰ درصد مشارکت‌کنندگان به زیرخط فقر غذایی سقوط می‌کردند.
🔹بااین‌حال این برنامه‌ها کاستی‌هایی نیز داشته‌اند، ازجمله اینکه پرداخت دستمزدها با تاخیر انجام شده‌است./فرهیختگان
https://t.iss.one/sadeghijahani