https://t.iss.one/sadeghijahani/1199
🔻داشتن الگوی تاب آوری سیستمی و سازمانی
مقدمه:
🔸بحران ها، مخاطرات محیطی، رکود و دیگر مشکلاتی که سازمان ها و یا جوامع با آن روبرو هستند؛ هر کدام تاثیراتی بر جوامع، سازمان ها و محیط عمومی آن ها می گذارد!
🔸نکته کلیدی اینجا است که جوامع و سازمان ها تا چه اندازه توانسته اند تاب آوری سیستم اجتماعی و یا سازمانی خود را با شرایط نامطمئن و نامناسب محیطی افزایش دهند!
🔸تاب آوری یعنی اینکه نظام های سیاسی و یا سازمان های دولتی و یا حتی بخش های خصوصی به چه میزان توانایی مواجهه در برابر بحران ها، بقای خود را حفظ کنند، مقاومت خوب و قابل قبولی داشته و عملکرد خود را در حین یا پس از بحران بهبود بخشند.
🔸تاب آوری از آنجایی برای سیستم های عمومی و یا نظام های سیاسی اهمیت پیدا کرده و راهبردی می شود که نظام سیاسی و جامعه در یک محیط پیچیده با هم مرتبط بوده و در تعامل هستند؛ فلذا داشتن تاب آوری ملی و اجتماعی می تواند سبب فراهم شدن بستر یک مزیت رقابتی برای آن نظام سیاسی و یا سازمان دولتی و یا خصوصی را در پی داشته باشد!
🔸پاشنل آشیل سازمان ها و یا نظام های سیاسی زمانی به یک تهدید تبدیل می شود که آن ها قادر نباشند تاب آوری مورد نیاز را برای روبرو شدن با بحران ها و مشکلات بدست آورند؛ که در چنین شرایطی برای سازمان ها و یا نظام های سیاسی پیامدی جز شکست را نمی توان متصور شد!
🔸در بحران ها نکته مهم آن است که تاب آوری چیزی نیست که داشتن آن خوب باشد؛ بلکه وجود تاب آوری سازمانی و اجتماعی یک ضرورت است! به همین خطر لازم است، مسئولان دریابند که سرمایه گذاری در تاب آوری یک فرصت است!
🔸نکته بعدی آن است که تاب آوری قبل از بحران ها ، حین بحران ها و بعد از وقوع بحران ها موضوعیت دارد!
تاب آوری اجتماعی رابطه معکوسی با آسیب پذیزی های اجتماعی دارد! فلذا توسعه و گسترش تاب آوری می تواند به انواع روش های توانمندسازی فردی، سازمانی و اجتماعی اعتبار ببخشد!
🔸 برخی ها برای ساده سازی مفهوم تاب آوری آن را معادل انعطاف پذیری در نظر می گیرند؛ و در نتیجه جامعه و یا سازمان برخوردار از انعطاف می تواند دارای قدرت مداومی در رویارویی و مواجه با تغییرات و تطبیق با نیازهای جدید جامعه و سازمان خویش باشد! در چنین شرایطی انعطاف پدیدار شده متضمن رشد سازمانی و یا رشد جامعه مورد نظر باشد!
🔸مقدار بحران و یا چالشی را که یک سازمان و یا جامعه می تواند مدیریت، کنترل و یا تحمل نماید؛ بدون اینکه به عملکرد آن مجموعه خدشه ای وارد شود؛ شاید با کمی اغماض گفت که تاب آوری آن جامعه یا سازمان را نمایندگی می کند!
البته قدرت کنش و بهبود پذیری یا تطابق و برگشت پذیری به زمان قبل از بحران نیاز به داشتن #دانش_مدیریت_بحران و وابسته به قدرت تاب آوری است!
🔸 برای مواجه اثرگذار و کارآمد با دوره بعد از بحران (تغییرات اجتماعی، اقتصادی، آشفتگی و آسیب های اجتماعی) نیاز است تا با #خودسازماندهی، تحمل و حفظ شایستگی ها برای شرایط سخت و در نهایت توانایی و قابلیت ترمیم وضعیت پیش آمده شناسایی و در نظر گرفته و اعمال شوند!
🔸تاب آوری بایستی بتواند توان پیش بینی و برنامه ریزی برای آینده را افزایش دهد! به هر حال در جوامع و سازمان ها این مساله ارتباط مستقیمی با رشد اقتصادی، حفظ و توسعه سرمایه های اجتماعی، میزان دانش و اطلاعات و برخورداری از ارتباطات قوی و انسجام اجتماعی و یکپارچگی مدیریتی دارد!
🔻داشتن الگوی تاب آوری سیستمی و سازمانی
مقدمه:
🔸بحران ها، مخاطرات محیطی، رکود و دیگر مشکلاتی که سازمان ها و یا جوامع با آن روبرو هستند؛ هر کدام تاثیراتی بر جوامع، سازمان ها و محیط عمومی آن ها می گذارد!
🔸نکته کلیدی اینجا است که جوامع و سازمان ها تا چه اندازه توانسته اند تاب آوری سیستم اجتماعی و یا سازمانی خود را با شرایط نامطمئن و نامناسب محیطی افزایش دهند!
🔸تاب آوری یعنی اینکه نظام های سیاسی و یا سازمان های دولتی و یا حتی بخش های خصوصی به چه میزان توانایی مواجهه در برابر بحران ها، بقای خود را حفظ کنند، مقاومت خوب و قابل قبولی داشته و عملکرد خود را در حین یا پس از بحران بهبود بخشند.
🔸تاب آوری از آنجایی برای سیستم های عمومی و یا نظام های سیاسی اهمیت پیدا کرده و راهبردی می شود که نظام سیاسی و جامعه در یک محیط پیچیده با هم مرتبط بوده و در تعامل هستند؛ فلذا داشتن تاب آوری ملی و اجتماعی می تواند سبب فراهم شدن بستر یک مزیت رقابتی برای آن نظام سیاسی و یا سازمان دولتی و یا خصوصی را در پی داشته باشد!
🔸پاشنل آشیل سازمان ها و یا نظام های سیاسی زمانی به یک تهدید تبدیل می شود که آن ها قادر نباشند تاب آوری مورد نیاز را برای روبرو شدن با بحران ها و مشکلات بدست آورند؛ که در چنین شرایطی برای سازمان ها و یا نظام های سیاسی پیامدی جز شکست را نمی توان متصور شد!
🔸در بحران ها نکته مهم آن است که تاب آوری چیزی نیست که داشتن آن خوب باشد؛ بلکه وجود تاب آوری سازمانی و اجتماعی یک ضرورت است! به همین خطر لازم است، مسئولان دریابند که سرمایه گذاری در تاب آوری یک فرصت است!
🔸نکته بعدی آن است که تاب آوری قبل از بحران ها ، حین بحران ها و بعد از وقوع بحران ها موضوعیت دارد!
تاب آوری اجتماعی رابطه معکوسی با آسیب پذیزی های اجتماعی دارد! فلذا توسعه و گسترش تاب آوری می تواند به انواع روش های توانمندسازی فردی، سازمانی و اجتماعی اعتبار ببخشد!
🔸 برخی ها برای ساده سازی مفهوم تاب آوری آن را معادل انعطاف پذیری در نظر می گیرند؛ و در نتیجه جامعه و یا سازمان برخوردار از انعطاف می تواند دارای قدرت مداومی در رویارویی و مواجه با تغییرات و تطبیق با نیازهای جدید جامعه و سازمان خویش باشد! در چنین شرایطی انعطاف پدیدار شده متضمن رشد سازمانی و یا رشد جامعه مورد نظر باشد!
🔸مقدار بحران و یا چالشی را که یک سازمان و یا جامعه می تواند مدیریت، کنترل و یا تحمل نماید؛ بدون اینکه به عملکرد آن مجموعه خدشه ای وارد شود؛ شاید با کمی اغماض گفت که تاب آوری آن جامعه یا سازمان را نمایندگی می کند!
البته قدرت کنش و بهبود پذیری یا تطابق و برگشت پذیری به زمان قبل از بحران نیاز به داشتن #دانش_مدیریت_بحران و وابسته به قدرت تاب آوری است!
🔸 برای مواجه اثرگذار و کارآمد با دوره بعد از بحران (تغییرات اجتماعی، اقتصادی، آشفتگی و آسیب های اجتماعی) نیاز است تا با #خودسازماندهی، تحمل و حفظ شایستگی ها برای شرایط سخت و در نهایت توانایی و قابلیت ترمیم وضعیت پیش آمده شناسایی و در نظر گرفته و اعمال شوند!
🔸تاب آوری بایستی بتواند توان پیش بینی و برنامه ریزی برای آینده را افزایش دهد! به هر حال در جوامع و سازمان ها این مساله ارتباط مستقیمی با رشد اقتصادی، حفظ و توسعه سرمایه های اجتماعی، میزان دانش و اطلاعات و برخورداری از ارتباطات قوی و انسجام اجتماعی و یکپارچگی مدیریتی دارد!
Telegram
@dr.sadghijahani
🔻داشتن الگوی تاب آوری سیستمی و سازمانی
مقدمه:
🔸بحران ها، مخاطرات محیطی، رکود و دیگر مشکلاتی که سازمان ها و یا جوامع با آن روبرو هستند؛ هر کدام تاثیراتی بر جوامع، سازمان ها و محیط عمومی آن ها می گذارد!
🔸نکته کلیدی اینجا است که جوامع و سازمان ها تا چه توانسته…
مقدمه:
🔸بحران ها، مخاطرات محیطی، رکود و دیگر مشکلاتی که سازمان ها و یا جوامع با آن روبرو هستند؛ هر کدام تاثیراتی بر جوامع، سازمان ها و محیط عمومی آن ها می گذارد!
🔸نکته کلیدی اینجا است که جوامع و سازمان ها تا چه توانسته…