Forwarded from محمد عبدالهی
🔵 نفس; انسداد راه تنفس لیبرالها 🔵
🔸در بحبوحه #تروریست خوانده شدن ملت #ایران توسط #ترامپ، نرگس آبیار او را به چالش تماشای آخرین اثر خویش ”نفس” فراخواند. مخاطب در مواجهه اولیه با این خبر چالش برانگیز و از کنار هم قرار دادن آن با ضدتبلیغات داخلی اخیر رسانه ای علیه این فیلم، در پاردوکسی بین ارزشی بودن یا ضد ارزشی بودن این فیلم گرفتار می شود که تنها راه گریز از این محال نما، صرفا تماشای بی واسطه ” نفس” است. کاندیداتوری ”نفس” و معرفی آن بعنوان تنها نماینده راه یافته در جشنواره #اسکار، دودستگی و شکافی عمیق بین مافیای لیبرال مستقر در حوزه سینمایی کشور ایجاد کرده است.
🔸اما در واقع، نفس زیرکانه لباس اسکار پوشیده ولی عملا در فاز نتیجه گیری مقابل اسکار و اهداف بنیادینش قد علم کرده است. ساختار عجیب نفس به گونه ای طراحی شده که از ابتدا تا یک قدم مانده به انتهای فیلم تماشاچی را محو جلوه های هنری و بصری و جشنواره پسند می کند و پس از آنکه او را خوب در قاب های روشنفکرپسند غرق می کند به یکباره پیام #انقلابی خویش را تزریق می کند و به ناگاه در سکانس پایانی ضربه انقلابی مهیب خویش را بر ذهن مخاطب وارد می سازد، و تماشاچی تازه تلنگر خورده، به این باور می رسد که غربِ متخاصم با نظام اسلامی، آنقدر پتانسیل ترور دارد که بتواند این همه قاب زیبای هنری و بصری کودکانه و عاشقانه را در یک لحظه یکجا در هم بشکند و ویران سازد.
🔸هر تماشاگر فهیم از علاقمندان منصف حوزه سینما، علیرغم فضای مسمومی که لیبرال های هر دو جناح در تخریب ”نفس”، اثر درخشان نرگس #آبیار به راه انداخته اند، پس از تماشای این فیلم، بر خلاف پروپاگاندای داخلی، آن راشاعرانه ای انقلابی می یابد که آینه ای تمام نما از قشر #مستضعفین بعنوان صاحبان واقعی انقلاب اسلامی و سیر مشقت هایی که از قبل تا بعد از انقلاب متحمل شدند پیش چشمان بیننده می گشاید. آبیار، در شطرنجِ پر رمز و رازِ”نفس”، #آمریکا و مال پرستان عاشق آمریکا از هر دو جناح را در لوای تعلیقی هنرمندانه و مرگبار، خانه به خانه و مستدل، به ثبوت تروریسم بودن غرب کشانده و در آخرین خانه و صحنه از فیلم با دریدن پرده های تعلیق هنری، مدعیان درون تهی حامی حقوق بشر و غرب زدگان غرب پرست را در سینما، کیش و مات می کند.
🔸آبیار در فیلم #نفس با ریتمی شاعرانه و هنری و به زیباترین شکل ممکن، خانواده ای از میلیون ها خانواده مستضعف ایرانی در دوران ستم شاهی را گلچین کرده و به تصویر کشانده که محروم از حداقل های زندگی در دوران #طاغوت و رنج و مشقتهای فراوان، با امید به آینده، شب و صبح را بهم می رسانند، خانواده ای که در حوادث منجر به #انقلاب اسلامی حضوری موثر و محسوس در بزنگاه ها داشته اند، پدرخانواده که در #دفاع_مقدس، از رزمندگان داوطلب است، و قاب های متعدد از روایت معصومیت دختربچه ای روستایی که تا یک سکانس مانده به آخر فیلم ، به هنرمندانه ترین شکل ممکن ، رویاهای زیبایش از ازدواج گرفته تا پیشرفت تحصیلی را شعرگونه تقدیم چشمان بیننده کرده و تماشاچی را عاشق کودکانه های او کرده است و پایان این تعلیق های شیرین در سکانس نهایی و با صدای غافلیرانه آژیر خطر حمله هوایی رقم می خورد و خواب شیرین تماشاگر بر ابرهای شاعرانه کودک قهرمان فیلم را به یکباره در هم می درد، پلان های به شدت هنری آخر فیلم از تاب بازی دختر بچه معصوم ایرانی بر روی تاب، و قاب های رویاپردازی های او در حین تاب بازی تماشاگر را محو قاب های تصویری نابی کرده است که آبیار نقاشی کرده و در یک لحظه صدای آژیر خطر بمباران هوایی، تمام فضای بکر حسی را تحت الشعاع قرار می دهد ، صدای بمباران کافیست تا مخاطب را در اوج هنر به درک ملموس این حقیقت سوق دهد که غرب و در راس آنها #آمریکا چقدر شیک و اتوکشیده، و به همین سادگی، کودک می کشند. به این درک که غرب به ایرانیِ قربانیِ تروریسم بین المللی غرب نمی تواند به این سادگی برچسب #تروریست بزند.
https://yon.ir/TNTx5
متن یادداشت محمد عبدالهی در خبرگزاری فارس: https://fna.ir/a23n1l
👉 ☑️ @abdollahy
🔸در بحبوحه #تروریست خوانده شدن ملت #ایران توسط #ترامپ، نرگس آبیار او را به چالش تماشای آخرین اثر خویش ”نفس” فراخواند. مخاطب در مواجهه اولیه با این خبر چالش برانگیز و از کنار هم قرار دادن آن با ضدتبلیغات داخلی اخیر رسانه ای علیه این فیلم، در پاردوکسی بین ارزشی بودن یا ضد ارزشی بودن این فیلم گرفتار می شود که تنها راه گریز از این محال نما، صرفا تماشای بی واسطه ” نفس” است. کاندیداتوری ”نفس” و معرفی آن بعنوان تنها نماینده راه یافته در جشنواره #اسکار، دودستگی و شکافی عمیق بین مافیای لیبرال مستقر در حوزه سینمایی کشور ایجاد کرده است.
🔸اما در واقع، نفس زیرکانه لباس اسکار پوشیده ولی عملا در فاز نتیجه گیری مقابل اسکار و اهداف بنیادینش قد علم کرده است. ساختار عجیب نفس به گونه ای طراحی شده که از ابتدا تا یک قدم مانده به انتهای فیلم تماشاچی را محو جلوه های هنری و بصری و جشنواره پسند می کند و پس از آنکه او را خوب در قاب های روشنفکرپسند غرق می کند به یکباره پیام #انقلابی خویش را تزریق می کند و به ناگاه در سکانس پایانی ضربه انقلابی مهیب خویش را بر ذهن مخاطب وارد می سازد، و تماشاچی تازه تلنگر خورده، به این باور می رسد که غربِ متخاصم با نظام اسلامی، آنقدر پتانسیل ترور دارد که بتواند این همه قاب زیبای هنری و بصری کودکانه و عاشقانه را در یک لحظه یکجا در هم بشکند و ویران سازد.
🔸هر تماشاگر فهیم از علاقمندان منصف حوزه سینما، علیرغم فضای مسمومی که لیبرال های هر دو جناح در تخریب ”نفس”، اثر درخشان نرگس #آبیار به راه انداخته اند، پس از تماشای این فیلم، بر خلاف پروپاگاندای داخلی، آن راشاعرانه ای انقلابی می یابد که آینه ای تمام نما از قشر #مستضعفین بعنوان صاحبان واقعی انقلاب اسلامی و سیر مشقت هایی که از قبل تا بعد از انقلاب متحمل شدند پیش چشمان بیننده می گشاید. آبیار، در شطرنجِ پر رمز و رازِ”نفس”، #آمریکا و مال پرستان عاشق آمریکا از هر دو جناح را در لوای تعلیقی هنرمندانه و مرگبار، خانه به خانه و مستدل، به ثبوت تروریسم بودن غرب کشانده و در آخرین خانه و صحنه از فیلم با دریدن پرده های تعلیق هنری، مدعیان درون تهی حامی حقوق بشر و غرب زدگان غرب پرست را در سینما، کیش و مات می کند.
🔸آبیار در فیلم #نفس با ریتمی شاعرانه و هنری و به زیباترین شکل ممکن، خانواده ای از میلیون ها خانواده مستضعف ایرانی در دوران ستم شاهی را گلچین کرده و به تصویر کشانده که محروم از حداقل های زندگی در دوران #طاغوت و رنج و مشقتهای فراوان، با امید به آینده، شب و صبح را بهم می رسانند، خانواده ای که در حوادث منجر به #انقلاب اسلامی حضوری موثر و محسوس در بزنگاه ها داشته اند، پدرخانواده که در #دفاع_مقدس، از رزمندگان داوطلب است، و قاب های متعدد از روایت معصومیت دختربچه ای روستایی که تا یک سکانس مانده به آخر فیلم ، به هنرمندانه ترین شکل ممکن ، رویاهای زیبایش از ازدواج گرفته تا پیشرفت تحصیلی را شعرگونه تقدیم چشمان بیننده کرده و تماشاچی را عاشق کودکانه های او کرده است و پایان این تعلیق های شیرین در سکانس نهایی و با صدای غافلیرانه آژیر خطر حمله هوایی رقم می خورد و خواب شیرین تماشاگر بر ابرهای شاعرانه کودک قهرمان فیلم را به یکباره در هم می درد، پلان های به شدت هنری آخر فیلم از تاب بازی دختر بچه معصوم ایرانی بر روی تاب، و قاب های رویاپردازی های او در حین تاب بازی تماشاگر را محو قاب های تصویری نابی کرده است که آبیار نقاشی کرده و در یک لحظه صدای آژیر خطر بمباران هوایی، تمام فضای بکر حسی را تحت الشعاع قرار می دهد ، صدای بمباران کافیست تا مخاطب را در اوج هنر به درک ملموس این حقیقت سوق دهد که غرب و در راس آنها #آمریکا چقدر شیک و اتوکشیده، و به همین سادگی، کودک می کشند. به این درک که غرب به ایرانیِ قربانیِ تروریسم بین المللی غرب نمی تواند به این سادگی برچسب #تروریست بزند.
https://yon.ir/TNTx5
متن یادداشت محمد عبدالهی در خبرگزاری فارس: https://fna.ir/a23n1l
👉 ☑️ @abdollahy