– Самая вялікая каштоўнасць, што мы на сёння маем, – гэта 80 гадоў мірнага жыцця. Савецкаму народу, які перамог фашызм, яны дасталіся дарагою цаною, не меншую заплацілі беларусы: у агні ваеннага ліхалецця загінуў кожны трэці наш суайчыннік, нездарма менавіта такую назву атрымаў і канцэрт-рэквіем.

Сцэнічнаму выступленню лепшых беларускіх артыстаў эстрады папярэднічала выстава “Генацыд: дакументы і відавочцы сведчаць”, якая нікога не пакінула раўнадушным. Яна – даніна ўсім бязвінна загінулым, бо адлюстроўвае ісціную нечалавечую сутнасць фашызму, ідэі перавагі аднаго народа над другім. Дакументы і заснаваная на архіўных звестках літаратура, знаходкі з месцаў масавых знішчэнняў людзей і тэматычныя палотны мастакоў – усё там нагадвала аб нашым трагічным мінулым.

Дзеянне, што разгарнулася на сцэне, было насычана эмоцыямі, харэаграфічнымі элементамі, спецэфектамі і суправаджалася архіўнымі відэастужкамі на вялікім экране, таму ў кожнага гледача стваралася адчуванне жывой прысутнасці на палях бою, у беларускіх вёсках, ахопленых агнём, сярод байцоў савецкай арміі, нездарма зала шмат разоў уставала ў адзіным парыве, аддаючы даніну памяці героям і ахвярам вайны.

Вельмі пранікнёнымі былі кампазіцыі “Раскажы дзіцяці пра вайну”, “Пакінуць след”, “Не будзіце заснуўшых салдат”. Іх назвы гавораць самі за сябе, і я ўпэўнены, што канцэрт-рэквіем “Кожны трэці” варта пабачыць нашым суайчыннікам, асабліва моладзі. Нездарма ён атрымаў вялікі рэзананс у нашай краіне. Цудоўна, што ў жыхароў розных рэгіёнаў Беларусі, у тым ліку і дзятлаўчан, напярэдадні 80-годдзя Вялікай Перамогі з’явілася магчымасць наведаць Палац Рэспублікі і акунуцца ў гэту незабыўную атмасферу памяці, удзячнасці, патрыятызму, адчуць яе ў сваім сэрцы. Для нас, мірнага пакалення, вельмі важна ведаць, разумець і захоўваць памяць аб Вялікай Айчыннай вайне.

– Раней я ўжо чытала пра акцыю, хацела прыняць удзел, але тады зрабіць гэта ў Дзятлаве было немагчыма, бо пункты збору знаходзіліся толькі ў абласных цэнтрах. Сёлета арганізатары пайшлі насустрач жадаючым, і ў жыхароў райцэнтраў таксама з’явілася такая магчымасць. Савецкія капейкі дасталіся мне ад матулі, якой даўно няма з намі. Не хацелася, каб яны прападалі. Тыя, што з белага металу, яшчэ раней здала ў царкву, ведала, што іх пераплаўляюць для вырабу розных культавых рэчаў. Жоўтыя – захоўвала. Іх адразу і прынесла ў музей, калі пачула, што праходзіць акцыя.

– Пра акцыю “Жывая памяць удзячных пакаленняў” даведаўся даўно і нават пазваніў у сацыяльную службу пацікавіцца, як магу прыняць у ёй удзел. На мой запыт хутка адрэагавалі, са мной звязалася старшыня Войневіцкага сельвыканкама Вольга Мазоль.

Мой унёсак – гэта змесціва старой савецкай капілкі. Манеткі збіралі доўга, яшчэ даўжэй яны захоўваліся ў мяне без выкарыстання. Таму вельмі рады, што ўдзельнічаю ў такой важнай і патрэбнай справе.