#عراق
#انتخابات
امروز که خبر آتش گرفتن محل نگهداری صندوق های انتخاباتی در #بغداد را شنیدم، نوشتاری تراژیک در ذهنم نقش بست، اما اولین عبارتی که برای تیتر این مطلب به ذهنم آمد کمی طنزگونه بود : « به عراق خوش آمدید!! »
اگر چه در مدت سپری شده از اعلام نتایج انتخابات عراق تحلیل های متنوعی خصوصا در رابطه با پیشتازی غیرمنتظره ائتلاف وابسته به #صدر ی ها منتشر شده، اما همچنان زوایای ناگفته ای از این انتخابات از جمله حوزه های کردستان و الانبار و موصل باقی مانده تا تشریح و تفصیل شود.
حقیقت آن است که صحنه سیاسی عراق، همه آن رذالت های سیاسی رایج در سیستم های سیاسی دنیا را یکجا و البته به صورت کاملا عریان و علنی در خود جای داده است.
گاهی قدرت طلبان صحنه سیاسی عراق، چندان به خود زحمت نقشه های پیچیده و حساب شده را نمی دهند و خیلی سریع، اولین گزینه ای را که به ذهنشان خطور می کند، در پیش می گیرند. حتی اگر آن گزینه " آتش کشیدن صندوق های آرای مردم باشد، آن هم وسط روز روشن و در پایتخت کشور!
فرقی هم نمی کند که بلافاصله بعد از تصویب شمارش دستی آراء توسط پارلمان باشد! که خود بهترین بهانه و حجت بشود برای پرونده تقلب گسترده در شمارش و اعلام نتایج !
علی ای حال، بنظر می رسد این حریق، آتش اختلاف را شعله ور تر کرده و طبیعی است که پارلمان عراق که جواب مصوبه "شمارش دستی " را با سوختن و نیستی برگه های رأی دریافت کرده است، حالا برگزاری مجدد انتخابات را خواستار شود.
و کمیساریای انتخابات هم که دچار شبه انحلال شده !
این کلاف سر در گم آنقدر گره کور دارد که انسان را از باز کردن گره ها خسته و ملول می کند ... و این همان وجه تمایز صحنه سیاسی عراق است ...
سخت است، اما ظاهرا چاره ای نیست جز تماشای نابودی ولو کوچک ترین امید های این مردم که همین انتخابات رکورد قهر و ناامیدی آنها را نسبت به سیاسیون شان به ثبت رساند. و قدرت طلب هایی که بدون کمترین توجه و اهمیتی به امیدهای این مردم به هر اقدامی دست میزند.
و اما #امریکا ... !
#جهاد_رضا
@pelak_44
#انتخابات
امروز که خبر آتش گرفتن محل نگهداری صندوق های انتخاباتی در #بغداد را شنیدم، نوشتاری تراژیک در ذهنم نقش بست، اما اولین عبارتی که برای تیتر این مطلب به ذهنم آمد کمی طنزگونه بود : « به عراق خوش آمدید!! »
اگر چه در مدت سپری شده از اعلام نتایج انتخابات عراق تحلیل های متنوعی خصوصا در رابطه با پیشتازی غیرمنتظره ائتلاف وابسته به #صدر ی ها منتشر شده، اما همچنان زوایای ناگفته ای از این انتخابات از جمله حوزه های کردستان و الانبار و موصل باقی مانده تا تشریح و تفصیل شود.
حقیقت آن است که صحنه سیاسی عراق، همه آن رذالت های سیاسی رایج در سیستم های سیاسی دنیا را یکجا و البته به صورت کاملا عریان و علنی در خود جای داده است.
گاهی قدرت طلبان صحنه سیاسی عراق، چندان به خود زحمت نقشه های پیچیده و حساب شده را نمی دهند و خیلی سریع، اولین گزینه ای را که به ذهنشان خطور می کند، در پیش می گیرند. حتی اگر آن گزینه " آتش کشیدن صندوق های آرای مردم باشد، آن هم وسط روز روشن و در پایتخت کشور!
فرقی هم نمی کند که بلافاصله بعد از تصویب شمارش دستی آراء توسط پارلمان باشد! که خود بهترین بهانه و حجت بشود برای پرونده تقلب گسترده در شمارش و اعلام نتایج !
علی ای حال، بنظر می رسد این حریق، آتش اختلاف را شعله ور تر کرده و طبیعی است که پارلمان عراق که جواب مصوبه "شمارش دستی " را با سوختن و نیستی برگه های رأی دریافت کرده است، حالا برگزاری مجدد انتخابات را خواستار شود.
و کمیساریای انتخابات هم که دچار شبه انحلال شده !
این کلاف سر در گم آنقدر گره کور دارد که انسان را از باز کردن گره ها خسته و ملول می کند ... و این همان وجه تمایز صحنه سیاسی عراق است ...
سخت است، اما ظاهرا چاره ای نیست جز تماشای نابودی ولو کوچک ترین امید های این مردم که همین انتخابات رکورد قهر و ناامیدی آنها را نسبت به سیاسیون شان به ثبت رساند. و قدرت طلب هایی که بدون کمترین توجه و اهمیتی به امیدهای این مردم به هر اقدامی دست میزند.
و اما #امریکا ... !
#جهاد_رضا
@pelak_44
#عراق
📌تظاهرات قشر محروم یا تظاهرات پیاده‌نظام سفارتخانهای؟
طی ۴۸ ساعت گذشته، تظاهرات و درگیری‌های نسبتا غافلگیر کننده‌ای در عراق روی داد که کمی متفاوت از موارد قبلی بود.
این‌بار فراخوان از طرف جناح‌های سیاسی عراقی صورت نگرفت. برخلاف گذشته جریان #صدر هم (چه رسمی و چه غیررسمی) فراخوان نداده بود.
فراخوان از طریق شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت و مهندسی اجتماعی این فراخوان، نشان از عملکردی سازمان‌یافته و مسلط به شبکه‌های اجتماعی داشت که گزینه خودجوش و مردمی بودن این تظاهرات را منتفی می‌کند و گزینه پشتیبانی سفارت‌خانه‌‌ها و سرویس‌های خارجی را تقویت می‌کند.
📍این بدان معنا نیست که همه معترضین تامین مالی شده‌اند یا حتی علم به منشأ اصلی سازمان‌دهنده تظاهرات دارند، خیر؛ دلایل کافی برای به خیابان آمدن در عراق وجود دارد. در واقع انگیزش تظاهرات از محافل خاص و مشارکت از لایه‌های مختلف است.
نکته دیگر زمان‌بندی این وقایع است که اگر از آخرین مواضع دولت عبدالمهدی (در قرابت با ایران و مقاومت، و برعلیه اسرائیل ) و سفر به چین عبور کنیم، مسأله مهم #اربعین را در پیش داریم. بخشی از بدنه عام جریان صدر هم در این ایام مشغله اربعین را دارند و حتی اگر بنا بر تظاهرات داشته باشند در همان بغداد اقدام خواهند کرد و دیگر به نجف‌اشرف تسری پیدا نخواهد کرد. اما این‌بار، در چند استان شیعه‌نشین از جمله نجف شاهد اقدام هم‌زمان و شبکه‌ای معترضان بودیم.
تحت تاثیر قرار دادن پیاده‌روی ده‌ها میلیونی اربعین، بخشی از اهداف طراحان این اقدام بوده‌است. کشاندن ناآرامی به نجف می‌تواند با هدف تاثیرگذاری بر حضور زوار خارجی انجام شده باشد. حضور گسترده زوار غیرعراقی اربعین معنایش تقویت هویت شیعی فارغ از تنوع قومی است که این برای بعضی کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای قابل تحمل نیست.
سایر مولفه‌ها از جمله: شعارهای بیشتر سیاسی و کمتر اقتصادی و معیشتی، نحوه شدید پرخاش و حمله معترضان به نیروهای امنیتی، پوشش هوشمندانه‌تر تصاویر موبایلی و شبکه‌های اجتماعی؛ ما را با صحنه نسبتا جدیدی در اعتراضات عراق مواجه کرده است.
در پرسش از مسئولین امنیتی استان نجف و بغداد، معلوم شد که طیف‌شناسی معترضان از نظر آنها مربوط به جریان صدری نیست. و طیف #بعثی را مسئول این سری از اعتراضات می‌دانند.
⭕️ اگرچه این سالها اسم بردن از بعثی‌ها، برای بسیاری، عجیب به نظر میرسد. اما صحنه اجتماعی عراق طیف جدیدی از بعثی‌ها را شاهد است که لزوما معنایش «صدامی» بودن نیست.
طیف گسترده‌ای که پان‌عرب‌ها، ضدایرانی‌ها، اقتدارگرایان، نظامی‌گرها را در لایه‌های مختلف عمومی(عمدتا جوانان) تا نخبگانی عراق کنار هم جمع می‌آورد. این طیف را باید #نوبعثی خواند که گاهی با تابلوی شیعه، کرد، سنی و حتی سکولار و کمونیست در حال خودنمایی است.
طبیعتا این جریان که در حال مبارزه منفی با شرایط حاکم است، می‌تواند تنوعی از رنگ‌ها و نژاد‌ها و مذاهب را در خود جای دهد.
اما مشخصه دیگر این جریان ارتباط لایه‌های بالایی آن با سفارت‌خانه‌هاست.
هر طرف دیگری را جای عربستان #سعودی و حتی #امریکا بگذارید، هیچ راه بهتری برای نفوذ در عراق و خصوصا شکاف در جامعه شیعی نخواهید یافت. حتی شکاف در جامعه شیعی فراتر از مرزها مانند ایران و عراق که در سال‌های اخیر به شکل بی‌سابقه‌ای بهم مرتبط شده‌اند. رقیبان و دشمنان این محور راهی ندارند مگر تشدید شکاف قومی و نژادی.
چرا که ایجاد شکاف مذهبی عملا به ضرر ایشان تمام شد و موجب تقویت هویت شیعی در پهنه منطقه‌ای گردید.
فراموش نشود که فساد و کمبود خدمات و زیرساخت و معضل بیکاری در عراق امر غیرقابل انکاری است و معترض بودن مردم نیز قابل پذیرش است، اما این دلیل نمی‌شود که اقدام سیاسی یک طیف هدایت‌شده از خارج را که با دلارهای سفارتخانهای براه افتاده را به اعتراضات مردمی و کمبود امکانات و خدمات نسبت دهیم.
📌اما فارغ از نگاه کوتاه‌مدت، باید آینده عراق از لحاظ اجتماعی، مورد بررسی عمیق قرار گیرد. نرخ رشد جمعیت بالا و نسل جوان امروزی که با شبکه‌های اجتماعی انس گرفته‌اند، در کنار برنامه‌های گسترده آموزشی و فرهنگی اجتماعی امریکا و متحدانش در عراق به جهت لیبرال‌کردن نسل جوان امروز و فردای عراق همگی نشانه‌های جدی است برای تغییر چهره اجتماعی عراق در دهه‌های آینده.
البته این یک طرف ماجراست. طیف دیگری هم در قالب مقاومت و #حشدالشعبی شکل گرفته که اتفاقا فعال و کنش‌گر و دارای بدنه اجتماعی گسترده‌تر و آگاه‌تر و منضبط‌تر است.
زیارت اربعین، نهاد مرجعیت (و نه لزوما شخصیت مرجع معظم فعلی)، حوزه‌های علمیه و نهادهای فرهنگی نه‌چندان فعال اسلامی، و صدالبته نهادهای امنیتی و انتظامی عراق همگی در برابر این روند لیبرالیزاسیون نسل جوان عراق نقش اساسی دارند. و شاید یک دهه بعد نتایج این چالش برای همگان مشهود شود.
#جهاد_رضا
@pelak_44
📌تظاهرات قشر محروم یا تظاهرات پیاده‌نظام سفارتخانهای؟
طی ۴۸ ساعت گذشته، تظاهرات و درگیری‌های نسبتا غافلگیر کننده‌ای در عراق روی داد که کمی متفاوت از موارد قبلی بود.
این‌بار فراخوان از طرف جناح‌های سیاسی عراقی صورت نگرفت. برخلاف گذشته جریان #صدر هم (چه رسمی و چه غیررسمی) فراخوان نداده بود.
فراخوان از طریق شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت و مهندسی اجتماعی این فراخوان، نشان از عملکردی سازمان‌یافته و مسلط به شبکه‌های اجتماعی داشت که گزینه خودجوش و مردمی بودن این تظاهرات را منتفی می‌کند و گزینه پشتیبانی سفارت‌خانه‌‌ها و سرویس‌های خارجی را تقویت می‌کند.
📍این بدان معنا نیست که همه معترضین تامین مالی شده‌اند یا حتی علم به منشأ اصلی سازمان‌دهنده تظاهرات دارند، خیر؛ دلایل کافی برای به خیابان آمدن در عراق وجود دارد. در واقع انگیزش تظاهرات از محافل خاص و مشارکت از لایه‌های مختلف است.
نکته دیگر زمان‌بندی این وقایع است که اگر از آخرین مواضع دولت عبدالمهدی (در قرابت با ایران و مقاومت، و برعلیه اسرائیل ) و سفر به چین عبور کنیم، مسأله مهم #اربعین را در پیش داریم. بخشی از بدنه عام جریان صدر هم در این ایام مشغله اربعین را دارند و حتی اگر بنا بر تظاهرات داشته باشند در همان بغداد اقدام خواهند کرد و دیگر به نجف‌اشرف تسری پیدا نخواهد کرد. اما این‌بار، در چند استان شیعه‌نشین از جمله نجف شاهد اقدام هم‌زمان و شبکه‌ای معترضان بودیم.
تحت تاثیر قرار دادن پیاده‌روی ده‌ها میلیونی اربعین، بخشی از اهداف طراحان این اقدام بوده‌است. کشاندن ناآرامی به نجف می‌تواند با هدف تاثیرگذاری بر حضور زوار خارجی انجام شده باشد. حضور گسترده زوار غیرعراقی اربعین معنایش تقویت هویت شیعی فارغ از تنوع قومی است که این برای بعضی کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای قابل تحمل نیست.
سایر مولفه‌ها از جمله: شعارهای بیشتر سیاسی و کمتر اقتصادی و معیشتی، نحوه شدید پرخاش و حمله معترضان به نیروهای امنیتی، پوشش هوشمندانه‌تر تصاویر موبایلی و شبکه‌های اجتماعی؛ ما را با صحنه نسبتا جدیدی در اعتراضات عراق مواجه کرده است.
در پرسش از مسئولین امنیتی استان نجف و بغداد، معلوم شد که طیف‌شناسی معترضان از نظر آنها مربوط به جریان صدری نیست. و طیف #بعثی را مسئول این سری از اعتراضات می‌دانند.
⭕️ اگرچه این سالها اسم بردن از بعثی‌ها، برای بسیاری، عجیب به نظر میرسد. اما صحنه اجتماعی عراق طیف جدیدی از بعثی‌ها را شاهد است که لزوما معنایش «صدامی» بودن نیست.
طیف گسترده‌ای که پان‌عرب‌ها، ضدایرانی‌ها، اقتدارگرایان، نظامی‌گرها را در لایه‌های مختلف عمومی(عمدتا جوانان) تا نخبگانی عراق کنار هم جمع می‌آورد. این طیف را باید #نوبعثی خواند که گاهی با تابلوی شیعه، کرد، سنی و حتی سکولار و کمونیست در حال خودنمایی است.
طبیعتا این جریان که در حال مبارزه منفی با شرایط حاکم است، می‌تواند تنوعی از رنگ‌ها و نژاد‌ها و مذاهب را در خود جای دهد.
اما مشخصه دیگر این جریان ارتباط لایه‌های بالایی آن با سفارت‌خانه‌هاست.
هر طرف دیگری را جای عربستان #سعودی و حتی #امریکا بگذارید، هیچ راه بهتری برای نفوذ در عراق و خصوصا شکاف در جامعه شیعی نخواهید یافت. حتی شکاف در جامعه شیعی فراتر از مرزها مانند ایران و عراق که در سال‌های اخیر به شکل بی‌سابقه‌ای بهم مرتبط شده‌اند. رقیبان و دشمنان این محور راهی ندارند مگر تشدید شکاف قومی و نژادی.
چرا که ایجاد شکاف مذهبی عملا به ضرر ایشان تمام شد و موجب تقویت هویت شیعی در پهنه منطقه‌ای گردید.
فراموش نشود که فساد و کمبود خدمات و زیرساخت و معضل بیکاری در عراق امر غیرقابل انکاری است و معترض بودن مردم نیز قابل پذیرش است، اما این دلیل نمی‌شود که اقدام سیاسی یک طیف هدایت‌شده از خارج را که با دلارهای سفارتخانهای براه افتاده را به اعتراضات مردمی و کمبود امکانات و خدمات نسبت دهیم.
📌اما فارغ از نگاه کوتاه‌مدت، باید آینده عراق از لحاظ اجتماعی، مورد بررسی عمیق قرار گیرد. نرخ رشد جمعیت بالا و نسل جوان امروزی که با شبکه‌های اجتماعی انس گرفته‌اند، در کنار برنامه‌های گسترده آموزشی و فرهنگی اجتماعی امریکا و متحدانش در عراق به جهت لیبرال‌کردن نسل جوان امروز و فردای عراق همگی نشانه‌های جدی است برای تغییر چهره اجتماعی عراق در دهه‌های آینده.
البته این یک طرف ماجراست. طیف دیگری هم در قالب مقاومت و #حشدالشعبی شکل گرفته که اتفاقا فعال و کنش‌گر و دارای بدنه اجتماعی گسترده‌تر و آگاه‌تر و منضبط‌تر است.
زیارت اربعین، نهاد مرجعیت (و نه لزوما شخصیت مرجع معظم فعلی)، حوزه‌های علمیه و نهادهای فرهنگی نه‌چندان فعال اسلامی، و صدالبته نهادهای امنیتی و انتظامی عراق همگی در برابر این روند لیبرالیزاسیون نسل جوان عراق نقش اساسی دارند. و شاید یک دهه بعد نتایج این چالش برای همگان مشهود شود.
#جهاد_رضا
@pelak_44
#لبنان
❗️هجو اعتراض!
هم‌زمان با #تظاهرات اخیر در عراق که تفاوت اساسی با اعتراضات قبلی داشت، لبنان نیز به طور کم‌سابقه و شاید بی‌سابقه‌ای صحنه اعتراضات گسترده شد.
نارسایی‌های مختلف برق و آب و امور شهری و همچنین مشکلات اقتصادی و پولی اخیر در لبنان، دلیل اصلی این #اعتراضات دانسته می‌شود. البته بسیاری معتقدند این مشکلات و نارسایی‌ها اتفاق جدیدی نیست. هرچند با شدت و ضعف همراه بوده است.
به نظر میرسد سالها قبل، روزهای بسیار بدتری نسبت به امروز در لبنان گذشته، روزهایی که حیات یک طایفه در لبنان با خوردن ته‌مانده غذای در زباله‌ها میگذشت و مافیای رهبران صاحب قدرت و سلاح در اوج مکنت و ملک و ماشین و سلاح به سر می‌بردند. آن روزها مردم معمولی هم عزت و امنیت چندانی نداشتند. همه چیز در سلاح و داشتن قدرت و پول خلاصه می‌شد.
آنچه که موجب می‌شود جمهور لبنانی به خیابان بیاید، زمینه‌اش نارسایی‌ها و بی‌عدالتی‌هاست، اما بروز آن میل و حاجتی تقریبا جهانی است که مهم‌ترین نمادش نفس معترض بودن است. بسیاری خرده خواهند گرفت به این حرف. و لیستی از نارسایی‌ها و بی‌عدالتی‌های لبنان را ارائه خواهند. کسی منکر این موارد نیست ولی حرف درباره چرایی و چگونگی این اعتراضات است. و اینکه چه ارتباطی بین امروز و میزان این نارسایی‌هاست. و دقیقا هدف این تظاهرات چیست و تا کجا می‌خواهد ادامه پیدا کند؟
اینکه حکومت #عبدالمهدی در عراق به یکسال نرسیده، شاهد شدیدترین تظاهرات برای سرنگونی است، بدون آنکه اتفاق خاصی در این چندماه در تضعیف معیشت مردم عراق افتاده باشد، یعنی قرار نیست تظاهرات پایان داشته باشد. در لبنان هم اگر بعد از مطالبات مشخص مالیاتی و بعضی مفاسد مثل حقوق‌های نجومی ادامه پیدا کرد، یعنی تابوی تظاهرات شکسته و هدف مشخص نیست.
این را باید #فحشای_اعتراضات نام‌گذاری کرد. به هجو کشیده شدن اصل اعتراض کردن و اعتراض برای همیشه و برای همه‌چیز. میدان‌داری شبکه‌های مجازی و فقدان رهبر مشخص. این همان برنامه بیش از 10 سال قبل بنیاد دموکراسی وزارت خارجه امریکاست که از میدان آزمایش اکراین و گرجستان سربلند بیرون آمد و در میدان اصلی خود یعنی ایران 2009 به کار بسته شد که شکست خورد.
اما با کمی تغییرات این دومینو خودش راهی کشورهای شمال افریقا تا غرب آسیا و خصوصا کشورهای عربی شد. اگرچه دیگر امریکا هدایت‌کننده و شروع‌کننده همه این اعتراضات نبود، اما این ذهنیت در مردم منطقه شکل گرفت که اعتراض به هرچیز و به هر زمان حق آنهاست.
در بعضی موارد که مطابق با منافع امریکا باشد، مجددا حمایت و مشاوره و هدایت را بدست می‌گیرند، مانند اعتراضات دو هفته قبل عراق.
وجه دیگر اعتراضات اخیر لبنان، نمایی از سبک‌زندگی خوش‌مشرب و خوش‌گذرانی بخش عظیمی از لبنانی‌ها داشت. کباب و مشروبات و رقاصی و موسیقی و فوتبال‌دستی بخش دیگری از مدیای پخش شده از اعتراضات بود.
سعد #حریری با تصویب بعضی موارد از جمله کاهش حقوق سیاسیون و تغییراتی در تعرفه‌های شرکت‌های بیمه و مالیات به بخشی از مطالبات پاسخ داد و این اعتراضات رو به افول نهاد، اما شب گذشته با تحریک از طرابلس و پیگیری در بیروت، مجددا شعله‌ور شد. هرچند به نظر میرسد با برخورد ارتش و عدم حمایت حزب‌الله و امل این نقطه از اعتراضات نیز سریعا فروکش کند.
پردازش عمیق به این تحولات مجال دیگری طلب می‌کند، اما به همین نکته بسنده می‌شود که اعتراضات همیشه ریشه‌اش نارسایی‌ها نیست. اعتراض به عنوان یک کنش اجتماعی کم‌کم تبدیل به ارزش برای توده‌ها می‌شود. نتیجه مطلوب برای امریکا، از بین‌رفتن تمام دولت‌های اقتدارگرا و تاثیر منطقه‌ای می‌باشد. که دائما درگیر دولت‌های چندماهه و رو به زوال هستند.
و هرچه این موارد در کشورهای منطقه تقویت شود، کمتر به اسرائیل آسیب خواهد رسید. در بلندمدت نیز منابع و تولید و نیروی جوان هدر خواهد رفت و وابستگی دائمی پدید خواهد آورد.
بنابراین کسانی که امروز برای تظاهرات به هر شکلی که باشد، کف می‌زنند، لزوما مدافع مردم نیستند. هدف تضعیف کشورهای مسلمان و از بین رفتن منابع آنهاست. با علم به اینکه فساد و ناکارآمدی امری واضح در این کشورهاست. اما جریانات اصلاحی مانند جریان #صدر در عراق، با وجود وزراء و اکثریت پارلمان #عراق، از راه صحیح برای اصلاح استفاده نمی‌کنند و میدان‌دار اعتراضات خیابانی هستند!! اعتراض به چه ؟ به دولتی که خودشان سرکار آورده‌اند و شریک در آن هستند.
#جها_رضا
@pelak_44
❗️هجو اعتراض!
هم‌زمان با #تظاهرات اخیر در عراق که تفاوت اساسی با اعتراضات قبلی داشت، لبنان نیز به طور کم‌سابقه و شاید بی‌سابقه‌ای صحنه اعتراضات گسترده شد.
نارسایی‌های مختلف برق و آب و امور شهری و همچنین مشکلات اقتصادی و پولی اخیر در لبنان، دلیل اصلی این #اعتراضات دانسته می‌شود. البته بسیاری معتقدند این مشکلات و نارسایی‌ها اتفاق جدیدی نیست. هرچند با شدت و ضعف همراه بوده است.
به نظر میرسد سالها قبل، روزهای بسیار بدتری نسبت به امروز در لبنان گذشته، روزهایی که حیات یک طایفه در لبنان با خوردن ته‌مانده غذای در زباله‌ها میگذشت و مافیای رهبران صاحب قدرت و سلاح در اوج مکنت و ملک و ماشین و سلاح به سر می‌بردند. آن روزها مردم معمولی هم عزت و امنیت چندانی نداشتند. همه چیز در سلاح و داشتن قدرت و پول خلاصه می‌شد.
آنچه که موجب می‌شود جمهور لبنانی به خیابان بیاید، زمینه‌اش نارسایی‌ها و بی‌عدالتی‌هاست، اما بروز آن میل و حاجتی تقریبا جهانی است که مهم‌ترین نمادش نفس معترض بودن است. بسیاری خرده خواهند گرفت به این حرف. و لیستی از نارسایی‌ها و بی‌عدالتی‌های لبنان را ارائه خواهند. کسی منکر این موارد نیست ولی حرف درباره چرایی و چگونگی این اعتراضات است. و اینکه چه ارتباطی بین امروز و میزان این نارسایی‌هاست. و دقیقا هدف این تظاهرات چیست و تا کجا می‌خواهد ادامه پیدا کند؟
اینکه حکومت #عبدالمهدی در عراق به یکسال نرسیده، شاهد شدیدترین تظاهرات برای سرنگونی است، بدون آنکه اتفاق خاصی در این چندماه در تضعیف معیشت مردم عراق افتاده باشد، یعنی قرار نیست تظاهرات پایان داشته باشد. در لبنان هم اگر بعد از مطالبات مشخص مالیاتی و بعضی مفاسد مثل حقوق‌های نجومی ادامه پیدا کرد، یعنی تابوی تظاهرات شکسته و هدف مشخص نیست.
این را باید #فحشای_اعتراضات نام‌گذاری کرد. به هجو کشیده شدن اصل اعتراض کردن و اعتراض برای همیشه و برای همه‌چیز. میدان‌داری شبکه‌های مجازی و فقدان رهبر مشخص. این همان برنامه بیش از 10 سال قبل بنیاد دموکراسی وزارت خارجه امریکاست که از میدان آزمایش اکراین و گرجستان سربلند بیرون آمد و در میدان اصلی خود یعنی ایران 2009 به کار بسته شد که شکست خورد.
اما با کمی تغییرات این دومینو خودش راهی کشورهای شمال افریقا تا غرب آسیا و خصوصا کشورهای عربی شد. اگرچه دیگر امریکا هدایت‌کننده و شروع‌کننده همه این اعتراضات نبود، اما این ذهنیت در مردم منطقه شکل گرفت که اعتراض به هرچیز و به هر زمان حق آنهاست.
در بعضی موارد که مطابق با منافع امریکا باشد، مجددا حمایت و مشاوره و هدایت را بدست می‌گیرند، مانند اعتراضات دو هفته قبل عراق.
وجه دیگر اعتراضات اخیر لبنان، نمایی از سبک‌زندگی خوش‌مشرب و خوش‌گذرانی بخش عظیمی از لبنانی‌ها داشت. کباب و مشروبات و رقاصی و موسیقی و فوتبال‌دستی بخش دیگری از مدیای پخش شده از اعتراضات بود.
سعد #حریری با تصویب بعضی موارد از جمله کاهش حقوق سیاسیون و تغییراتی در تعرفه‌های شرکت‌های بیمه و مالیات به بخشی از مطالبات پاسخ داد و این اعتراضات رو به افول نهاد، اما شب گذشته با تحریک از طرابلس و پیگیری در بیروت، مجددا شعله‌ور شد. هرچند به نظر میرسد با برخورد ارتش و عدم حمایت حزب‌الله و امل این نقطه از اعتراضات نیز سریعا فروکش کند.
پردازش عمیق به این تحولات مجال دیگری طلب می‌کند، اما به همین نکته بسنده می‌شود که اعتراضات همیشه ریشه‌اش نارسایی‌ها نیست. اعتراض به عنوان یک کنش اجتماعی کم‌کم تبدیل به ارزش برای توده‌ها می‌شود. نتیجه مطلوب برای امریکا، از بین‌رفتن تمام دولت‌های اقتدارگرا و تاثیر منطقه‌ای می‌باشد. که دائما درگیر دولت‌های چندماهه و رو به زوال هستند.
و هرچه این موارد در کشورهای منطقه تقویت شود، کمتر به اسرائیل آسیب خواهد رسید. در بلندمدت نیز منابع و تولید و نیروی جوان هدر خواهد رفت و وابستگی دائمی پدید خواهد آورد.
بنابراین کسانی که امروز برای تظاهرات به هر شکلی که باشد، کف می‌زنند، لزوما مدافع مردم نیستند. هدف تضعیف کشورهای مسلمان و از بین رفتن منابع آنهاست. با علم به اینکه فساد و ناکارآمدی امری واضح در این کشورهاست. اما جریانات اصلاحی مانند جریان #صدر در عراق، با وجود وزراء و اکثریت پارلمان #عراق، از راه صحیح برای اصلاح استفاده نمی‌کنند و میدان‌دار اعتراضات خیابانی هستند!! اعتراض به چه ؟ به دولتی که خودشان سرکار آورده‌اند و شریک در آن هستند.
#جها_رضا
@pelak_44