🔷️جزئیاتی از رزمایش جاری پدافند هوایی

🔹️در مرحله دوم رزمایش اقتدار پدافند هوایی ۱۴۰۳ ارتش، دفاع قاطع در برابر تهاجم انبوه دشمن با به کارگیری و بهره برداری ازشبکه دیده بانی بصری در کشف و گزارش حملات پهپادی ارتفاع کم در سطح شبکه یکپارچه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی کشور انجام شد

🔹️در ادامه پس از کشف و شناسایی انواع پرنده های بدون سرنشین دشمن، سامانه موشکی مجید با این اهداف درگیر و با شلیک موفق این سامانه هدف متخاصم در آسمان منطقه عمومی رزمایش سرنگون شد.

🔹️پس از حمله هواگرد‌های دشمن فرضی به منطقه عمومی رزمایش، اهداف توسط سامانه‌های راداری کشف و بلافاصله پس از شناسایی توسط شبکه یکپارچه پدافند هوایی به سامانه موشکی جوشن واگذار و با شلیک موفق موشک از سامانه جوشن هدف متخاصم سرنگون شد.

▪️تصاویر: رادار نجم ۸۰۴، پرتابگر ۱۵ خرداد/جوشن، سامانه مجید

#رزمایش #پدافند_هوایی #ارتش

CoManche
@Partisan2015

🔹️تصاویری از رادار مطلع‌الفجر-۲، پرتابگر سامانه ۱۵ خرداد(در حال شلیک موشک صیاد-۳) و سامانه مجید در رزمایش پدافند هوایی ارتش در مرکز و جنوب غرب کشور

#رزمایش #پدافند_هوایی #ارتش

CoManche
@Partisan2015

🔷️تصاویر بیشتر از پرتابگر جدید سامانه پدافندی باور ۳۷۳

🔹️بر اساس اطلاعات جدید منتشرشده هر آتشبار نسخه جدید باور ۳۷۳ مجهز به ۶ پرتابگر تلار ۴ فروندی خواهد بود که استعداد این سامانه در سطح آتشبار به ۲۴ فروند موشک صیاد-۴ خواهد رسید.

#پدافند_هوایی #ارتش #باور_۳۷۳

CoManche
@Partisan2015

🔹️تصاویری از عملیات سامانه باور ۲-۳۷۳ و شلیک موشک صیاد-۴ در جریان رزمایش پدافند هوایی ارتش در مرکز کشور

#رزمایش #پدافند_هوایی #ارتش

CoManche
@Partisan2015

🔶فلاکتورم (Flakturm)

🔸برج‌های دفاع ضد هوایی لوفتوافه (نیروی هوایی آلمان نازی) که به معنای واقعی کلمه «برج‌های ضد هوایی» ترجمه می‌شود. 

🔸این برج‌ها در پاییز سال ۱۹۴۰ (۱۳۱۹ شمسی) توسط آلبرت اشپر و به دستور هیتلر طراحی شدند. جای تعجب نیست که ظاهر این برج‌ها بیشتر شبیه قلعه‌های قرون وسطایی بود تا سازه‌هایی برای دفاع از آسمان برلین. این برج‌ها به صورت جفتی ساخته می‌شدند. به عنوان مثال، فلاکتورم I در برلین شامل سنگرهای بتنی بزرگ با برج‌های جنگی ۲۰ تا ۳۰ متری بود که سقف هر یک از آن‌ها به توپ‌های ضد هوایی مجهز شده بود و برج بیرونی از بقیه بلندتر بود. دیوارهای ضخیم این قلعه‌ها امکان ایجاد پناهگاه‌های ضد بمب برای ۱۰ هزار نفر در طبقات پایینی را فراهم می‌کرد، اما خط دفاعی اصلی توسط پرسنل نظامی تأمین می‌شد که شامل حدود ۳۰۰ سرباز می‌شد. علاوه بر این، در داخل این قلعه‌ها یک بیمارستان و انباری برای نگهداری اشیاء باارزش موزه برلین نیز وجود داشت. در فاصله حدود ۲۰۰ متری از فلاکتورم، یک سنگر کوچک‌تر قرار داشت که از طریق یک تونل زیرزمینی به آن متصل می‌شد. روی سقف این سنگر کوچک‌تر، یک رادار، پروژکتور اصلی، فاصله‌یاب نوری و تجهیزات شنود نصب شده بود. 

🔸این سازه‌ها از سه جهت از برلین دفاع می‌کردند، اما تأثیر چندانی نداشتند. تلفات واردشده به بمب‌افکن‌ها توسط فلاکتورم‌ها در مقایسه با خسارات ناشی از حملات هوایی متفقین، ناچیز بود. علاوه بر این، جایگزینی بخشی از سربازان با کودکان، از جمله دختران، و شرایط بهداشتی بسیار بد در پناهگاه‌ها، روحیه دفاعی را تضعیف می‌کرد. با این حال، در سال ۱۹۴۵ (۱۳۲۴ شمسی)، فلاکتورم I که حتی در برابر خودروهای زرهی شوروی مقاومت کرده بود و به مانعی جدی برای پیشروی تانک‌ها تبدیل شده بود، در آخر در ۲ مه (۱۲ اردیبهشت ۱۳۲۴) تسلیم شد. 

#پدافند_هوایی #فلاکتورم #جنگ_جهانی_دوم

Tupolev
@Partisan2015

🔶ردیاب‌های صوتی و پروژکتورهای ضدهوایی در ایالات متحده 

🔸در سال‌های پیش از توسعه رادار، یکی از روش‌های اصلی شناسایی هواپیماهای دشمن در شب، استفاده از ردیاب‌های صوتی بود. این دستگاه‌ها با بهره‌گیری از اصول آکوستیکی، صدای موتور هواپیماها را از فاصله‌ای دور دریافت کرده و جهت تقریبی آن‌ها را مشخص می‌کردند. سپس اطلاعات حاصل از این دستگاه‌ها به ایستگاه‌های پروژکتوری ضدهوایی منتقل می‌شد تا مسیر حرکت هدف را ردیابی کرده و آن را برای یگان‌های توپخانه‌ای مشخص کنند. 

🔶ساختار و عملکرد ردیاب‌های صوتی 

🔸این سامانه شامل سه شیپور بزرگ آکوستیکی بود که صداهای دریافتی را تقویت کرده و به گوش اپراتور انتقال می‌داد. لوله‌های آکوستیکی با قطر بالا مستقیماً به یک کلاه چرمی ویژه متصل می‌شدند که اپراتور آن را بر سر می‌گذاشت. اپراتور با تغییر موقعیت خود و بررسی شدت و جهت صدا، می‌توانست مکان تقریبی هواپیما را تعیین کند. 

🔸این دستگاه برای سهولت در حمل‌ونقل به شش بخش مجزا تقسیم می‌شد که به‌سرعت در موقعیت موردنظر مونتاژ می‌شدند. برد شناسایی آن نیز بین ۲ تا ۸ کیلومتر متغیر بود و بسته به عواملی مانند شرایط آب‌وهوایی، میزان نویز محیط و ارتفاع پرواز هواپیماها تغییر می‌کرد. در شرایط ایده‌آل، این سیستم می‌توانست پرواز هواپیماهای دشمن را زودتر از دیدن آن‌ها شناسایی کند و هشدارهای لازم را برای اقدامات دفاعی صادر نماید. 

🔶پروژکتورهای ضدهوایی و هماهنگی با ردیاب‌های صوتی 

🔸پس از شناسایی صوتی هدف، اطلاعات به یگان‌های پروژکتوری ارسال می‌شد. این یگان‌ها از پروژکتورهای قدرتمند ۱۵۰ سانتی‌متری بهره می‌بردند که نوری متمرکز و شدید ایجاد کرده و مسیر پرواز هواپیماهای دشمن را روشن می‌کردند. پروژکتورها معمولاً به سیستم‌های چرخان دستی یا موتوردار مجهز بودند که امکان تنظیم دقیق زاویه نور را فراهم می‌کردند. 

🔸پروژکتورهای ضدهوایی نه‌تنها به نیروهای توپخانه‌ای برای هدف‌گیری بهتر کمک می‌کردند، بلکه باعث اختلال در دید خلبانان دشمن شده و دقت بمباران آن‌ها را کاهش می‌دادند. در برخی موارد، این نورهای قدرتمند با انعکاس از سطح بدنه هواپیما، آن را برای سامانه‌های دفاعی زمینی قابل‌مشاهده‌تر می‌کردند. 

🔶نمونه‌های تاریخی و استفاده عملیاتی 

🔸در تصاویر فوق، نمونه‌ای از یک ردیاب صوتی مدل ۱۹۳۲ در کنار یک پروژکتور ضدهوایی ۱۵۰ سانتی‌متری در حالت عملیاتی دیده می‌شود. این تجهیزات در سال‌های دهه ۱۹۳۰ و اوایل جنگ جهانی دوم توسط ارتش ایالات متحده به‌کار گرفته شدند. 

🔸با توسعه فناوری رادار در اواخر دهه ۱۹۳۰، استفاده از این سامانه‌های آکوستیکی به‌تدریج کاهش یافت. رادارهای جدید می‌توانستند اهداف هوایی را با دقت بسیار بالاتر و در هر شرایط جوی شناسایی کنند، درحالی‌که ردیاب‌های صوتی به شرایط محیطی حساس بودند و دقت پایین‌تری داشتند. بااین‌حال، تا اوایل جنگ جهانی دوم، این تجهیزات همچنان در برخی مناطق مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به‌ویژه در مکان‌هایی که هنوز به فناوری راداری دسترسی نداشتند. 

🔸ردیاب‌های صوتی نمونه‌ای از تلاش‌های پیشگامانه برای ایجاد سامانه‌های شناسایی هوایی در دوران پیش از رادار محسوب می‌شوند و نشان‌دهنده اهمیت تشخیص زودهنگام تهدیدات در دفاع هوایی هستند.

#رادار #پدافند_هوایی
#ایالات_متحده

Tupolev
@Partisan2015