🔷️برنامه بالستیک ترکیه 🇹🇷

🔹️رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه اظهار داشته این کشور قصد دارد زرادخانه موشک‌های بالستیک با برد ۸۰۰ کیلومتری را گسترش دهد. همچنین وی افزوده ترکیه قصد دارد به برنامه ساخت موشک‌های بالستیک با برد ۲۰۰۰ کیلومتری شتاب دهد.

🔹️تصاویر فوق، مربوط به آزمایش دوم موشک بالستیک کوتاه‌برد طوفان (Tayfun) ساخت شرکت راکتسان ترکیه در اواسط سال ۲۰۲۳ میلادی هستند. اعلام شده بود این موشک برد ۱۰۰۰ کیلومتری دارد اما در آزمایش ذکر شده، به هدفی در فاصله حدود ۵۶۰ کیلومتری رسیده بود.

🔹️این موشک، در مشخصات بی‌شباهت به خانواده موشک‌های ذوالفقار ساخت هوافضای سپاه پاسداران نیست. موشک‌های ذوالفقار، در دهه گذشته در ایران توسعه یافتند.

#ترکیه #موشک #بالستیک #هوافضا

NPC
@Partisan2015

🔶‍️ ۹۰ سال تکامل؛ از بال‌های بیضوی تا طراحی بال در جنگنده‌های مدرن

🔸‍️ در علوم آیرودینامیک، بال‌های بیضوی (elliptical wings) به‌عنوان یک راهکار بهینه برای توزیع نیروی برآ (lift distribution) مطرح شده‌اند. طبق نظریه‌ی لانگستون-پراندتل (Lanchester-Prandtl theory)، این نوع بال‌ها مقاومت القایی (induced drag) را به حداقل رسانده و در رژیم‌های جریان زیرصوتی، کارایی آیرودینامیکی ایده‌آلی ارائه می‌دهند. نخستین هواپیمای عملیاتی مجهز به این پیکربندی، سوپرمارین اسپیت‌فایر (Supermarine Spitfire) بود که در سال ۱۹۳۶ توسعه یافت. در دوران جنگ جهانی دوم، این طراحی به‌واسطه‌ی کاهش قابل توجه درگ القایی، نسبت برآ به پسا (L/D ratio) بهینه‌ای را برای مانورهای داگ‌فایت فراهم کرد. با این وجود، ورود جت‌های پرسرعت، ضرورت تغییر در معماری بال را به‌منظور سازگاری با رژیم‌های جریان تراکم‌پذیر آشکار ساخت.

🔸‍️ در جنگنده‌های نسل دوم و سوم، افزایش سرعت‌های عملیاتی به محدوده‌ی گذرصوتی و مافوق صوت، منجر به جایگزینی بال‌های بیضوی با پیکربندی‌های پس‌گرا (swept wings) شد. بال‌های پس‌گرا به‌واسطه‌ی کاهش مؤلفه‌ی عمود بر جریان عدد ماخ مؤثر پدیده‌ی موج ضربه‌ای را به تأخیر انداخته و از افزایش ناگهانی درگ موجی جلوگیری می‌کنند. نمونه‌های بارز این گذار، هواگردهایی نظیر MiG-21 و F-4 Phantom بودند که در آن‌ها پس‌گرایی بهینه برای محدوده‌ی سرعتی گذرصوتی و فراصوتی لحاظ شد. این تغییر نه‌تنها مقاومت موجی را به حداقل رساند، بلکه پایداری و کنترل‌پذیری در زوایای حمله بالا را نیز ارتقا داد.

🔸‍️ در نسل چهارم جنگنده‌ها، نظیر F-16 و Su-27، افزون بر کاهش پسا، بهینه‌سازی مانورپذیری نیز به‌عنوان یک پارامتر کلیدی در طراحی مدنظر قرار گرفت. استفاده از بال‌های ترکیبی (blended wings) و پیکربندی‌های نوآورانه همچون بال‌های ذوزنقه‌ای با کانارد سبب بهبود نسبت مانورپذیری به انرژی شد. این بهینه‌سازی‌ها امکان دستیابی به قابلیت‌هایی نظیر نرخ چرخش لحظه‌ای و نرخ چرخش پایدار بالاتر را فراهم کردند، که در نبردهای داگ‌فایت و درگیری‌های هوایی برد نزدیک (WVR combat) اهمیت حیاتی دارد.

🔸‍️ در نسل پنجم جنگنده‌ها، نظیر F-22 و Su-57، طراحی بال‌ها از یک سیستم مجزا به یک ساختار یکپارچه با بدنه (blended body-wing design) تکامل یافته است. این یکپارچگی ساختاری، نه‌تنها منجر به بهبود کارایی آیرودینامیکی می‌شود، بلکه تأثیر بسزایی در کاهش سطح مقطع راداری دارد که یک مؤلفه‌ی اساسی در فناوری پنهان‌کاری محسوب می‌شود. طراحی کناره‌های بدنه با لبه‌های شکسته (serrated edges) و استفاده از متریال جاذب امواج راداری نیز به‌عنوان رویکردهای مکمل در کاهش سطح مقطع راداری به کار گرفته شده‌اند. علاوه بر این، هم‌افزایی میان توزیع لیفت و کنترل آیرودینامیکی در این طراحی‌ها، امکان انجام مانورهای سوپرمانورپذیر (supermaneuverability) نظیر کبرای پوگاچف (Pugachev’s Cobra) را تسهیل کرده است.

🔸روند تکامل طراحی بال‌ها از پیکربندی بیضوی به ساختار یکپارچه در جنگنده‌های نسل پنجم، نتیجه‌ی همگرایی میان اصول آیرودینامیکی، نیازهای عملیاتی و الزامات پنهان‌کاری است. هرچند بال‌های بیضوی در رژیم‌های جریان زیرصوتی توزیع نیروی برآی بهینه‌ای را فراهم می‌کنند، اما محدودیت‌های ساختاری، افزایش درگ موجی در سرعت‌های بالا و الزامات مأموریتی مدرن، موجب جایگزینی آن‌ها با طراحی‌های پیشرفته‌تر شده است. امروزه، جنگنده‌های مدرن با بهره‌گیری از طراحی‌های هوشمندانه‌ی آیرودینامیکی، قابلیت عملکرد بهینه در طیف وسیعی از مأموریت‌های رزمی را دارند.

#Aerodynamics #elliptical_wings #هوافضا #طراحی_هواپیما

PLEIADES
@Partisan2015