🔸وضعیت مذاکرات اتمی

🔸دور پنجم مذاکرات اتمی در هفته گذشته حتی پیش از آغاز نیز با حواشی همراه بود. رهبر تیم مذاکره‌کننده آمریکایی، استیو ویتکاف که پیش‌تر به‌صورت تلویحی به پذیرش غنی‌سازی با درصد پایین توسط ایران اشاره کرده بود، در چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای، بار دیگر در گفت‌وگو با رسانه‌ها بر توقف کامل غنی‌سازی در ایران تأکید کرد. در پاسخ، رهبری و عباس عراقچی، رهبر هیئت مذاکره‌کننده ایرانی، نیز بار دیگر چنین درخواست‌هایی را غیرقابل‌پذیرش خواندند. عدم‌حضور تیم‌های فنی و ترک زودهنگام مذاکرات توسط ویتکاف، با بهانه عجیب رسیدن به پرواز (برای مقامی سیاسی که با هواپیمای اختصاصی سفر می‌کند)، به گمانه‌زنی‌ها در مورد بن‌بست در مذاکرات دامن زد.

🔸بااین‌وجود، طرفین این دور از مذاکرات را نیز «سازنده» ارزیابی کرده‌اند. آمریکایی‌ها از روند مثبت و عمانی‌ها از پیشرفت‌هایی در مذاکرات سخن گفته‌اند. وزیر امور خارجه کشورمان نیز این دوره را «حرفه‌ای‌ترین» خواند (معنای این توصیف را حقیقتاً خودشان باید توضیح دهند). هم‌چنین، اعلام شده است که ایران در حال بررسی پیشنهادهای عمان برای پیشرفت مذاکرات است.

🔸سؤال اصلی

🔸به‌نظر می‌رسد که باوجود غیرقابل آشتی بودن خطوط قرمز اعلام‌شده، دو طرف عجله‌ای برای ترک میز مذاکره از خود نشان نمی‌دهند. گرچه اختلافات بسیاری از جمله حضور بازرسان آمریکایی به‌جای بازرسان آژانس، نظارت بر سایت‌های نظامی و اعمال محدودیت بر برنامه فضایی و موشکی ایران می‌توانند موجب بروز موانع جدی در روند مذاکرات شوند، سؤال اصلی فعلی در مذاکرات، همچنان به‌رسمیت‌شناختن حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم است.

🔸فارغ از ماهیت راه‌کارهای پیشنهادی عمان و عملی‌بودن پیشنهاد ایجاد کنسرسیوم منطقه‌ای با اعراب، مشخصاً شرط اصلی پیشرفت مذاکرات، پذیرش حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم و داشتن چرخه کامل و بومی تولید سوخت هسته‌ای توسط واشنگتن است. این پذیرشِ حق غنی‌سازی بود که برجام را ممکن کرد و امروز نیز عقب‌نشینی آمریکا از درخواست «غنی‌سازی صفر»، شرط لازم (اما نه کافی) برای رسیدن به توافقی اتمی جدید خواهد بود.

🔸تنها توافق ممکن

🔸پذیرش حق غنی‌سازی ایران به‌هیچ‌وجه به‌معنای تضمین رسیدن به توافق نهایی نخواهد بود. نیروهای قدرتمندی در آمریکا و اسرائیل مخالف دادن هرگونه امتیاز به ایران و خواهان تکرار مدل لیبی هستند. علاوه‌بر این و علی‌رغم انگیزه دو کشور برای رسیدن به یک‌توافق، همچنان پرسش‌های فنی و سیاسی بسیاری بی‌پاسخ مانده‌اند.

🔸باتوجه‌به خطوط قرمز ایران، عملاً تنها توافق ممکن، محدودکردن فعالیت‌های اتمی از سوی ایران در قبال کاهش فشار اقتصادی از سوی آمریکا است. چنین توافقی، عملاً چیزی مشابه برجام، احتمالاً منهای بندهای محدودیت زمانی آن خواهد بود. به‌سختی می‌توان نتیجه موفقیت‌آمیزِ دیگری برای مذاکرات اتمی متصور شد. حال باید دید دولت آمریکا و ترامپ که برجام را «بدترین توافق تاریخ» خوانده بود، حاضر به پذیرش توافقی مشابه برجام خواهند شد یا خوش‌بینی‌های اخیر نسبت به احتمال توافق میان دو کشور، با همان سرعتی که به وجود آمدند، از بین خواهند رفت.

#ایران #برنامه_اتمی #مذاکرات #آمریکا

Archivist
@Partisan2015

🔸خیمه‌شب‌بازی صلح

🔸با بازگشت ترامپ به قدرت شاهد تلاش‌های بیشتری برای برقراری آتش‌بس در اوکراین یا دست‌کم صحبت درباره آن بوده‌ایم. گفت‌وگوهای روسی-آمریکایی و تلاش ترکیه برای میانجی‌گری در مذاکرات صلح، اصلی‌ترین تلاش‌ها برای توقف درگیری در اوکراین بوده‌اند. ‌علی‌رغم صحبت از آتش‌بس و انگیزه‌های دو سوی اقیانوس اطلس برای پایان جنگ، موانع سیاسی و عدم تمایل بازیگران اصلی به پرداخت هزینه صلح، چشم‌اندازی از توقف درگیری‌ها از مسیر دیپلماتیک ارائه نمی‌دهند.

🔸آمریکا

🔸باوجود ایفای نقش اصلی در حمایت از کی‌یف، مشخصاً کمترین منافع ژئوپلیتیکی و تهدیدات امنیتی در اوکراین متوجه آمریکایی‌هاست. وضعیت امنیتی در اوکراین تأثیر مستقیمی بر چالش ژئوپلیتیک اصلی واشنگتن، یعنی رقابت با چین در آسیا شرقی ندارد. در واقع، ادامه درگیری در اروپا، آمریکا را از تمرکز کامل بر آسیا شرقی بازداشته و روسیه را ناچار به قرارگرفتن در آغوش چین کرده است. در نتیجه، صحبت مقامات آمریکایی از صلح در اوکراین با منافع کلان واشنگتن منطبق است. بااین‌وجود، تلاش‌های آمریکا برای برقراری صلح با دو مانع داخلی مهم روبه‌رو هستند:

🔸همانند پرونده ایران، دیدگاه یکسانی در زمینه تعامل با روسیه در آمریکا وجود ندارد و بسیاری اتخاذ مواضع سخت‌گیرانه در مقابل مسکو را ترجیح می‌دهند.

🔸دولت آمریکا برای رسیدن به صلح باید شروط اصلی روسیه شامل تضمین بی‌طرفی و عدم عضویت اوکراین در ناتو و الحاق استان‌های مورد ادعای مسکو به روسیه را بپذیرد. چنین اقدامی هزینه سیاسی داخلی سنگینی برای دولت آمریکا در پی خواهد داشت.

🔸علی‌رغم منافع آمریکا در بستن پرونده اوکراین و هم‌راستایی آن با رقابت با چین، سردرگمی سیاست‌گذاری در واشنگتن و عدم تمایل به پرداخت هزینه سیاسی پایان جنگ، تلاش‌های آمریکا برای رسیدن به صلح را تاکنون عقیم گذاشته است و تصویری چندان امیدوارانه از آینده آن نیز نمی‌توان متصور بود.

🔸اوکراین

🔸باوجود موفقیت‌هایی مانند عملیات پهپادی تحسین‌برانگیز اخیر، شرایط فعلی و چشم‌انداز آینده جنگ همچنان برای اوکراین اسف‌بار است. روسیه در تمامی تسلیحات کلیدی از جمله تسلیحات هوا به زمین، پهپادهای انتحاری، توپخانه و موشک‌های زمین‌به‌زمین، برتری قاطع و جبران‌ناپذیری دارد؛ وضعیتی که با بسته‌های حمایتی غرب و عملیات اطلاعاتی موفق تغییری نکرده است.

🔸اوکراین همچنین با چالش فزاینده کمبود نیروی انسانی روبه‌روست. وضعیت ادامه حمایت ایالات متحده از کی‌یف نیز در هاله‌ای از ابهام است. حتی در دولت پیشین واشنگتن که تعهد بیشتری به حمایت بی‌قیدوشرط از اوکراین وجود داشت، تصویب بسته‌های کمک نظامی با موانع و مخالفت‌هایی روبه‌رو شده بود. کمک‌های نظامی ده‌ها میلیارددلاری، به‌ویژه از سوی آمریکا، برای همیشه ادامه نخواهند داشت. چالش بی‌پاسخ تأمین نیروی انسانی و وضعیت مبهم آینده کمک‌های نظامی، تردیدهای مهمی را در مورد توان اوکراین برای ادامه جنگ در بلندمدت مطرح می‌کنند.

🔸مشخصاً اوکراینی‌ها بیش از هر بازیگر دیگری از آتش‌بس منتفع خواهند شد. توقف حملات بی‌پایان به شهرها و زیرساخت‌ها و یافتن فرصتی برای تجدید قوا و استحکام‌بخشی به خطوط دفاعی که زیر فشار روزانه هستند، فرصتی طلایی برای تجدید قوا کی‌یف خواهد بود. بااین‌وجود، اوکراینی‌ها کمترین تمایل را برای امتیازدادن از خود نشان داده‌اند. شرایط پیشنهادی اوکراینی‌ها در مذاکرات استانبول، نمودی از عدم تماس با واقعیت و مشابه ارائه فهرستی از آرزوها بود.

🔸علی‌رغم شرایط اسف‌بار فعلی و چشم‌انداز فاجعه‌بار آینده، کی‌یف تمایلی به پذیرش شروط اصلی روسیه یعنی عدم عضویت در ناتو و به‌رسمیت‌شناختن الحاق چهار استان و کریمه به فدراسیون روسیه از خود نشان نمی‌دهد. باتوجه‌به فضای سیاسی اوکراین و حضور پررنگ جریان‌های ملی‌گرای افراطی در بدنه نیروهای مسلح و نهادهای قدرت، مشخص نیست که دولت زلنسکی یا جایگزین احتمالی آن، حتی در صورت تمایل بتواند شروط مسکو را بدون درگیری سیاسی یا حتی خونریزی بپذیرد. مشخصاً بدون ارائه امتیازاتی از سوی اوکراینی‌ها، صلحی نیز وجود نخواهد داشت.

۱/۲

#روسیه #اوکراین #آمریکا #جنگ_اوکراین

Archivist
@Partisan2015

🔸روسیه

🔸از جهات بسیاری، وضعیت روسیه در نقطه مقابل اوکراین قرار دارد. اگرچه حملات گاه‌وبیگاه اوکراینی‌ها به زیرساخت‌های انرژی و اهداف نظامی روسیه موفقیت‌هایی داشته و روسیه را متحمل خساراتی بعضا جبران‌ناپذیر کرده است، اما مسکو همچنان وضعیتی به‌مراتب بهتر در جبهه نبرد دارد.

🔸حملات به زیرساخت‌های انرژی نتوانسته‌اند جریان صادرات یا زنجیره تأمین نیاز داخلی روسیه را متوقف کنند و موفقیت‌های قابل‌احترام اوکراینی‌ها در نابودی تجهیزات روسی در نهایت نتوانسته حملات روسیه را متوقف یا پشتیبانی از جبهه‌ها را مختل کنند. به زبان ساده، روسیه بر خلاف اوکراین، دچار بحران نیروی انسانی نبوده و باتوجه‌به حفظ بازار صادرات انرژی، توان صنعتی داخلی و خریدهای خارجی، می‌تواند برای آینده قابل‌پیش‌بینی به نبرد ادامه دهد.

🔸روسیه باور دارد که سخت‌ترین شرایط جنگ را با موفقیت پشت سر گذاشته و باتوجه‌به داشتن دست برتر در میدان نبرد و اطمینان به توانایی بالاتر خود برای پرداخت هزینه جنگ می‌تواند با ادامه روند فعلی به بیشتر یا حتی همه خواسته‌های خود در اوکراین دست یابد.

🔸در نتیجه این برتری در میدان نبرد و چشم‌انداز طولانی‌مدت جنگ، روسیه انگیزه چندانی برای امتیازدادن در میز مذاکره ندارد و نمی‌توان انتظار داشت شرایطی که در روزهای ابتدایی جنگ در استانبول به اوکراین پیشنهاد شده بود، پس از تحمل هزینه‌های سنگین چندساله، کاهش‌یافته باشد. در واقع تنها موافقت با شروط اصلی مسکو است که می‌تواند روسیه را برای متارکه جنگ متقاعد کند. همان‌گونه که پیش‌تر نیز گفته شد، چنین اقدامی از سوی اوکراینی‌ها و آمریکایی‌ها محتمل نیست.

🔸نتیجه‌گیری

🔸در ظاهر، همه طرف‌ها از پایان جنگ و رسیدن به صلح سخن می‌گویند، اما در واقعیت، هیچ‌یک تمایلی پرداخت هزینه‌های صلح را ندارند. آمریکا تمایلی به پذیرش هزینه سیاسی صلح ندارد، دولت اوکراین نمی‌تواند یا نمی‌خواهد امتیازات لازم را بدهد و روسیه با تصور برتری در میدان نبرد، دلیلی برای عقب‌نشینی نمی‌بیند. در چنین شرایطی، آنچه به نام «تلاش برای صلح» مطرح می‌شود، بیشتر به خیمه‌شب‌بازی دیپلماتیک شباهت دارد.

🔸بعید است که درگیری مدت طولانی ادامه داشته باشند. پرده فعلی از بازی اوکراین در نهایت به پایان خواهد رسید. آمریکا هزاران کیلومتر دورتر و با اولویت‌هایی مهم‌تر، در بدترین شرایط تنها ضربه‌ای حیثیتی و دیپلماتیک را متحمل خواهند شد. روسیه احتمالاً به بیشتر خواسته‌های خود در اوکراین به بهایی گزاف ولی قابل‌پرداخت خواهد رسید که البته پایان این مرحله به معنای پایان کار کرملین با اوکراینی‌ها نخواهد بود. بازنده اصلی هم مشخصاً اوکراین و مردم آن هستند که باوجود بن‌بست فعلی در تلاش برای صلح، زمین و خون بیش‌تر و شاید حتی سرمایه‌های مدفون در خاک خود را نیز از دست خواهند داد.

۲/۲

#روسیه #اوکراین #آمریکا #جنگ_اوکراین

Archivist
@Partisan2015