#خاطرات_یک_پارتیزان
🔸
#آتش_بر_فراز_قندیل کتاب جنگ است. کتابی از خاطرات یکی از رزمندگان تبریزی که از گروه جنگ های نامنظم شهید چمران تا تیپ عاشورا و لشکر ۳۱ عاشورا و لشکر ۲۷ محمد رسول الله تا قرارگاه رمضان و عملیات های برون مرزی را شامل می شود. و این کتاب از این حیث بسیار متفاوت است. به جهت تنوع خاطرات و مکان ها و نوع خاطرات.
در بادی امر قرعه نوشتن این کتاب به نام من زده شد و برای همین هم مصاحبه های طولانی با راوی خاطرات انجام دادم و مصاحبه ها پیاده و تدوین اولیه شد. به قول سینمایی ها راف کات اثر آماده شد و حتی سه فصل از کتاب را هم نوشتم. از کودکی تا گروه شهید چمران را. روایت و نثری که در می آمد برایم شیرین بود و فوق العاده. و زهی تاسف که دو کار دیگر در این میان جلوتر افتاد و از فضای خاطرات دور افتادم. بعد هم نشد و آن قدر نشد که عزیزان دیگری هر کدام پا پیش گذاشتند و پس کشیدند تا استاد #عبدالمجید_نجفی. و او نوشت. و تمام هم کرد.
در فاصله مصاحبه تا نوشتنی که به سر انجام نرسید سه سفر کردم با راوی خاطرات. یکی به پیرانشهر و بادین آباد و دیگری اقلیم کردستان عراق و رانیه و کویه سنجاق و برگه لو و سرگه لو. و حتی سلیمانیه و اربیل. و یکی هم به مریوان. و با سه نفر نشستم به صحبت مفصل در دنیای خاطرات #علی_اکبر_خازن. اولی دکتر منصور و آن دو دیگری، #کاک_عبدالله_مام_علی و دکتر #کاک_ربین_محمد_صوفی. و همه چیز آماده بود برای نوشتن که نشد. نوشتن پروژه هایی از این دست برای من همیشه با طول زمان همراه است. برای نمونه #اعدامم_کنید نوشتنش سه سال طول کشید و #روبوسی_با_مرگ، چهار سال. و کتاب اکبر برای من یکی از شاهکارهای نوشتنم می توانست باشد که نشد. و دلیلش همان تنبلی و ننوشتن جز در لحظه زیستن در فضای خاطره است. چیزی مثل حکایت دبه ماست و ساختن یک دریا دوغ. و می شود. که برای من یک نمونه اش همان کتاب اولی بود.
و اما #آتش_بر_فراز_قندیل. کتابی پر ملات از منظر خاطره است. تنوع خاطرات و فضاها بی نظیر است، در مواردی از حیث حادثه و در اغلب موارد از منظر زندگی یک #پارتیزان در جنگ.
دردناک ترین فصل کتاب برای من بازگشت نیروهای قرارگاه رمضان از عراق و روایت صحنه ماندن زخمی ها و اجساد اکراد عراقی در برف است. و شیرین ترین بخشی که برای من در مصاحبه ها بود عملیات مرصاد بود. روایتی فوق العاده.
در باب متنی که نویسنده کتاب نوشته و حکم هوو را برای من در این پروژه دارد هیچ نمی نویسم، چرا که کاری را که من تمام نکردم او تمام کرد و صاحب معنوی اثر هم اوست. و اوست که برای کتاب #با_جامهای_شوکران جایزه #کتاب_سال جمهوری اسلامی را برده است. پس نویسنده قابلی است. دست جناب ایشان مریزاد که این کتاب را نوشت.
و اما بعد؛
این کتاب را بخوانید. همین.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز/ بامداد ۱۴ دی ۹۷
@mehdinalbandie
https://imgurl.ir/uploads/a43603_.jpg
🔸
#آتش_بر_فراز_قندیل کتاب جنگ است. کتابی از خاطرات یکی از رزمندگان تبریزی که از گروه جنگ های نامنظم شهید چمران تا تیپ عاشورا و لشکر ۳۱ عاشورا و لشکر ۲۷ محمد رسول الله تا قرارگاه رمضان و عملیات های برون مرزی را شامل می شود. و این کتاب از این حیث بسیار متفاوت است. به جهت تنوع خاطرات و مکان ها و نوع خاطرات.
در بادی امر قرعه نوشتن این کتاب به نام من زده شد و برای همین هم مصاحبه های طولانی با راوی خاطرات انجام دادم و مصاحبه ها پیاده و تدوین اولیه شد. به قول سینمایی ها راف کات اثر آماده شد و حتی سه فصل از کتاب را هم نوشتم. از کودکی تا گروه شهید چمران را. روایت و نثری که در می آمد برایم شیرین بود و فوق العاده. و زهی تاسف که دو کار دیگر در این میان جلوتر افتاد و از فضای خاطرات دور افتادم. بعد هم نشد و آن قدر نشد که عزیزان دیگری هر کدام پا پیش گذاشتند و پس کشیدند تا استاد #عبدالمجید_نجفی. و او نوشت. و تمام هم کرد.
در فاصله مصاحبه تا نوشتنی که به سر انجام نرسید سه سفر کردم با راوی خاطرات. یکی به پیرانشهر و بادین آباد و دیگری اقلیم کردستان عراق و رانیه و کویه سنجاق و برگه لو و سرگه لو. و حتی سلیمانیه و اربیل. و یکی هم به مریوان. و با سه نفر نشستم به صحبت مفصل در دنیای خاطرات #علی_اکبر_خازن. اولی دکتر منصور و آن دو دیگری، #کاک_عبدالله_مام_علی و دکتر #کاک_ربین_محمد_صوفی. و همه چیز آماده بود برای نوشتن که نشد. نوشتن پروژه هایی از این دست برای من همیشه با طول زمان همراه است. برای نمونه #اعدامم_کنید نوشتنش سه سال طول کشید و #روبوسی_با_مرگ، چهار سال. و کتاب اکبر برای من یکی از شاهکارهای نوشتنم می توانست باشد که نشد. و دلیلش همان تنبلی و ننوشتن جز در لحظه زیستن در فضای خاطره است. چیزی مثل حکایت دبه ماست و ساختن یک دریا دوغ. و می شود. که برای من یک نمونه اش همان کتاب اولی بود.
و اما #آتش_بر_فراز_قندیل. کتابی پر ملات از منظر خاطره است. تنوع خاطرات و فضاها بی نظیر است، در مواردی از حیث حادثه و در اغلب موارد از منظر زندگی یک #پارتیزان در جنگ.
دردناک ترین فصل کتاب برای من بازگشت نیروهای قرارگاه رمضان از عراق و روایت صحنه ماندن زخمی ها و اجساد اکراد عراقی در برف است. و شیرین ترین بخشی که برای من در مصاحبه ها بود عملیات مرصاد بود. روایتی فوق العاده.
در باب متنی که نویسنده کتاب نوشته و حکم هوو را برای من در این پروژه دارد هیچ نمی نویسم، چرا که کاری را که من تمام نکردم او تمام کرد و صاحب معنوی اثر هم اوست. و اوست که برای کتاب #با_جامهای_شوکران جایزه #کتاب_سال جمهوری اسلامی را برده است. پس نویسنده قابلی است. دست جناب ایشان مریزاد که این کتاب را نوشت.
و اما بعد؛
این کتاب را بخوانید. همین.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز/ بامداد ۱۴ دی ۹۷
@mehdinalbandie
https://imgurl.ir/uploads/a43603_.jpg
