مقاله خواندنی در سایت مدرن دیپلماسی که دکتر سعید جلیلی به آن اشاره کرد.
«دیپلماسی قلدرمآبانه جهانی ترامپ: شکست استراتژی مبتنی بر زور و اجبار» با قلم برایان هادسون به شکست‌های دیپلماسی ترامپ می‌پردازد. وی با برشمردن مواردی از شکست ترامپ به بررسی دلایل شکست‌ها پرداخته و در اولین دلیل به عدم شناخت و برداشت نادرست از انگیزه‌های طرف‌های مقابل اشاره می‌کند. «ترامپ فرض کرد که همه کشورها - چه دشمن و چه دوست - تحت فشار اقتصادی و نظامی تسلیم خواهند شد. اما ایران که در اثر دهه‌ها تحریم مقاوم شده بود، اقتصاد خود را از طریق تجارت با چین و بازارهای مخفی نفت تطبیق داده بود. حملات ژوئن ۲۰۲۵ نشان داد که ایران از تهدیدات نظامی مرعوب نشده و در عوض با اقدامات متقابل نظامی و دیپلماتیک، از جمله حملات موشکی به پایگاه آمریکا در قطر، پاسخ داده است.»

https://moderndiplomacy.eu/2025/07/21/trumps-global-bully-diplomacy-the-failure-of-a-strategy-built-on-coercion/

#یادداشت | دیپلماسی سرمایه‌ساز؛ دیپلماسی سرمایه‌سوز

▫️بخش اول

✍️ مسعود براتی

🔹دیپلماسی ابزاری برای تامین منافع ملی کشورها هستند. هرچند دیپلماسی لزوما مذاکره و خوش‌بش کردن نیست اما در ایران تقریبا از دیپلماسی مذاکره به ذهن متبادر می‌شود. در ایران عموم مردم از دیپلماسی و مذاکره طرفداری می‌کنند. مردم ایران دیپلماسی را نوعی مترقی بودن و همراهی با جهان می‌دانند. از آن طرف نبود دیپلماسی را انزوا و تنهایی می‌دانند و برای همین آن را رد می‌کنند.

🔸به همین دلیل است که جریان غرب‌گرا در ایران با سوار شدن روی این موضوع خود را مدافع دیپلماسی و مذاکره و طرف مقابل خود را ضد دیپلماسی و مذاکره تصویر کرده است. مثلا در سال ۹۲ جریان غرب‌گرا مدعی بلد بودن دیپلماسی و زبان دنیا بود و ادعا می‌کرد که دیگران این را بلد نیستند. به این حد هم اکتفا نکرد و حضور خود را مساوی با امنیت و صلح و حضور جریان مقابل را برابر با جنگ تصویر می‌کرد. در انتخابات سال گذشته نیز این رفتار مشاهده شد. بعد از انتخابات ظریف که معاون رئیس جمهور بود در نشست داووس این را به زبان آورد که اگر دیگری رئیس جمهور شده بود الان منطقه در یک جنگ فراگیر قرار داشت.
جریان غرب‌گرا با همین تصویرسازی حمایت اجتماعی را کسب کرد و مذاکره را به امری اجتماعی مبدل ساخت. این کار سبب شد تا نگاه‌ها به دیپلماسی از سطح دقیق و کارشناسی به سطح غیردقیق و سیاسی تغییر کند.

🔹با اجتماعی شدن مذاکره و دیپلماسی اجازه داده نشد که درباره جهت‌گیری و کارکرد دیپلماسی صحبت شود. همین‌که تصویر خندان از مذاکرات مخابره می‌شد کافی بود و یا با روایت یک پرت کردن خودکار رضایت اجتماعی ایجاد می‌شد.

🔸 مردم نیز با اعتماد به جریان غرب‌گرا تصور می‌کردند که ادعای آنها در بلد بودن زبان دنیا و بلد بودن مذاکره به معنای آن است که آنها منافع ملی و امنیت ملی را تامین می‌کنند. آنها تصور می‌کردند دیپلماسی یعنی همین کارهایی که این افراد انجام می‌دهند و منتظر بودند تا گلابی‌های حاصل از این دیپلماسی به بار بشیند.

🔹اما واقعیت با تصویری که جریان غرب‌گرا برای مردم برساخته بود، تطابق نداشت و این واقعیت بود که در گذر زمان خودش را بر جامعه تحمیل کرد. واقعیت آن بود که جریان غرب‌گرا دیپلماسی و مذاکره واقعی چیزی بلد نبود و تنها بلد بود که از سرمایه ملت خرج کند. یعنی تنها کاری که بلد بود ارایه امتیازهای سخاوتمندانه به غرب و گرفتن امتیازهای شکلی و موقت از آنها بود. این کار هرچند در ظاهر اسمش دیپلماسی بود اما کارکرد واقعی دیپلماسی به عنوان یک ابزار تامین منافع ملی را نداشت. می‌شود اینگونه بیان کرد که «دیپلماسی سرمایه‌سوز» بود. یعنی از جیب ملت و سرمایه ملت برداشتن و خرج کردن و امتیازهای کم‌ارزش‌تر و موقت را خریداری کردن. این خیلی هنر نمی‌خواهد و هرکسی می‌تواند انجام دهد.

✅ @asreiranian_ir

#یادداشت | دیپلماسی سرمایه‌ساز؛ دیپلماسی سرمایه‌سوز

▫️بخش دوم

✍️ مسعود براتی

🔹جریان غرب‌گرا با دیپلماسی سرمایه‌سوز نه تنها تهدیدها را از ملت ایران دور نکرد بلکه آنها را نزدیک کرد. آنها می‌گفتند با دیپلماسی تحریم‌ را از دوش ملت ایران برمی‌دارند. با سخاوتمندی به طرف غربی امتیازهای تاریخی دادند. اما تحریم‌ها تشدید شد و فشار علیه مردم ایران اعمال شد. یک مورد مهم بازرسی‌ها و دسترسی‌های بی‌نظیر تاریخی به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود تا پرونده ایران عادی شود و پرونده ادعایی درباره ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران بسته شود. اما نشد و بلکه تهدیدات علیه دانشمندان و مراکز هسته‌ای ایران بیشتر شد و در نهایت به ترور دانشمندان و حمله نظامی به تاسیسات رسید.

🔸ادعای دیگر دیپلماسی سرمایه‌سوز غرب‌گرایان دور کردن سایه جنگ از کشور بود نتیجه آن حمله نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی به ایران اسلامی بود. آنها که ادعا می‌کردند با قطعنامه ۲۲۳۱ سایه جنگ را از ایران دور کرده‌اند، در زمان همان قطعنامه جنگ علیه ایران رقم خورد.

🔹دیپلماسی سرمایه‌سوز یک فریب است که مبتنی بر نگاه رمانتیکی به صحنه بین‌الملل است و به مرور یک ملت را می‌تواند به پرتگاه‌ نزدیک ‌کند. ملتی که سرمایه‌هایش تضعیف و کاهش یابد، در برابر دشمن موضعش ضعیف می‌شود و آنگاه تهدیدات دشمن به واقعیت تبدیل می‌شود.
هنر دیپلماسی این است که با حرفه‌ای گری نه تنها از سرمایه مردم خرج نکند بلکه بر آن بیفزاید. به عبارت دیگر دیپلماسی باید سرمایه‌ساز باشد. دیپلماسی یک ابزار است و وقتی معنا و ارزش پیدا می‌کند که بتواند این سرمایه‌سازی‌ کند.

🔸 دیپلماسی فعالانه که بتواند زمین‌بازی را خودش تعیین کند و اسیر زمین‌بازی دشمن نشود می‌تواند سرمایه‌سازی کند. واقع‌گرایی لازمه مهم دیپلماسی سرمایه‌ساز است. دیپلماسی که همه جهان را در کنار هم و به صورت واقعی ببیند. کشورهای زیادی هستند که دارای ظرفیت واقعی بوده و دیپلماسی فعال می‌تواند آن ظرفیت‌ها را فعال کرده و منافع ملی را تامین کند. دیپلماسی سرمایه‌ساز است که خودش را محدود به چند کشور غربی و مسایل مطرح شده از سوی آنها نداند.

🔹اینطور نباشد که حتی در دیدارهای دیپلماتیک با کشورهایی مانند چین و روسیه تنها مساله محوری مذاکرات هسته‌ای با غرب باشد و فرصت‌های زیاد دیگر دیده نشود.
در شرایط کنونی که تغییرات بنیادی در نظم بین‌الملل را شاهد هستیم، دیپلماسی نقش بسیار مهمی دارد و باید نگاه‌های غلط به دیپلماسی را کنار گذاشت و یک دیپلماسی سرمایه‌ساز و واقع‌گرا را دنبال کرد.

✅ @asreiranian_ir

این گزارش دید مناسبی از روابط چین و اسرائیل می‌دهد. به طور مشخص از ۲۰۱۸ با افزایش سخت‌گیری آمریکا روابط چین و رژیم کاهش سطح داشته است. در طوفان الاقصی هم چین حماس را محکوم نکرد و رفتارهای محدود کننده انجام داد که نقطه عطف محسوب می‌شود.

بررسی روابط چین و رژیم صهیونیستی

https://isacenter.ir/0140207081342/

⭕️ #فیلم | مکانیسم ماشه چیست و اجرای آن چه تاثیری بر کشورمان خواهد داشت؟

▫️ارائه آقای مسعود براتی در صد و چهارمین جلسه حکمت سیاسی اسلام در قرآن پیرامون مکانیسم ماشه

🌐 جهت مشاهده نسخه کامل این ارائه، به صفحه آپارات دکتر سعید جلیلی مراجعه نمایید.

✅ @jalili_saeed

🔰تشکل دانشجویی در موقعیت کنونی چه کارهای موثری می‌تواند انجام بدهد؟

🔻پاسخ دکتر مرتضی فیروزآبادی، از ادوار جنبش دانشجویی را درباره این سوال ببینید.

🔈 برای دریافت صوت کامل نشست تحلیل راهبردهای هفتگانه رهبر انقلاب اسلامی به این لینک مراجعه نمایید.

📍مجله تصویری راهبرد
🆔 @rahbord_mag

#پاتوق‌ایرانیان | تعلیق یا تمدید مکانیزم ماشه؟

🎙️ مسعود براتی:

🔷 می خواهند یک تفاهمی علیه ایران صورت بگیرد تا مکانیزم ماشه تا چندین سال دیگر تمدید و این اهرم فشار کماکان وجود داشته باشد؛ البته هر اهرم فشاری تا زمانی می تواند اثر گذار باشد که از آن استفاده نشده باشد؛

✅ @asreiranian_ir

#پاتوق‌ایرانیان | گستره تحریم های سازمان ملل علیه ایران کاملا مشخص و دقیق است و شامل تحریم های نفتی نمی شود

🎙️ مسعود براتی:

🔷 ابعاد تحریم های سازمان ملل علیه ایران محدود به مسائل نظامی و هسته ای است و شامل تحریم های نفتی نمی شود؛ ایران از سال ۹۸ تا کنون از طرف آمریکا با تحریم های نفتی مواجه است و همانطور که می بینید این تحریم ها تاثیری در فروش نفت ما نداشته است؛ لذا قطعنامه سازمان ملل ارتباطی با فروش نفت ایران ندارد؛

✅ @asreiranian_ir

ایران، چین، و جنگ 12 روزه

دانیال باروت‌کوب‌زاده - کارشناس روابط بین‌الملل

🔸در ماجرای جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، بسیاری از نگاه‌ها به سمت چین چرخید؛ قدرتی که در سال‌های اخیر به شریک راهبردی ایران بدل شده است. اما پکن، برخلاف آمریکا که عملاً در حمایت از اسرائیل وارد عمل شد، از مداخله مستقیم در این جنگ پرهیز کرد. این سکوت چین باعث گمانه‌زنی‌هایی شد: آیا چین در لحظه حساس پشت شریکش را خالی کرد؟

🔸واقعیت پیچیده‌تر از این برداشت‌های سطحی است. چین در سیاست خارجی خود بر اصل «عدم مداخله» تأکید دارد؛ چه در بحران سوریه، چه در دارفور، و حتی در ابتدای جنگ اوکراین. این کشور تلاش می‌کند تصویر یک قدرت مداخله‌گر و نظامی را از خود دور کند و به‌جای آن، نقش میانجی، تثبیت‌گر و بازیگر مسئول را ایفا کند.

🔸در مورد ایران، چین موضع‌گیری سیاسی تندی علیه حملات آمریکا و اسرائیل داشت، اما ورود نظامی را ضروری ندانست. دلیلش روشن است: ایران نه‌تنها به لحاظ نظامی نیاز فوری به کمک نداشت، بلکه هیچ‌گونه درخواست رسمی برای مداخله از متحدانش نداشت. از سوی دیگر، جنگ ۱۲ روز بیشتر یک درگیری محدود بود، نه یک بحران مزمن و فرسایشی که نیاز به صف‌بندی‌های طولانی‌مدت داشته باشد.

🔸چین و ایران رابطه‌ای مبتنی بر منافع راهبردی دارند، نه اتحاد ایدئولوژیک یا امنیتی مانند رابطه آمریکا و اسرائیل. این دو کشور در مخالفت با هژمونی آمریکا و تلاش برای نظم چندقطبی جهانی هم‌گفتمان‌اند. از نگاه غرب، این نزدیکی خطری بزرگ است؛ چرا که می‌تواند تحریم‌ها را بی‌اثر، نفوذ آمریکا را محدود، و دسترسی چین به انرژی را تضمین کند.

🔸برای مطالعه‌ی کامل گزارش لطفا به سایت آیساسنتر مراجعه فرمایید:
https://isacenter.ir/3140405070630-2/

@isacenter