✍🏼 #حمایت از کشاورزی محور برنامه‌های کشورهای موفق در #فقرزدایی
بخش دوم
🔹وقوع #رشد_اقتصادی کشورها، با #افزایش_حمایت های کشاورزی (پژوهش های سازمان #OECD )
دست یابی به توسعه و رشد اقتصادی فرآیندی بلندمدت و حاصل برهمکنش پارامترهای مختلف اقتصادی در طول چند دهه می باشد. بررسی تجارب کشورهای توسعه یافته و اقتصادهای نوظهور، نشان می دهد بر مبنای دیدگاه تقدم و تأخّر، استراتژی این کشورها برای کاهش فقر ابتدابه‌ساکن، اعمال سیاست های حمایتی کشاورزی و توجه به مناطق روستایی بوده است. این سیاست در بلندمدت به‌واسطه توسعه ضریب #اشتغال_زایی و گسترش صنایع پسین(Up stream) و پیشین (Down stream) بخش، کاهش هزینه تولید و به تَبَع آن کاهش قیمت تمام شده غذا و افزایش قدرت خرید مردم، مناطق شهری را نیز تحت تأثیر قرار داده؛ و بدین ترتیب رشد اقتصادی این کشورها تسهیل شده است.
تئودور شولتز اقتصاددان برجسته توسعه (برنده جایزه نوبل اقتصاد 1979 میلادی) پیرامون اهمیت اقتصادکشاورزی در کاهش نرخ فقر می گوید:
« بسیاری از مردم جهان فقیر هستند و تعداد زیادی از مردم فقیر جهان از راه کشاورزی امرارمعاش می کنند. بنابراین اگر ما جایگاه اقتصاد کشاورزی را می‌شناختیم، به‌خوبی درباره میزان فقر اقتصادمان مطلع بودیم! کشاورزی بیشتر قربانی قسمت بد علم اقتصاد بوده است تا نافع آن، و من زمان بسیار زیادی از فعالیت حرفه ای خود را وقف آشکار نمودن این قسمت از علم اقتصاد نموده ام».
🔹بررسی تجربه #کاهش نرخ #فقر در 25کشور #در_حال_توسعه
سال 2010 گزارشی از طرف سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی (OECD) منتشر شد که روند رشد و یا کاهش نرخ فقر را در بین 25کشور درحال توسعه بررسی کرده بود. از بین این کشورها ویژگیهای مشترک 13 کشور ثروتمند و موفق تر در تحقق کاهش نرخ فقر (دارای رشد اقتصادی با نرخ سالانه 7% یا بیشتر) برای بازه زمانی 25ساله مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحليل رگرسيون چندمتغيره نشان داد، درحالی‌که به‌طورکلی #رشد_اقتصادی یکی از مهم‌ترین عوامل کاهش نرخ فقر بود، ترکیب وقوع رشد اقتصادی به‌طور قابل ملاحظه ای با #افزایش_حمایت های دولتی از بخش کشاورزی و به‌ویژه رشد درآمد کشاورزان رابطه مستقیمی داشت.
همچنین طی مطالعات دیگری، سهم هریک از بخش های اقتصادی به‌طور جداگانه بر روی #رشد_اقتصادی و کاهش نرخ فقر در این کشورها بررسی شد که نتایج آن در شکل پیوست آمده است. این نتایج نشان می دهد که به‌طور متوسط، 52درصد کاهش نرخ فقر در این کشورهای منتخب به دلیل رشد تولیدات و #درآمد_کشاورزی، یک‌سوم کاهش فقر به خاطر رشد در نقل و #انتقالات_پولی و فقط حدود 13درصد به دلیل رشد درآمد بخش غیر کشاورزی بوده است (همان منبع).
پ.ن: 👈🏼(لیست کشورهای در حال توسعه مورد بررسی: چین، برزیل، مصر، مکزیک، کامرون، شیلی،کاستاریکا، جمهوری دومینیکن، گامبیا، غنا، گواتمالا، هندوراس، اندونزی، کنیا، مالزی، موریتانی، نیکاراگوئه، پاناما، سنگال، تاجیکستان، تایلند، تونس، ویتنام، مالی.)
ادامه دارد...
✍🏼مجتبی پویان مهر
#رشداقتصادی
#یادداشت_تخصصی
#کاهش_نرخ_فقر
#سیاستهای_حمایتی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
بخش دوم
🔹وقوع #رشد_اقتصادی کشورها، با #افزایش_حمایت های کشاورزی (پژوهش های سازمان #OECD )
دست یابی به توسعه و رشد اقتصادی فرآیندی بلندمدت و حاصل برهمکنش پارامترهای مختلف اقتصادی در طول چند دهه می باشد. بررسی تجارب کشورهای توسعه یافته و اقتصادهای نوظهور، نشان می دهد بر مبنای دیدگاه تقدم و تأخّر، استراتژی این کشورها برای کاهش فقر ابتدابه‌ساکن، اعمال سیاست های حمایتی کشاورزی و توجه به مناطق روستایی بوده است. این سیاست در بلندمدت به‌واسطه توسعه ضریب #اشتغال_زایی و گسترش صنایع پسین(Up stream) و پیشین (Down stream) بخش، کاهش هزینه تولید و به تَبَع آن کاهش قیمت تمام شده غذا و افزایش قدرت خرید مردم، مناطق شهری را نیز تحت تأثیر قرار داده؛ و بدین ترتیب رشد اقتصادی این کشورها تسهیل شده است.
تئودور شولتز اقتصاددان برجسته توسعه (برنده جایزه نوبل اقتصاد 1979 میلادی) پیرامون اهمیت اقتصادکشاورزی در کاهش نرخ فقر می گوید:
« بسیاری از مردم جهان فقیر هستند و تعداد زیادی از مردم فقیر جهان از راه کشاورزی امرارمعاش می کنند. بنابراین اگر ما جایگاه اقتصاد کشاورزی را می‌شناختیم، به‌خوبی درباره میزان فقر اقتصادمان مطلع بودیم! کشاورزی بیشتر قربانی قسمت بد علم اقتصاد بوده است تا نافع آن، و من زمان بسیار زیادی از فعالیت حرفه ای خود را وقف آشکار نمودن این قسمت از علم اقتصاد نموده ام».
🔹بررسی تجربه #کاهش نرخ #فقر در 25کشور #در_حال_توسعه
سال 2010 گزارشی از طرف سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی (OECD) منتشر شد که روند رشد و یا کاهش نرخ فقر را در بین 25کشور درحال توسعه بررسی کرده بود. از بین این کشورها ویژگیهای مشترک 13 کشور ثروتمند و موفق تر در تحقق کاهش نرخ فقر (دارای رشد اقتصادی با نرخ سالانه 7% یا بیشتر) برای بازه زمانی 25ساله مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحليل رگرسيون چندمتغيره نشان داد، درحالی‌که به‌طورکلی #رشد_اقتصادی یکی از مهم‌ترین عوامل کاهش نرخ فقر بود، ترکیب وقوع رشد اقتصادی به‌طور قابل ملاحظه ای با #افزایش_حمایت های دولتی از بخش کشاورزی و به‌ویژه رشد درآمد کشاورزان رابطه مستقیمی داشت.
همچنین طی مطالعات دیگری، سهم هریک از بخش های اقتصادی به‌طور جداگانه بر روی #رشد_اقتصادی و کاهش نرخ فقر در این کشورها بررسی شد که نتایج آن در شکل پیوست آمده است. این نتایج نشان می دهد که به‌طور متوسط، 52درصد کاهش نرخ فقر در این کشورهای منتخب به دلیل رشد تولیدات و #درآمد_کشاورزی، یک‌سوم کاهش فقر به خاطر رشد در نقل و #انتقالات_پولی و فقط حدود 13درصد به دلیل رشد درآمد بخش غیر کشاورزی بوده است (همان منبع).
پ.ن: 👈🏼(لیست کشورهای در حال توسعه مورد بررسی: چین، برزیل، مصر، مکزیک، کامرون، شیلی،کاستاریکا، جمهوری دومینیکن، گامبیا، غنا، گواتمالا، هندوراس، اندونزی، کنیا، مالزی، موریتانی، نیکاراگوئه، پاناما، سنگال، تاجیکستان، تایلند، تونس، ویتنام، مالی.)
ادامه دارد...
✍🏼مجتبی پویان مهر
#رشداقتصادی
#یادداشت_تخصصی
#کاهش_نرخ_فقر
#سیاستهای_حمایتی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
✍🏼 #حمایت از کشاورزی محور برنامه‌های کشورهای موفق در #فقرزدایی
#بخش_ششم
⭕️ فقرحمایتی از کشاورزی، علت تاریخی پایداری نرخ #فقر در #ایران
🔹جدای از بررسی مسیر پیموده شده در کشورهای موفق در زمینه کاهش نرخ فقر, اما سیاست گذاری های توسعه ای در ایران متفاوت بوده است و متأسفانه شواهد مبیّن آن است علی‌رغم اینکه بخش کشاورزی ظرفیت بالقوه ویژه ای در اقتصاد ما دارد ولی در برنامه های توسعه ای دولت ها موردتوجه قرار نگرفته و حمایت های مؤثری از این بخش به عمل نمی‌آید. نكته قابل‌تأمل آن که در جلد پنجم سند برنامه سوم توسعه جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان ساختار الگوي اقتصادسنجی کلان (پیش‌بینی کمّی تصوير اقتصاد کلان کشور) هيچ اشاره اي به بخش کشاورزي نمي شود و حتي يك معادله از ميان ده‌ها معادله اي که در اين کتاب برآورد و توصيف شده به بخش کشاورزي اختصاص نيافته است! در متن قانون برنامه ششم توسعه نیز در بین متوسط رشد سالانه سرمایه گذاری کلیه بخش‌های اقتصادی کشور کمترین میزان برای بخش کشاورزی پیش بینی شده است؛ حال آنکه در همین برنامه و با همین سهم سرمایه‌گذاری پائین ، متوسط رشد سالانه بهره وری بخش کشاورزی 1.7برابر بخش نفت و 1.6 برابر بخش صنعت است!
🔹طبق آمار سازمان OECD متوسط سهم حمایت از بخش کشاورزی در جهان 51درصد ارزش تولیدات بخش است درحالی که در ایران بر اساس قانون برنامه پنجم ميزان حمايت از بخش كشاورزي می بایست به حداقل 35 درصد ارزش توليدی بخش می رسید که متأسفانه این امر هم محقق نشد و سهم حمايت اختصاصي از ارزش توليد در سال 1389 بيش از 14.7درصد نبوده است!
🔹لذا ملاحظه می شود كه در سال‌های اخیر علي رغم تأكيد بر ميزان حمايت و وجود قانون، هیچ‌گاه دولت نتوانسته حمايت كافي و كارآمدی را از بخش كشاورزي به عمل آورد.
🔹کوبیدن آبِ «کاهش فقر» در هاونِ «توسعه بخش خدمات»
طی سال های اخیر بیشترین سرمایه گذاری دولتی ایران معطوف به بخش خدمات بوده است، چنانچه سهم سرمایه‌گذاری در این بخش همواره رو به افزایش، و در سال های اخیر بالای ٧٠ درصد بوده است. در همین سالها سهم سرمایه گذاری مربوط به کشاورزی رو به کاهش، و سهم مربوط به صنعت نیز تقریباً رشد چندانی نداشته است.
🔹متفاوت بودن ماهیت خدمات در ایران و کشورهای توسعه یافته
خدمات در کشورهاي پيشرفته عمدتاً به‌صورت مكمّل بخش هاي توليدي عمل می کنند و سرمایه‌گذاری در خدمات، و حتي صادرات آن پس از پشت سر گذاشتن تولید انبوه، به‌شدت افزایش‌یافته است. اما خدمات در کشور ما ماهيتاً این‌طور نيست و تا حد زيادي نمايانگر فعاليت هاي مربوط به اقتصاد پولي واسطه اي شهري است تا فعاليت هاي مولد و مكمّل توليدی؛ لذا مشاهده میشود که با افزایش سرمایه گذاری در این بخش شاهد رشد اقتصادی و کاهش فقر نبوده ایم.
ادامه دارد...
✍🏼مجتبی پویان مهر
#رشداقتصادی
#یادداشت_تخصصی
#کاهش_نرخ_فقر
#سیاستهای_حمایتی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
#بخش_ششم
⭕️ فقرحمایتی از کشاورزی، علت تاریخی پایداری نرخ #فقر در #ایران
🔹جدای از بررسی مسیر پیموده شده در کشورهای موفق در زمینه کاهش نرخ فقر, اما سیاست گذاری های توسعه ای در ایران متفاوت بوده است و متأسفانه شواهد مبیّن آن است علی‌رغم اینکه بخش کشاورزی ظرفیت بالقوه ویژه ای در اقتصاد ما دارد ولی در برنامه های توسعه ای دولت ها موردتوجه قرار نگرفته و حمایت های مؤثری از این بخش به عمل نمی‌آید. نكته قابل‌تأمل آن که در جلد پنجم سند برنامه سوم توسعه جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان ساختار الگوي اقتصادسنجی کلان (پیش‌بینی کمّی تصوير اقتصاد کلان کشور) هيچ اشاره اي به بخش کشاورزي نمي شود و حتي يك معادله از ميان ده‌ها معادله اي که در اين کتاب برآورد و توصيف شده به بخش کشاورزي اختصاص نيافته است! در متن قانون برنامه ششم توسعه نیز در بین متوسط رشد سالانه سرمایه گذاری کلیه بخش‌های اقتصادی کشور کمترین میزان برای بخش کشاورزی پیش بینی شده است؛ حال آنکه در همین برنامه و با همین سهم سرمایه‌گذاری پائین ، متوسط رشد سالانه بهره وری بخش کشاورزی 1.7برابر بخش نفت و 1.6 برابر بخش صنعت است!
🔹طبق آمار سازمان OECD متوسط سهم حمایت از بخش کشاورزی در جهان 51درصد ارزش تولیدات بخش است درحالی که در ایران بر اساس قانون برنامه پنجم ميزان حمايت از بخش كشاورزي می بایست به حداقل 35 درصد ارزش توليدی بخش می رسید که متأسفانه این امر هم محقق نشد و سهم حمايت اختصاصي از ارزش توليد در سال 1389 بيش از 14.7درصد نبوده است!
🔹لذا ملاحظه می شود كه در سال‌های اخیر علي رغم تأكيد بر ميزان حمايت و وجود قانون، هیچ‌گاه دولت نتوانسته حمايت كافي و كارآمدی را از بخش كشاورزي به عمل آورد.
🔹کوبیدن آبِ «کاهش فقر» در هاونِ «توسعه بخش خدمات»
طی سال های اخیر بیشترین سرمایه گذاری دولتی ایران معطوف به بخش خدمات بوده است، چنانچه سهم سرمایه‌گذاری در این بخش همواره رو به افزایش، و در سال های اخیر بالای ٧٠ درصد بوده است. در همین سالها سهم سرمایه گذاری مربوط به کشاورزی رو به کاهش، و سهم مربوط به صنعت نیز تقریباً رشد چندانی نداشته است.
🔹متفاوت بودن ماهیت خدمات در ایران و کشورهای توسعه یافته
خدمات در کشورهاي پيشرفته عمدتاً به‌صورت مكمّل بخش هاي توليدي عمل می کنند و سرمایه‌گذاری در خدمات، و حتي صادرات آن پس از پشت سر گذاشتن تولید انبوه، به‌شدت افزایش‌یافته است. اما خدمات در کشور ما ماهيتاً این‌طور نيست و تا حد زيادي نمايانگر فعاليت هاي مربوط به اقتصاد پولي واسطه اي شهري است تا فعاليت هاي مولد و مكمّل توليدی؛ لذا مشاهده میشود که با افزایش سرمایه گذاری در این بخش شاهد رشد اقتصادی و کاهش فقر نبوده ایم.
ادامه دارد...
✍🏼مجتبی پویان مهر
#رشداقتصادی
#یادداشت_تخصصی
#کاهش_نرخ_فقر
#سیاستهای_حمایتی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
⭕️ اهمیت توجه به افزایش تولید غذا در کنار افزایش جمعیت
🔹سند NSSM200 در سال ۱۹۷۴ با موضوع سیاستهای آمریکا درباره آثار اجتماعی اقتصادی و امنیتی رشد فزاینده جمعیت جهان در شورای عالی امنیت ملی #آمریکا تصویب شد. پیشرفت‌های حاصل از #انقلاب سبز و توسعه #بهداشت و #رفاه در دهه شصت میلادی به افزایش ناگهانی نرخ رشد جمعیت در کشورهای مختلف جهان منجر شد. این امر موجب شد نرخ رشد جمعیت مناسب به موضوعی بحث‌برانگیز در مجامع دانشگاهی جهان بدل شود. شورای امنیت ملی امریکا در دولت #نیکسون موظف شد گزارشی دراین‌باره و تأثیر آن بر منافع امریکا تهیه و ارائه کند. این گزارش با عنوان NSSM200 در سال ۱۹۷۴ به تصویب رسید.
🔹محتوای این سند شامل سه قسمت #اطلاعات و آمار، پیامدهای رشد فزاینده جمعیت و سیاستهای پیشنهادی است. بر اساس آنچه در بخش اول آمده است: «رشد جمعیت در برخی کشورها در دهه ۱۹۷۰ به ۲ تا ۳.۲ درصد رسیده است که مستلزم دوبرابر شدن جمعیت در هر ۲۰ تا ۳۵ سال است. در صورت حفظ این روند پیش‌بینی میشود جمعیت جهان از ۳.۶ میلیارد نفر در سال ۱۹۷۰ به ۶ تا ۸ میلیارد نفر در ۲۰۰۰ افزایش یابد که این رشد جمعیت عمدتاً در کشورهای فقیر و کمتر توسعه‌یافته و یا درحال‌توسعه رخ خواهد داد. پیامد اولیه این امر افزایش نیاز روزافزون این کشورها به منابع و سرمایه برای تأمین نیازهای اولیه مردم همچون #اشتغال، #مسکن و #امنیت_غذایی است. افزایش تولید غذا از طریق تحول در روش‌های #سنتی کشاورزی به روش‌های نوین در این کشورها به‌اندازه افزایش رشد جمعیت نبوده و مستلزم افزایش مستمر #واردات است.
🔹اگر #رشد_اقتصادی از رشد جمعیت کمتر باشد جامعه به سمت #فقر و #بیکاری و به‌تبع آن #مهاجرت به حاشیه شهرها، افزایش جرم، مشکلات بهداشتی و #سوء_تغذیه، اختلافات داخلی و ناآرامی‌های #اجتماعی حرکت می‌کند. چالش بزرگی پیش روی بخش کشاورزی در تمام دنیا قرار دارد افزایش جمعیت جهان و به‌تبع آن افزایش تقاضای غذای جهانی است. بر اساس پیش بینی های انجام‌شده، تا سال ۲۰۵۰ میلادی بر تعداد جمعیت جهان حدود ۳.۲ میلیارد نفر افزوده خواهد شد و درنتیجه انتظار میرود تقاضای جهانی غذا نیز ۷۰ تا ۱۱۰ برابر افزایش یابد. بر اساس گزارش موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی و اقتصاد کشاورزی تولید کشاورزی در جهان قابلیت رشد در حد تأمین تقاضا را خواهد داشت، مشروط بر اینکه سیاستهای ملی و بین‌المللی مؤثری برای حمایت از بخش کشاورزی تدوین شود و به اجرا درآید.
🔹طی سال‌های گذشته اقدامات خوبی در جهت بهبود وضعیت امنیت غذایی در جهان برداشته شده است. نسبت جمعیت ساکن در کشورهای درحال‌توسعه با متوسط مصرف کمتر از ۲۲۰۰ کالری در روز، از ۵۷ درصد در دوره زمانی ۶۶-۱۹۶۴ به ده درصد در سال‌های ۹۹-۱۹۹۷ رسیده است. اما هنوز ۷۷۶ میلیون نفر در کشورهای درحال‌توسعه با کمبود تغذیه مواجه هستند (یعنی از هر شش نفر یک نفر تغذیه کافی ندارند). لذا توجه به تأمین امنیت غذایی و حفظ سلامت و کیفیت محصولات غذایی در کنار توجه به افزایش جمعیت از اهمیت بسزایی برخوردار است.
#ایران_۱۵۰_میلیونی
#امنیت_غذایی
#یادداشت
✅ کانال واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف 👇🏼
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
🔹سند NSSM200 در سال ۱۹۷۴ با موضوع سیاستهای آمریکا درباره آثار اجتماعی اقتصادی و امنیتی رشد فزاینده جمعیت جهان در شورای عالی امنیت ملی #آمریکا تصویب شد. پیشرفت‌های حاصل از #انقلاب سبز و توسعه #بهداشت و #رفاه در دهه شصت میلادی به افزایش ناگهانی نرخ رشد جمعیت در کشورهای مختلف جهان منجر شد. این امر موجب شد نرخ رشد جمعیت مناسب به موضوعی بحث‌برانگیز در مجامع دانشگاهی جهان بدل شود. شورای امنیت ملی امریکا در دولت #نیکسون موظف شد گزارشی دراین‌باره و تأثیر آن بر منافع امریکا تهیه و ارائه کند. این گزارش با عنوان NSSM200 در سال ۱۹۷۴ به تصویب رسید.
🔹محتوای این سند شامل سه قسمت #اطلاعات و آمار، پیامدهای رشد فزاینده جمعیت و سیاستهای پیشنهادی است. بر اساس آنچه در بخش اول آمده است: «رشد جمعیت در برخی کشورها در دهه ۱۹۷۰ به ۲ تا ۳.۲ درصد رسیده است که مستلزم دوبرابر شدن جمعیت در هر ۲۰ تا ۳۵ سال است. در صورت حفظ این روند پیش‌بینی میشود جمعیت جهان از ۳.۶ میلیارد نفر در سال ۱۹۷۰ به ۶ تا ۸ میلیارد نفر در ۲۰۰۰ افزایش یابد که این رشد جمعیت عمدتاً در کشورهای فقیر و کمتر توسعه‌یافته و یا درحال‌توسعه رخ خواهد داد. پیامد اولیه این امر افزایش نیاز روزافزون این کشورها به منابع و سرمایه برای تأمین نیازهای اولیه مردم همچون #اشتغال، #مسکن و #امنیت_غذایی است. افزایش تولید غذا از طریق تحول در روش‌های #سنتی کشاورزی به روش‌های نوین در این کشورها به‌اندازه افزایش رشد جمعیت نبوده و مستلزم افزایش مستمر #واردات است.
🔹اگر #رشد_اقتصادی از رشد جمعیت کمتر باشد جامعه به سمت #فقر و #بیکاری و به‌تبع آن #مهاجرت به حاشیه شهرها، افزایش جرم، مشکلات بهداشتی و #سوء_تغذیه، اختلافات داخلی و ناآرامی‌های #اجتماعی حرکت می‌کند. چالش بزرگی پیش روی بخش کشاورزی در تمام دنیا قرار دارد افزایش جمعیت جهان و به‌تبع آن افزایش تقاضای غذای جهانی است. بر اساس پیش بینی های انجام‌شده، تا سال ۲۰۵۰ میلادی بر تعداد جمعیت جهان حدود ۳.۲ میلیارد نفر افزوده خواهد شد و درنتیجه انتظار میرود تقاضای جهانی غذا نیز ۷۰ تا ۱۱۰ برابر افزایش یابد. بر اساس گزارش موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی و اقتصاد کشاورزی تولید کشاورزی در جهان قابلیت رشد در حد تأمین تقاضا را خواهد داشت، مشروط بر اینکه سیاستهای ملی و بین‌المللی مؤثری برای حمایت از بخش کشاورزی تدوین شود و به اجرا درآید.
🔹طی سال‌های گذشته اقدامات خوبی در جهت بهبود وضعیت امنیت غذایی در جهان برداشته شده است. نسبت جمعیت ساکن در کشورهای درحال‌توسعه با متوسط مصرف کمتر از ۲۲۰۰ کالری در روز، از ۵۷ درصد در دوره زمانی ۶۶-۱۹۶۴ به ده درصد در سال‌های ۹۹-۱۹۹۷ رسیده است. اما هنوز ۷۷۶ میلیون نفر در کشورهای درحال‌توسعه با کمبود تغذیه مواجه هستند (یعنی از هر شش نفر یک نفر تغذیه کافی ندارند). لذا توجه به تأمین امنیت غذایی و حفظ سلامت و کیفیت محصولات غذایی در کنار توجه به افزایش جمعیت از اهمیت بسزایی برخوردار است.
#ایران_۱۵۰_میلیونی
#امنیت_غذایی
#یادداشت
✅ کانال واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف 👇🏼
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ