⭕️ حاکمیت اتحادیه اروپا بر سلامت غذا با مقررات سختگیرانه (1از2)
🔹مقررات مواد غذایی در اروپا از دقیق‌ترین مقررات در جهان است. کشاورزان مطابق یارانه‌های دریافتی، باید مجموعه‌ای از قوانین پایه‌ای را رعایت کنند و کشاورزانی که به قوانین اتحادیه اروپا درباره سلامت عمومی و سلامت دام و محیط‌زیست و رفاه دام و یا مدیریت بهداشتی مزارع احترام نگذارند متخلف تلقی شده و با کاهش و یا حتی قطع حمایت‌های دریافتی خود از اتحادیه اروپا مواجه خواهند بود. این کاهش‌ها با میزان، تداوم، شدت و تکرار تخلف متناسب میباشند.
🔹معرفی اقدامات بهداشتی اتحادیه اروپا از سال 1990، که شامل قوانینی در کاربرد واکسیناسیون و بهداشت دام و گیاهان بود، ایمنی و بهداشت مواد غذایی را به‌طور قابل‌توجهی ارتقا داده است. تمام محصولات کشاورزی تولیدشده در اتحادیه اروپا باید دارای گواهی‌نامه باشند که یکی از ملزومات عملیات تجاری در این اتحادیه است. برای نمونه قانون جدید تولید محصولات کشاورزی به شماره 2016/2031 اقدامات لازم برای مقابله با آفات را تحت نظارت قانون قرار می‌دهد و هدف از اعمال آن تولید گیاهانی سالم در مزرعه است. این قانون از 13 دسامبر 2019 لازم‌الاجرا خواهد بود. اگر به جزئیات این قانون رسیدگی شود مواردی همچون تولید، بازرسی، نمونه‌برداری، آزمون، واردات، جابه‌جایی و مجوز دهی برای مواد گیاهی به‌منظور کاربردهای مختلف ازجمله علوفه، خوراک انسان و غیره باید مدنظر قرار گیرند و مسئولین باید سطح آلودگی به آفات را در یکی از سه گروه:
1) قابل‌توجه، 2) قابل‌شناسایی و 3) کنترل قرار دهند.
🖋افزایش آگاهی سازی و اطلاعات در مورد مواد غذایی سالم
🔹طبق ماده 7 از آئین‌نامه Directive 128/2009/EC کشورهای عضو ملزم به اقدامات لازم جهت اطلاع‌رسانی به عموم مردم و در دسترس قرار دادن اطلاعات در مورد خطرات استفاده از مواد سموم شیمیایی و اثرات سوء آن‌ها در محیط‌زیست و موجودات غیر هدف، و معرفی جایگزین‌های غیر شیمیایی آن‌ها (زیست مهار گرها) و محصولات ارگانیک میباشند. کشورهای عضو باید سیستم‌هایی را برای جمع‌آوری اطلاعات از مسمومیت‌های حاد و نیز مسمومیت‌های مزمن در حال پیشرفت و گروه‌هایی که به‌طور مکرر در معرض خطر آفت‌کش‌های شیمیایی قرار میگیرند (نظیر کشاورزان) سامان‌دهی کنند.
🖋تربیت حرفه‌ای توزیع‌کنندگان نهاده‌های حفاظت کننده گیاهی
🔹طبق ماده 5 از آئین‌نامه Directive 128/2009/EC ، کل دولت‌های اروپایی ملزم به تشکیل سیستمی آموزشی برای آموزش کل افرادی که فعالیت حرفه‌ای آن‌ها مربوط به مواد حفاظت کننده گیاهی و سموم کشاورزی است (اعم از توزیع‌کنندگان و یا مشاوران حرفه‌ای)، میباشند. دولت‌ها مسئول پیاده‌سازی این سیستم در کشورهای خود هستند و ارائه‌دهندگان آموزش در سطوح ابتدایی و حرفه‌ای را ترتیب می‌دهند و محتوای آموزشی با توجه به سطوح شرکت‌کنندگان و طبق موارد ذکرشده در این قانون باید تنظیم گردد. سیستم گواهینامههای آموزشی نیز شامل روش‌هایی برای اعطا، تجدید و یا لغو گواهینامههای آموزشی است که در سیستم RS ، «کارت‌های شناسایی آموزشی» نامیده می‌شود. طبق قوانین اتحادیه اروپا توزیع‌کنندگان محصولات حفاظت کننده گیاهی باید دانش لازم از عوارض زیست‌محیطی و نیز اثرات بلندمدت و کوتاه‌مدت مصرف سموم کشاورزی در سلامت انسان و دام را داشته باشند و این دانش را به‌صورت دقیق با ارائه مشاوره به خریداران و کشاورزان منتقل کنند. باید شناخت کافی از انواع حفاظت کننده‌های گیاهی داشته باشند و روش‌ها و محصولات دارای ریسک پایین نظیر زیست مهار گرها و محافظت‌کننده‌های ارگانیک را به کشاورزان معرفی و عرضه نمایند. فرآیند تربیت توزیع‌کنندگان حفاظت کننده‌های گیاهی با سپری کردن یک دوره آموزشی به همراه یک امتحان و درنهایت اعطای یک گواهی‌نامه که آن‌ها را مجاز به فعالیت در حیطه توزیع‌کنندگی حفاظت کننده‌های گیاهی می‌کند تعریف می‌شود.
🖋جواز تأسیس واحدهای توزیع‌کننده محافظت‌کننده‌های گیاهی
🔹ماده 6 از آئین‌نامهDirective 128/2009/EC، تصریح می‌کند کشورهای عضو باید سیستم توزیع مواد محافظت‌کننده گیاهی را شامل بر افراد فروشنده و مشاوران دارای گواهی‌نامه آموزشی ایجاد کنند. نکته: مقررات EC) (No 1107/2009 عنوان می‌کند که توزیع‌کنندگان مواد محافظت‌کننده گیاهی باید نام و مقدار مواد فروخته‌شده و قرار داده‌شده در بازار را ثبت کنند.
#یادداشت
#غذای_سالم
#ایمنی_غذایی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
🔗 https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
🔹مقررات مواد غذایی در اروپا از دقیق‌ترین مقررات در جهان است. کشاورزان مطابق یارانه‌های دریافتی، باید مجموعه‌ای از قوانین پایه‌ای را رعایت کنند و کشاورزانی که به قوانین اتحادیه اروپا درباره سلامت عمومی و سلامت دام و محیط‌زیست و رفاه دام و یا مدیریت بهداشتی مزارع احترام نگذارند متخلف تلقی شده و با کاهش و یا حتی قطع حمایت‌های دریافتی خود از اتحادیه اروپا مواجه خواهند بود. این کاهش‌ها با میزان، تداوم، شدت و تکرار تخلف متناسب میباشند.
🔹معرفی اقدامات بهداشتی اتحادیه اروپا از سال 1990، که شامل قوانینی در کاربرد واکسیناسیون و بهداشت دام و گیاهان بود، ایمنی و بهداشت مواد غذایی را به‌طور قابل‌توجهی ارتقا داده است. تمام محصولات کشاورزی تولیدشده در اتحادیه اروپا باید دارای گواهی‌نامه باشند که یکی از ملزومات عملیات تجاری در این اتحادیه است. برای نمونه قانون جدید تولید محصولات کشاورزی به شماره 2016/2031 اقدامات لازم برای مقابله با آفات را تحت نظارت قانون قرار می‌دهد و هدف از اعمال آن تولید گیاهانی سالم در مزرعه است. این قانون از 13 دسامبر 2019 لازم‌الاجرا خواهد بود. اگر به جزئیات این قانون رسیدگی شود مواردی همچون تولید، بازرسی، نمونه‌برداری، آزمون، واردات، جابه‌جایی و مجوز دهی برای مواد گیاهی به‌منظور کاربردهای مختلف ازجمله علوفه، خوراک انسان و غیره باید مدنظر قرار گیرند و مسئولین باید سطح آلودگی به آفات را در یکی از سه گروه:
1) قابل‌توجه، 2) قابل‌شناسایی و 3) کنترل قرار دهند.
🖋افزایش آگاهی سازی و اطلاعات در مورد مواد غذایی سالم
🔹طبق ماده 7 از آئین‌نامه Directive 128/2009/EC کشورهای عضو ملزم به اقدامات لازم جهت اطلاع‌رسانی به عموم مردم و در دسترس قرار دادن اطلاعات در مورد خطرات استفاده از مواد سموم شیمیایی و اثرات سوء آن‌ها در محیط‌زیست و موجودات غیر هدف، و معرفی جایگزین‌های غیر شیمیایی آن‌ها (زیست مهار گرها) و محصولات ارگانیک میباشند. کشورهای عضو باید سیستم‌هایی را برای جمع‌آوری اطلاعات از مسمومیت‌های حاد و نیز مسمومیت‌های مزمن در حال پیشرفت و گروه‌هایی که به‌طور مکرر در معرض خطر آفت‌کش‌های شیمیایی قرار میگیرند (نظیر کشاورزان) سامان‌دهی کنند.
🖋تربیت حرفه‌ای توزیع‌کنندگان نهاده‌های حفاظت کننده گیاهی
🔹طبق ماده 5 از آئین‌نامه Directive 128/2009/EC ، کل دولت‌های اروپایی ملزم به تشکیل سیستمی آموزشی برای آموزش کل افرادی که فعالیت حرفه‌ای آن‌ها مربوط به مواد حفاظت کننده گیاهی و سموم کشاورزی است (اعم از توزیع‌کنندگان و یا مشاوران حرفه‌ای)، میباشند. دولت‌ها مسئول پیاده‌سازی این سیستم در کشورهای خود هستند و ارائه‌دهندگان آموزش در سطوح ابتدایی و حرفه‌ای را ترتیب می‌دهند و محتوای آموزشی با توجه به سطوح شرکت‌کنندگان و طبق موارد ذکرشده در این قانون باید تنظیم گردد. سیستم گواهینامههای آموزشی نیز شامل روش‌هایی برای اعطا، تجدید و یا لغو گواهینامههای آموزشی است که در سیستم RS ، «کارت‌های شناسایی آموزشی» نامیده می‌شود. طبق قوانین اتحادیه اروپا توزیع‌کنندگان محصولات حفاظت کننده گیاهی باید دانش لازم از عوارض زیست‌محیطی و نیز اثرات بلندمدت و کوتاه‌مدت مصرف سموم کشاورزی در سلامت انسان و دام را داشته باشند و این دانش را به‌صورت دقیق با ارائه مشاوره به خریداران و کشاورزان منتقل کنند. باید شناخت کافی از انواع حفاظت کننده‌های گیاهی داشته باشند و روش‌ها و محصولات دارای ریسک پایین نظیر زیست مهار گرها و محافظت‌کننده‌های ارگانیک را به کشاورزان معرفی و عرضه نمایند. فرآیند تربیت توزیع‌کنندگان حفاظت کننده‌های گیاهی با سپری کردن یک دوره آموزشی به همراه یک امتحان و درنهایت اعطای یک گواهی‌نامه که آن‌ها را مجاز به فعالیت در حیطه توزیع‌کنندگی حفاظت کننده‌های گیاهی می‌کند تعریف می‌شود.
🖋جواز تأسیس واحدهای توزیع‌کننده محافظت‌کننده‌های گیاهی
🔹ماده 6 از آئین‌نامهDirective 128/2009/EC، تصریح می‌کند کشورهای عضو باید سیستم توزیع مواد محافظت‌کننده گیاهی را شامل بر افراد فروشنده و مشاوران دارای گواهی‌نامه آموزشی ایجاد کنند. نکته: مقررات EC) (No 1107/2009 عنوان می‌کند که توزیع‌کنندگان مواد محافظت‌کننده گیاهی باید نام و مقدار مواد فروخته‌شده و قرار داده‌شده در بازار را ثبت کنند.
#یادداشت
#غذای_سالم
#ایمنی_غذایی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
🔗 https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف
⭕️ حاکمیت اتحادیه اروپا بر سلامت غذا با مقررات سختگیرانه (1از2) 🔹مقررات مواد غذایی در اروپا از دقیق‌ترین مقررات در جهان است. کشاورزان مطابق یارانه‌های دریافتی، باید مجموعه‌ای از قوانین پایه‌ای را رعایت کنند و کشاورزانی که به قوانین اتحادیه اروپا درباره سلامت…
⭕️حاکمیت اتحادیه اروپا بر سلامت غذا با مقررات سختگیرانه (2از2)
🔹مقررات مواد غذایی در اروپا از دقیق‌ترین مقررات در جهان است. کشاورزان مطابق یارانه‌های دریافتی، باید مجموعه‌ای از قوانین پایه‌ای را رعایت کنند و کشاورزانی که به قوانین اتحادیه اروپا درباره سلامت عمومی و سلامت دام و محیط‌زیست و رفاه دام و یا مدیریت بهداشتی مزارع احترام نگذارند متخلف تلقی شده و با کاهش و یا حتی قطع حمایت‌های دریافتی خود از اتحادیه اروپا مواجه خواهند بود. این کاهش‌ها با میزان، تداوم، شدت و تکرار تخلف متناسب میباشند.
📐 استانداردها و نظارت بر تولیدات دامی اروپا
🔹مدیریت شیوع بیماری به‌وسیله دفتر VS و با حمایت از شبکه دامپزشکان اروپا انجام می‌شود. نظارت بر سیستم بهداشتی حیوانات توسط وزارت کشاورزی و از طریق ممیزی‌ها صورت می‌گیرد و بازدید از مزارع دام به‌صورت سالانه انجام می‌گیرد. در مورد بیماری زبان آبی که در فرانسه شیوع پیدا کرد قبل از اولین مورد مشاهده‌شده در فرانسه یک طرح نظارت بر مزارع دام در نزدیکی مرز بین هلند و فرانسه برای شناسایی هر موردی اجرا گردید. پس از مشاهده اولین مورد در سال ۲۰۰۷ دولت فرانسه شروع به حذف دام‌های بیمار کرد ولی در اواخر سال ۲۰۰۷ پس از شیوع بیماری در سطح وسیع‌تر استراتژی فرانسه به واکسیناسیون تغییر یافت. فرانسه در سال ۲۰۰۹ تصمیم گرفت تا تمام گاوها و گوسفندان خود را واکسینه نماید. بودجه مشترک اتحادیه اروپا و بودجه ملی کشورهای عضو برای کشاورزان آسیب‌دیده بیماری‌های اپیدمیک در سال ۲۰۰۸ برابر با ۱۶۸ میلیون یورو (۲۴۶ میلیون دلار) و در سال ۲۰۰۹ برابر با ۳۰ میلیون یورو (۴۴میلیون دلار) بود.
🔹شرایط کنترل بیماری‌های دام از یک مزرعه به مزرعه دیگر و از یک نوع بیماری به نوع دیگر متفاوت است. در حال حاضر هزینه واکسیناسیون در کشورهایی مثل فرانسه توسط خود کشاورز پرداخت می‌شود. در سال ۲۰۱۰ هزینه تخصیص داده‌شده از طرف بودجه مشترک کشاورزی اتحادیه اروپا برای برنامه واکسیناسیون دام فرانسه برابر با ۱۴۶ میلیون یورو بود که حدود ۳۰ میلیون یورو نیز از طرف مقامات دولتی فرانسه و نیز کشاورزان به این مبلغ اضافه‌شده است، ولی عمده هزینه‌های تأمین سلامتی دام از طرف کشاورز پرداخت میگردد که تعیین میزان آن مشکل است. در آلمان نیز هزینه برخی از اقدامات پیشگیرانه مانند واکسیناسیون و یا نظارت بر سلامت دام به‌صورت مشارکتی و با کمک‌های دولتی انجام می‌گیرد.
🔹تعدادی از کشورهای اروپایی (بلژیک، هلند، اسپانیا، دانمارک، آلمان و فرانسه) سلسله اقداماتی عملیاتی را جهت واکسیناسیون دام برای مبارزه با بیماری ویروسی زبان آبی دام اجرایی کرده‌اند. اتحادیه اروپا پذیرفت که ۱۰۰ درصد هزینه تولید واکسن به‌علاوه ۵۰ درصد هزینه واکسیناسیون مزارع دام را متقبل شود. بلژیک در ماه مه سال ۲۰۰۸ سلسله اقدامات ملی واکسیناسیون را آغاز کرد. واکسیناسیون برای گاوها و گوسفندان اجباری و برای بزها و گوزن‌ها و گوساله‌ها اختیاری بود. هزینه واکسیناسیون و مدیریت آن‌ها توسط اتحادیه اروپا؛ اداره ایمنی مواد غذایی بلژیک و صندوق بهداشت دام تحت پوشش قرار گرفت.
💉مالیات بر مصرف آنتی بیوتیک در اتحادیه اروپا
🔹گزارش سال ۲۰۱۵ کمیسیونO’Neill اتحادیه اروپا تأکید می‌کند با توجه به تأثیرات منفی مصرف آنتی‌بیوتیک در تولیدات دام و طیور در مصرف‌کنندگان نهایی با اعمال مالیات بر مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها کشاورزان مجبور میشوند تا با در نظر گرفتن منافع اقتصادی خود به سمت استفاده از گزینه‌های جایگزین و ایمن‌تر یعنی مصرف واکسن ترغیب شوند. در این گزارش بیان می‌کند که اعمال مالیات باید برای استفاده‌های پیشگیرانه از آنتی‌بیوتیک‌ها و نه استفاده از آن برای درمان صورت گیرد و میزان مالیات باید برای آنتی‌بیوتیک‌هایی که احتمال وقوع مقاومت برای انسان و دام در مورد آن‌ها بالاست بیشتر باشد.
🔹در سال ۲۰۱۳ در دانمارک یک استراتژی جدید مدیریت ریسک معرفی گردید که مالیات‌های متفاوتی را برای آنتی‌بیوتیک‌های مختلف اعمال می‌کرد: مالیات ۰.۸ درصد برای پنی‌سیلین‌های ساده؛ مالیات ۵.۵ درصد برای اکثر آنتی‌بیوتیک‌های دیگر و مالیات ۸ تا ۱۰ درصد در مورد CIA، ولی طبق همین قانون مصرف واکسن معاف از مالیات بود. هدف از اعمال این قانون ارتقای سلامتی تولیدات دام و طیور و افزایش انگیزه برای استفاده از واکسن‌ها و نیز ارتقای استفاده مسئولانه و به‌جا از آنتی‌بیوتیک‌ها بود. درآمد حاصل از این قانون نیز برای ارتقای استفاده مسئولانه از آنتی‌بیوتیک‌ها اختصاص داده شد.
#یادداشت
#غذای_سالم
#ایمنی_غذایی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
🔗 https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
🔹مقررات مواد غذایی در اروپا از دقیق‌ترین مقررات در جهان است. کشاورزان مطابق یارانه‌های دریافتی، باید مجموعه‌ای از قوانین پایه‌ای را رعایت کنند و کشاورزانی که به قوانین اتحادیه اروپا درباره سلامت عمومی و سلامت دام و محیط‌زیست و رفاه دام و یا مدیریت بهداشتی مزارع احترام نگذارند متخلف تلقی شده و با کاهش و یا حتی قطع حمایت‌های دریافتی خود از اتحادیه اروپا مواجه خواهند بود. این کاهش‌ها با میزان، تداوم، شدت و تکرار تخلف متناسب میباشند.
📐 استانداردها و نظارت بر تولیدات دامی اروپا
🔹مدیریت شیوع بیماری به‌وسیله دفتر VS و با حمایت از شبکه دامپزشکان اروپا انجام می‌شود. نظارت بر سیستم بهداشتی حیوانات توسط وزارت کشاورزی و از طریق ممیزی‌ها صورت می‌گیرد و بازدید از مزارع دام به‌صورت سالانه انجام می‌گیرد. در مورد بیماری زبان آبی که در فرانسه شیوع پیدا کرد قبل از اولین مورد مشاهده‌شده در فرانسه یک طرح نظارت بر مزارع دام در نزدیکی مرز بین هلند و فرانسه برای شناسایی هر موردی اجرا گردید. پس از مشاهده اولین مورد در سال ۲۰۰۷ دولت فرانسه شروع به حذف دام‌های بیمار کرد ولی در اواخر سال ۲۰۰۷ پس از شیوع بیماری در سطح وسیع‌تر استراتژی فرانسه به واکسیناسیون تغییر یافت. فرانسه در سال ۲۰۰۹ تصمیم گرفت تا تمام گاوها و گوسفندان خود را واکسینه نماید. بودجه مشترک اتحادیه اروپا و بودجه ملی کشورهای عضو برای کشاورزان آسیب‌دیده بیماری‌های اپیدمیک در سال ۲۰۰۸ برابر با ۱۶۸ میلیون یورو (۲۴۶ میلیون دلار) و در سال ۲۰۰۹ برابر با ۳۰ میلیون یورو (۴۴میلیون دلار) بود.
🔹شرایط کنترل بیماری‌های دام از یک مزرعه به مزرعه دیگر و از یک نوع بیماری به نوع دیگر متفاوت است. در حال حاضر هزینه واکسیناسیون در کشورهایی مثل فرانسه توسط خود کشاورز پرداخت می‌شود. در سال ۲۰۱۰ هزینه تخصیص داده‌شده از طرف بودجه مشترک کشاورزی اتحادیه اروپا برای برنامه واکسیناسیون دام فرانسه برابر با ۱۴۶ میلیون یورو بود که حدود ۳۰ میلیون یورو نیز از طرف مقامات دولتی فرانسه و نیز کشاورزان به این مبلغ اضافه‌شده است، ولی عمده هزینه‌های تأمین سلامتی دام از طرف کشاورز پرداخت میگردد که تعیین میزان آن مشکل است. در آلمان نیز هزینه برخی از اقدامات پیشگیرانه مانند واکسیناسیون و یا نظارت بر سلامت دام به‌صورت مشارکتی و با کمک‌های دولتی انجام می‌گیرد.
🔹تعدادی از کشورهای اروپایی (بلژیک، هلند، اسپانیا، دانمارک، آلمان و فرانسه) سلسله اقداماتی عملیاتی را جهت واکسیناسیون دام برای مبارزه با بیماری ویروسی زبان آبی دام اجرایی کرده‌اند. اتحادیه اروپا پذیرفت که ۱۰۰ درصد هزینه تولید واکسن به‌علاوه ۵۰ درصد هزینه واکسیناسیون مزارع دام را متقبل شود. بلژیک در ماه مه سال ۲۰۰۸ سلسله اقدامات ملی واکسیناسیون را آغاز کرد. واکسیناسیون برای گاوها و گوسفندان اجباری و برای بزها و گوزن‌ها و گوساله‌ها اختیاری بود. هزینه واکسیناسیون و مدیریت آن‌ها توسط اتحادیه اروپا؛ اداره ایمنی مواد غذایی بلژیک و صندوق بهداشت دام تحت پوشش قرار گرفت.
💉مالیات بر مصرف آنتی بیوتیک در اتحادیه اروپا
🔹گزارش سال ۲۰۱۵ کمیسیونO’Neill اتحادیه اروپا تأکید می‌کند با توجه به تأثیرات منفی مصرف آنتی‌بیوتیک در تولیدات دام و طیور در مصرف‌کنندگان نهایی با اعمال مالیات بر مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها کشاورزان مجبور میشوند تا با در نظر گرفتن منافع اقتصادی خود به سمت استفاده از گزینه‌های جایگزین و ایمن‌تر یعنی مصرف واکسن ترغیب شوند. در این گزارش بیان می‌کند که اعمال مالیات باید برای استفاده‌های پیشگیرانه از آنتی‌بیوتیک‌ها و نه استفاده از آن برای درمان صورت گیرد و میزان مالیات باید برای آنتی‌بیوتیک‌هایی که احتمال وقوع مقاومت برای انسان و دام در مورد آن‌ها بالاست بیشتر باشد.
🔹در سال ۲۰۱۳ در دانمارک یک استراتژی جدید مدیریت ریسک معرفی گردید که مالیات‌های متفاوتی را برای آنتی‌بیوتیک‌های مختلف اعمال می‌کرد: مالیات ۰.۸ درصد برای پنی‌سیلین‌های ساده؛ مالیات ۵.۵ درصد برای اکثر آنتی‌بیوتیک‌های دیگر و مالیات ۸ تا ۱۰ درصد در مورد CIA، ولی طبق همین قانون مصرف واکسن معاف از مالیات بود. هدف از اعمال این قانون ارتقای سلامتی تولیدات دام و طیور و افزایش انگیزه برای استفاده از واکسن‌ها و نیز ارتقای استفاده مسئولانه و به‌جا از آنتی‌بیوتیک‌ها بود. درآمد حاصل از این قانون نیز برای ارتقای استفاده مسئولانه از آنتی‌بیوتیک‌ها اختصاص داده شد.
#یادداشت
#غذای_سالم
#ایمنی_غذایی
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
🔗 https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف
⭕️حاکمیت اتحادیه اروپا بر سلامت غذا با مقررات سختگیرانه (2از2) 🔹مقررات مواد غذایی در اروپا از دقیق‌ترین مقررات در جهان است. کشاورزان مطابق یارانه‌های دریافتی، باید مجموعه‌ای از قوانین پایه‌ای را رعایت کنند و کشاورزانی که به قوانین اتحادیه اروپا درباره سلامت…
⭕️ بررسی برخی مقررات سلامت غذا در کشور استرالیا
🔹سطوح استاندارددهی سلامت محصولات کشاورزی استرالیا بر مبنای زنجیره تولید در هر بخش از صنعت کشاورزی مدنظر قرار گرفته است. ازجمله این قوانین:
▪️قوانین مربوط به زمین
▪️قوانین محیط زیستی تولید در کشاورزی
▪️قوانین تولید در مزرعه و مصرف آب
▪️ قوانین استفاده از فناوریها
▪️ قوانین حقوق حیوانات مزرعه‌ای
▪️ قوانین مصرف مواد شیمیایی
▪️قوانین امنیت زیستی
▪️ قوانین حمل‌ونقل
▪️قوانین غذا
▪️ قوانین مربوط به نیروی کار کشاورزی
▪️ قوانین رقابت در تولید و بازار
▪️ قوانین سرمایه‌گذاری خارجی
▪️قوانین صادرات و ... می باشند که در این اسناد مورداشاره قرارگرفته‌اند.
🔹قوانین استرالیا به نحوی تنظیم شده اند که امنیت زیستی در آن به‌عنوان معیاری مهم برای حفظ رقابت در بخش در بخش کشاورزی اهمیت پیدا کرده است. ورود هرگونه آفات خارجی، علف هرز یا بیماری به استرالیا میتواند تأثیرات بزرگی بر کشاورزان استرالیا داشته باشد. ازجمله کاهش تولید و یا عدم دسترسی به بازارهای جهانی محصولات کشاورزی از همین رو این قوانین به‌سختی مورد پیگیری قرار میگیرند. امنیت زیستی مسئولیت مشترک دولت، صنعت و جامعه تعریف‌شده است. طبق قانون، دولت استرالیا مسئول تنظیم خطرات امنیتی در مرزها است.
🔹ایالتها و قلمروها مسئول مدیریت امنیت پس از عبور محصولات از مرزها هستند که شامل نظارت و تشخیص میباشد. کسب‌وکارهای کشاورزی نیز تحت قوانین امنیت زیستی میباشند. برای مثال ضدعفونی کردن محصولات زراعی، کنترل علف هرز و درمان حیوانات آلوده ازجمله وظایف بخش خصوصی در نظر گرفته شده است تا سلامت محصولات حفظ شوند. جامعه نیز دراین‌بین نقش اطلاع‌رسانی و آگاهی دادن در رابطه با امنیت زیستی را بر عهده دارد. این قوانین با توجه به تغییرات داخلی و جهانی، کشفیات جدید، سیاستهای عمومی و غیره دچار بازنگری میشوند. برای مثال قوانین امینت زیستی مربوط به قرنطینه استرالیا که در سال 1908 (Cwlth) تصویب شده بود به‌صورت قوانین مصوب 2015 تغییر یافت .
🖋در بخش قوانین مربوط به غذا در استرالیا مقرراتی برای تمام مراحل و فرایندهای تولید تنظیم شده است به‌طوری‌که سلامت و امنیت عمومی تضمین گردد. از همین رو تنظیم مقررات غذایی در استرالیا در چند بخش انجام شده است:
⭕️ مبانی تنظیم مقررات غذایی استرالیا
▪️ مقررات برچسب‌زنی بر محصولات کشاورزی
🔹این برچسب شامل اطلاعاتی در مورد امنیت غذایی همچون احتمال حساسیت‌زا بودن، مواد مغذی، ارزشهای تولیدی (ارگانیک، مرتعی و غیره)، اطلاعات مازاد (درصد چربی و غیره)، اطلاعات تولیدکننده، تأییدیه‌های دولتی و غیره.
🔹بالاترین اهمیت در برچسب‌زنی مربوط به امنیت و سلامت مصرف‌کننده میباشد تا از احتمال به خطر افتادن سلامت مصرف کننده به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم جلوگیری شود. در مرتبه¬ی بعدی پیشگیری از آسیبهای سلامت برای مصرف‌کننده در طولانی‌مدت قرار دارد. مصرف طولانی‌مدت یک محصول کشاورزی نباید سلامت هیچ‌کس را به خطر بیندازد. در مرتبه سوم نیز تکنولوژی مورداستفاده در تولید محصول مدنظر قرار دارد. درصورتی‌که مصرف‌کننده ممکن است اطلاعاتی در مورد تکنولوژیهای جدید نداشته باشد باید از طریق برچسب‌زنی اطلاعات لازم منتقل گردد. درنهایت اطلاعاتی که ممکن است برای مصرف‌کننده ازنظر سلامتی دارای اهمیت باشد باید مدنظر قرار گیرند که میتوان از آن جمله به درصد چربی یا قند اشاره نمود.
🧾مقررات فرایندهای تولید محصولات کشاورزی
🔹مصرف‌کننده حق دارد تا از فرایند تولید محصولی که برای آن پول پرداخت کرده آگاه باشد زیرا ممکن است سلامت وی تحت تأثیر فرایند تولید به خطر بیافتد. اگر سختگیری بیشتری مدنظر باشد باید مدت انبارداری محصول نیز به اطلاع مصرف‌کننده برسد.
🧾مقررات غذایی استرالیا
مقررات غذایی استرالیا به‌طور مشترک با نیوزیلند تنظیم شده است. این مقررات از طریق موارد زیر به تائید مراجع رسیده اند:
▪️تفاهم دوجانبه‌ی دولتی بین استرالیا و نیوزیلند تحت قانون شماره DoH 2014
▪️تنظیم قوانین با معیار سلامت اجتماعی و توانایی مالی دو جامعه ی استرالیا و نیوزیلند به شماره DoH 2014; FSANZ 2015a
▪️انتقال و تثبیت قوانین به‌طور سلسله مراتبی از دولت تا توزیع‌کنندگان و مصرف‌کنندگان
🔹موافقت استرالیا و نیوزیلند برای تنظیم مقررات غذایی شامل سیاست‌گذاری‌های دوطرفه بین دو دولت توسط مراجع ذی‌صلاح میباشد که بر اساس استانداردهای دو کشور تنظیم میگردد و در مرحله بعد باید توسط ارگانهایی مورد نظارت قرار بگیرد که این نظارت شامل مراحل اولیه تولید و فرایندهای بعدی می گردد.
#یادداشت
#ایمنی_غذایی
#امنیت_زیستی
#استرالیا
#دیگران_چه_می_کنند
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
🔗 https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
🔹سطوح استاندارددهی سلامت محصولات کشاورزی استرالیا بر مبنای زنجیره تولید در هر بخش از صنعت کشاورزی مدنظر قرار گرفته است. ازجمله این قوانین:
▪️قوانین مربوط به زمین
▪️قوانین محیط زیستی تولید در کشاورزی
▪️قوانین تولید در مزرعه و مصرف آب
▪️ قوانین استفاده از فناوریها
▪️ قوانین حقوق حیوانات مزرعه‌ای
▪️ قوانین مصرف مواد شیمیایی
▪️قوانین امنیت زیستی
▪️ قوانین حمل‌ونقل
▪️قوانین غذا
▪️ قوانین مربوط به نیروی کار کشاورزی
▪️ قوانین رقابت در تولید و بازار
▪️ قوانین سرمایه‌گذاری خارجی
▪️قوانین صادرات و ... می باشند که در این اسناد مورداشاره قرارگرفته‌اند.
🔹قوانین استرالیا به نحوی تنظیم شده اند که امنیت زیستی در آن به‌عنوان معیاری مهم برای حفظ رقابت در بخش در بخش کشاورزی اهمیت پیدا کرده است. ورود هرگونه آفات خارجی، علف هرز یا بیماری به استرالیا میتواند تأثیرات بزرگی بر کشاورزان استرالیا داشته باشد. ازجمله کاهش تولید و یا عدم دسترسی به بازارهای جهانی محصولات کشاورزی از همین رو این قوانین به‌سختی مورد پیگیری قرار میگیرند. امنیت زیستی مسئولیت مشترک دولت، صنعت و جامعه تعریف‌شده است. طبق قانون، دولت استرالیا مسئول تنظیم خطرات امنیتی در مرزها است.
🔹ایالتها و قلمروها مسئول مدیریت امنیت پس از عبور محصولات از مرزها هستند که شامل نظارت و تشخیص میباشد. کسب‌وکارهای کشاورزی نیز تحت قوانین امنیت زیستی میباشند. برای مثال ضدعفونی کردن محصولات زراعی، کنترل علف هرز و درمان حیوانات آلوده ازجمله وظایف بخش خصوصی در نظر گرفته شده است تا سلامت محصولات حفظ شوند. جامعه نیز دراین‌بین نقش اطلاع‌رسانی و آگاهی دادن در رابطه با امنیت زیستی را بر عهده دارد. این قوانین با توجه به تغییرات داخلی و جهانی، کشفیات جدید، سیاستهای عمومی و غیره دچار بازنگری میشوند. برای مثال قوانین امینت زیستی مربوط به قرنطینه استرالیا که در سال 1908 (Cwlth) تصویب شده بود به‌صورت قوانین مصوب 2015 تغییر یافت .
🖋در بخش قوانین مربوط به غذا در استرالیا مقرراتی برای تمام مراحل و فرایندهای تولید تنظیم شده است به‌طوری‌که سلامت و امنیت عمومی تضمین گردد. از همین رو تنظیم مقررات غذایی در استرالیا در چند بخش انجام شده است:
⭕️ مبانی تنظیم مقررات غذایی استرالیا
▪️ مقررات برچسب‌زنی بر محصولات کشاورزی
🔹این برچسب شامل اطلاعاتی در مورد امنیت غذایی همچون احتمال حساسیت‌زا بودن، مواد مغذی، ارزشهای تولیدی (ارگانیک، مرتعی و غیره)، اطلاعات مازاد (درصد چربی و غیره)، اطلاعات تولیدکننده، تأییدیه‌های دولتی و غیره.
🔹بالاترین اهمیت در برچسب‌زنی مربوط به امنیت و سلامت مصرف‌کننده میباشد تا از احتمال به خطر افتادن سلامت مصرف کننده به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم جلوگیری شود. در مرتبه¬ی بعدی پیشگیری از آسیبهای سلامت برای مصرف‌کننده در طولانی‌مدت قرار دارد. مصرف طولانی‌مدت یک محصول کشاورزی نباید سلامت هیچ‌کس را به خطر بیندازد. در مرتبه سوم نیز تکنولوژی مورداستفاده در تولید محصول مدنظر قرار دارد. درصورتی‌که مصرف‌کننده ممکن است اطلاعاتی در مورد تکنولوژیهای جدید نداشته باشد باید از طریق برچسب‌زنی اطلاعات لازم منتقل گردد. درنهایت اطلاعاتی که ممکن است برای مصرف‌کننده ازنظر سلامتی دارای اهمیت باشد باید مدنظر قرار گیرند که میتوان از آن جمله به درصد چربی یا قند اشاره نمود.
🧾مقررات فرایندهای تولید محصولات کشاورزی
🔹مصرف‌کننده حق دارد تا از فرایند تولید محصولی که برای آن پول پرداخت کرده آگاه باشد زیرا ممکن است سلامت وی تحت تأثیر فرایند تولید به خطر بیافتد. اگر سختگیری بیشتری مدنظر باشد باید مدت انبارداری محصول نیز به اطلاع مصرف‌کننده برسد.
🧾مقررات غذایی استرالیا
مقررات غذایی استرالیا به‌طور مشترک با نیوزیلند تنظیم شده است. این مقررات از طریق موارد زیر به تائید مراجع رسیده اند:
▪️تفاهم دوجانبه‌ی دولتی بین استرالیا و نیوزیلند تحت قانون شماره DoH 2014
▪️تنظیم قوانین با معیار سلامت اجتماعی و توانایی مالی دو جامعه ی استرالیا و نیوزیلند به شماره DoH 2014; FSANZ 2015a
▪️انتقال و تثبیت قوانین به‌طور سلسله مراتبی از دولت تا توزیع‌کنندگان و مصرف‌کنندگان
🔹موافقت استرالیا و نیوزیلند برای تنظیم مقررات غذایی شامل سیاست‌گذاری‌های دوطرفه بین دو دولت توسط مراجع ذی‌صلاح میباشد که بر اساس استانداردهای دو کشور تنظیم میگردد و در مرحله بعد باید توسط ارگانهایی مورد نظارت قرار بگیرد که این نظارت شامل مراحل اولیه تولید و فرایندهای بعدی می گردد.
#یادداشت
#ایمنی_غذایی
#امنیت_زیستی
#استرالیا
#دیگران_چه_می_کنند
✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف
🔗 https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ
⭕️گوشت مرغ درجه بندی می شود
👤رئیس سازمان دامپزشکی کشور گفت: براساس برنامه ارتقای کیفیت بهداشتی، با تجهیز کشتارگاه ها به خط دو ، از مهرماه امسال گوشت مرغ با درجه بندی +A ، A و B وارد بازار مصرف می شود.
🔹رئیس سازمان دامپزشکی کشور گفت: ویژگی بارز این طرح تخلیه اتوماتیک اندرونه (خط دو)، سایز بندی مرغ، مرغ بدون مصرف آنتی بیوتیک، صادرات، رتبه بندی کشتارگاه و محصول، انجماد و ذخیره سازی فقط از رتبه +A و A، عرضه مرغ استحصالی از خط یک فقط بصورت تازه سرد، مرغ پایان دوره، کنترل دقیق ناوگان حمل و نقل (زنجیره سرد)، خودکنترلی و مسئولیت پذیری تولید کنندگان و ارتقای کیفیت بهداشتی محصولات بسته بندی شده است./ عصر ایران
‼️پ.ن: اتفاق خوب در راستای شکل دهی به زنجیره ارزش کشاورزی و ایجاد نظام رقابتی در کیفیت
#زنجیره_ارزش_کشاورزی
#ایمنی_غذایی
✅ @masaf_foods
👤رئیس سازمان دامپزشکی کشور گفت: براساس برنامه ارتقای کیفیت بهداشتی، با تجهیز کشتارگاه ها به خط دو ، از مهرماه امسال گوشت مرغ با درجه بندی +A ، A و B وارد بازار مصرف می شود.
🔹رئیس سازمان دامپزشکی کشور گفت: ویژگی بارز این طرح تخلیه اتوماتیک اندرونه (خط دو)، سایز بندی مرغ، مرغ بدون مصرف آنتی بیوتیک، صادرات، رتبه بندی کشتارگاه و محصول، انجماد و ذخیره سازی فقط از رتبه +A و A، عرضه مرغ استحصالی از خط یک فقط بصورت تازه سرد، مرغ پایان دوره، کنترل دقیق ناوگان حمل و نقل (زنجیره سرد)، خودکنترلی و مسئولیت پذیری تولید کنندگان و ارتقای کیفیت بهداشتی محصولات بسته بندی شده است./ عصر ایران
‼️پ.ن: اتفاق خوب در راستای شکل دهی به زنجیره ارزش کشاورزی و ایجاد نظام رقابتی در کیفیت
#زنجیره_ارزش_کشاورزی
#ایمنی_غذایی
✅ @masaf_foods
⭕️ آیا بدون دستیابی به امنیت غذایی، ایمنی غذایی امکان پذیر است؟
🔹درحال حاضر جمهوری اسلامی ایران به دلایل سیاسی و جغرافیایی آماج دشمنی‌های آشکاری از سوی دولت‌های غربی بوده و این حقیقتی انکارناپذیر است. شواهد نشان می دهد به دلیل شکل‌گیری مولفه اقتدار نظامی، تهدیداتِ سخت به دلیل هزینه بالا و اثرگذاری پایین بر رفتار مردم و حاکمیت ایران، به تلاش برای ضربه به اقتصاد کشور از جانب نقاط آسیب پذیر تغییر پارادایم داده است. از سال 1392 با تشدید تحریم‌ها و ورود آن از فاز تجاری به بانکی و مالی، عملاً تبادلات بانکی دچار اختلال شد و واردات محصولات مختلف از جمله غذای اساسی در چندین مرحله به مشکل برخورد. وابستگی کشور طی سالها به فروش نفت خام و تامین منابع ارز برای واردات محصولات غذای اساسی، وابستگی تبادلات تجاری کشور به دلار و محدود بودن مبادی واردات به چند کشور، زمینه را برای آسیب پذیری بیشتر اقتصاد به ویژه بخش کشاورزی فراهم ساخت. با شدت یافتن تحریم‌های نفتی و مشکلات در تامین منابع ارزی، هزینه تولید در بخش کشاورزی، تولید به دلیل وابستگی به واردات نهاده‌ها افزایش یافت. درنتیجه دسترسیِ مردم به مایحتاج روزمره خود از جمله گوشت و مرغ با قیمت مناسب و با ثبات، دچار محدودیت های جدی‌تری شد. یعنی عملاً امنیت غذایی به مفهوم واقعی خود تهدید شد.
🔹در تعریف رسمی مفهوم امنیت غذایی (Food security) که در نشست جهانی غذا در سال 1996 تبیین شد آمده است: «زمانی که همه مردم در هر مکان و زمانی، امکان دسترسی اقتصادی و فیزیکی به غذای کافی، ایمن و مغذی داشته باشند تا بتوانند نیازهای تغذیه ای خود و ترجیحات غذایی خود را برای یک زندگی سالم و فعال برطرف نمایند، در این شرایط امنیت غذایی حاکم است.». این تعریف نشان می‌دهد بدون دستیابی به یک زنجیره ارزش کارآمد، غیروابسته و پویا در تولید، توزیع وعرضه محصولات غذایی، عملاً امنیت غذایی به شکل واقعی محقق نمی شود و در مقابل کوچکترین تکانه داخلی یا خارجی ذی نفعان و به ویژه مصرف کنندگان دچار ضرر و زیان جدی خواهند شد. برای مثال آمار سازمان جهانی غذا ذیل سازمان ملل نشان می دهد، جمهوری اسلامی ایران به واردات سویا به عنوان منبع مهم استخراج روغن خوراکی و تامین خوراک دام، وابستگی جدی دارد و طی سال های اخیر واردات این محصول چه از نظر حجم و چه ارزش دلاری افزایش یافته است (نمودار ضمیمه شده به این پست). ایران در سال 2008 چیزی در حدود 1.2 میلیون تن سویا وارد می کرد که در یک بازه پر نوسان ده ساله به بیش از 2 میلیون تن رسیده است. تقریباً عمده این مقدار محصول سویا ازآمریکا به کشور وارد می شود. پر واضح است در صورت استفاده این دولت از ابزار سویا برای اعمال فشار به جمهوری اسلامی ایران، تنش های جدی به صنایع روغنکشی و همینطور زنجیره تولید پروتئین کشور وارد خواهد شد و امنیت غذایی به راحتی به خطر می افتد.
🔹اما ایمنی غذایی (Food Safety) دیگری است که از نظر عقلانی و منطقی در اولویتی بعد از امنیت غذایی قرار می‌گیرید، چراکه در شرایط عدم وجود امنیت غذایی، پرداختن به سلامت غذایی که دسترسی به آن مقدور نیست امری غیر ممکن می نماید. ایمنی غذایی بر اساس منابع عبارتست از مجموعه‌ای از استانداردهای علمی برای حمل، فراوری، و ذخیره مواد غذایی به نحوی که از تولید عوامل بیماری زا جلوگیری شود. در جای دیگری ایمنی غذایی یعنی مجموعه‌ای از اقدامات مربوط به برچسب گذاری غذا، باقیمانده سموم، افزودنی ها و همچنین دستورالعمل‌های لازم برای صدور گواهی های صادرات و واردات از طرف دولت. با توجه به این تعاریف، ایمنی غذایی منطقاً نمیتواند پیش از امنیت غذایی در کشوری که به واردات وابستگی داشته و تولید کشاورزی بهره‌وری ندارد محقق شود. لذا پرداختن بیش از حد به ایمنی غذایی در این شرایط و حتی اولی دانستن آن به امنیت غذایی "مصداق بارز انحراف" در راهبردهای کلان کشور است.
#یادداشت
#امنیت_غذایی
#ایمنی_غذایی
✍ #امیر_پوریایی
🔗 کانالهای واحد مطالعات امنیت غذایی
👈 تلگرام | سروش | آی‌گپ | بله | ایتا
✅ @masaf_foods
🔹درحال حاضر جمهوری اسلامی ایران به دلایل سیاسی و جغرافیایی آماج دشمنی‌های آشکاری از سوی دولت‌های غربی بوده و این حقیقتی انکارناپذیر است. شواهد نشان می دهد به دلیل شکل‌گیری مولفه اقتدار نظامی، تهدیداتِ سخت به دلیل هزینه بالا و اثرگذاری پایین بر رفتار مردم و حاکمیت ایران، به تلاش برای ضربه به اقتصاد کشور از جانب نقاط آسیب پذیر تغییر پارادایم داده است. از سال 1392 با تشدید تحریم‌ها و ورود آن از فاز تجاری به بانکی و مالی، عملاً تبادلات بانکی دچار اختلال شد و واردات محصولات مختلف از جمله غذای اساسی در چندین مرحله به مشکل برخورد. وابستگی کشور طی سالها به فروش نفت خام و تامین منابع ارز برای واردات محصولات غذای اساسی، وابستگی تبادلات تجاری کشور به دلار و محدود بودن مبادی واردات به چند کشور، زمینه را برای آسیب پذیری بیشتر اقتصاد به ویژه بخش کشاورزی فراهم ساخت. با شدت یافتن تحریم‌های نفتی و مشکلات در تامین منابع ارزی، هزینه تولید در بخش کشاورزی، تولید به دلیل وابستگی به واردات نهاده‌ها افزایش یافت. درنتیجه دسترسیِ مردم به مایحتاج روزمره خود از جمله گوشت و مرغ با قیمت مناسب و با ثبات، دچار محدودیت های جدی‌تری شد. یعنی عملاً امنیت غذایی به مفهوم واقعی خود تهدید شد.
🔹در تعریف رسمی مفهوم امنیت غذایی (Food security) که در نشست جهانی غذا در سال 1996 تبیین شد آمده است: «زمانی که همه مردم در هر مکان و زمانی، امکان دسترسی اقتصادی و فیزیکی به غذای کافی، ایمن و مغذی داشته باشند تا بتوانند نیازهای تغذیه ای خود و ترجیحات غذایی خود را برای یک زندگی سالم و فعال برطرف نمایند، در این شرایط امنیت غذایی حاکم است.». این تعریف نشان می‌دهد بدون دستیابی به یک زنجیره ارزش کارآمد، غیروابسته و پویا در تولید، توزیع وعرضه محصولات غذایی، عملاً امنیت غذایی به شکل واقعی محقق نمی شود و در مقابل کوچکترین تکانه داخلی یا خارجی ذی نفعان و به ویژه مصرف کنندگان دچار ضرر و زیان جدی خواهند شد. برای مثال آمار سازمان جهانی غذا ذیل سازمان ملل نشان می دهد، جمهوری اسلامی ایران به واردات سویا به عنوان منبع مهم استخراج روغن خوراکی و تامین خوراک دام، وابستگی جدی دارد و طی سال های اخیر واردات این محصول چه از نظر حجم و چه ارزش دلاری افزایش یافته است (نمودار ضمیمه شده به این پست). ایران در سال 2008 چیزی در حدود 1.2 میلیون تن سویا وارد می کرد که در یک بازه پر نوسان ده ساله به بیش از 2 میلیون تن رسیده است. تقریباً عمده این مقدار محصول سویا ازآمریکا به کشور وارد می شود. پر واضح است در صورت استفاده این دولت از ابزار سویا برای اعمال فشار به جمهوری اسلامی ایران، تنش های جدی به صنایع روغنکشی و همینطور زنجیره تولید پروتئین کشور وارد خواهد شد و امنیت غذایی به راحتی به خطر می افتد.
🔹اما ایمنی غذایی (Food Safety) دیگری است که از نظر عقلانی و منطقی در اولویتی بعد از امنیت غذایی قرار می‌گیرید، چراکه در شرایط عدم وجود امنیت غذایی، پرداختن به سلامت غذایی که دسترسی به آن مقدور نیست امری غیر ممکن می نماید. ایمنی غذایی بر اساس منابع عبارتست از مجموعه‌ای از استانداردهای علمی برای حمل، فراوری، و ذخیره مواد غذایی به نحوی که از تولید عوامل بیماری زا جلوگیری شود. در جای دیگری ایمنی غذایی یعنی مجموعه‌ای از اقدامات مربوط به برچسب گذاری غذا، باقیمانده سموم، افزودنی ها و همچنین دستورالعمل‌های لازم برای صدور گواهی های صادرات و واردات از طرف دولت. با توجه به این تعاریف، ایمنی غذایی منطقاً نمیتواند پیش از امنیت غذایی در کشوری که به واردات وابستگی داشته و تولید کشاورزی بهره‌وری ندارد محقق شود. لذا پرداختن بیش از حد به ایمنی غذایی در این شرایط و حتی اولی دانستن آن به امنیت غذایی "مصداق بارز انحراف" در راهبردهای کلان کشور است.
#یادداشت
#امنیت_غذایی
#ایمنی_غذایی
✍ #امیر_پوریایی
🔗 کانالهای واحد مطالعات امنیت غذایی
👈 تلگرام | سروش | آی‌گپ | بله | ایتا
✅ @masaf_foods