💢تجربه_های_یک_مدیر_منابع_انسانی

🎯 ما متولیان حوزه منابع انسانی ادعا می‌کنیم که می‌خواهیم شریک استراتژیک کسب و کار باشیم اما اصول رفتاری یک شریک استراتژیک چیه؟

🧭 اصل اول: در لایه خودت بمان؛ نه بالاتر و نه پایین‌تر

در فرهنگ ما مرسوم هست که همیشه یک لایه بالاتر از جایی که هستیم، فکر کنیم؛

همه مردم رئیس جمهور هستند.
دانشجو در جایگاه استاد فکر می‌کند.
استاد در جایگاه رئیس دانشگاه فکر می‌کند.
مدیر منابع انسانی، در جایگاه مدیرعامل و هیأت مدیره

⚠️ پیامد این رفتار این هست که از کار واقعی خودت غافل می‌شوی؛ کاری که فقط تو می‌توانی انجام بدهی. ذهنت را با مسائلی شلوغ می‌کنی که نه مال توست، نه قابل کنترل توسط تو. با اطلاعات ناقص، تحلیل‌های اشتباه می‌کنی و نسبت به دیگران بدبین می‌شوی.

✅ راه‌حل:

در لایه خودت بمان؛ اگر جذب است، جذب را عالی انجام بده. اگر آموزش است، آن را به بهترین نحو پیش ببر. اگر EFQM است، فقط روی آن تمرکز کن.

🐒 اصل دوم: از مسائل غیر قابل کنترل دوری کن؛ آن‌ها «میمون‌های ذهنی» هستند.
هر بار که به چیزی فکر می‌کنی که کنترلی روی آن نداری مثل: آلودگی هوا، ترافیک، تصمیمات هیأت مدیره، تصمیمات مدیریت ارشد، دکوراسیون ۵ میلیاردی اتاق مدیرعامل وقتی حقوق پرداخت نشده!!!!
در واقع، یک «میمون ذهنی» را در اتاق فکر خودت رها می‌کنی.
این میمون‌ها شروع می‌کنند به بازی کردن و تو را تا آخر وقت کاری، سرگرم و فرسوده نگه می‌دارند.

✅ راه‌حل:

انرژی‌ات را فقط صرف چیزهایی کن که در حیطهه مسئولیت و تأثیر توست؛ تو نمی‌توانی رئیس‌ها را عوض کنی اما می‌توانی تصمیم بگیری که به آن‌ها فکر نکنی.

🌫️ اصل سوم: قدرت تحمل ابهام، شاه کلید یک شریک استراتژیک در حوزه منابع انسانی است. ابهام یعنی موقعیتی که در آن:

هدف مشخص نیست.
راه‌حل وجود ندارد.
داده کافی نیست.

👥 بسیاری در چنین شرایطی:

استرس می‌گیرند، داستان درست می‌کنند، دعوا می‌کنند یا ترک می‌کنند.

💪 اما فرد قوی:

در میانه ابهام آرام می‌ماند.
بدون داشتن تمام پاسخ‌ها، قدم اول را برمی‌دارد.
می‌پذیرد که گاهی باید در تاریکی راه بروی تا نور خودت را بسازی.

بدون این اصول، حتی با تمام مهارت‌های فنی، فرد در چرخه کارمندی و اداری شدن گیر می‌کند.

@management_simple