بازگشت/ محمدامین رضایی

✅ درباره ۳۳سالگی

🔻حواسم نبود، صبح متوجه شدم تولدم هست؛ کم کم سرکله پیامک ها هم رسید.پایان ۳۳ سالگی و آغازی دوباره، توی راه بودم حوالی شاهرود کمی راه را کج کردم و به مناسبت تولدم آمدیم به بساطم سر مزار بازید بسطامی و ابوالحسن خرقانی!
۳۳ سالگی در نسبت با یک عمر طبیعی یعنی تقریبا نیمه راه را آمدی، تکلیفت با خیلی از مسائل باید روشن شده باشد و تصمیم های نهایی که تا آخر عمر با آن درگیری را باید بگیری؛ به عقب که بر میگردم نسبتا از مسیری که آمدم راضیم هر چند میشد خیلی بهتر از این هم باشد، این میشد.. بخشی برمیگردد به روحیه کمال گرایی که دارم؛ اگر زنده بودم درباره مسیر پیش رو تا حدودی چشم اندازی دارم. برای من فلسفه زندگی #حرکت است روزی که به سکون برسم روز مرگ من خواهد بود همین یک ماه پیش را که مرور میکنم بعد از جنگ سه استان رفتم برای سخنرانی، کرمان، بوشهر و خراسان جنوبی حدود ۳۰ سخنرانی داشتم؛ جلسات گفتگو با جوانان درباره عاشورا، وضعیت منطقه و جنگی که در میانه آن هستیم. برای حرکت محصول بی قراری و اثری خلق کردن است که اگر این نبود در همین یک ماه بیش از ۶ هزار کیلومتر راه نمی‌رفتم که حدود ۴ هزار تا با ماشین خودم بوده، از قم به بوشهر از بوشهر به خراسان جنوبی و از آنجا به قم که الان وسط راه در بسطام هستم. یک سالی که گذشت علی رغم تکاپوی زیاد راضی نیستم به تحیر زیادی دچار بودم البته افق نویی دارد خلق میشود. به عقب که نگاه میکنم هیچ وقت دنبال ثروت و مدرک و مواهب دنیا نبودم به حداقلی اکتفا کردم و سعی کردم برای آرمان هایی که دارم قدم هایی بردارم و از این مسیر که رفتم پشیمان نیستم. بنظرم آن قدم ها حکم ضربه های تبر را دارند برای شکستن درخت، اگر چه معتقدم موفقیت در تدریج و به وقتش باید باشد و قبل از رسیدن تلاش برای بعضی امور ما را تمام می‌کند اما کم کم وقتش رسیده قدم های بزرگ برداشت و به کارهای بزرگ فکر کرد برای اسلام، برای ایران و برای عدالت

🔻ایام محرم است تبریک لازم نیست، این برادرتان را دعا کنید و به نصحیت و نکته ای مهمان کنید

✍ #محمدامین_رضایی
@m_amin_rezai

🎉1

33 views13:19