شعر لری

‍ وری ساقی وری وخت إنه نی
د ایی جا ورکفی سی جا پنه نی
زمین و آسمو تاریک و سرده
یه ملک مردیایه جا زنه نی
وری تا ویر وِ لایی تر بکیمو
ولاتی که میهاستیم یه ونه نی
دهرلا دئن وراز و گرگ و خرسه
وری زیتر که ده جا چک چنه نی
فلک زار و زمینن کرده واگیر
ایما تا بیکشیم سی او ڶِنه نی(لنه=همتا)
ایقه سوگ میزنه دلا دنئمو
ده جای سالمی دی لا دنه نی
ایقه جور زمو کشیم وگرده
نمیتونم برارم، ده تنه نی
مه دول نرمه او هم گایار بی رئم
مگر سوس وم میکه؟چی خوش کنه نی
وری ساقی تزن بیر بک دپایات
که راه دلخشی بی گردنه نی
برز تا جو به ایریم بگواریم
یه موقع دای آورده وا ننه نی
ژم ژیلی اگر نونیمو وا خود
وج بیربییه د ایی زالنه نی

✍#بهرنگ_آزادمهر

پنه👈پناهگاه
دنه👈دنده
وج👈راه دسترسی
بیر👈رهایی
إنه👈استراحت
ورکف👈غار
ویر👈 سمت، جهت، یاد
وِنه👈آن،همان
سوگ،سُگ👈 ضربه زدن با نوک دست یا چیزی
تنه👈قوت
دول نرمه👈 زمین نرم وگودی
گایار👈شخص شخم زن
بی رئم👈بی رحم
سوس👈رهاکردن
تز👈 خواب رفتن
بگوارم👈عبورکنم
دای👈داد
ژم ژیل👈تحرک،جنب و جوش
زالنه👈 قفل و زنجیر، وسیله به بندکشیدن

#شعر #ویرداری_زون_دالکی #زبان_مادری_هویت_ماست

🇮🇷 @lorgeram_asli 👈
نای کش