🔷🔹 رانت خواری
شرکت های خودروسازی مانع خصوصی سازی 👌👌👌👌
🔹 داستان خصوصی سازی
سهام دو شرکت بزرگ خودروسازی کشور یعنی ایران خودرو و سایپا
امروز به نمایشی تبدیل شده است
که مسئولین کشور نقش تعیین کنندهای در وضعیت بحرانی این صنعت به عهده دارند، مسئولینی که از در حرف تا عملشان تناقض وجود دارد.
🔹برای رهایی از مشکلات اقتصادی این صنعت بزرگ کشور تنها مسیری که بر آن تمرکز میشود
موضوع واگذاری سهام این دو خودروساز است، این در حالی است که تحریمها به صنعت خودرو بازگشته و دومین صنعت بزرگ داخلی هم در معرض آزمونی سخت قرار گرفته است، هرچند صابون تحریمهای بینالمللی پیشتر نیز به تن خودروسازی ایران خورده، با این حال این بار داستان از دو جهت متفاوت است، به نحوی که هم میتوان امیدوار بود و هم نگران.
🔹خودروسازی ایران
در حالت بیم و امید قرار گرفته و با توجه به مجموعه سیاستهای احتمالی داخلی و محتمل بودن اینکه اروپاییها در نهایت شاید دنباله رو سیاستهای تحریمی آمریکا باشند، دقیقا نمیتوان پیشبینی دقیقی از سرنوشت این صنعت کرد.
🔹در حال حاضر موضوعاتی نظیر رانت، تناقض در حرف مسئولین ،
ضرر و زیان خودروسازان و سیاست زدگی در این زنجیره از جمله موانعی است
که با توجه به تجربههای اشتباه در واگذاری ها وجود دارد و احتمال وقوع خطر بزرگ و ویران کننده در صنعت خودرو سازی کشور میرود، پس بهتر است
در راستای تحقق خصوصی سازی این اقدام از زیر مجموعههای خرد و کوچک صنعت خودروسازی آغاز شود.
قطعه سازان کوچک در این زنجیره، بهترین گزینه برای واگذاری مقدماتی در این صنعت هستند.
🔹بهتر است با توجه به کارنامه ناموفق خصوصی سازی در کشور،
ابتدا هر آزمونی که قرار است اجرا شود از این بخشها کلید زده شود
تا در صورت بروز هر اشکال و تبعات ناموفق این طرح، زنجیره صنعت خودرو به مخاطره نیفتد.
✍ مهدیه ضیائیان
دکترای علوم اقتصاد و پژوهشگر اقتصادی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
درقرن 21 داشتن خودرویی ایمن به روز و ارزان حق مسلم ملت ایران است🙏
شرکت های خودروسازی مانع خصوصی سازی 👌👌👌👌
🔹 داستان خصوصی سازی
سهام دو شرکت بزرگ خودروسازی کشور یعنی ایران خودرو و سایپا
امروز به نمایشی تبدیل شده است
که مسئولین کشور نقش تعیین کنندهای در وضعیت بحرانی این صنعت به عهده دارند، مسئولینی که از در حرف تا عملشان تناقض وجود دارد.
🔹برای رهایی از مشکلات اقتصادی این صنعت بزرگ کشور تنها مسیری که بر آن تمرکز میشود
موضوع واگذاری سهام این دو خودروساز است، این در حالی است که تحریمها به صنعت خودرو بازگشته و دومین صنعت بزرگ داخلی هم در معرض آزمونی سخت قرار گرفته است، هرچند صابون تحریمهای بینالمللی پیشتر نیز به تن خودروسازی ایران خورده، با این حال این بار داستان از دو جهت متفاوت است، به نحوی که هم میتوان امیدوار بود و هم نگران.
🔹خودروسازی ایران
در حالت بیم و امید قرار گرفته و با توجه به مجموعه سیاستهای احتمالی داخلی و محتمل بودن اینکه اروپاییها در نهایت شاید دنباله رو سیاستهای تحریمی آمریکا باشند، دقیقا نمیتوان پیشبینی دقیقی از سرنوشت این صنعت کرد.
🔹در حال حاضر موضوعاتی نظیر رانت، تناقض در حرف مسئولین ،
ضرر و زیان خودروسازان و سیاست زدگی در این زنجیره از جمله موانعی است
که با توجه به تجربههای اشتباه در واگذاری ها وجود دارد و احتمال وقوع خطر بزرگ و ویران کننده در صنعت خودرو سازی کشور میرود، پس بهتر است
در راستای تحقق خصوصی سازی این اقدام از زیر مجموعههای خرد و کوچک صنعت خودروسازی آغاز شود.
قطعه سازان کوچک در این زنجیره، بهترین گزینه برای واگذاری مقدماتی در این صنعت هستند.
🔹بهتر است با توجه به کارنامه ناموفق خصوصی سازی در کشور،
ابتدا هر آزمونی که قرار است اجرا شود از این بخشها کلید زده شود
تا در صورت بروز هر اشکال و تبعات ناموفق این طرح، زنجیره صنعت خودرو به مخاطره نیفتد.
✍ مهدیه ضیائیان
دکترای علوم اقتصاد و پژوهشگر اقتصادی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
درقرن 21 داشتن خودرویی ایمن به روز و ارزان حق مسلم ملت ایران است🙏
🔷 دلارهایی که صرف خوراک دام و لگن پارهها میشود
🔹بدون تردید، ژنرال پارک، مهمترین کسی است که سنگ بنای نوسعۀ کره جنوبی رو بنا نهاد. او یک نظامی بدون تحصیلات آکادمیک بود؛ اما مطمئنم درکش از توسعه، کیلومترها عمیقتر از درک سیاستگذاران عزیز کشورمان است که با لقب دکتر و مهندس و اقتصادخوانده و حقوقدان، منجر به وقوع یک شکاف ترسناک میان درآمد سرانۀ کره و ایران طی ۴۰ سال اخیر شدهاند (شکل پیوست را مشاهده کنید تا به عمق فاجعه پی ببرید). او میدانست که مسیر توسعه، از نوآوری شرکتها و بنگاهها، و فشار بر روی آنها برای نوآوری از طریق مشروط کردن حمایتهای دولتی به «ورود به حوزههای فناورانه» و «حضور در بازارهای صادراتی» میگذرد؛ او میدانست که دلارها و منابع مالی محدود کره در آن سالهای سخت اولیه را باید صرف مهمترین کار ممکن کند و از همین رو، آن را صرفا به کسانی میداد که وارد فرآیند دشوار نوآوری میشدند (رجوع کنید به نوشتههای لینسو کیم و کئون لی، دو تاریخدان مهم توسعۀ کره).
🔹دیروز برگ زرین دیگری از سیاستگذاری کشور رقم خورد و یک میلیارد دیگر به خوردوسازان اختصاص یافت. اما ای کاش، این دکتر و مهندس و اقتصاد خوانده و حقوقدان هایی که سکان هدایت کشور را به خصوص طی این ۲۰ سال اخیر در دستان خود داشتهاند، از آن پارک تحصیلنکرده میآموختند و این یک میلیارد آخر به خودورسازان را (که هر روز ملت نگونبختِ همچنان وفادار به آرمانهای انقلاب را به سبک جدیدی مورد تحقیر خود قرار میدهند) مشروط به یک پیشرفت حداقلی (تکرار می کنم یک پیشرفت حداقلی) می کردند؛ کاش این یک میلیارد را حداقل در ازای تلاش خودروسازان برای توسعۀ یک پلتفرم داخلی (شاید برایتان جالب باشد که خودروسازان وطنی هنوز توانمندی طراحی یک پلتفرم را هم ندارند و قرار بود در قراردادهای برجامی از پژو و رنو دریافت کنند!) یا طراحی یک موتور با مصرف سوخت پایین اختصاص میدادند.
🔹۴۰ سال از انقلاب گذشته است؛ با همین فرمانی که پیش میرویم، میترسم ۱۰ سال دیگر به عقب بنگریم و ناگهان متوجه شویم که هر چه داشتهایم، از جمله همین یک مشت دلار نفتی (که با هزار منت و التماس از چینیها گرفتهایم) را یا صرف خرید کالاهای اساسی نظیر خوراک دام کردهایم؛ و یا صرف چاه پرنشدنی نفرین خوردوسازی (به نظرم نفرین خودروسازی به همان اندازه نفرین نفت با مسماست) برای تولید لگن پارههایی نظیر پراید و سمند کردهایم. آن روز، احتمالا دهان شکاف نمودار زیر به مراتب از تصویر زیر بزرگتر خواهد بود.
✍علی بابایی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🔹بدون تردید، ژنرال پارک، مهمترین کسی است که سنگ بنای نوسعۀ کره جنوبی رو بنا نهاد. او یک نظامی بدون تحصیلات آکادمیک بود؛ اما مطمئنم درکش از توسعه، کیلومترها عمیقتر از درک سیاستگذاران عزیز کشورمان است که با لقب دکتر و مهندس و اقتصادخوانده و حقوقدان، منجر به وقوع یک شکاف ترسناک میان درآمد سرانۀ کره و ایران طی ۴۰ سال اخیر شدهاند (شکل پیوست را مشاهده کنید تا به عمق فاجعه پی ببرید). او میدانست که مسیر توسعه، از نوآوری شرکتها و بنگاهها، و فشار بر روی آنها برای نوآوری از طریق مشروط کردن حمایتهای دولتی به «ورود به حوزههای فناورانه» و «حضور در بازارهای صادراتی» میگذرد؛ او میدانست که دلارها و منابع مالی محدود کره در آن سالهای سخت اولیه را باید صرف مهمترین کار ممکن کند و از همین رو، آن را صرفا به کسانی میداد که وارد فرآیند دشوار نوآوری میشدند (رجوع کنید به نوشتههای لینسو کیم و کئون لی، دو تاریخدان مهم توسعۀ کره).
🔹دیروز برگ زرین دیگری از سیاستگذاری کشور رقم خورد و یک میلیارد دیگر به خوردوسازان اختصاص یافت. اما ای کاش، این دکتر و مهندس و اقتصاد خوانده و حقوقدان هایی که سکان هدایت کشور را به خصوص طی این ۲۰ سال اخیر در دستان خود داشتهاند، از آن پارک تحصیلنکرده میآموختند و این یک میلیارد آخر به خودورسازان را (که هر روز ملت نگونبختِ همچنان وفادار به آرمانهای انقلاب را به سبک جدیدی مورد تحقیر خود قرار میدهند) مشروط به یک پیشرفت حداقلی (تکرار می کنم یک پیشرفت حداقلی) می کردند؛ کاش این یک میلیارد را حداقل در ازای تلاش خودروسازان برای توسعۀ یک پلتفرم داخلی (شاید برایتان جالب باشد که خودروسازان وطنی هنوز توانمندی طراحی یک پلتفرم را هم ندارند و قرار بود در قراردادهای برجامی از پژو و رنو دریافت کنند!) یا طراحی یک موتور با مصرف سوخت پایین اختصاص میدادند.
🔹۴۰ سال از انقلاب گذشته است؛ با همین فرمانی که پیش میرویم، میترسم ۱۰ سال دیگر به عقب بنگریم و ناگهان متوجه شویم که هر چه داشتهایم، از جمله همین یک مشت دلار نفتی (که با هزار منت و التماس از چینیها گرفتهایم) را یا صرف خرید کالاهای اساسی نظیر خوراک دام کردهایم؛ و یا صرف چاه پرنشدنی نفرین خوردوسازی (به نظرم نفرین خودروسازی به همان اندازه نفرین نفت با مسماست) برای تولید لگن پارههایی نظیر پراید و سمند کردهایم. آن روز، احتمالا دهان شکاف نمودار زیر به مراتب از تصویر زیر بزرگتر خواهد بود.
✍علی بابایی
🌐کانال #مدیرانصنعت
Telegram
A
🔷🔹دلار ۱۹ هزار تومانی
از کرونا خطرناکتر است!😔
🔹یکی میگوید
از برجام و NPT خارج شویم.
آن یکی میگوید نه،
باید در برجام بمانیم.
میگویند،
میشنوند و باز تکرار میکنند
و دوباره حرف میزنند و در این میان دلار کار خود را انجام میدهد
و پلههای ترقی را یکی یکی بالا میرود.
خیلی زود،
زودتر از تمام چاپلوس هابی که با مجیزگویی به جاه و جلال میرسند
به جایگاهی دست نیافتنی، دست پیدا کرده است.
🔹دلار به نزدیکی ۱۹ هزار تومان رسیده است و آنها همچنان در حال حرف زدن و شاخ و شانه کشیدن برای یکدیگر هستند.
انگار نه انگار دلار ۱۹ هزار تومانی مثل آوار بر سر مردم خراب شده است.
🔹داشتم فکر میکردم بلایی بدتر از کرونا در وضعیت فعلی هست؟
به این نتیجه رسیدم که بله، دلار ۱۹ هزار تومانی!
دلار که با خودش دوباره گرانی و تورم میآورد و این ویروس با ماسک و فاصله گذاری اجتماعی هم درست نمیشود.
🔹کاش مسؤولان
مثل مردم زندگی میکردند
و میفهمیدند
کمری که زیر بار فشار اقتصادی این سالها خم شود،
دیگر به این راحتی راست نمیشود،
شاید بشکند اما راست نمیشود.
🔹کاش مسؤولان
جای تولید کنندگان بودند و میدیدند که دلار ۱۹ هزار تومانی چه بلایی سر کسب و کار آنها میآورد و باعث میشود،
کارخانه دارها یک قفل بزرگ بر در سوله های خود بزنند
و رویش بنویسند علی برکت الله و تمام.
🔹کاش بودند اما نیستند.
دو دسته
در این کشور خیلی شبیه مردم نیستند.
یکی مسؤولان
و دیگری آنهایی که تبلیغات تلویزیونی میسازند.
گویا آنها در دنیای دیگری زندگی میکنند و از وضع معیشت و سبک زندگی آنها خبر ندارند.
🔹دیدن بحثهایی که این روزها در مجلس میشود پی برد که دغدغه مردم نیستند و تنها هدف بازیهای سیاسی است.
الان وضعیت دلار مهم است یا اینستاگرام؟
البته شاید برای آنها اینستاگرام!
🔹بدانید که وضع زندگی مردم خوب نیست. سفره آنها هر روز کوچکتر از قبل میشود. برخی حتی سفره ندارند چه برسد به اینکه کوچکتر شود یا بزرگتر.
🔹بدانید که این روزها شرمندگی بخش از زندگی سرپرستان خانوادههای ایرانی شده است. شرمنده از این که نمیتوانند برای عزیزانشان کاری کنند. شرمنده از اینکه دستشان خالی است و خرما بر نخیل.
🔹بدانید که مردم این روزها هرچه میدوند به جایی نمیرسند. گویی اصلا این بازی خط پایانی ندارد. چگونه میشود به جوانانی که زندگی فعلی پدر و مادر خود را میبینند، گفت که به آینده امیدوار باش و به فردا فکر کن.
🔹بدانید که برخی از جوانان این کشور، تحصیل کرده و تحصیل نکرده، باهنر و بی هنر به دنبال رفتن هستند. به دنبال جایی که هر روز زندگی شان کوچکتر نشود.
🔹همه این غمنامهها برای آنهایی است که کاری دارند و حقوقی، و وای به حال آنهایی که شغلی ندارند یا در این ماه هایی دلاری و کرونایی، بیکار شدهاند.
🔹وضعیت بد اقتصادی، حال عمومی جامعه را خراب میکند و امروز وضعیت روحی جامعه خوب نیست و خیلیها سردرگریبان دارند و کاسه چه کنم چه کنم دست شان گرفتهاند. ماسک نمیگذارد صورت مردم را ببینم اما از ابروهای درهم شان میشود فهمید که حالشان به سامان نیست و فکر رهایشان نمیکند.
🔹در پایان بازهم باید تکرار کرد که دلار ۱۹ هزار تومانی از هر ویروسی خطرناک تر است، لطفا فکری به حال آن کنید.
✍ مصطفی داننده
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
از کرونا خطرناکتر است!😔
🔹یکی میگوید
از برجام و NPT خارج شویم.
آن یکی میگوید نه،
باید در برجام بمانیم.
میگویند،
میشنوند و باز تکرار میکنند
و دوباره حرف میزنند و در این میان دلار کار خود را انجام میدهد
و پلههای ترقی را یکی یکی بالا میرود.
خیلی زود،
زودتر از تمام چاپلوس هابی که با مجیزگویی به جاه و جلال میرسند
به جایگاهی دست نیافتنی، دست پیدا کرده است.
🔹دلار به نزدیکی ۱۹ هزار تومان رسیده است و آنها همچنان در حال حرف زدن و شاخ و شانه کشیدن برای یکدیگر هستند.
انگار نه انگار دلار ۱۹ هزار تومانی مثل آوار بر سر مردم خراب شده است.
🔹داشتم فکر میکردم بلایی بدتر از کرونا در وضعیت فعلی هست؟
به این نتیجه رسیدم که بله، دلار ۱۹ هزار تومانی!
دلار که با خودش دوباره گرانی و تورم میآورد و این ویروس با ماسک و فاصله گذاری اجتماعی هم درست نمیشود.
🔹کاش مسؤولان
مثل مردم زندگی میکردند
و میفهمیدند
کمری که زیر بار فشار اقتصادی این سالها خم شود،
دیگر به این راحتی راست نمیشود،
شاید بشکند اما راست نمیشود.
🔹کاش مسؤولان
جای تولید کنندگان بودند و میدیدند که دلار ۱۹ هزار تومانی چه بلایی سر کسب و کار آنها میآورد و باعث میشود،
کارخانه دارها یک قفل بزرگ بر در سوله های خود بزنند
و رویش بنویسند علی برکت الله و تمام.
🔹کاش بودند اما نیستند.
دو دسته
در این کشور خیلی شبیه مردم نیستند.
یکی مسؤولان
و دیگری آنهایی که تبلیغات تلویزیونی میسازند.
گویا آنها در دنیای دیگری زندگی میکنند و از وضع معیشت و سبک زندگی آنها خبر ندارند.
🔹دیدن بحثهایی که این روزها در مجلس میشود پی برد که دغدغه مردم نیستند و تنها هدف بازیهای سیاسی است.
الان وضعیت دلار مهم است یا اینستاگرام؟
البته شاید برای آنها اینستاگرام!
🔹بدانید که وضع زندگی مردم خوب نیست. سفره آنها هر روز کوچکتر از قبل میشود. برخی حتی سفره ندارند چه برسد به اینکه کوچکتر شود یا بزرگتر.
🔹بدانید که این روزها شرمندگی بخش از زندگی سرپرستان خانوادههای ایرانی شده است. شرمنده از این که نمیتوانند برای عزیزانشان کاری کنند. شرمنده از اینکه دستشان خالی است و خرما بر نخیل.
🔹بدانید که مردم این روزها هرچه میدوند به جایی نمیرسند. گویی اصلا این بازی خط پایانی ندارد. چگونه میشود به جوانانی که زندگی فعلی پدر و مادر خود را میبینند، گفت که به آینده امیدوار باش و به فردا فکر کن.
🔹بدانید که برخی از جوانان این کشور، تحصیل کرده و تحصیل نکرده، باهنر و بی هنر به دنبال رفتن هستند. به دنبال جایی که هر روز زندگی شان کوچکتر نشود.
🔹همه این غمنامهها برای آنهایی است که کاری دارند و حقوقی، و وای به حال آنهایی که شغلی ندارند یا در این ماه هایی دلاری و کرونایی، بیکار شدهاند.
🔹وضعیت بد اقتصادی، حال عمومی جامعه را خراب میکند و امروز وضعیت روحی جامعه خوب نیست و خیلیها سردرگریبان دارند و کاسه چه کنم چه کنم دست شان گرفتهاند. ماسک نمیگذارد صورت مردم را ببینم اما از ابروهای درهم شان میشود فهمید که حالشان به سامان نیست و فکر رهایشان نمیکند.
🔹در پایان بازهم باید تکرار کرد که دلار ۱۹ هزار تومانی از هر ویروسی خطرناک تر است، لطفا فکری به حال آن کنید.
✍ مصطفی داننده
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
🔷🔹انحصار غیرطبیعی در انتظار موبایل
😳😳😳😳
برای ایرانیان
نمود بازار انحصار غیرطبیعی که بهواسطه دخالت دولت ایجاد شده،
بازار خودرو است.
وقتی میبینند
حتی در کشورهای با درآمد سرانه پایینتر از ایران میتوان از برندهای معتبر استفاده کرد، درمییابند مشکل از سیاست گذاری است.😔
اکنون با گذشت نیم قرن
از آن دیگر هیچ دولتی قادر به اصلاح بازار خودرو نیست.
خبر خوش اما اینکه این وضعیت قرار است برای بازار تلفن همراه نیز رخ دهد!
از این پس واردات گوشی با قیمت بالای ۳۰۰ یورو ممنوع شده است.
ایجاد انحصار با محدودسازی بازار،
به معنی بیتوجهی
به حقوق شهروندان و تحدید آزادی انتخاب آنان به نفع عدهای انگشت شمار است
که مجوز تولید و عرضه گوشی تلفن همراه را خواهند داشت. 😔
این عده هنوز بهوجود نیامدهاند
و هنوز کارتل خود را مانند خودروسازان تشکیل ندادهاند.
وقتی این کارتل ساخته شد،
دیگر به هیچ رو نمیتوان واردات موبایل را آزاد کرد؛
همانطور که دیگر نتوانستیم واردات خودرو را آزاد کنیم.
آنگاه عدهای انگشت شمار تعیین میکنند که مردم با چه گوشیای صحبت کنند
و تازه ادعا خواهند کرد برای اقتصاد ایران اشتغال ایجاد کردهاند.
حالا بیا ثابت کن این اشتغال به هزینه محدود ساختن آزادی انتخاب مردم و به هزینه استفاده گوشی موبایلی است
که در حد و اندازه استاندارد های بینالمللی نیست.
وقتی زمانی از ممنوعیت بگذرد و تولیدگر نماها نمایان شوند آن زمان کار از کار گذشته است.
دست اندرکاران فارغ از هر دلیل و انگیزه مثبتی باید قبل از آنکه دیر شود از این راه بازگردند.
امیدواریم دیگر شاهد بازار انحصار غیر طبیعی نباشیم
و با دست خود غولی درست نکنیم که فردا جرات نکنیم آن را سرجای خود بنشانیم.
/دنیای اقتصاد
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
نه به انحصار طلبی
😳😳😳😳
برای ایرانیان
نمود بازار انحصار غیرطبیعی که بهواسطه دخالت دولت ایجاد شده،
بازار خودرو است.
وقتی میبینند
حتی در کشورهای با درآمد سرانه پایینتر از ایران میتوان از برندهای معتبر استفاده کرد، درمییابند مشکل از سیاست گذاری است.😔
اکنون با گذشت نیم قرن
از آن دیگر هیچ دولتی قادر به اصلاح بازار خودرو نیست.
خبر خوش اما اینکه این وضعیت قرار است برای بازار تلفن همراه نیز رخ دهد!
از این پس واردات گوشی با قیمت بالای ۳۰۰ یورو ممنوع شده است.
ایجاد انحصار با محدودسازی بازار،
به معنی بیتوجهی
به حقوق شهروندان و تحدید آزادی انتخاب آنان به نفع عدهای انگشت شمار است
که مجوز تولید و عرضه گوشی تلفن همراه را خواهند داشت. 😔
این عده هنوز بهوجود نیامدهاند
و هنوز کارتل خود را مانند خودروسازان تشکیل ندادهاند.
وقتی این کارتل ساخته شد،
دیگر به هیچ رو نمیتوان واردات موبایل را آزاد کرد؛
همانطور که دیگر نتوانستیم واردات خودرو را آزاد کنیم.
آنگاه عدهای انگشت شمار تعیین میکنند که مردم با چه گوشیای صحبت کنند
و تازه ادعا خواهند کرد برای اقتصاد ایران اشتغال ایجاد کردهاند.
حالا بیا ثابت کن این اشتغال به هزینه محدود ساختن آزادی انتخاب مردم و به هزینه استفاده گوشی موبایلی است
که در حد و اندازه استاندارد های بینالمللی نیست.
وقتی زمانی از ممنوعیت بگذرد و تولیدگر نماها نمایان شوند آن زمان کار از کار گذشته است.
دست اندرکاران فارغ از هر دلیل و انگیزه مثبتی باید قبل از آنکه دیر شود از این راه بازگردند.
امیدواریم دیگر شاهد بازار انحصار غیر طبیعی نباشیم
و با دست خود غولی درست نکنیم که فردا جرات نکنیم آن را سرجای خود بنشانیم.
/دنیای اقتصاد
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
نه به انحصار طلبی
🔷🔹زنگ خطر حذف طبقه متوسط👇
پراید ۱۰۰ میلیونی شد،
سکه بالای ۱۱ میلیون
و متوسط قیمت هر متر مسکن در تهران حدود ۲۳ میلیون تومان شده است.
طی ماه های گذشته
از این دست خبرها به وفور شنیده می شود.
گوش مردم
به شنیدن بالا رفتن قیمت ها بی حس شده است.
انقدر که دیگر حتی با تعجب نسبت به آن واکنش نشان نمی دهند.
اما نکته غم انگیز این است
که هر کس به هر اندازه که پول دارد
باید آن را از ریال به کالایی تبدیل کند تا از تورم افسار گسیخته جا نماند.
اما سوال اینجاست
که مسئول این شرایط چه کسی یا چه کسانی هستند؟؟؟؟؟
مردم به طور دقیق تاوان چه چیزی را برای معیشت سخت خود می پردازند؟؟؟؟
آنچه مشخص است
مردم به طور مستقیم در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند
تا به زعم خودشان تورم تک رقمی سال های ۹۴ و ۹۵ تداوم یابد
و به قول اسحاق جهانگیری
حرکت کند ماشین اقتصاد تندتر شود.
آنچه امروز لمس می کنند
سختی بدون چشم انداز در شرایط زندگی شان است.
این تورم اما در ادامه تبعات بیشتری خواهد داشت.
زمانی که قدرت خرید مردم افزایش پیدا نکند با مستهلک شدن آنچه که امروز دارند
دیگر توان جایگزینی آن را ندارند. استانداردهای زیستی مردم ایران در دهه پیش رو تقلیل پیدا می کند
و تبعات این موضوع از بین رفتن تدریجی طبقه متوسط است
که همواره در بزنگاه های اجتماعی و سیاسی نقش پررنگی ایفا کرده اند.
دورنمای حذف طبقه متوسط از جامعه ایرانی البته چیزی نیست
جز انفعال و سرخوردگی ای که هرچند در کوتاه مدت ممکن است
منجر به عصیان نشود
اما درنهایت جامعه را دچار آشفتگی و خشونت روزافزون می کند.
این بی تفاوتی که در بعد کنش سیاسی در انتخابات مجلس یازدهم خود را نشان داد دیگر نمی تواند
با حاکمیت در پیشبرد اهدافش همراهی و همدلی داشته باشد.
در این شرایط دیگر حتی تصمیم های درست از سوی مسئولان نیز با دیده تردید نگریسته می شود.
بازنده این بی اعتمادی کل جامعه ای است که اگر سخنش در یک فرآیند همدلانه شنیده نشود،
به خشونت متوسل خواهد شد و درنهایت خود نیز قربانی آن خواهد شد.
در این بین محدودیت رسانه ها می تواند به تکمیل زنجیره بی اعتماد کمک کند.
به واقع اقتصاد ارتباط تنگاتنگی با آزادی رسانه ها برای پیگیری نارسایی ها دارد.
نمونه عینی تنگ شدن فضای رسانه ای کشور را می توان در موضوع روستای ابوالفضل و بازداشت خبرنگار منتشرکننده گزارش این روستا به وضوح دید که حتی یک گزارش ساده از یک بی تدبیری برتافته نشد.
درنهایت اما آنچه بیش از پیش می تواند جامعه ایران را به سمت نا امیدی و حتی نابسمانی سوق دهد نداشتن یک چشم انداز مشخص از شرایط آینده است.
در این جامعه بی چشم انداز حتی نمی توان انتظار مولد بودن در اقتصاد را داشت.
شرایط زمانی به بحران نزدیک می شود که مردم دیگر حتی برای تغییراتی که از مجرای دموکراتیک مانند صندوق رای به آن امید داشتند رنگ ببازد.
به نظر می رسد زنگ خطر این بحران از مدت ها پیش زده شده است.
شاید بهتر باشد این زنگ خطر زودتر از همیشه شنیده شده و به جای گفتار درمانی برای آن چاره ای شفاف و عملی اندیشیده شود.
/ابتکار
✍️ژوبین صفاری
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
پراید ۱۰۰ میلیونی شد،
سکه بالای ۱۱ میلیون
و متوسط قیمت هر متر مسکن در تهران حدود ۲۳ میلیون تومان شده است.
طی ماه های گذشته
از این دست خبرها به وفور شنیده می شود.
گوش مردم
به شنیدن بالا رفتن قیمت ها بی حس شده است.
انقدر که دیگر حتی با تعجب نسبت به آن واکنش نشان نمی دهند.
اما نکته غم انگیز این است
که هر کس به هر اندازه که پول دارد
باید آن را از ریال به کالایی تبدیل کند تا از تورم افسار گسیخته جا نماند.
اما سوال اینجاست
که مسئول این شرایط چه کسی یا چه کسانی هستند؟؟؟؟؟
مردم به طور دقیق تاوان چه چیزی را برای معیشت سخت خود می پردازند؟؟؟؟
آنچه مشخص است
مردم به طور مستقیم در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند
تا به زعم خودشان تورم تک رقمی سال های ۹۴ و ۹۵ تداوم یابد
و به قول اسحاق جهانگیری
حرکت کند ماشین اقتصاد تندتر شود.
آنچه امروز لمس می کنند
سختی بدون چشم انداز در شرایط زندگی شان است.
این تورم اما در ادامه تبعات بیشتری خواهد داشت.
زمانی که قدرت خرید مردم افزایش پیدا نکند با مستهلک شدن آنچه که امروز دارند
دیگر توان جایگزینی آن را ندارند. استانداردهای زیستی مردم ایران در دهه پیش رو تقلیل پیدا می کند
و تبعات این موضوع از بین رفتن تدریجی طبقه متوسط است
که همواره در بزنگاه های اجتماعی و سیاسی نقش پررنگی ایفا کرده اند.
دورنمای حذف طبقه متوسط از جامعه ایرانی البته چیزی نیست
جز انفعال و سرخوردگی ای که هرچند در کوتاه مدت ممکن است
منجر به عصیان نشود
اما درنهایت جامعه را دچار آشفتگی و خشونت روزافزون می کند.
این بی تفاوتی که در بعد کنش سیاسی در انتخابات مجلس یازدهم خود را نشان داد دیگر نمی تواند
با حاکمیت در پیشبرد اهدافش همراهی و همدلی داشته باشد.
در این شرایط دیگر حتی تصمیم های درست از سوی مسئولان نیز با دیده تردید نگریسته می شود.
بازنده این بی اعتمادی کل جامعه ای است که اگر سخنش در یک فرآیند همدلانه شنیده نشود،
به خشونت متوسل خواهد شد و درنهایت خود نیز قربانی آن خواهد شد.
در این بین محدودیت رسانه ها می تواند به تکمیل زنجیره بی اعتماد کمک کند.
به واقع اقتصاد ارتباط تنگاتنگی با آزادی رسانه ها برای پیگیری نارسایی ها دارد.
نمونه عینی تنگ شدن فضای رسانه ای کشور را می توان در موضوع روستای ابوالفضل و بازداشت خبرنگار منتشرکننده گزارش این روستا به وضوح دید که حتی یک گزارش ساده از یک بی تدبیری برتافته نشد.
درنهایت اما آنچه بیش از پیش می تواند جامعه ایران را به سمت نا امیدی و حتی نابسمانی سوق دهد نداشتن یک چشم انداز مشخص از شرایط آینده است.
در این جامعه بی چشم انداز حتی نمی توان انتظار مولد بودن در اقتصاد را داشت.
شرایط زمانی به بحران نزدیک می شود که مردم دیگر حتی برای تغییراتی که از مجرای دموکراتیک مانند صندوق رای به آن امید داشتند رنگ ببازد.
به نظر می رسد زنگ خطر این بحران از مدت ها پیش زده شده است.
شاید بهتر باشد این زنگ خطر زودتر از همیشه شنیده شده و به جای گفتار درمانی برای آن چاره ای شفاف و عملی اندیشیده شود.
/ابتکار
✍️ژوبین صفاری
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
🔷چرا عراق با ما چنین می کند؟👇👇👇
كشورها مناسبات خود را بر اساس منافع خود برنامه ريزي مي كنند.
منافع كشورها نیز نه در انزوا ماندن بلکه در بين المللي بودن آنها تامين مي شود.
عراق يكي از دهها كشور توسعه نيافته در جهان است كه مي خواهد براي رسيدن به پيشرفت و توسعه ارتباط بين المللي خود را تقويت كند.
بر اساس اين معادله ، وقتي عراق كشور ايران و آمريكا را در دشمنی با يكديگر مي بيند به نفع كشوري غش مي كند كه بين المللي تر است.
از طرفي اين كشور آنقدر هم قدرت و نفوذ ندارد كه بخواهد حتي در يك نزاع وکشمکش بين المللي و منطقه اي راي خود را الزاما به حق دار بدهد، بلكه راي خود را در بهترين شرايط ممتنع صادر مي كند.
مصداق اين سخن اقدام چند روز پيش دولت عراق در رای معنادار به تلاش ایالات متحده آمریکا برای احیای تحریمهای سازمان ملل علیه ایران بود.
كشورعراق با اين كار اين پيام را به همسايه خود داد
كه اگر هم به سمت آمريكا غش نكند
در بهترين شرايط در تنش بین ایالات متحده آمریکا و ایران فعلا بي طرف خواهد بود.
هیچ تضمینی هم نیست
که تا همیشه بی طرف بماند.
بلافاصله بعد از اینکه وابستگی های ضروری اش نیز به صورت کامل با ما برطرف شد ممکن است
حتی علیه ما و بر اساس منافع و موقعیتی که در آن قرار دارد تصمیم جدیدی بگیرد.
كشور عراق تنها كمي قبل تر هم ، از انزواي كشور ما در جايي ديگر نيز عليه ما استفاده كرد.
وزارت برق عراق
بابت واردات گاز بیش از معادل ۵ میلیارد دلار به ایران بدهکار است
که مبلغ ۳ میلیارد دلار آن در بانک عراقي مسدود و غیرقابل استفاده مانده و بیش از ۲ میلیارد دلار از بدهی سررسید شده وزارت برق نیز هنوز از اساس از طرف وزارت برق عراق پرداخت نشده است.
افزون بر اینها، طرف عراقی، طبق قرارداد فی مابین، بیش از یک میلیارد دلار نیز به شرکت ملی گاز ایران
بابت جرائم قراردادی بدهکاری دارد اما در هيچ كدام از موارد قصد ندارد پولي به ايران پرداخت كند.
اين رفتار دولت عراق
از سر نداري نيست.
اين كشور اكنون چندين برابر ما نفت صادر مي كند.
او هم مانند بسیاری از کشورها ، تحريم هاي كدخدا را بهانه كرده است و نمي خواهد درابعاد بین المللی همسايه خود را كه به خاطر تحريم هاي يك طرفه آمريكا تنها شده است درك كند.
او منافع كشور خود را از سر دلسوزي با كشور همسايه برنامه ريزي نمي كند
و هرگز نمي خواهد آمريكا را كه یک ابر قدرت جهاني است آزرده خاطر كند. حتي آن آمريكايي كه رئيس جمهورش ترامپ باشد ودر آستانه ترك كاخ سفيد.
از طرفي حافظه تاریخی ما می گوید عراق خود کشوری است که سالهای سال در جنگ و ناامنی و فقر روزگار را سپری کرده است. سالیان سال مانند امروز ایران زیر شدید ترین تحریم ها بوده است و باید حال ما را بیش از دیگر کشورها درک کند.
در حقیقت اینکه حافظ شیرازی می گوید:
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها
اما عراق چرا حال امروز ما را درک نمی کند. او که شب های سیاه و بیم وموج وگرداب کم نداشته است پس چرا کشور همسایه خود را درک نمی کند؟
مگر ما امنیت عراق را به بهای خون دل مردمان وسرداران خود تامین نکردیم؟!
مگر دوکشور شیعه نیستیم و مرجع دینی – ملی و مذهبی مشترک با هم نداریم.
حتی در انقلاب و تحولات کشورهای هم نقش مستقیمی داشته ایم؛
💢پس چرا عراقی ها مدام به ما خنجر می زنند؟!
در پاسخ این پرسش ها باید گفت
مادامی که در بین دولت های جهان تنها باشیم و همچنان برای هم سویی با روندهای جهانی تردید داشته باشیم عاقبت ما همین است و دوست از پشت خنجر می زند و کاری نمی توان کرد.
چه کسی تضمین می دهد فردای امروز، ونزوئلا و سوریه نیز با ما چنین نکنند.
یقین بدانیم همه کشورها بر اساس منافع خود برنامه ریزی می کنند و منافع نیز به دنبال حضوری قدرتمند تر در عرصه های بین المللی حاصل می شود.
اگر واقعا می خواهیم
بر اساس سند چشم اندازدر افق ۱۴۰۴،
ایران را کشوری توسعه یافته
با جایگاه نخست اقتصادی در کشورهای منطقه (افغانستان، ارمنستان، آذربایجان، بحرین، گرجستان، ایران، عراق، اردن، قزاقستان، کویت، قرقیزستان، لبنان، عمان، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، سودان، سوریه، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان، امارات متحده عربی، ازبکستان و یمن) تصور کنیم،
راههای نرفته فراوانی همچنان بر زمین مانده است.
ما بیش از آنکه امروز عراق
و فردا ونزوئلا
و پس فردا سوریه وفلسطین
را محکوم وخیانت کار بنامیم
باید ایدوئولوژی ومنافع کشور خود را بازتعریف کنیم.
باید مشترکات جهان شمول بیشتری با دنیا داشته باشیم
وبین المللی تر باشیم.
حسرت توسعه را تمام کنیم ودر این راه گام های عملی برداریم.
✍️سجادبهزادی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
كشورها مناسبات خود را بر اساس منافع خود برنامه ريزي مي كنند.
منافع كشورها نیز نه در انزوا ماندن بلکه در بين المللي بودن آنها تامين مي شود.
عراق يكي از دهها كشور توسعه نيافته در جهان است كه مي خواهد براي رسيدن به پيشرفت و توسعه ارتباط بين المللي خود را تقويت كند.
بر اساس اين معادله ، وقتي عراق كشور ايران و آمريكا را در دشمنی با يكديگر مي بيند به نفع كشوري غش مي كند كه بين المللي تر است.
از طرفي اين كشور آنقدر هم قدرت و نفوذ ندارد كه بخواهد حتي در يك نزاع وکشمکش بين المللي و منطقه اي راي خود را الزاما به حق دار بدهد، بلكه راي خود را در بهترين شرايط ممتنع صادر مي كند.
مصداق اين سخن اقدام چند روز پيش دولت عراق در رای معنادار به تلاش ایالات متحده آمریکا برای احیای تحریمهای سازمان ملل علیه ایران بود.
كشورعراق با اين كار اين پيام را به همسايه خود داد
كه اگر هم به سمت آمريكا غش نكند
در بهترين شرايط در تنش بین ایالات متحده آمریکا و ایران فعلا بي طرف خواهد بود.
هیچ تضمینی هم نیست
که تا همیشه بی طرف بماند.
بلافاصله بعد از اینکه وابستگی های ضروری اش نیز به صورت کامل با ما برطرف شد ممکن است
حتی علیه ما و بر اساس منافع و موقعیتی که در آن قرار دارد تصمیم جدیدی بگیرد.
كشور عراق تنها كمي قبل تر هم ، از انزواي كشور ما در جايي ديگر نيز عليه ما استفاده كرد.
وزارت برق عراق
بابت واردات گاز بیش از معادل ۵ میلیارد دلار به ایران بدهکار است
که مبلغ ۳ میلیارد دلار آن در بانک عراقي مسدود و غیرقابل استفاده مانده و بیش از ۲ میلیارد دلار از بدهی سررسید شده وزارت برق نیز هنوز از اساس از طرف وزارت برق عراق پرداخت نشده است.
افزون بر اینها، طرف عراقی، طبق قرارداد فی مابین، بیش از یک میلیارد دلار نیز به شرکت ملی گاز ایران
بابت جرائم قراردادی بدهکاری دارد اما در هيچ كدام از موارد قصد ندارد پولي به ايران پرداخت كند.
اين رفتار دولت عراق
از سر نداري نيست.
اين كشور اكنون چندين برابر ما نفت صادر مي كند.
او هم مانند بسیاری از کشورها ، تحريم هاي كدخدا را بهانه كرده است و نمي خواهد درابعاد بین المللی همسايه خود را كه به خاطر تحريم هاي يك طرفه آمريكا تنها شده است درك كند.
او منافع كشور خود را از سر دلسوزي با كشور همسايه برنامه ريزي نمي كند
و هرگز نمي خواهد آمريكا را كه یک ابر قدرت جهاني است آزرده خاطر كند. حتي آن آمريكايي كه رئيس جمهورش ترامپ باشد ودر آستانه ترك كاخ سفيد.
از طرفي حافظه تاریخی ما می گوید عراق خود کشوری است که سالهای سال در جنگ و ناامنی و فقر روزگار را سپری کرده است. سالیان سال مانند امروز ایران زیر شدید ترین تحریم ها بوده است و باید حال ما را بیش از دیگر کشورها درک کند.
در حقیقت اینکه حافظ شیرازی می گوید:
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها
اما عراق چرا حال امروز ما را درک نمی کند. او که شب های سیاه و بیم وموج وگرداب کم نداشته است پس چرا کشور همسایه خود را درک نمی کند؟
مگر ما امنیت عراق را به بهای خون دل مردمان وسرداران خود تامین نکردیم؟!
مگر دوکشور شیعه نیستیم و مرجع دینی – ملی و مذهبی مشترک با هم نداریم.
حتی در انقلاب و تحولات کشورهای هم نقش مستقیمی داشته ایم؛
💢پس چرا عراقی ها مدام به ما خنجر می زنند؟!
در پاسخ این پرسش ها باید گفت
مادامی که در بین دولت های جهان تنها باشیم و همچنان برای هم سویی با روندهای جهانی تردید داشته باشیم عاقبت ما همین است و دوست از پشت خنجر می زند و کاری نمی توان کرد.
چه کسی تضمین می دهد فردای امروز، ونزوئلا و سوریه نیز با ما چنین نکنند.
یقین بدانیم همه کشورها بر اساس منافع خود برنامه ریزی می کنند و منافع نیز به دنبال حضوری قدرتمند تر در عرصه های بین المللی حاصل می شود.
اگر واقعا می خواهیم
بر اساس سند چشم اندازدر افق ۱۴۰۴،
ایران را کشوری توسعه یافته
با جایگاه نخست اقتصادی در کشورهای منطقه (افغانستان، ارمنستان، آذربایجان، بحرین، گرجستان، ایران، عراق، اردن، قزاقستان، کویت، قرقیزستان، لبنان، عمان، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، سودان، سوریه، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان، امارات متحده عربی، ازبکستان و یمن) تصور کنیم،
راههای نرفته فراوانی همچنان بر زمین مانده است.
ما بیش از آنکه امروز عراق
و فردا ونزوئلا
و پس فردا سوریه وفلسطین
را محکوم وخیانت کار بنامیم
باید ایدوئولوژی ومنافع کشور خود را بازتعریف کنیم.
باید مشترکات جهان شمول بیشتری با دنیا داشته باشیم
وبین المللی تر باشیم.
حسرت توسعه را تمام کنیم ودر این راه گام های عملی برداریم.
✍️سجادبهزادی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
🔷🔹ژاپنیها از لباس کهنه
سوخت هواپیما تولید کردند😳😳😳😳
🔹شرکت هوایی ژاپن
تصمیم گرفت
با بازیافت لباسهای قدیمی سوخت هواپیماهای مسافربری خود را تامین کند.
😳😳😳👏👏👏👏
🔹به نقل از رسانههای عربی،
شرکت خطوط هوایی ژاپن (JAL)
با بازیافت لباسهای قدیمی
از آنها به عنوان سوخت هواپیما استفاده کرده و اولین پرواز را نیز با این سوخت به انجام رساند.
🔹به گفته این شرکت،
این سوخت گازهای گلخانهای کمتری نسبت به سوختهای سنتی هواپیما تولید میکند.
🔹پژوهشگران همکار با این شرکت موفق شدند با جمعآوری ۲۵۰ هزار لباس پنبهای قدیمی و تخمیر آنها سوخت جدیدی در سطح استانداردهای جهانی تولید کنند.
/ اعتمادآنلاین
#مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
از این سو ما مواد نفتی و مواد معدنی
را به خاطر پیشرفت دیگر کشورها،
خام صادر می کنیم
تا آنها با فرآوری کالای تولید شده را به قیمت هنگفتی به خودمان بفروشند .
تفاوت شایسته سالاری در ایران و زاپن
سوخت هواپیما تولید کردند😳😳😳😳
🔹شرکت هوایی ژاپن
تصمیم گرفت
با بازیافت لباسهای قدیمی سوخت هواپیماهای مسافربری خود را تامین کند.
😳😳😳👏👏👏👏
🔹به نقل از رسانههای عربی،
شرکت خطوط هوایی ژاپن (JAL)
با بازیافت لباسهای قدیمی
از آنها به عنوان سوخت هواپیما استفاده کرده و اولین پرواز را نیز با این سوخت به انجام رساند.
🔹به گفته این شرکت،
این سوخت گازهای گلخانهای کمتری نسبت به سوختهای سنتی هواپیما تولید میکند.
🔹پژوهشگران همکار با این شرکت موفق شدند با جمعآوری ۲۵۰ هزار لباس پنبهای قدیمی و تخمیر آنها سوخت جدیدی در سطح استانداردهای جهانی تولید کنند.
/ اعتمادآنلاین
#مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
از این سو ما مواد نفتی و مواد معدنی
را به خاطر پیشرفت دیگر کشورها،
خام صادر می کنیم
تا آنها با فرآوری کالای تولید شده را به قیمت هنگفتی به خودمان بفروشند .
تفاوت شایسته سالاری در ایران و زاپن
🔹قربانیان کرونا
بیشتر از جنگ هشت ساله.😔😔😔
حکمرانان مسئولند.
متاسفانه با تصمیمی غیرمسئولانه و ضدشفافیت،
آمار ثبت احوال
بعد از شیوع کرونا منتشر نمیشود
و نمیتوان برآورد
دقیقی از تعداد واقعی مرگهای کرونا داشت.
با این حال، بر اساس پارهای از مطالعات، تصریح تعدادی از مسئولان و آمار پراکندهای که از بهشت زهرا و آرامستانهای کشور در دسترس است، آمار واقعی
فوت های ناشی از کرونا حدود ۲.۵ برابر آمار رسمی برآورد شده است. 😔
تا امروز بر اساس آمار رسمی ۹۴/۶۰۳ نفر در ایران
در اثر کرونا جان باختهاند.
۲.۵ برابرش میشود
۲۳۶/۵۰۷ نفر.😔
یعنی حدود دویست و سیهزار نفر در ایران
در اثر کرونا جان عزیزشان را از دست دادهاند.
یعنی ۴۶ هزار نفر بیشتر از کل شهدای جنگ تحمیلی ۸ سالهٔ عراق
علیه ایران (۱۹۰ هزار)،😳
آنهم در حدود تنها ۱۸ ماهی که از شیوع کرونا در ایران گذشته است. اینها عدد سرد نیست.
هر واحد این اعداد بزرگ نشانهٔ از دست رفتن زندگی گرم عزیزی است
که خانواده و دوستانی را داغدار و جهان شان را از حضور او خالی کرده است.😔
همانطور که با گذشت چند دهه از جنگ ایران و عراق،
هنوز افکار عمومی و کارشناسان از خطاهای فرماندهی
جنگ میپرسند
و مثلا سوال میکنند
چرا عملیات لورفتهٔ کربلای ۴ اجرا شد و به شهادت بیش از ۶ هزار نفر انجامید، در آیندهٔ نزدیک و دور تصمیم گیرانی که خطاهای اجتناب پذیرشان قربانیان کرونا در ایران
را بیش از قربانیان جنگ ایران و عراق کرد باید پاسخگو باشند.👌
سازمان تبلیغات اسلامیای که در بدترین شرایط شیوع کرونای دلتا مانع برگزاری دهها هزار برنامه و تجمع حضوری محرم امسال
(حتی در فضاهای مسقف) نمیشود، مسئولانی که به علل سیاسی و موقعیت های تعارض منافع مانع پیشخرید و واردات فوری و کافی واکسن های معتبر میشوند
و صلاحیت و توانایی تسریع واردات را ندارند،
وزیری که سبکسرانه میگوید
«منع پدرانهٔ ورود واکسن غوغا ندارد!» و «موش آزمایشگاهی دیگران نمیشویم»
(و عملا با شرکت ندادن ایران در فاز سوم کارآزمایی واکسنهای معتبر ایران را از دهها میلیون سهمیهٔ سریع و ارزانی محروم میکند که میتوانست از هزاران مرگ پیش گیری کند)
همه در خلق این فاجعه و از دست رفتن بیش از دویست هزار جانِ عزیز مسئولند.
همچنین ۲/۵۰۰ پزشکی
که برخلاف پیشنهادهای کارشناسانه از منع واردات واکسن حمایت کردند، اعضای ستاد ملی
مدیریت کرونا که علیرغم اجماع کارشناسان در شرایط حاد و قرمز هم دستور شهربندان (لاکداون) و حتی ممنوعیت کامل تجمع مذهبی و غیرمذهبی نمیدهند
و در همهٔ مداخلههای ضروری برای مهار کرونا تاخیرهای پرهزینه دارند،
عاملان غیرایرانیِ تروریسم اقتصادیِ تحریمهای حداکثری
و مرگبار علیه ایران (که باعث افزایش قربانیان کرونا در ایران شد) و مسئولان ایرانیای که برای تسریع رفع تحریمها تلاش کافی نکردند
همه در این فاجعه سهیماند.
بسیاری از مرگهای کرونا در ایران با حکمرانی بهتر قابل اجتناب بودند. اقدامهای فوق ضرورت داشتهاند و مسئولانی که تعلل کردهاند
بر اساس مادهٔ ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی و قاعدهٔ تسبیب در مرگ اجتنابپذیرِ هزاران شهروند در اثر کرونا سهیم و دخیلاند
و به خاطر ترک فعلشان هم قابل تعقیب قانونیاند.
اگر عملا هم اجازهٔ این تعقیب قانونی داده نشود،
در پیشگاه افکار عمومی و قضاوت متخصصان و شهروندان امروز و فردا محکوم میشوند.
سوء حکمرانی فاجعهبار کرونا را متوقف کنید.
مسئولید.
محمدعلی اقاربپرستهایی که این روزها از دست میروند،
میتوانستند زنده بمانند،
اگر بخشی از خطاهای پرهزینهٔ سوءحکمرانی شما نبود.
✍️ محمدرضا جلائیپور
─┅─═ 🌹═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
بحران بی مدیریتی و بی مسئولیتی
بیشتر از جنگ هشت ساله.😔😔😔
حکمرانان مسئولند.
متاسفانه با تصمیمی غیرمسئولانه و ضدشفافیت،
آمار ثبت احوال
بعد از شیوع کرونا منتشر نمیشود
و نمیتوان برآورد
دقیقی از تعداد واقعی مرگهای کرونا داشت.
با این حال، بر اساس پارهای از مطالعات، تصریح تعدادی از مسئولان و آمار پراکندهای که از بهشت زهرا و آرامستانهای کشور در دسترس است، آمار واقعی
فوت های ناشی از کرونا حدود ۲.۵ برابر آمار رسمی برآورد شده است. 😔
تا امروز بر اساس آمار رسمی ۹۴/۶۰۳ نفر در ایران
در اثر کرونا جان باختهاند.
۲.۵ برابرش میشود
۲۳۶/۵۰۷ نفر.😔
یعنی حدود دویست و سیهزار نفر در ایران
در اثر کرونا جان عزیزشان را از دست دادهاند.
یعنی ۴۶ هزار نفر بیشتر از کل شهدای جنگ تحمیلی ۸ سالهٔ عراق
علیه ایران (۱۹۰ هزار)،😳
آنهم در حدود تنها ۱۸ ماهی که از شیوع کرونا در ایران گذشته است. اینها عدد سرد نیست.
هر واحد این اعداد بزرگ نشانهٔ از دست رفتن زندگی گرم عزیزی است
که خانواده و دوستانی را داغدار و جهان شان را از حضور او خالی کرده است.😔
همانطور که با گذشت چند دهه از جنگ ایران و عراق،
هنوز افکار عمومی و کارشناسان از خطاهای فرماندهی
جنگ میپرسند
و مثلا سوال میکنند
چرا عملیات لورفتهٔ کربلای ۴ اجرا شد و به شهادت بیش از ۶ هزار نفر انجامید، در آیندهٔ نزدیک و دور تصمیم گیرانی که خطاهای اجتناب پذیرشان قربانیان کرونا در ایران
را بیش از قربانیان جنگ ایران و عراق کرد باید پاسخگو باشند.👌
سازمان تبلیغات اسلامیای که در بدترین شرایط شیوع کرونای دلتا مانع برگزاری دهها هزار برنامه و تجمع حضوری محرم امسال
(حتی در فضاهای مسقف) نمیشود، مسئولانی که به علل سیاسی و موقعیت های تعارض منافع مانع پیشخرید و واردات فوری و کافی واکسن های معتبر میشوند
و صلاحیت و توانایی تسریع واردات را ندارند،
وزیری که سبکسرانه میگوید
«منع پدرانهٔ ورود واکسن غوغا ندارد!» و «موش آزمایشگاهی دیگران نمیشویم»
(و عملا با شرکت ندادن ایران در فاز سوم کارآزمایی واکسنهای معتبر ایران را از دهها میلیون سهمیهٔ سریع و ارزانی محروم میکند که میتوانست از هزاران مرگ پیش گیری کند)
همه در خلق این فاجعه و از دست رفتن بیش از دویست هزار جانِ عزیز مسئولند.
همچنین ۲/۵۰۰ پزشکی
که برخلاف پیشنهادهای کارشناسانه از منع واردات واکسن حمایت کردند، اعضای ستاد ملی
مدیریت کرونا که علیرغم اجماع کارشناسان در شرایط حاد و قرمز هم دستور شهربندان (لاکداون) و حتی ممنوعیت کامل تجمع مذهبی و غیرمذهبی نمیدهند
و در همهٔ مداخلههای ضروری برای مهار کرونا تاخیرهای پرهزینه دارند،
عاملان غیرایرانیِ تروریسم اقتصادیِ تحریمهای حداکثری
و مرگبار علیه ایران (که باعث افزایش قربانیان کرونا در ایران شد) و مسئولان ایرانیای که برای تسریع رفع تحریمها تلاش کافی نکردند
همه در این فاجعه سهیماند.
بسیاری از مرگهای کرونا در ایران با حکمرانی بهتر قابل اجتناب بودند. اقدامهای فوق ضرورت داشتهاند و مسئولانی که تعلل کردهاند
بر اساس مادهٔ ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی و قاعدهٔ تسبیب در مرگ اجتنابپذیرِ هزاران شهروند در اثر کرونا سهیم و دخیلاند
و به خاطر ترک فعلشان هم قابل تعقیب قانونیاند.
اگر عملا هم اجازهٔ این تعقیب قانونی داده نشود،
در پیشگاه افکار عمومی و قضاوت متخصصان و شهروندان امروز و فردا محکوم میشوند.
سوء حکمرانی فاجعهبار کرونا را متوقف کنید.
مسئولید.
محمدعلی اقاربپرستهایی که این روزها از دست میروند،
میتوانستند زنده بمانند،
اگر بخشی از خطاهای پرهزینهٔ سوءحکمرانی شما نبود.
✍️ محمدرضا جلائیپور
─┅─═ 🌹═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
بحران بی مدیریتی و بی مسئولیتی
🔵🔹تا وقتی پول نداریم
فرقی بین روحانی و رئیسی نیست.👌
محمد مهاجری
فعال رسانه ای اصولگرا در یادداشتی تلگرامی نوشت:
تا وقتی پول نداریم
دنیا حرفمان را نمی خواند.
تا وقتی پول نداریم
فرقی بین روحانی و رئیسی نیست.
می نویسند و می گویند
که قیمت یک دبه فلان برند ماست تا دو هفته قبل ۲۷ هزار تومان بود
و الان شده ۵۰ هزار تومان.
یا هویج کیلویی ۷ تومان شده ۴ برابر.
یا قیمت دلار ۳ تومان بالا رفته و پژو ۲۰۶ چندین میلیون گران شده.😔
و خنده دار، کار آنهایی است
که برای حمایت از رئیسی،
وارد زمین بازی ای شده اند که رقیب برایشان ساخته و دارند
فحش و فضیحت می دهند
که آهای لامصب ها این دولت ، تازه دو هفته است آمده و...
طفلکی ها نمی دانند
که اگر روحانی هم الان در پاستور بود دلار و هویج و ماست و ۲۰۶ قیمتش همین بود که الان هست.
قیمت این چیزها نه به دست حسن روحانی است،
نه ابراهیم رئیسی.
اگر درست عمل نکنیم
دوهفته،
دوماه و دوسال بعد از آغاز دولت سیزدهم، آش همین است و کاسه همین.
تا وقتی قبول نکنیم اقتصاد،
علم است 👌👌👌
اوضاعمان بر همین منوال است.
تا وقتی می خواهیم
مشکلات مهم صنعتی و بانکی و پولی و نفتی و بازرگانی و معیشتی را با رمل و اسطرلاب و سحر و کیمیا و لیمیا و هیمیا و سیمیا حل کنیم ،
در بر همین پاشنه می چرخد. 😔😔😔
اگر همین چین علیه السلام،
ژاپن ،
کره جنوبی
و اروپای
نامرد پیشرفتی دارند
بخاطر این است که اقتصاد را علم می دانند. علم هم حسابش دو دوتا چهارتا ست.
🔗 متنکامل🔻
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3791018
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
فرقی بین روحانی و رئیسی نیست.👌
محمد مهاجری
فعال رسانه ای اصولگرا در یادداشتی تلگرامی نوشت:
تا وقتی پول نداریم
دنیا حرفمان را نمی خواند.
تا وقتی پول نداریم
فرقی بین روحانی و رئیسی نیست.
می نویسند و می گویند
که قیمت یک دبه فلان برند ماست تا دو هفته قبل ۲۷ هزار تومان بود
و الان شده ۵۰ هزار تومان.
یا هویج کیلویی ۷ تومان شده ۴ برابر.
یا قیمت دلار ۳ تومان بالا رفته و پژو ۲۰۶ چندین میلیون گران شده.😔
و خنده دار، کار آنهایی است
که برای حمایت از رئیسی،
وارد زمین بازی ای شده اند که رقیب برایشان ساخته و دارند
فحش و فضیحت می دهند
که آهای لامصب ها این دولت ، تازه دو هفته است آمده و...
طفلکی ها نمی دانند
که اگر روحانی هم الان در پاستور بود دلار و هویج و ماست و ۲۰۶ قیمتش همین بود که الان هست.
قیمت این چیزها نه به دست حسن روحانی است،
نه ابراهیم رئیسی.
اگر درست عمل نکنیم
دوهفته،
دوماه و دوسال بعد از آغاز دولت سیزدهم، آش همین است و کاسه همین.
تا وقتی قبول نکنیم اقتصاد،
علم است 👌👌👌
اوضاعمان بر همین منوال است.
تا وقتی می خواهیم
مشکلات مهم صنعتی و بانکی و پولی و نفتی و بازرگانی و معیشتی را با رمل و اسطرلاب و سحر و کیمیا و لیمیا و هیمیا و سیمیا حل کنیم ،
در بر همین پاشنه می چرخد. 😔😔😔
اگر همین چین علیه السلام،
ژاپن ،
کره جنوبی
و اروپای
نامرد پیشرفتی دارند
بخاطر این است که اقتصاد را علم می دانند. علم هم حسابش دو دوتا چهارتا ست.
🔗 متنکامل🔻
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3791018
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
روزنامه دنیای اقتصاد
مهاجری:تا وقتی پول نداریم فرقی بین روحانی و رئیسی نیست
محمد مهاجری،فعال رسانه ای اصولگرا در یادداشتی تلگرامی نوشت: تا وقتی پول نداریم دنیا حرفمان را نمی خواند.
🔵🔹 اندونزی
چگونه در مسیر توسعه قرار گرفته است؟
یک دهه پیش،
هنگامی که «آنگلا مرکل»
صدراعظم آلمان،
در سفر خود به #اندونزی اعلام کرد
که «این کشور میتواند
مدلی برای اروپا باشد»
کمتر کسی تصور میکرد
که این جمله،
مبتنی بر واقعیت باشد.
اما روند حرکت اندونزی در اقتصاد جهانی حالا، آن را برای بسیاری از کشورها تبدیل به یک آرزوی خواستنی
و الگویی مناسب کرده است.
اندونزی در ابتدا، اسیر منافع جناحی و گروهی بود.
فرآیند همگرایی نیروهای سیاسی-اقتصادی کشورهایی که تلاش کردند در مسیر توسعه قرار بگیرند،
در نهایت با رسیدن به نقطهای از درک همگانی نسبت به منافع جمعی میسر شد
و همین عامل موجب شد
تا مجموعهای از تفرقهها و منافع گروهی، پتانسیل خود را با قدرتی فزاینده، صرف هدفی بزرگتر یعنی منافع ملی کند.
احمد سوکارنو
در سال ۱۹۴۹ پس از قرنها استعمار اندونزی توسط هلند،
جمهوری مستقل اندونزی
را اعلام عمومیکرد.
حکومت سوکارنو
که دشمنی آشکاری با آمریکا از خود بروز میداد،
بهطور فزایندهای اقتدارطلب شد
و رفتهرفته،
کشور به هرجومرج اقتصادی شدیدی گرفتار شد.
بیتوجهی به مسائل داخلی و سرکوب آزادیهای سیاسی و جنبشهای آزادیخواهانه، نارضایتیهای داخلی را به اوج رساند
تا زمینه حذف او از قدرت فراهم شود.
در چنین وضعیتی،
ژنرال «محمد سوهارتو»
توانست
با سرکوب قیام کمونیستی
در سالهای ۱۹۶۵ سیاست ضدآمریکایی سوکارنو را برهم زند
و نهایتاً با کمک دانشجویان و ارتش، سوکارنو را از اریکه قدرت به زیر کشید.
سوکارنو
که اساس حکومت خود را بر ضدیت با آمریکا بنا نهاده بود،
پس از دو دهه ناکارآمدی و شعارزدگی، مجبور به ترک قدرت شد
و دولت بعدی، توانست با عادی سازی روابط با دنیا،
جایگاه اندونزی در نظام اقتصاد بینالملل را بازتعریف کند.👌
تمرکز برنامهریزیها در اولین برنامه توسعه بلندمدت بر توسعه بخش کشاورزی و ایجاد زیربنای صنعتی قرار گرفت.
آنها در اقدامی اساسی،
تمرکز خود را بر امر توسعه آموزش فنی و حرفهای معطوف کردند.
در سال 2020،
بیش از ۲۰ % بودجه این کشور،
به بخش آموزش اختصاص یافته است.👌
افزایش درآمد سرانه از ۷۰ دلار
در سال 1970
به حدود ۷۰۰ دلار در سال 1994 ملموسترین بخش از تبلور توسعه در این کشور است. کاهش فقر مطلق
در جامعه از ۶۰ % ( ۷۰ میلیون نفر) در سال 1970 به ۷.۱% (۹.۲۵ میلیون نفر) در سال 1993 دستاورد دیگر این برنامه بوده است. افزایش سهم بخش صنعت
در تولید ناخالص داخلی، افزایش درآمدهای حاصله از صادرات کالاهای غیر از نفت و گاز، ایجاد ۳۴ میلیون شغل جدید،
افزایش میزان سواد
و کاهش میزان بیسوادی عمومی از اثرات مثبت اجرای نخستین برنامه توسعه در اندونزی بود
حفظ متوسط نرخ رشد اقتصادی
در حدود ۷% ،
افزایش سهم بخش غیر نفت و گاز در تولید ناخالص داخلی به ۵.۳۱%، و افزایش درآمد سرانه به حدود ۲۶۰۰ دلار از اهداف کلیدی برنامه بلندمدت توسعه تا سال 2020 بود.
کسری بودجه این کشور
در سال 2012 پایینتر از دو درصد برآورد شد.
در سال 2010 حجم سرمایهگذاریهای خارجی مستقیم
در اندونزی از ۱۶۳% در مقایسه با سال پیش از آن فراتر رفت و به۱۲.۸ میلیارد دلار رسید.
یک دهه بعد،
یعنی در سال 2019، اقتصاد اندونزی با یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی، شانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان لقب گرفت.
مسیر اجرای برنامه دوم،
اندونزی در صنعت نساجی، پتروشیمی، صنعت حمل و نقل، لوازم منزل، مواد ساختمانی، سیمان و مواد غذایی حدود ۱8۰ میلیارد دلار در سال صادرات داشته است.
برای تحقق این امر ۳۷۵۷ شرکت اندونزیایی با شرکتهای ژاپنی، چینی، اروپایی و آمریکایی همکاری سازمانی و فناورانه دارند.
حجم مبادلات تجاری اندونزی
در سال 2019
با چین ۷۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون دلار،
ارزش تجارت دوجانبه کالا با ژاپن
در حدود ۳۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار
و با آمریکا ۲۷ میلیارد و ۱۰۶ میلیون دلار بوده است.
۷۵ % سرمایه بخش خصوصی اندونزی
در دست چینیهاست
که فقط ۵ درصد جمعیت این کشور را تشکیل میدهند.
از آنجا که مسلمانان اندونزی
بیشتر جذب امور دلالی یا پیمانکاری شدهاند، دولت مسلمان
ترجیح داده که به بهای رشد سریعتر اقتصاد کشور،
انحصارهای اقتصادی چینیها را تحمل کند. این کشور باثباتترین اقتصاد قرن ۲۱ شناخته شد.
اقتصاددانان، آیندهنگری، شناسایی مزیتهای نسبی در اقتصاد منطقهای و بینالمللی، توجه به صنایع کوچک، برنامه ریزی بدون هرگونه شعارزدگی را از دلایل رشد اقتصادی متوازن چهارمین کشور پرجمعیت جهان
میدانند
که حالا طبق گزارش بلومبرگ،
پیشبینی میشود
که تا سال 2050، خود را به جایگاه خیرهکننده چهارمین اقتصاد بزرگ جهان برساند!
✍️فرزین زندی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
چگونه در مسیر توسعه قرار گرفته است؟
یک دهه پیش،
هنگامی که «آنگلا مرکل»
صدراعظم آلمان،
در سفر خود به #اندونزی اعلام کرد
که «این کشور میتواند
مدلی برای اروپا باشد»
کمتر کسی تصور میکرد
که این جمله،
مبتنی بر واقعیت باشد.
اما روند حرکت اندونزی در اقتصاد جهانی حالا، آن را برای بسیاری از کشورها تبدیل به یک آرزوی خواستنی
و الگویی مناسب کرده است.
اندونزی در ابتدا، اسیر منافع جناحی و گروهی بود.
فرآیند همگرایی نیروهای سیاسی-اقتصادی کشورهایی که تلاش کردند در مسیر توسعه قرار بگیرند،
در نهایت با رسیدن به نقطهای از درک همگانی نسبت به منافع جمعی میسر شد
و همین عامل موجب شد
تا مجموعهای از تفرقهها و منافع گروهی، پتانسیل خود را با قدرتی فزاینده، صرف هدفی بزرگتر یعنی منافع ملی کند.
احمد سوکارنو
در سال ۱۹۴۹ پس از قرنها استعمار اندونزی توسط هلند،
جمهوری مستقل اندونزی
را اعلام عمومیکرد.
حکومت سوکارنو
که دشمنی آشکاری با آمریکا از خود بروز میداد،
بهطور فزایندهای اقتدارطلب شد
و رفتهرفته،
کشور به هرجومرج اقتصادی شدیدی گرفتار شد.
بیتوجهی به مسائل داخلی و سرکوب آزادیهای سیاسی و جنبشهای آزادیخواهانه، نارضایتیهای داخلی را به اوج رساند
تا زمینه حذف او از قدرت فراهم شود.
در چنین وضعیتی،
ژنرال «محمد سوهارتو»
توانست
با سرکوب قیام کمونیستی
در سالهای ۱۹۶۵ سیاست ضدآمریکایی سوکارنو را برهم زند
و نهایتاً با کمک دانشجویان و ارتش، سوکارنو را از اریکه قدرت به زیر کشید.
سوکارنو
که اساس حکومت خود را بر ضدیت با آمریکا بنا نهاده بود،
پس از دو دهه ناکارآمدی و شعارزدگی، مجبور به ترک قدرت شد
و دولت بعدی، توانست با عادی سازی روابط با دنیا،
جایگاه اندونزی در نظام اقتصاد بینالملل را بازتعریف کند.👌
تمرکز برنامهریزیها در اولین برنامه توسعه بلندمدت بر توسعه بخش کشاورزی و ایجاد زیربنای صنعتی قرار گرفت.
آنها در اقدامی اساسی،
تمرکز خود را بر امر توسعه آموزش فنی و حرفهای معطوف کردند.
در سال 2020،
بیش از ۲۰ % بودجه این کشور،
به بخش آموزش اختصاص یافته است.👌
افزایش درآمد سرانه از ۷۰ دلار
در سال 1970
به حدود ۷۰۰ دلار در سال 1994 ملموسترین بخش از تبلور توسعه در این کشور است. کاهش فقر مطلق
در جامعه از ۶۰ % ( ۷۰ میلیون نفر) در سال 1970 به ۷.۱% (۹.۲۵ میلیون نفر) در سال 1993 دستاورد دیگر این برنامه بوده است. افزایش سهم بخش صنعت
در تولید ناخالص داخلی، افزایش درآمدهای حاصله از صادرات کالاهای غیر از نفت و گاز، ایجاد ۳۴ میلیون شغل جدید،
افزایش میزان سواد
و کاهش میزان بیسوادی عمومی از اثرات مثبت اجرای نخستین برنامه توسعه در اندونزی بود
حفظ متوسط نرخ رشد اقتصادی
در حدود ۷% ،
افزایش سهم بخش غیر نفت و گاز در تولید ناخالص داخلی به ۵.۳۱%، و افزایش درآمد سرانه به حدود ۲۶۰۰ دلار از اهداف کلیدی برنامه بلندمدت توسعه تا سال 2020 بود.
کسری بودجه این کشور
در سال 2012 پایینتر از دو درصد برآورد شد.
در سال 2010 حجم سرمایهگذاریهای خارجی مستقیم
در اندونزی از ۱۶۳% در مقایسه با سال پیش از آن فراتر رفت و به۱۲.۸ میلیارد دلار رسید.
یک دهه بعد،
یعنی در سال 2019، اقتصاد اندونزی با یک تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی، شانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان لقب گرفت.
مسیر اجرای برنامه دوم،
اندونزی در صنعت نساجی، پتروشیمی، صنعت حمل و نقل، لوازم منزل، مواد ساختمانی، سیمان و مواد غذایی حدود ۱8۰ میلیارد دلار در سال صادرات داشته است.
برای تحقق این امر ۳۷۵۷ شرکت اندونزیایی با شرکتهای ژاپنی، چینی، اروپایی و آمریکایی همکاری سازمانی و فناورانه دارند.
حجم مبادلات تجاری اندونزی
در سال 2019
با چین ۷۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون دلار،
ارزش تجارت دوجانبه کالا با ژاپن
در حدود ۳۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار
و با آمریکا ۲۷ میلیارد و ۱۰۶ میلیون دلار بوده است.
۷۵ % سرمایه بخش خصوصی اندونزی
در دست چینیهاست
که فقط ۵ درصد جمعیت این کشور را تشکیل میدهند.
از آنجا که مسلمانان اندونزی
بیشتر جذب امور دلالی یا پیمانکاری شدهاند، دولت مسلمان
ترجیح داده که به بهای رشد سریعتر اقتصاد کشور،
انحصارهای اقتصادی چینیها را تحمل کند. این کشور باثباتترین اقتصاد قرن ۲۱ شناخته شد.
اقتصاددانان، آیندهنگری، شناسایی مزیتهای نسبی در اقتصاد منطقهای و بینالمللی، توجه به صنایع کوچک، برنامه ریزی بدون هرگونه شعارزدگی را از دلایل رشد اقتصادی متوازن چهارمین کشور پرجمعیت جهان
میدانند
که حالا طبق گزارش بلومبرگ،
پیشبینی میشود
که تا سال 2050، خود را به جایگاه خیرهکننده چهارمین اقتصاد بزرگ جهان برساند!
✍️فرزین زندی
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
🔵🔹افکار عمومی
برای برخی از نمایندگان مجلس یعنی کشک!
😔😔😔
🔹کمیسیون ویژه
«طرح حمایت از کاربران فضای مجازی»
کار خود را آغاز کرده است.
۲ تن از اعضای مهم این کمیسیون به صورت شفاف،
آب پاکی را روی دست همه ریختند
که کار خود را میکنند
و پشیزی برای نظر افکار عمومی احترام قائل نیستند.
🔹آقامرتضی تهرانی
که رئیس این کمیسیون است میگوید:
«در خصوص بحث هشتاد و پنجی شدن طرح صیانت از کاربران فضای مجازی
در یک روز ۲۰ هزار فحش به من داده شد.
در یک روز ۱۲۰ هزار پیج علیه ما راه انداختند،
اگر ۱۰۰ میلیارد پیج هم ساخته می شد ما کار خودمان را خواهیم کرد.»😔😔😔
🔹بیژن نوباوه وطن
هم که خودش قبل از اینکه اهل سیاست باشد از اهالی رسانه است میگوید:
« کسانی که نسبت به این طرح هجمههایی را وارد میکنند
به ضرس قاطع یا اصلا طرح را نخوانده اند و اطلاعی از آن ندارند
و یا کسانی هستند که در پازل دشمن بازی میکنند
و به دنبال این نیستند
که قانونی برای اینترنت شکل بگیرد زیرا میخواهند
ضد قانون عمل کنند
و افراد آزادی هستند
که فساد و فحشا ایجاد می کنند
به همین دلیل، با این طرح مخالفت می کنند.»
🔹به این برادران باید بگوییم
که چرا وقت خودتان و ملت را میگیرید. شما که قرار است
کار خودتان را بکنید،
حداقل به بیتالمال کمک کنید
و از هزینههای جلسات اضافی بگذرید و طرحتان را اجرایی کنید.
آنگونه که از شواهد پیداست هرچه ما بگوییم به مثابه کوبیدن آب در هاون است.
پس بهتر است
حداقل جلوی حیف و میل بیتالمال را بگیرید که ملت هزینه خودرایی شما را ندهند.
🔹نمایندگانی که با کمترین میزان رای به پارلمان راه پیدا کردهاند
الآن کمترین توجهی به نظر بخش مهمی از جامعه که در فضای مجازی حضور دارند، ندارند و مرغشان یک پا دارد.
🔹قدیمترها حداقل اینقدر صریح و روشن نمیگفتند
که نظر مردم برای آنها اهمیتی ندارد
و برای حفظ ظاهر هم که شده از شنیدن نظرات مخالف استقبال میکردند.
🔹در مورد سخنان جناب نوباوه
باید بگویم
به عنوان کسی که مخالف این طرح است و آن را کامل خوانده میگویم
که نه ضد قانون هستم،
نه به دنبال فساد و فحشا و نه در پازل دشمن بازی میکنم.
من و امثال من، نگران این هستیم
که با این طرح اولا شفافیت از فضای مجازی گرفته شود
و در ثانی اشتغال خیل کسانی که در شبکههای اجتماعی در حال کسب و کار هستند به خاطر بیفتد.
🔹از کسی که ادعای دینداری دارد اینگونه سخن گفتن و قاطع اتهام میزند باید پرسید: «این تذهب؟»
🔹مشکل اینجاست
که این حضرات فکر میکنند
که فقط دل آنها برای کشور میسوزد
و دیگران هر آینه به دنبال ضربه زدن به کشور هستند.
بهتر بود به جای این طرحهایی که امنیت فکری جامعه را به خطر میاندازد کمی به فکر مشکلات اقتصادی کشور بودید و به شعارهایی که دادهاید عمل میکردید.
✍ مصطفی داننده
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
برای برخی از نمایندگان مجلس یعنی کشک!
😔😔😔
🔹کمیسیون ویژه
«طرح حمایت از کاربران فضای مجازی»
کار خود را آغاز کرده است.
۲ تن از اعضای مهم این کمیسیون به صورت شفاف،
آب پاکی را روی دست همه ریختند
که کار خود را میکنند
و پشیزی برای نظر افکار عمومی احترام قائل نیستند.
🔹آقامرتضی تهرانی
که رئیس این کمیسیون است میگوید:
«در خصوص بحث هشتاد و پنجی شدن طرح صیانت از کاربران فضای مجازی
در یک روز ۲۰ هزار فحش به من داده شد.
در یک روز ۱۲۰ هزار پیج علیه ما راه انداختند،
اگر ۱۰۰ میلیارد پیج هم ساخته می شد ما کار خودمان را خواهیم کرد.»😔😔😔
🔹بیژن نوباوه وطن
هم که خودش قبل از اینکه اهل سیاست باشد از اهالی رسانه است میگوید:
« کسانی که نسبت به این طرح هجمههایی را وارد میکنند
به ضرس قاطع یا اصلا طرح را نخوانده اند و اطلاعی از آن ندارند
و یا کسانی هستند که در پازل دشمن بازی میکنند
و به دنبال این نیستند
که قانونی برای اینترنت شکل بگیرد زیرا میخواهند
ضد قانون عمل کنند
و افراد آزادی هستند
که فساد و فحشا ایجاد می کنند
به همین دلیل، با این طرح مخالفت می کنند.»
🔹به این برادران باید بگوییم
که چرا وقت خودتان و ملت را میگیرید. شما که قرار است
کار خودتان را بکنید،
حداقل به بیتالمال کمک کنید
و از هزینههای جلسات اضافی بگذرید و طرحتان را اجرایی کنید.
آنگونه که از شواهد پیداست هرچه ما بگوییم به مثابه کوبیدن آب در هاون است.
پس بهتر است
حداقل جلوی حیف و میل بیتالمال را بگیرید که ملت هزینه خودرایی شما را ندهند.
🔹نمایندگانی که با کمترین میزان رای به پارلمان راه پیدا کردهاند
الآن کمترین توجهی به نظر بخش مهمی از جامعه که در فضای مجازی حضور دارند، ندارند و مرغشان یک پا دارد.
🔹قدیمترها حداقل اینقدر صریح و روشن نمیگفتند
که نظر مردم برای آنها اهمیتی ندارد
و برای حفظ ظاهر هم که شده از شنیدن نظرات مخالف استقبال میکردند.
🔹در مورد سخنان جناب نوباوه
باید بگویم
به عنوان کسی که مخالف این طرح است و آن را کامل خوانده میگویم
که نه ضد قانون هستم،
نه به دنبال فساد و فحشا و نه در پازل دشمن بازی میکنم.
من و امثال من، نگران این هستیم
که با این طرح اولا شفافیت از فضای مجازی گرفته شود
و در ثانی اشتغال خیل کسانی که در شبکههای اجتماعی در حال کسب و کار هستند به خاطر بیفتد.
🔹از کسی که ادعای دینداری دارد اینگونه سخن گفتن و قاطع اتهام میزند باید پرسید: «این تذهب؟»
🔹مشکل اینجاست
که این حضرات فکر میکنند
که فقط دل آنها برای کشور میسوزد
و دیگران هر آینه به دنبال ضربه زدن به کشور هستند.
بهتر بود به جای این طرحهایی که امنیت فکری جامعه را به خطر میاندازد کمی به فکر مشکلات اقتصادی کشور بودید و به شعارهایی که دادهاید عمل میکردید.
✍ مصطفی داننده
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
🔵🔹فاجعه ای به پهنای ایران!😔😔😔
علی اکبر محرابیان،
#وزیر_نیرو
گفته است:
«در خشکسالی بسیار سختی به سر می بریم که در ۵۲ سال گذشته
بی سابقه بوده است»😔😔😔
شرکت آب و فاضلاب تهران
اعلام می کند:
تهران با کمبود ۱۰۰ روز آب مصرفی مواجه و ورودی آب سدهای تهران ۴۰% نسبت به میانگین بلندمدت کاهش داشته است.
شهرهای زیادی از جمله در مازندران و خوزستان
که منابع آبی در خور توجهی دارند،
دچار تنش آبی بالایی هستند.
در جانب دیگر فرونشست زمین
که به دلیل برداشت بی رویه از آب های زیر زمینی حاصل شده و از آن به عنوان «زلزله خاموش» یاد می شود،
اینبار با ایجاد شکاف های عظیم در اصفهان خبرساز شده است.
بمب ساعتی که در خود تهران
سالانه رقم وحشتناک ۳۶ سانتی متر فرونشست را ثبت کرده که وقتی با رقم ۴ میلی متر متوسط جهانی
مقایسه می کنیم،
خود گویای فاجعه عظیمی هست که در حال رخ دادن است.
فاجعه ای که فقط در یک فقره با ایجاد خسارت در تاسیسات مترو تهران تصور کنید
چه مشکلاتی را رقم خواهد زد!
یا به دلیل سستی خاک،
با زلزله ۵ ریشتری، خسارت را در حد ۷ ریشتر بیشتر خواهد کرد!
سال هاست با مدیریت منابع آب،
بهینه کردن مصرف و استفاده از تکنولوژی های برتر و عملیاتی کردن شیوه های علمی، مخصوصا در بخش صنعت و کشاورزی، کشورها به صورت عملی به مقابله با این معضل بزرگ پرداخته اند.
امروزه در کشوری چون هلند
که در ابعادی به اندازه دو استان شمالی ایران هست،
سالانه فقط ۹۰ میلیارد دلار صادرات محصولات کشاورزی انجام می شود
که این رقم در ایران ۶ میلیارد دلار است.
متوسط برداشت محصولات کشاورزی در آنجا ۲ تا ۴ و محصولات دامی ۹ تا ۲۲ برابر ایران بوده
و قابل تاملتر اینکه مصرف آب گاهی تا چند برابر کمتر از ما می باشد.
(منبع: روزنامه فرهیختگان)
در مقابل در ایران
با وجود اینکه ۹۳% آب در بخش کشاورزی هدر می رود،
یکی از عقب مانده ترین و کم بازده ترین بخش های کشور هست
که به جرات می توان گفت
در برخی نقاط، عملیات کشت و آبیاری تفاوت آنچنانی با سیستم آبیاری دوران باستان ندارد!
😔😔😔
این تنها گوشه ای از فاجعه بوده
که اگر بحران بیابان زایی،
نابودی مراتع و جنگل ها، خیزش گردو خاک، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها،
نابودی حیات جانوری و ...
را به آن بیفزاییم
رسما نمی توان آینده ای برای این کشور متصور بود.
قابل تامل تر اینکه با وجود این خطر بزرگ، وقتی رئیس سازمان محیط زیست
به عنوان آخرین گزینه انتخابی دولت معرفی می شود،
خود گویای درجه اعتبار و اهمیت این نهاد برای دولتمردان ماست.
و نهایت تاسف بارتر اینکه با وجود اینهمه تحصیل کرده در زمینه آب و خاک،
دست آخر مسئولان
به جای ارائه راهکار، با حواله کردن آن به اقلیم و خشکسالی
از خود سلب مسئولیت می کنند.
مسئولین بایستی بدانند
که که مردم امروز فراتر از مدیران منتقد، از آن ها راهکار و چاره جویی می طلبند.
امروز کشور
نیازمند قانونگذاری،
#نظارت و برخورد در این حوزه است.
در زمینه مصرف بهینه آب شرب
بایستی ضمن فرهنگ سازی
از طریق آموزش و پرورش، صداوسیما و... ، دست از نصیحت برداشته
و با افراد پرمصرف برخورد قاطعی شود. کشاورزان
را سازماندهی
و ضمن پیاده کردن شیوه های علمی و بهره گیری از تکنولوژی و ماشین آلات مدرن در این بخش، کشت متناسب با نیاز و اقلیم هر منطقه را ساماندهی کنند
و استفاده بیش از اندازه از منابع آب زیرزمینی را متوقف گردانند.
نهایت آقایان بایستی
به فاجعه پیش آمده ورود کرده و همه چیز را به پای بحث هسته ای و ایدئولوژی خود قربانی نکنند.
بدانند و آگاه باشند
که از عوامل اصلی عقب ماندگی بخش کشاورزی که منجر به فاجعه فوق گشته،
تحریم های کمرشکنی هست
که از ناحیه هسته ای متوجه ما شده که خود باعث عدم ورود تکنولوژی و شیوه های علمی کشت گشته
و ترس آقایان از عواقب تحریم غذایی، بحث خودکفایی در محصولات کشاورزی را به دنبال داشته که باعث شده این بر ما رود!
✍️ حبیب رمضانخانی
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
رودخانه دائمی #کشکان
در شهرستان #چگنی ( لرستان)
به دلیل سیاست های غلط آبی و عدم نظارت و برنامه هدفمند کشاورزی برای اولین بار در طول تاریخ کره زمین خشک شد
و متاسفانه از سوی مسئولین لرستان
و ایران
هیچ گونه واکنشی به این قضیه داده نشد و در سکوت خبری به فصل پائیر هدایت شد
تا شاید بارانی ببارد و مجددا رودخانه ی کشکان احیا شود.
بحران بی مدیریتی و بی مسئولیتی در کشور ثروتمند ایران داریم.
✍آریان
علی اکبر محرابیان،
#وزیر_نیرو
گفته است:
«در خشکسالی بسیار سختی به سر می بریم که در ۵۲ سال گذشته
بی سابقه بوده است»😔😔😔
شرکت آب و فاضلاب تهران
اعلام می کند:
تهران با کمبود ۱۰۰ روز آب مصرفی مواجه و ورودی آب سدهای تهران ۴۰% نسبت به میانگین بلندمدت کاهش داشته است.
شهرهای زیادی از جمله در مازندران و خوزستان
که منابع آبی در خور توجهی دارند،
دچار تنش آبی بالایی هستند.
در جانب دیگر فرونشست زمین
که به دلیل برداشت بی رویه از آب های زیر زمینی حاصل شده و از آن به عنوان «زلزله خاموش» یاد می شود،
اینبار با ایجاد شکاف های عظیم در اصفهان خبرساز شده است.
بمب ساعتی که در خود تهران
سالانه رقم وحشتناک ۳۶ سانتی متر فرونشست را ثبت کرده که وقتی با رقم ۴ میلی متر متوسط جهانی
مقایسه می کنیم،
خود گویای فاجعه عظیمی هست که در حال رخ دادن است.
فاجعه ای که فقط در یک فقره با ایجاد خسارت در تاسیسات مترو تهران تصور کنید
چه مشکلاتی را رقم خواهد زد!
یا به دلیل سستی خاک،
با زلزله ۵ ریشتری، خسارت را در حد ۷ ریشتر بیشتر خواهد کرد!
سال هاست با مدیریت منابع آب،
بهینه کردن مصرف و استفاده از تکنولوژی های برتر و عملیاتی کردن شیوه های علمی، مخصوصا در بخش صنعت و کشاورزی، کشورها به صورت عملی به مقابله با این معضل بزرگ پرداخته اند.
امروزه در کشوری چون هلند
که در ابعادی به اندازه دو استان شمالی ایران هست،
سالانه فقط ۹۰ میلیارد دلار صادرات محصولات کشاورزی انجام می شود
که این رقم در ایران ۶ میلیارد دلار است.
متوسط برداشت محصولات کشاورزی در آنجا ۲ تا ۴ و محصولات دامی ۹ تا ۲۲ برابر ایران بوده
و قابل تاملتر اینکه مصرف آب گاهی تا چند برابر کمتر از ما می باشد.
(منبع: روزنامه فرهیختگان)
در مقابل در ایران
با وجود اینکه ۹۳% آب در بخش کشاورزی هدر می رود،
یکی از عقب مانده ترین و کم بازده ترین بخش های کشور هست
که به جرات می توان گفت
در برخی نقاط، عملیات کشت و آبیاری تفاوت آنچنانی با سیستم آبیاری دوران باستان ندارد!
😔😔😔
این تنها گوشه ای از فاجعه بوده
که اگر بحران بیابان زایی،
نابودی مراتع و جنگل ها، خیزش گردو خاک، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها،
نابودی حیات جانوری و ...
را به آن بیفزاییم
رسما نمی توان آینده ای برای این کشور متصور بود.
قابل تامل تر اینکه با وجود این خطر بزرگ، وقتی رئیس سازمان محیط زیست
به عنوان آخرین گزینه انتخابی دولت معرفی می شود،
خود گویای درجه اعتبار و اهمیت این نهاد برای دولتمردان ماست.
و نهایت تاسف بارتر اینکه با وجود اینهمه تحصیل کرده در زمینه آب و خاک،
دست آخر مسئولان
به جای ارائه راهکار، با حواله کردن آن به اقلیم و خشکسالی
از خود سلب مسئولیت می کنند.
مسئولین بایستی بدانند
که که مردم امروز فراتر از مدیران منتقد، از آن ها راهکار و چاره جویی می طلبند.
امروز کشور
نیازمند قانونگذاری،
#نظارت و برخورد در این حوزه است.
در زمینه مصرف بهینه آب شرب
بایستی ضمن فرهنگ سازی
از طریق آموزش و پرورش، صداوسیما و... ، دست از نصیحت برداشته
و با افراد پرمصرف برخورد قاطعی شود. کشاورزان
را سازماندهی
و ضمن پیاده کردن شیوه های علمی و بهره گیری از تکنولوژی و ماشین آلات مدرن در این بخش، کشت متناسب با نیاز و اقلیم هر منطقه را ساماندهی کنند
و استفاده بیش از اندازه از منابع آب زیرزمینی را متوقف گردانند.
نهایت آقایان بایستی
به فاجعه پیش آمده ورود کرده و همه چیز را به پای بحث هسته ای و ایدئولوژی خود قربانی نکنند.
بدانند و آگاه باشند
که از عوامل اصلی عقب ماندگی بخش کشاورزی که منجر به فاجعه فوق گشته،
تحریم های کمرشکنی هست
که از ناحیه هسته ای متوجه ما شده که خود باعث عدم ورود تکنولوژی و شیوه های علمی کشت گشته
و ترس آقایان از عواقب تحریم غذایی، بحث خودکفایی در محصولات کشاورزی را به دنبال داشته که باعث شده این بر ما رود!
✍️ حبیب رمضانخانی
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
رودخانه دائمی #کشکان
در شهرستان #چگنی ( لرستان)
به دلیل سیاست های غلط آبی و عدم نظارت و برنامه هدفمند کشاورزی برای اولین بار در طول تاریخ کره زمین خشک شد
و متاسفانه از سوی مسئولین لرستان
و ایران
هیچ گونه واکنشی به این قضیه داده نشد و در سکوت خبری به فصل پائیر هدایت شد
تا شاید بارانی ببارد و مجددا رودخانه ی کشکان احیا شود.
بحران بی مدیریتی و بی مسئولیتی در کشور ثروتمند ایران داریم.
✍آریان
🔵🔹چرخ را از نو اختراع نکنید
تجربه بشری علیرغم همه تفاوتها و زمینه مندی هایی که بهواسطه تفاوت ساختارها، فرهنگ ها و شرایط در آن وجود دارد؛ برای در پیش گرفتن هر پژوهش، سیاست، برنامه و اقدامی درسهای بزرگی دارد. «از نو اختراع کردن چرخ» اغلب لازم نیست.
داستان «انتقال آب» مصداق حکایت فوق است. ما تنها کشور جهان نیستیم که دست به انتقال آب زده و میزنیم، بزرگترین طرحهای انتقال آب در کشورهایی نظیر آمریکا، کانادا، هند، چین و استرالیا انجام شده است. تکنولوژی پیچیدهای هم نیست و مطمئن باشیم که انتقال آب نماد قدرت فناورانه کشورها نیست. انتقال آب بر قدرت نرم و سخت ما نمیافزاید و تنها شاهدی بر بیکفایتی در مدیریت پایدار منابع آب است.
کتاب «انتقال آب بینحوضهای: مطالعات موردی در استرالیا، آمریکا، کانادا، چین و هند» که در سال ۲۰۰۷ از سوی انتشارات کمبریج با ویراستاری فریدون قاسمی و یان وایت منتشر شده، تجربه بزرگترین پروژههای انتقال آب جهان از میانه قرن نوزدهم تا پایان قرن بیستم را مستند کرده است.
نویسندگان این کتاب که مجموعهای از برترین متخصصان جهان هستند مینویسند: «امروز کاملاً آشکار شده است که مدیران منابع آب حوضههای آبریز دارای کمبود آشکار، ابتدا باید کلیه امکانات برای بهبود مدیریت آب را از طرق زیر طی کنند:
🔹 حذف کلیه هدررفتها در شبکه فعلی تأمین آب
🔹 افزایش میزان بهرهوری آب
🔹 مدیریت و مصرف توأمان آبهای سطحی و زیرزمینی
🔹 افزایش قیمتهای آب به منظور ایجاد انگیزه استفاده بهرهور از آب و گذار از سیستمهای تولید مولد ارزش کم به مولد ارزش زیاد
🔹 تصفیه و بازچرخانی آب در مناطق شهری
🔹 بازنگری قوانین و مقررات
🔹 بهبود نظارت.
این گفته بدان معناست که اگر همه هشت کار فوق را انجام دادید و باز هم دچار کمبود آب شدید، با رعایت کلیه ملاحظات محیطزیستی، اجتماعی و در نظر گرفتن هزینه سنگین مالی این گونه پروژهها نسبت به انتقال آب اقدام کنید. نویسندگان همچنین در جمعبندی همه پروژههای انتقال آب بررسیشده در این کتاب مینویسند:
«تقریباً همه پروژههای بررسی شده در این کتاب زمانی طراحی و ساخته شدند که فقط مهندسان و سیاستمداران در فرایند تصمیمگیری دخیل بودند و مدیریت یکپارچه و مشارکت عمومی در تصمیمگیری معنا نداشت. تحلیل هزینه-فایده این پروژهها ناکافی بود و تأثیرات آنها بر محیطزیست، و مردمان جابهجا شده بر اثر پروژه نادیده گرفته میشد. افزایش آگاهی محیطزیستی و اجتماعی نشان داده است که پروژههای گذشته هزینههای اقتصادی، اجتماعی و محیطزیستی سنگین داشتهاند. این آگاهی سبب پایان یافتن غالب پیشنهادهای انتقال آب بینحوضهای در جهان توسعهیافته شد. امروز در استرالیا، کانادا و آمریکا بر روشهای دیگر نظیر ارتقای بهرهوری آب، قیمتگذاری، تجارت آب، بازچرخانی و روشهای افزایش بارندگی استفاده میشود. ... انتقال آب زمانی کاربرد دارد که همه روشهای دیگر ناکافی بوده باشند.»
سیاست گذار باید از خودش بپرسد کدام یک از آن هشت کار لازم پیش از انتقال آب را به کفایت انجام داده که اکنون در پی انتقال آب است؟ عدهای خواهند گفت «زمان کافی برای انجام آن اقدامات نداریم و برای نجات بخشهایی از کشور باید آب منتقل کرد.» پاسخ را خود نیز میدانند و تکرار میکنم: هر کدام از پروژههای انتقال آب که آغاز میشود بهطور متوسط بیش از ده سال طول خواهند کشید و صدها هزار میلیارد تومان هزینه سرمایهگذاری نیاز دارد. ده سال و صدها هزار میلیارد تومان زمان و هزینه مناسبی برای انجام اقدامات اصلاحی است، پولها و انرژی کشور را صرف کارهای پایدار کنید. چرخ را از نو اختراع نکنید و به تجربه جهان بیاعتنا نباشید.
✅ هنوز ابزارهایی مثل بازارهای آب استفاده نشدهاند، بهرهوری آب پایین است، پول لازم برای تکمیل نظام جمعآوری، پردازش و تحلیل دادههای پایهای منابع و بالاخص مصارف آب تأمین نشده، مملکت الگوی آمایش سرزمین مبتنی بر ملاحظه محدودیت منابع آب ندارد، تصفیه و بازچرخانی فاضلابها تکمیل نشده، فناوری کشاورزی عقبمانده است و ... . انتقال آب در چنین شرایطی چه معنایی دارد؟
به #سازگاری_با_کم_آبی بیندیشید و عمل کنید. ده درصد کاهش مصرف آب حتما هزینه کمتر و پایداری بیشتری دارد.
✍️محمد فاضلی
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
تجربه بشری علیرغم همه تفاوتها و زمینه مندی هایی که بهواسطه تفاوت ساختارها، فرهنگ ها و شرایط در آن وجود دارد؛ برای در پیش گرفتن هر پژوهش، سیاست، برنامه و اقدامی درسهای بزرگی دارد. «از نو اختراع کردن چرخ» اغلب لازم نیست.
داستان «انتقال آب» مصداق حکایت فوق است. ما تنها کشور جهان نیستیم که دست به انتقال آب زده و میزنیم، بزرگترین طرحهای انتقال آب در کشورهایی نظیر آمریکا، کانادا، هند، چین و استرالیا انجام شده است. تکنولوژی پیچیدهای هم نیست و مطمئن باشیم که انتقال آب نماد قدرت فناورانه کشورها نیست. انتقال آب بر قدرت نرم و سخت ما نمیافزاید و تنها شاهدی بر بیکفایتی در مدیریت پایدار منابع آب است.
کتاب «انتقال آب بینحوضهای: مطالعات موردی در استرالیا، آمریکا، کانادا، چین و هند» که در سال ۲۰۰۷ از سوی انتشارات کمبریج با ویراستاری فریدون قاسمی و یان وایت منتشر شده، تجربه بزرگترین پروژههای انتقال آب جهان از میانه قرن نوزدهم تا پایان قرن بیستم را مستند کرده است.
نویسندگان این کتاب که مجموعهای از برترین متخصصان جهان هستند مینویسند: «امروز کاملاً آشکار شده است که مدیران منابع آب حوضههای آبریز دارای کمبود آشکار، ابتدا باید کلیه امکانات برای بهبود مدیریت آب را از طرق زیر طی کنند:
🔹 حذف کلیه هدررفتها در شبکه فعلی تأمین آب
🔹 افزایش میزان بهرهوری آب
🔹 مدیریت و مصرف توأمان آبهای سطحی و زیرزمینی
🔹 افزایش قیمتهای آب به منظور ایجاد انگیزه استفاده بهرهور از آب و گذار از سیستمهای تولید مولد ارزش کم به مولد ارزش زیاد
🔹 تصفیه و بازچرخانی آب در مناطق شهری
🔹 بازنگری قوانین و مقررات
🔹 بهبود نظارت.
این گفته بدان معناست که اگر همه هشت کار فوق را انجام دادید و باز هم دچار کمبود آب شدید، با رعایت کلیه ملاحظات محیطزیستی، اجتماعی و در نظر گرفتن هزینه سنگین مالی این گونه پروژهها نسبت به انتقال آب اقدام کنید. نویسندگان همچنین در جمعبندی همه پروژههای انتقال آب بررسیشده در این کتاب مینویسند:
«تقریباً همه پروژههای بررسی شده در این کتاب زمانی طراحی و ساخته شدند که فقط مهندسان و سیاستمداران در فرایند تصمیمگیری دخیل بودند و مدیریت یکپارچه و مشارکت عمومی در تصمیمگیری معنا نداشت. تحلیل هزینه-فایده این پروژهها ناکافی بود و تأثیرات آنها بر محیطزیست، و مردمان جابهجا شده بر اثر پروژه نادیده گرفته میشد. افزایش آگاهی محیطزیستی و اجتماعی نشان داده است که پروژههای گذشته هزینههای اقتصادی، اجتماعی و محیطزیستی سنگین داشتهاند. این آگاهی سبب پایان یافتن غالب پیشنهادهای انتقال آب بینحوضهای در جهان توسعهیافته شد. امروز در استرالیا، کانادا و آمریکا بر روشهای دیگر نظیر ارتقای بهرهوری آب، قیمتگذاری، تجارت آب، بازچرخانی و روشهای افزایش بارندگی استفاده میشود. ... انتقال آب زمانی کاربرد دارد که همه روشهای دیگر ناکافی بوده باشند.»
سیاست گذار باید از خودش بپرسد کدام یک از آن هشت کار لازم پیش از انتقال آب را به کفایت انجام داده که اکنون در پی انتقال آب است؟ عدهای خواهند گفت «زمان کافی برای انجام آن اقدامات نداریم و برای نجات بخشهایی از کشور باید آب منتقل کرد.» پاسخ را خود نیز میدانند و تکرار میکنم: هر کدام از پروژههای انتقال آب که آغاز میشود بهطور متوسط بیش از ده سال طول خواهند کشید و صدها هزار میلیارد تومان هزینه سرمایهگذاری نیاز دارد. ده سال و صدها هزار میلیارد تومان زمان و هزینه مناسبی برای انجام اقدامات اصلاحی است، پولها و انرژی کشور را صرف کارهای پایدار کنید. چرخ را از نو اختراع نکنید و به تجربه جهان بیاعتنا نباشید.
✅ هنوز ابزارهایی مثل بازارهای آب استفاده نشدهاند، بهرهوری آب پایین است، پول لازم برای تکمیل نظام جمعآوری، پردازش و تحلیل دادههای پایهای منابع و بالاخص مصارف آب تأمین نشده، مملکت الگوی آمایش سرزمین مبتنی بر ملاحظه محدودیت منابع آب ندارد، تصفیه و بازچرخانی فاضلابها تکمیل نشده، فناوری کشاورزی عقبمانده است و ... . انتقال آب در چنین شرایطی چه معنایی دارد؟
به #سازگاری_با_کم_آبی بیندیشید و عمل کنید. ده درصد کاهش مصرف آب حتما هزینه کمتر و پایداری بیشتری دارد.
✍️محمد فاضلی
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
🔹چرا مبارز
با فساد نتیجه نمی دهد؟👇👇👇
در همه دنیا غیر از ایران،
بانک مرکزی زمانی که رکود است.
سیاست انبساطی در پیش می گیرد
و زمانی که رونق است ؛
سیاست انقباضی
وقتی که رکود است
سیاست انبساطی بانک مرکزی باعث می شود تا رکود اولا عمق پیدا نکند
و ثانیا زود تر رکود به رونق تبدیل شود و دوران رکود کوتاه تر شود.
در ایران همیشه سیاست بانک مرکزی ؛ انبساطی است .
وقتی همیشه سیاست پولی انبساطی است تورم سنگین ایجاد می شود
و در تورم سنگین پولدار ، پولدار تر می شود وفقیر ، فقیر تر
سیاست انبساطی همیشگی ، به تمرکز ثروت منجر می شود یعنی در هر رشته ۷۰٪ ثروت در اختیار ۳ تا ۳۰ نفر قرار می گیرد
وقتی عنان کار در هر رشته در اختیار افراد نادری بود فساد می شود.
در گام بعد،
بزرگترین خواسته مردم مبارزه با فساد می شود
در یک ماه گذشته ۷۰٪ سود خالص ارزش سهام شناور بورس ؛
تنها نصیب ده شرکت شده است .
در بقیه رشته ها هم کم و بیش ؛ همین است
وقتی ۷۰٪ سود خالص بورس نصیب ۱۰ شرکت شود ، بقیه باید غاز بچرانند.
وقتی با ۲۰ میلیون تومان
تبلیغ می توان فضای رسانه ای کشور
را خرید ۱۰ شرکتی که ۷۰٪ سود سهام شناور را جذب کرده اند فضا را می خرند.
اکنون فضای رسانه ای کشور
با چندر غاز بوسیله شرکت های بزرگ خریده شده است.
مبارزه با فساد تا زمانی که سیاست پولی همیشه انبساطی است نتیجه بخش نیست.
در یک رشته از ۳۰ وارد کننده اصلی ۲۸ نفر به جرم فساد در زندانند
اما سیاست انبساطی نظیر اینها را مدام تولید می کند.
آثار سیاست پولی همیشه انبساطی، تمرکز سنگین ثروت است .
راه علاج یک نکته است
ما در ایران به مردم گفته ایم سپرده گذاری در بانک ها بدون ریسک است
بعنی اگر یک بانک بدون توجه به میزان سودی که کسب می کند
سود سپرده دهد بانک مرکزی نمی گذارد ورشکست شود و زیان بانک را تامین می کند.
تا این هست
ما به بانک ها می گوییم
بدون هیچ پشتوانه سود بانکی بدهید
اگر ورشکست شدید بانک مرکزی بی سر و صدا به حمایت شما می آید.
فساد خروجی این سیاست است.
مواد لازم برای بانکداری:
بدون توجه به عواقب ، سود سپرده پرداخت کنید.
✍️محمد حسین ادیب
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
با فساد نتیجه نمی دهد؟👇👇👇
در همه دنیا غیر از ایران،
بانک مرکزی زمانی که رکود است.
سیاست انبساطی در پیش می گیرد
و زمانی که رونق است ؛
سیاست انقباضی
وقتی که رکود است
سیاست انبساطی بانک مرکزی باعث می شود تا رکود اولا عمق پیدا نکند
و ثانیا زود تر رکود به رونق تبدیل شود و دوران رکود کوتاه تر شود.
در ایران همیشه سیاست بانک مرکزی ؛ انبساطی است .
وقتی همیشه سیاست پولی انبساطی است تورم سنگین ایجاد می شود
و در تورم سنگین پولدار ، پولدار تر می شود وفقیر ، فقیر تر
سیاست انبساطی همیشگی ، به تمرکز ثروت منجر می شود یعنی در هر رشته ۷۰٪ ثروت در اختیار ۳ تا ۳۰ نفر قرار می گیرد
وقتی عنان کار در هر رشته در اختیار افراد نادری بود فساد می شود.
در گام بعد،
بزرگترین خواسته مردم مبارزه با فساد می شود
در یک ماه گذشته ۷۰٪ سود خالص ارزش سهام شناور بورس ؛
تنها نصیب ده شرکت شده است .
در بقیه رشته ها هم کم و بیش ؛ همین است
وقتی ۷۰٪ سود خالص بورس نصیب ۱۰ شرکت شود ، بقیه باید غاز بچرانند.
وقتی با ۲۰ میلیون تومان
تبلیغ می توان فضای رسانه ای کشور
را خرید ۱۰ شرکتی که ۷۰٪ سود سهام شناور را جذب کرده اند فضا را می خرند.
اکنون فضای رسانه ای کشور
با چندر غاز بوسیله شرکت های بزرگ خریده شده است.
مبارزه با فساد تا زمانی که سیاست پولی همیشه انبساطی است نتیجه بخش نیست.
در یک رشته از ۳۰ وارد کننده اصلی ۲۸ نفر به جرم فساد در زندانند
اما سیاست انبساطی نظیر اینها را مدام تولید می کند.
آثار سیاست پولی همیشه انبساطی، تمرکز سنگین ثروت است .
راه علاج یک نکته است
ما در ایران به مردم گفته ایم سپرده گذاری در بانک ها بدون ریسک است
بعنی اگر یک بانک بدون توجه به میزان سودی که کسب می کند
سود سپرده دهد بانک مرکزی نمی گذارد ورشکست شود و زیان بانک را تامین می کند.
تا این هست
ما به بانک ها می گوییم
بدون هیچ پشتوانه سود بانکی بدهید
اگر ورشکست شدید بانک مرکزی بی سر و صدا به حمایت شما می آید.
فساد خروجی این سیاست است.
مواد لازم برای بانکداری:
بدون توجه به عواقب ، سود سپرده پرداخت کنید.
✍️محمد حسین ادیب
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔵 #مدارس_فنلاند
الگوی نظام های آموزشی جهان هستند.
اما دلایل این ممتاز بودن چیست؟
۱) وعده های غذایی رایگان
دریافت می کنند
تا مطمئن شوند که انرژی لازم برای یادگیری را دارند.👏👏👏
۲) هر کودک به صورت ویژه از خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی بهره می گیرد.
۳) هر مدرسه دکتر و پرستار دارد،
برای ارزیابی پیوسته سلامت.👏👏👏
۴) هر کودک برنامه ویژه ای
برای یادگیری دارد و آموزش با توانایی های دانش آموزان هماهنگ باشد.
۵) همه به خدمات آموزشی
با کیفیت دسترسی دارند
چرا که موجب عدالت اجتماعی می شود.
👏👏👏
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
به امید روزی که قانون اساسی بابت تحصیل رایگان اجرا شود و مدارس پولی برچیده شوند.
الگوی نظام های آموزشی جهان هستند.
اما دلایل این ممتاز بودن چیست؟
۱) وعده های غذایی رایگان
دریافت می کنند
تا مطمئن شوند که انرژی لازم برای یادگیری را دارند.👏👏👏
۲) هر کودک به صورت ویژه از خدمات راهنمایی و مشاوره تحصیلی بهره می گیرد.
۳) هر مدرسه دکتر و پرستار دارد،
برای ارزیابی پیوسته سلامت.👏👏👏
۴) هر کودک برنامه ویژه ای
برای یادگیری دارد و آموزش با توانایی های دانش آموزان هماهنگ باشد.
۵) همه به خدمات آموزشی
با کیفیت دسترسی دارند
چرا که موجب عدالت اجتماعی می شود.
👏👏👏
─┅─═ 🍁═─┅─
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
به امید روزی که قانون اساسی بابت تحصیل رایگان اجرا شود و مدارس پولی برچیده شوند.
🔵🔹محسن آزمایش
«کودک کار» بود
که تبدیل به بزرگترین کارفرمای حامی کارگران شد.
👏👏👏
از میان صاحبان صنایع بزرگ ایران، هیچ کس سرنوشتی غم انگیز تر از محسن آزمایش
مالک و موسس شرکت آزمایش
نیافت.
بعد از فوت پدر،
از ۱۱ سالگي در كارگاه آهنگري شروع به كار كرد.
خیلی ها فکر می کردند
که اگر بخت با او یار باشد.
نهايتا روزی مالک یک کارگاه مستقل آهنگری خواهد شد.
اما محسن آزمایش اشتهاردی
تبدیل به یکی از بزرگترین کارخانه داران ایران شد.👌
او بعد از ۱۵ سال شاگردی،
نهایتا توانست یک دکان کوچک در و پنجره سازی
در خیابان عین الدوله تهران باز کند.
در سال ۱۳۳۰ برنده مناقصه لوله کشی شهرداری تهران شد
و این اتفاق زندگی حرفه ای او را تغییر داد.
از اواسط دهه ۳۰ در شرق تهران در کارگاهی به ساختن صندلی،
مبل و آبکاری فلزات پرداخت.
اين كارخانه آتش گرفت
و در سال ۱۳۳۷ کارخانه صنعتی آزمایش
را بنیان نهاد
و تا سال ۱۳۵۸ مدیریت آن را در اختیار داشت.
🔗متن کامل🔻
https://yun.ir/1zisaa
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
به امید توجه به بخش خصوصی واقعی
«کودک کار» بود
که تبدیل به بزرگترین کارفرمای حامی کارگران شد.
👏👏👏
از میان صاحبان صنایع بزرگ ایران، هیچ کس سرنوشتی غم انگیز تر از محسن آزمایش
مالک و موسس شرکت آزمایش
نیافت.
بعد از فوت پدر،
از ۱۱ سالگي در كارگاه آهنگري شروع به كار كرد.
خیلی ها فکر می کردند
که اگر بخت با او یار باشد.
نهايتا روزی مالک یک کارگاه مستقل آهنگری خواهد شد.
اما محسن آزمایش اشتهاردی
تبدیل به یکی از بزرگترین کارخانه داران ایران شد.👌
او بعد از ۱۵ سال شاگردی،
نهایتا توانست یک دکان کوچک در و پنجره سازی
در خیابان عین الدوله تهران باز کند.
در سال ۱۳۳۰ برنده مناقصه لوله کشی شهرداری تهران شد
و این اتفاق زندگی حرفه ای او را تغییر داد.
از اواسط دهه ۳۰ در شرق تهران در کارگاهی به ساختن صندلی،
مبل و آبکاری فلزات پرداخت.
اين كارخانه آتش گرفت
و در سال ۱۳۳۷ کارخانه صنعتی آزمایش
را بنیان نهاد
و تا سال ۱۳۵۸ مدیریت آن را در اختیار داشت.
🔗متن کامل🔻
https://yun.ir/1zisaa
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
به امید توجه به بخش خصوصی واقعی
کارخانه دار - رسانه ویژه صنعت و صاحبان صنایع
محسن آزمایش «کودک کار» بود که تبدیل به بزرگترین کارفرمای حامی کارگران شد - کارخانه دار - رسانه ویژه صنعت و صاحبان صنایع
💠محسن آزمایش که از سرمایه داران و خیرین بزرگ ایران بود در تنگنای مالی شدید قرار گرفت. بطوریکه همسر و فرزندانش از او جدا شدند. این نابغه کارآفرینی ایران نهایتا با غم و اندوه در سال 1377و در سن 67 سالگی در مراکش درگذشت.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔵🔵پرواز متخصصان از ایران
🔹آیا بحران نبود نیروی متخصص در راه است؟
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
مسئولین محترم
کجای کار هستید و چه کار می کنید؟؟؟
با روند مهاجرت از ایران
آیا ما در حال تولید نیروی انسانی
برای دیگر کشورها نیستیم؟؟؟
کشوری که ۹ درصد منابع غنی جهان را داشته باشد چرا مردمش از این کشور
برای زندگی بهتر
( آسایش ، تحصیل ، درمان ، ورزش ،آزادی و...)
کوچ می کنند؟؟؟
بحران بی مدیریتی و بی مسئولیتی
🔹آیا بحران نبود نیروی متخصص در راه است؟
🌐کانال #مدیرانصنعت
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
مسئولین محترم
کجای کار هستید و چه کار می کنید؟؟؟
با روند مهاجرت از ایران
آیا ما در حال تولید نیروی انسانی
برای دیگر کشورها نیستیم؟؟؟
کشوری که ۹ درصد منابع غنی جهان را داشته باشد چرا مردمش از این کشور
برای زندگی بهتر
( آسایش ، تحصیل ، درمان ، ورزش ،آزادی و...)
کوچ می کنند؟؟؟
بحران بی مدیریتی و بی مسئولیتی