داستان آموزنده

روزی دم یک روباه درحادثه‌ ای قطع شد.
روباه‌ های گروه پرسیدند؟
دم‌ات چه شد؟
چون روباه‌ها از نسلی مکا می‌باشند، گفت:
خودم قطع‌اش کردم!
گفتندچرا؟
این که بسیاربداست و معلوم میشود روباه گفت:
خیرحالا آزادم وسبک احساس راحتی میکنم وقتی راه میروم فکرمیکنم
که دارم پرواز میکنم.
یک روباه دیگرکه بسیار ساده بود،
رفت و دم خود راقطع کرد.
چون درد شدیدی داشت و نمیتوانست تحمل کند،
نزد روباه اولی رفت وگفت:
برادر تو که گفته بودی سبک شده‌ام و احساس راحتی می‌کنم.
من‌که بسیار درد دارم!
روباه اولی گفت:
صدایت رانکش
اگرنه تمام روز روباه‌ های دیگر به ما می‌خندند!
هرلحظه ابرازخشنودی کن وافتخار کن تا تعدادما زیاد شود؛
وگرنه تمام عمرمورد تمسخر دیگران قرار خواهیم گرفت!
همان بود که تعداد دم‌ بریده‌ ها آن‌ قدر زیادشد که بعداً به روباه‌ های دم‌ دار می‌خندیدند😳
وقتی در یک جامعه افراد مفسد زیاد شود
آنگاه به افراد باشرف و
باعزت میخندند.
گاهی هم آن‌ها را دیوانه میدانند.

#روباه
#دم_بریده
#روباه_بنفش
#روباه_پیر
#فاسد
#مفسد
#مفسد_اقتصادی
#مفسدان_اقتصادی
#مکار
#مکر
#حقه
#نیرنگ
🇮🇷 @nayekash 👈
نای کش

صفرکلهر ازشهریار

♦️ رای من آبروی من است
هر کس به هر دلیلی نمی تواند عقیده من باشد.
مواظب شهر و دیارمان باشیم.👇👇👇


✍ شعر : قاسم کرمی


#لرم من نژادم ز پاکان بُوَد
که زیبنده ی نسلِ شیران بُوَد

در این ملک روزی نه پاییز بود
نه در غارتِ دستِ چنگیز بود

نه شاهی توانست #رامم کند
نه با #حقه و #حیله #خامم کند

خِرَد در سرم زور بازو به تن
زِ نامم پرآوازه شد این وطن

ولی اینک از شورِ آن زندگی
از آن دانش و علم و پایندگی

رسیده به جایی سر و کارمان
که گویی عنان رفته از دستمان

نه آن نام والا و آن عقل و دین
تو گویی ز دست رفته این سرزمین

کسانی که از عقل دم میزنند
ترازوی ایمان به هم میزنند

و هر رای ما را به زر می خرند
به #اندیشه هامان لگد میزنند

که گفته ز هر #کَه بسازیم #کوه؟؟؟
از این خاک و سامان بگیریم روح

به هر شیوه و حربه ی انتقاد
ز ما می ربایند این اتحاد

گهی از تَه و تویِ #بازارِ روز
گهی هم #پلنگ و گهی شیر و #یوز

چنانکه تو گویی در این بوم و بَر
کسی نیست اصلح ترین جز #نظر

کسی را علم کرده از سادگی
تُفو بر چنین رسم و این بندگی

برای زر و زور و میز و مقام
چه مردان نامی که گشتند رام

چرا غفلت از بره ها گرگ ساخت
که با چنگ و دندان بر این شهر تاخت

من و سرزمین مرا ناگهان
به فرش و زمین برده از آسمان

بیا دست یاری به دستم بده
و پایان به ایامِ پستم بده

کجا رسم و دورانِ پاریست این
کجا روزگارانِ کاسیست این؟

به یزدان که جز دانشِ مهتران
نگیرد نفسهای این کِهتران

بیا حقه ی دشمنان بشکنیم
به دستان هم دست غیرت دهیم

درآریم از این حقه بازان دمار
در این روزگار مانده تا کارزار


#شعر_اعتراضی
#مجلس_یازدهم

/ دیوار شیشه ای

🇮🇷 @lorgeram_asli 👈
نای کش