🔺«شرق»
از توسعه #کشت_خشخاش
در عرصه‌های جنگلی بلوط #گزارش می‌دهد
کشت ممنوعه زیر پای زاگرس
🔹 #زاگرس‌نشینان سالیان سال است که پای جنگل‌های بلوط
را برای کشت و کار شخم می‌زنند
اما چندی است
محصولی را که در این زمین‌ها می‌کارند تغییر داده‌اند.
🔹 چهار تا پنج سالی است
که اراضی زیر آشکوب مناطق سخت گذر
و دور از دسترس زاگرس به کشت خشخاش اختصاص می‌یابد؛
محصول ممنوعه‌ای که از آن تریاک استخراج می‌شود.
🔹مردم محلی می‌گویند
که این محصول را برای مصارف شخصی می‌کارند
و به این ترتیب لازم نیست برای دسترسی به این مخدر،
چشم به آن سوی مرزهای شرقی داشته باشند.
🔹صاحبان مزارع نامشخص هستند و از قطعاتی به وسعت 250 مترمربع یک کیلوگرم ماده مخدر به دست می‌آید.
🔹روستاییان قیمت هر کیلوگرم محصول مزرعه‌های بلاصاحب را هم 10 تا 20 میلیون تومان
اعلام می‌کنند
اما می‌گویند این قیمت‌ها قیمت عرفی است و کسی محصول این مزارع را خرید و فروش نمی‌کند.
🔹با یک حساب و کتاب ساده درمی‌یابید قطعات یک هکتاری که در آنها خشخاش کشت شده،
400 میلیون تومان درآمد
برای کشاورز ایجاد می‌کنند و اهالی روستاهای اطراف #سیمره می‌گویند کشت خشخاش
از محصولات دیمی که قبلا می‌کاشتند، قطعا درآمد بیشتری برایشان ایجاد خواهد کرد.
🔹کسی نمی‌داند
چگونه نخستین بذرهای این گیاه ممنوعه پایش به منطقه باز شده است. نمی‌دانیم
آیا کارتل‌هایی هستند که محصول مزارع غیرمجاز را خریداری کنند یا نه،
فقط می‌دانیم
که در درزها و شیارهای #زاگرس به خصوص نقاط دوردست و دورافتاده‌ای که ساکنان آن بضاعت مالی کمی دارند، عده‌ای مشغول
به کشت گیاهی هستند
که اگر به وضعیت آنها رسیدگی و از پتانسیل‌های قانونی برای کشت گونه‌های مجاز خشخاش استفاده می‌شد،
شاید وضعیت زاگرس بهتر از امروز بود.
🔹 در دو سوی #سیمره تا چشم کار می‌کند،
قطعات چند مترمربعی تا چند هکتاری به کشت خشخاش اختصاص یافته است.
به عبارتی تا نوک قله کوه‌ها، به صورت لکه‌های پراکنده زیر کشت خشخاش رفته است
و امحای این مزارع بدون شک وقت و نیروی انسانی زیادی را طلب می‌کند.
🔹عکس‌های هوایی و تکنولوژی روز راه مناسبی برای شناسایی مزارع خشخاش نیست و گزارش‌های مردمی، گشت زمینی و فعالیت مخبرها منجر به کشف مزارع ممنوعه می‌شود.
🔹رنگ مزارع خشخاش کمی تیره‌تر از سبز مرتع است و تنها راه شناسایی مزارع از دور همین تفاوت رنگ است.
🔹مسئول امحای مزارع اگر در مناطق حفاظت شده باشد،
یگان حفاظت محیط زیست و اگر در دیگر عرصه‌ها کشت شده باشد یگان حفاظت سازمان جنگل‌هاست.
🔹وسیله خاصی برای امحای مزارع وجود ندارد و با یک چوبدست کمر بوته‌های خشخاش را می‌شکنند.
🔹گاهی ماموران امحا به موقع به مزارع نمی‌رسند و صاحب مزرعه، سه بار گرز خشخاش را تیغ زده و محصولش را برداشت کرده است
🔹دسترسی به برخی مزارع که در درز و شیار کوه ایجاد شده‌اند فقط با طناب امکان پذیر است
به همین خاطر کشت خشخاش در زاگرس به کاری مردانه تبدیل شده است.
برای خواندن گزارش بر روی لینک کلیک کنید:
https://plink.ir/hrR8G
روزنامه شرق
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
سعید جمشیدی از تهران
از توسعه #کشت_خشخاش
در عرصه‌های جنگلی بلوط #گزارش می‌دهد
کشت ممنوعه زیر پای زاگرس
🔹 #زاگرس‌نشینان سالیان سال است که پای جنگل‌های بلوط
را برای کشت و کار شخم می‌زنند
اما چندی است
محصولی را که در این زمین‌ها می‌کارند تغییر داده‌اند.
🔹 چهار تا پنج سالی است
که اراضی زیر آشکوب مناطق سخت گذر
و دور از دسترس زاگرس به کشت خشخاش اختصاص می‌یابد؛
محصول ممنوعه‌ای که از آن تریاک استخراج می‌شود.
🔹مردم محلی می‌گویند
که این محصول را برای مصارف شخصی می‌کارند
و به این ترتیب لازم نیست برای دسترسی به این مخدر،
چشم به آن سوی مرزهای شرقی داشته باشند.
🔹صاحبان مزارع نامشخص هستند و از قطعاتی به وسعت 250 مترمربع یک کیلوگرم ماده مخدر به دست می‌آید.
🔹روستاییان قیمت هر کیلوگرم محصول مزرعه‌های بلاصاحب را هم 10 تا 20 میلیون تومان
اعلام می‌کنند
اما می‌گویند این قیمت‌ها قیمت عرفی است و کسی محصول این مزارع را خرید و فروش نمی‌کند.
🔹با یک حساب و کتاب ساده درمی‌یابید قطعات یک هکتاری که در آنها خشخاش کشت شده،
400 میلیون تومان درآمد
برای کشاورز ایجاد می‌کنند و اهالی روستاهای اطراف #سیمره می‌گویند کشت خشخاش
از محصولات دیمی که قبلا می‌کاشتند، قطعا درآمد بیشتری برایشان ایجاد خواهد کرد.
🔹کسی نمی‌داند
چگونه نخستین بذرهای این گیاه ممنوعه پایش به منطقه باز شده است. نمی‌دانیم
آیا کارتل‌هایی هستند که محصول مزارع غیرمجاز را خریداری کنند یا نه،
فقط می‌دانیم
که در درزها و شیارهای #زاگرس به خصوص نقاط دوردست و دورافتاده‌ای که ساکنان آن بضاعت مالی کمی دارند، عده‌ای مشغول
به کشت گیاهی هستند
که اگر به وضعیت آنها رسیدگی و از پتانسیل‌های قانونی برای کشت گونه‌های مجاز خشخاش استفاده می‌شد،
شاید وضعیت زاگرس بهتر از امروز بود.
🔹 در دو سوی #سیمره تا چشم کار می‌کند،
قطعات چند مترمربعی تا چند هکتاری به کشت خشخاش اختصاص یافته است.
به عبارتی تا نوک قله کوه‌ها، به صورت لکه‌های پراکنده زیر کشت خشخاش رفته است
و امحای این مزارع بدون شک وقت و نیروی انسانی زیادی را طلب می‌کند.
🔹عکس‌های هوایی و تکنولوژی روز راه مناسبی برای شناسایی مزارع خشخاش نیست و گزارش‌های مردمی، گشت زمینی و فعالیت مخبرها منجر به کشف مزارع ممنوعه می‌شود.
🔹رنگ مزارع خشخاش کمی تیره‌تر از سبز مرتع است و تنها راه شناسایی مزارع از دور همین تفاوت رنگ است.
🔹مسئول امحای مزارع اگر در مناطق حفاظت شده باشد،
یگان حفاظت محیط زیست و اگر در دیگر عرصه‌ها کشت شده باشد یگان حفاظت سازمان جنگل‌هاست.
🔹وسیله خاصی برای امحای مزارع وجود ندارد و با یک چوبدست کمر بوته‌های خشخاش را می‌شکنند.
🔹گاهی ماموران امحا به موقع به مزارع نمی‌رسند و صاحب مزرعه، سه بار گرز خشخاش را تیغ زده و محصولش را برداشت کرده است
🔹دسترسی به برخی مزارع که در درز و شیار کوه ایجاد شده‌اند فقط با طناب امکان پذیر است
به همین خاطر کشت خشخاش در زاگرس به کاری مردانه تبدیل شده است.
برای خواندن گزارش بر روی لینک کلیک کنید:
https://plink.ir/hrR8G
روزنامه شرق
🇮🇷 @lorgeram_asli👈
نای کش
سعید جمشیدی از تهران
روزنامه شرق
کشت ممنوعه
زیر پای زاگرس
زیر پای زاگرس