💢 آیین خرره (هرره) مالی
یا خرره (هرره) سایی قوم لر👇👇👇

✍ #علیرضاخادمی

#آیین_خرره_مالی
را مردم لر در سوگواری برای عزیزان و بزرگان خود انجام می دهند
که این رسم از رسوماتی است
که از پیش از اسلام در میان مردم لر باقیمانده است.
این آیین به اشتباه در فارسی به #گل_مالی ترجمه است
در صورتی که در #زبان_لری
اصطلاح خرره داریم
و مسلما خرره( #خه_ره ) و گل خرره تفاوت دارند.
عزاداری بصورت خاک بر سر و صورت ریختن و خراشیدن صورت با ناخن یادآور سوگواری #رستم و #زال در عزای سیاوش می‌باشد.

💢 #فردوسی آن را چنین توصیف می‌کند:
"تهمتن چو بشنید زو رفت هوش
ز زابل بزاری بر آمد خروش
به چنگال رخساره بشخود زال
همی ریخت خاک از بر شاخ و یال"
که در #شاهنامه نه فقط اینان که مردم ایران بدین شکل به عزای #سیاوش جوان پرداخته بودند.
💢 #حسن_پیر_نیا
در کتاب تاریخ مفصل ایران قدیم جلد یک به نقل از یکی از روسای #ایل_بختیاری
می گوید
تا بیست سال قبل ,معمول ایل مزبور چنین بود که در موقع عزاداری موهای سر را می بریدند
و یال اسبان را می چیدند
ولی به حکم ایلخان وقت بختیاری،
این آداب منسوخ شد.
(این آیین کماکان در بین برخی عشایر ادامه دارد.)

آیین خرره مالی در روز #عاشورا در استانهای غربی بویژه #لرستان
#کرمانشاه
و #ایلام
و در بخشهایی از استانهای #خوزستان ، #همدان نیز برگزار می شود.

برگزاری آیین به نحوی است
که از روزهای قبل از مراسم عاشورا خاک نرم ،گلاب و هیزم را تهیه میکنند.
روز عاشورا در هر محله و تکیه ای با مخلوط #خاک_رس الک شده و #گلاب در حوضچه هایی برای مالیدن خرره به خود و برپایی #آتش برای خشک شدن به استقبال #عزاداری می روند.
عکسهایی که عزاداران با گل سفت ،
#گل_مالی هستند
مربوط به مردم لر نیست
و عزاداری دیگر هموطنان در #عزای_امام_حسین_علیه_السلام است.
خرره در بین #قوم_لر
پس از خشک شدن بصورت گردی از خاک می شود
که بتدریج و با عزاداری تاحدی تکانده می شود.

به این نکته باید توجه کرد که در علم طب استفاده گل رس و گلاب برای طراوت پوست توصیه می شود.
و نیز لازم به ذکر است آتش از دیرباز در بین لرها حرمت داشته و دارد و هنوز هم عشایر لر ریختن آب روی آتش چاله های #سیاه_چادر و یا خانه هایشان را خوب نمیدانند.

اینکه ما ریشه و اساس یک آیین را ندانیم و نشناسیم باعث میشود تا در انکار آن تلاش کنیم و به رد آن بپردازیم
یعنی چیزی که برخی رسانه ها و افراد سعی در تمسخر این آیین دارند
که مسلما از آیینهایی چون
#زنجیر_زنی ،
#قمه_زنی ،
#قالی_تکانی
و #سنگ_زنی
و رقصاندن #بیرق های
چند صد کیلویی ریشه دار تر است.

که البته باورها و اعتقادات هر خطه و فرهنگی قابل احترام است.

در ادامه شروع مراسم عاشورا با نواختن سرنا و دهل ( #چمر / #چمرونه / #ساز_چپی ) به رسم نیاکان است
تا این چنین خبر از عزای شهادت مردی بزرگ دهند
که دنیا به پاس آزادگی ایشان سر خم می کند.

🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش

لرها
از گذشته ی دور تا کنون در زمان مرگ عزیزان خود،
گل را بر شانه های خود به نشانه ی بازگشت عزیزی به خاک
و نهایت غم و ماتم می گذارند
نه اینکه خود را در گل بغتانند
و سر و صورت و تمام لباس های خود را گل مالی کنند.

✅‍ آب در کوزه
و ما تشنه لبان می گردیم؛
به بهانه طفل گمشده ای به نام شادی 👇👇

✍آذر منصوری

🔗هالووین به معنای عصر قدیسان است. جشنی که در ۳۱اکتبر و در شامگاه عید مقدسان که یکی از آیین مسیحیت است،
برگزار می شود.
مناسبتی که در تقویم کلیسا برای بزرگداشت یاد درگذشتگان از جمله قدیسان،
شهیدان مسیحی و دیگر مؤمنان در گذشته است.

🔗در طی سالیان این جشن ابعادی گسترده تری نیز به خود گرفته است
و عمدتا جوانان برخی کشورها به بهانه این جشن دست به ابتکارهای جدید نیز می زنند و به بهانه این جشن و جشن هایی از این دست دور هم جمع می شوند،
شادی می کنند و هیجانات دوران جوانی و نوجوانی خود را نیز تخلیه می کنند.

🔗اما آنچه مرا به نگاشتن این سطور واداشت، توجه جوانان و نوجوانان ایرانی به این مناسبت هاست. از ولنتاین گرفته تا هالووین که امسال ابعاد گسترده تری نیز به خود گرفت.

🔗این عکس را به این نوشته پیوست می کنم تا گوشه ای از این توجه را برای مخاطبان این یادداشت به نمایش گذاشنه باشم و پرسشی مهم از نظام برنامه ریزی و سیاستگزاری فرهنگی کشور داشته باشم.

🔗۴۳سال است تمام دستگاههای فرهنگی کشور در اختیار دولت و حاکمیتی است که بنا داشته الگویی جدید از اداره کشور به دنیا عرضه کند.
از دولت اسلامی گرفته، تا جامعه اسلامی و در نهایت و در گام آخر هم لابد تمدن اسلامی!

🔗در همین ارتباط باید از هجوم جوانان ایرانی برای دیدن کنسرت های خوانندگانی که از ایران گریخته اند،😔😔😔
و ارزی که به کشورهای همسایه سرازیر می شود،😔😔😔
سخن بسیار گفت که گویای خطاهای بزرگ سیاستگذاری های فرهنگی و سیاسی
و اجتماعی و اقتصادی در این ۴۳سال است.
😔😔😔
🔗اما روی این نوشتار جشن ها و مناسبت های غیر ایرانی و اسلامی است
که سال به سال رواج بیشتری پیدا می کند و تنها راهکاری که ارائه می شود،
پاک کردن صورت مسئله و برخوردهای قهری و پلیسی با این نوع رفتارهاست.
البته در نهایت آنها که توان و بضاعت مالی داشته باشند،
برای دسترسی به آنچه مطلوب و تقاضای فرهنگی خود می دانند،
عطای وطن را به لقائش می فروشند و از ایران با همه آنچه که دارند،
می روند.!

❓به راستی چرا چنین شد؟
آیا تاریخ کهن ایران مناسبتی برای شادی و شادمانی و تخلیه هیجانات جوانان و نوجوانان ایران ندارد؟
به جز اعیاد شعبان و عید مبعث و میلاد امامان و مفاخر تاریخ ایران و...
مناسبت های ایران باستان نیز بهانه ای است برای گرامیداشت پاسداست گمشده ای به نام شادی.

🔗جشن‌هایی مانند
نوروز،
مهرگان،
جشن های آتش،
گاهنبار
و جشن فروردگان
تا گرامیداشت کوروش بزرگ،
که هر یک از آنها مراسم و جشن های وابسته و متعددی نیز دارند.

🔗به 👈رسمیت شناختن #شادی
به عنوان یکی از الزامات پویایی و امید اجتماعی
در همه جوامع است
و متحیرم که چرا و به چه دلیلی مناسبت های میلاد امامان غیر تعطیل
و مناسبت های وفات یا شهادت آنها تعطیل اعلام شد
و به این ترتیب مناسک غم و #عزاداری بر مناسک شادی
حتی در این سطح هم غلبه پیدا کرد.

🔗در حالیکه در تاریخ ایرانی و اسلامی
ما مناسبت های بسیاری وجود دارد
که به بهانه آن مردم این کشور به ویژه جوانان و نوجوانان می توانند شادی کنند
و هیجانات خود را تخلیه کنند
و‌ در کنار آن با تاریخ پیشینیان خود نیز آشنا شوند.

🔗از سوی دیگر ناگفته پیداست
که در بسیاری از کشورها همین مناسبت ها و جشن ها بخش مهمی از اقتصاد و دیپلماسی آنها را که تکیه بر گردشگری و توریسم دارد، شامل می شود.
باز شدن این دریچه همچنین می تواند چهره ای متفاوت و همه شمول از فرهنگ ایران به دنیا نیز عرضه کند.

🔗اما برای به رسمیت شناختن این شادی باید چشم ها را خوب شست و ظرفیت های فرهنگی و تاریخی و نیز جامعه امروز ایران و مختصات آن را آن طور که هست دید.

🔗آن وقت در می یابید که؛

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم
یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم.

🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش