خم و چم_پوریا دالوند
@CDADIB
در آیین ایران باستان
چیزی به نام #سوگواری وجود ندارد.👌👌👌
از فروردین ماه تا آخرین روز سال به طور فهرست وار تمام روز ها با شادی عجین شده اند.
در ایران کهن
نیاکان ما بر آن باور بودند
که #شادی یگانه راه خوشبختی است
و امروزه روانشناسان به این باور رسیده اند.
اما امروز ما...
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
چیزی به نام #سوگواری وجود ندارد.👌👌👌
از فروردین ماه تا آخرین روز سال به طور فهرست وار تمام روز ها با شادی عجین شده اند.
در ایران کهن
نیاکان ما بر آن باور بودند
که #شادی یگانه راه خوشبختی است
و امروزه روانشناسان به این باور رسیده اند.
اما امروز ما...
🇮🇷@lorgeram_asli👈
نای کش
✅ آب در کوزه
و ما تشنه لبان می گردیم؛
به بهانه طفل گمشده ای به نام شادی 👇👇
✍آذر منصوری
🔗هالووین به معنای عصر قدیسان است. جشنی که در ۳۱اکتبر و در شامگاه عید مقدسان که یکی از آیین مسیحیت است،
برگزار می شود.
مناسبتی که در تقویم کلیسا برای بزرگداشت یاد درگذشتگان از جمله قدیسان،
شهیدان مسیحی و دیگر مؤمنان در گذشته است.
🔗در طی سالیان این جشن ابعادی گسترده تری نیز به خود گرفته است
و عمدتا جوانان برخی کشورها به بهانه این جشن دست به ابتکارهای جدید نیز می زنند و به بهانه این جشن و جشن هایی از این دست دور هم جمع می شوند،
شادی می کنند و هیجانات دوران جوانی و نوجوانی خود را نیز تخلیه می کنند.
🔗اما آنچه مرا به نگاشتن این سطور واداشت، توجه جوانان و نوجوانان ایرانی به این مناسبت هاست. از ولنتاین گرفته تا هالووین که امسال ابعاد گسترده تری نیز به خود گرفت.
🔗این عکس را به این نوشته پیوست می کنم تا گوشه ای از این توجه را برای مخاطبان این یادداشت به نمایش گذاشنه باشم و پرسشی مهم از نظام برنامه ریزی و سیاستگزاری فرهنگی کشور داشته باشم.
🔗۴۳سال است تمام دستگاههای فرهنگی کشور در اختیار دولت و حاکمیتی است که بنا داشته الگویی جدید از اداره کشور به دنیا عرضه کند.
از دولت اسلامی گرفته، تا جامعه اسلامی و در نهایت و در گام آخر هم لابد تمدن اسلامی!
🔗در همین ارتباط باید از هجوم جوانان ایرانی برای دیدن کنسرت های خوانندگانی که از ایران گریخته اند،😔😔😔
و ارزی که به کشورهای همسایه سرازیر می شود،😔😔😔
سخن بسیار گفت که گویای خطاهای بزرگ سیاستگذاری های فرهنگی و سیاسی
و اجتماعی و اقتصادی در این ۴۳سال است.
😔😔😔
🔗اما روی این نوشتار جشن ها و مناسبت های غیر ایرانی و اسلامی است
که سال به سال رواج بیشتری پیدا می کند و تنها راهکاری که ارائه می شود،
پاک کردن صورت مسئله و برخوردهای قهری و پلیسی با این نوع رفتارهاست.
البته در نهایت آنها که توان و بضاعت مالی داشته باشند،
برای دسترسی به آنچه مطلوب و تقاضای فرهنگی خود می دانند،
عطای وطن را به لقائش می فروشند و از ایران با همه آنچه که دارند،
می روند.!
❓به راستی چرا چنین شد؟
آیا تاریخ کهن ایران مناسبتی برای شادی و شادمانی و تخلیه هیجانات جوانان و نوجوانان ایران ندارد؟
به جز اعیاد شعبان و عید مبعث و میلاد امامان و مفاخر تاریخ ایران و...
مناسبت های ایران باستان نیز بهانه ای است برای گرامیداشت پاسداست گمشده ای به نام شادی.
🔗جشن‌هایی مانند
نوروز،
مهرگان،
جشن های آتش،
گاهنبار
و جشن فروردگان
تا گرامیداشت کوروش بزرگ،
که هر یک از آنها مراسم و جشن های وابسته و متعددی نیز دارند.
🔗به 👈رسمیت شناختن #شادی
به عنوان یکی از الزامات پویایی و امید اجتماعی
در همه جوامع است
و متحیرم که چرا و به چه دلیلی مناسبت های میلاد امامان غیر تعطیل
و مناسبت های وفات یا شهادت آنها تعطیل اعلام شد
و به این ترتیب مناسک غم و #عزاداری بر مناسک شادی
حتی در این سطح هم غلبه پیدا کرد.
🔗در حالیکه در تاریخ ایرانی و اسلامی
ما مناسبت های بسیاری وجود دارد
که به بهانه آن مردم این کشور به ویژه جوانان و نوجوانان می توانند شادی کنند
و هیجانات خود را تخلیه کنند
و در کنار آن با تاریخ پیشینیان خود نیز آشنا شوند.
🔗از سوی دیگر ناگفته پیداست
که در بسیاری از کشورها همین مناسبت ها و جشن ها بخش مهمی از اقتصاد و دیپلماسی آنها را که تکیه بر گردشگری و توریسم دارد، شامل می شود.
باز شدن این دریچه همچنین می تواند چهره ای متفاوت و همه شمول از فرهنگ ایران به دنیا نیز عرضه کند.
🔗اما برای به رسمیت شناختن این شادی باید چشم ها را خوب شست و ظرفیت های فرهنگی و تاریخی و نیز جامعه امروز ایران و مختصات آن را آن طور که هست دید.
🔗آن وقت در می یابید که؛
آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم
یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم.
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش
و ما تشنه لبان می گردیم؛
به بهانه طفل گمشده ای به نام شادی 👇👇
✍آذر منصوری
🔗هالووین به معنای عصر قدیسان است. جشنی که در ۳۱اکتبر و در شامگاه عید مقدسان که یکی از آیین مسیحیت است،
برگزار می شود.
مناسبتی که در تقویم کلیسا برای بزرگداشت یاد درگذشتگان از جمله قدیسان،
شهیدان مسیحی و دیگر مؤمنان در گذشته است.
🔗در طی سالیان این جشن ابعادی گسترده تری نیز به خود گرفته است
و عمدتا جوانان برخی کشورها به بهانه این جشن دست به ابتکارهای جدید نیز می زنند و به بهانه این جشن و جشن هایی از این دست دور هم جمع می شوند،
شادی می کنند و هیجانات دوران جوانی و نوجوانی خود را نیز تخلیه می کنند.
🔗اما آنچه مرا به نگاشتن این سطور واداشت، توجه جوانان و نوجوانان ایرانی به این مناسبت هاست. از ولنتاین گرفته تا هالووین که امسال ابعاد گسترده تری نیز به خود گرفت.
🔗این عکس را به این نوشته پیوست می کنم تا گوشه ای از این توجه را برای مخاطبان این یادداشت به نمایش گذاشنه باشم و پرسشی مهم از نظام برنامه ریزی و سیاستگزاری فرهنگی کشور داشته باشم.
🔗۴۳سال است تمام دستگاههای فرهنگی کشور در اختیار دولت و حاکمیتی است که بنا داشته الگویی جدید از اداره کشور به دنیا عرضه کند.
از دولت اسلامی گرفته، تا جامعه اسلامی و در نهایت و در گام آخر هم لابد تمدن اسلامی!
🔗در همین ارتباط باید از هجوم جوانان ایرانی برای دیدن کنسرت های خوانندگانی که از ایران گریخته اند،😔😔😔
و ارزی که به کشورهای همسایه سرازیر می شود،😔😔😔
سخن بسیار گفت که گویای خطاهای بزرگ سیاستگذاری های فرهنگی و سیاسی
و اجتماعی و اقتصادی در این ۴۳سال است.
😔😔😔
🔗اما روی این نوشتار جشن ها و مناسبت های غیر ایرانی و اسلامی است
که سال به سال رواج بیشتری پیدا می کند و تنها راهکاری که ارائه می شود،
پاک کردن صورت مسئله و برخوردهای قهری و پلیسی با این نوع رفتارهاست.
البته در نهایت آنها که توان و بضاعت مالی داشته باشند،
برای دسترسی به آنچه مطلوب و تقاضای فرهنگی خود می دانند،
عطای وطن را به لقائش می فروشند و از ایران با همه آنچه که دارند،
می روند.!
❓به راستی چرا چنین شد؟
آیا تاریخ کهن ایران مناسبتی برای شادی و شادمانی و تخلیه هیجانات جوانان و نوجوانان ایران ندارد؟
به جز اعیاد شعبان و عید مبعث و میلاد امامان و مفاخر تاریخ ایران و...
مناسبت های ایران باستان نیز بهانه ای است برای گرامیداشت پاسداست گمشده ای به نام شادی.
🔗جشن‌هایی مانند
نوروز،
مهرگان،
جشن های آتش،
گاهنبار
و جشن فروردگان
تا گرامیداشت کوروش بزرگ،
که هر یک از آنها مراسم و جشن های وابسته و متعددی نیز دارند.
🔗به 👈رسمیت شناختن #شادی
به عنوان یکی از الزامات پویایی و امید اجتماعی
در همه جوامع است
و متحیرم که چرا و به چه دلیلی مناسبت های میلاد امامان غیر تعطیل
و مناسبت های وفات یا شهادت آنها تعطیل اعلام شد
و به این ترتیب مناسک غم و #عزاداری بر مناسک شادی
حتی در این سطح هم غلبه پیدا کرد.
🔗در حالیکه در تاریخ ایرانی و اسلامی
ما مناسبت های بسیاری وجود دارد
که به بهانه آن مردم این کشور به ویژه جوانان و نوجوانان می توانند شادی کنند
و هیجانات خود را تخلیه کنند
و در کنار آن با تاریخ پیشینیان خود نیز آشنا شوند.
🔗از سوی دیگر ناگفته پیداست
که در بسیاری از کشورها همین مناسبت ها و جشن ها بخش مهمی از اقتصاد و دیپلماسی آنها را که تکیه بر گردشگری و توریسم دارد، شامل می شود.
باز شدن این دریچه همچنین می تواند چهره ای متفاوت و همه شمول از فرهنگ ایران به دنیا نیز عرضه کند.
🔗اما برای به رسمیت شناختن این شادی باید چشم ها را خوب شست و ظرفیت های فرهنگی و تاریخی و نیز جامعه امروز ایران و مختصات آن را آن طور که هست دید.
🔗آن وقت در می یابید که؛
آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم
یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم.
🇮🇷@lorgeram_a👈
نای کش