ДЗЬМУЦЬ (dźmuć)
(дзеяслоў | незакончанае трываньне)

1. Несьці, гнаць струмень паветра; веяць (пра вецер). || Дзьмуў лёгкі ветрык, ласкаючы твар і зганяючы сьпякоту. (Гартны).

2. Зь сілаю выпускаць з рота струмень паветра. || І хлопчык стаў у дудку дзьмуць, Гамоніць дудка галасьліва. (Колас).
#словы_Дз

ДЗЯ́ГА (dziaha)
(назоўнік, жаночы род)

Рэмень, папруга.

🔸️Тужэй падцягваем франтавыя дзягі, глянцуем боты, чысьцім шынялі. (Панчанка).
#словы_Дз