📌 بررسی مخازن اوبونتو

اگر به مخازن اوبونتو دقت کرده باشید میبینید که برای نظم و کنترل بهتر روی نرم‌افزارها، ریپازیتوری‌ها یا همون مخازنش رو در چند بخش مختلف تقسیم کرده که هرکدوم سطح متفاوتی از پشتیبانی و مجوز دارن:

‏🔷 Main

این بخش شامل نرم‌افزارهای آزاد و متن‌بازه که به‌صورت رسمی توسط خود Canonical پشتیبانی می‌شن.
نرم‌افزارهایی مثل GNOME، apt، bash و ابزارهای ضروری سیستم اینجا قرار دارن.

‏🔶 Universe

این ریپازیتوری شامل نرم‌افزارهای آزاد و متن‌بازه که توسط جامعه کاربری نگهداری می‌شن، نه Canonical.
یعنی آپدیت امنیتی تضمین‌شده نیست، ولی دسترسی به ابزارها و برنامه‌های بسیار بیشتری میده. مثال: htop، neovim، ffmpeg و کلی ابزار محبوب دیگه.

‏🔴 Restricted

برخی درایورها یا نرم‌افزارهای کاربردی هستن که کد منبعشون آزاد نیست ولی برای عملکرد درست سیستم ضروری هستن.
اوبونتو اینها رو توی بخش Restricted قرار میده.
مثلا درایورهای گرافیکی NVIDIA یا بعضی فریم‌ورک‌های خاص. این مخزن هم مثل main به صورت رسمی پشتیبانی و نظارت میشه.

‏⚫️ Multiverse

اینجا جاییه برای نرم‌افزارهایی که کد بسته و مجوزهای محدودتری دارن و Canonical به‌صورت رسمی پشتیبانشون نیست.
مثلا نرم‌افزارهایی که مجوز تجاری دارن یا قوانین کپی‌رایت خاصی براشون صدق می‌کنه. نصبش به عهده خود کاربره، چون اوبونتو مسئولیتی در قبالش نداره.

یکی از مثال‌های معروف، libdvdcss هست، کتابخونه‌ایی که برای پخش DVDهای رمزگذاری‌شده (Encrypted DVDs) استفاده میشه و به‌خاطر قوانین مربوط به DRM و کدگذاری رسانه، توی بعضی کشورها استفاده یا توزیعش ممکنه از نظر قانونی مشکل‌دار باشه.

💢 چرا این جداسازی انجام شده؟

همون طور که میشه حدس زد، دلیل اصلی این تقسیم‌بندی، شفافیت و انعطاف‌پذیری هست. اوبونتو با این کار چند هدف رو دنبال می‌کنه:

• شفافیت مجوزها: کاربر دقیق بدونه چه نرم‌افزارهایی آزاد و یا تجاری هستن.
• پشتیبانی تفکیک‌شده: نرم‌افزارهای مهم‌تر (مثل Main) سریع‌تر به‌روزرسانی بشن.
• مشارکت جامعه: بخشی مثل Universe به جامعه اجازه میده در توسعه و نگهداری پکیج‌ها مشارکت کنن.

این جداسازی باعث میشه کاربر، توسعه‌دهنده و خود تیم اوبونتو بدون تداخل و دردسر بتونن مدیریت نرم‌افزارها، پشتیبانی و امنیت سیستم رو به شکل موثرتری انجام بدن.

🔘 @linux_exp | #linux #ubuntu