این زلف به خون تر شده، زلف وطن ماست
این پیکر صدپاره، تن ماست، تن ماست

این طره که افشان شده بر صفحهٔ هستی
غمنامه‌ای از میهن ما و محن ماست

این پهلوی زهراست میان در و دیوار
این داغِ دلِ حیدرِ خیبرشکنِ ماست

این خون که شتک زد به دل آهن و آوار
خون جگر و حلق حسین و حسن ماست

با این همه هرگز نهراسیم ز دشمن
تا دست علی، پنجهٔ مرهب‌فکن ماست

هنگام نبرد است الا شیعهٔ حیدر
برخیز که هنگام به میدان زدنِ ماست

برخیز و به میدان شو چون تیغ برهنه
با خصم بگو پرچم ایران کفن ماست

رضا شیبانی

اینبار هم به قدرت الهی
سرو می‌ماند ولی طوفان به پایان می‌رسد...

مگر نه این است که لشکریان آسمان و زمین از آن خدایند. پس چه باک که اگر او بخواهد، به پیکان اسرائیلی هم اجازه می‌دهد در کنار خیبرشکن و فتاح و زلزال، در میان جنود خویش، بر سر آخرین نسل بنی صهیون خراب شود تا این آیه سوره فتح را نه با چشم دل که با چشم سر در آسمان سرزمین موعود نظاره کنیم.

وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ كَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ...

اونی که سرتاپای هیکل نجسش به اندازه کفش سردار ما نمی ارزید دهن گشادشو باز کرده و در حال پخش کردن تراوشات ذهن متعفن خودشه.
بیچاره نمی‌فهمه شهادت آرزوی آقای ماست، اما بعد از اینکه دنیا رو به فضل خدا از لکه ننگی به نام رژیم اشغالگر و جانورانی چون تو خلاص کنه.

شیرخوارگان حسینی، سربازان ظهور

شما هواپیما و بمب میسازید و ما انسان
ببینیم کدومشون پیروز میشن...

نحن شیعة علي بن ابيطالب في العالم...

حرامزادگان بنی صهیون نه تنها با گرسنگی کودک و زن و نوزاد می‌کشند، که مراکز توزیع غذا رو طعمه ای برای گرفتن جان گرسنگان مظلوم کردن. ای اف بر شما و دنیایی که شما رو تحمل میکنه...

آنگاه که روضه ها را مصور میبینی و ظالم را که می‌خواهد به تو نشان دهد چرا بنی امیه شایسته لعن و نفرینند

آنگاه که ایمان را مصور میبینی و مظلومانی را که همه دنیا وا گذاشته اند و زبان حالشان در اوج قحطی و گرسنگی همانی است که اربابمان در دعای عرفه فرمود:

إِلَهِي إِنَّ رَجَائِي لا يَنْقَطِعُ عَنْكَ
خدایا هرگز امیدم از تو قطع نمی‌شود...