🔸مبشرانِ عصرِ فراتر
بخش ۱ از ۲

🔻پس از سخنان رهبری در تأیید حرکت‌های انتقادی دانشجویان علیه خصوصی‌سازی، احتمال می‌دادم از فردا صدها هسته بسیج دانشجویی و غیر دانشجویی در برابر کارخانه‌ها و کارگاه‌هایی که مصداقی از انبوه خصوصی‌سازی‌های ظالمانه‌اند صف خواهند ‌کشید. ابتدا شعار می‌دهند «این همه لشکر آمده» و بعد شروع می‌کنند به فریاد مطالبات هزاران کارگری که اجیر و اسیر شده‌اند در دستان خریداران این واگذاری‌های نابرابر.

🔻گمان می‌کردم تأیید رهبر انقلاب، کنش‌های کوچک اعتراضی علیه خصوصی‌سازی‌ها را تا سطح #الگویی_جدید_در_کنشگری_مدنی_حزب‌الله، تثبیت خواهد کرد. تصور می‌کردم اگر دیروز جوان حزب‌اللهی کسی بود که به اردوی جهادی، اردوهای راهیان نور، دوره‌های معرفتی، جشنواره عمار و مانند آن می‌رفت؛ و فردا، فردای آن تصریح و تأیید رهبری، جوان حزب‌اللهی کسی خواهد بود که در کنار همه تجربه‌ها و مدل‌های پیشین، به مقابل کارخانه‌های واگذار شده و نهادهای واگذار کننده یا آنان که مسئولند و یا آنان که مسکوت گذاشته‌اند می‌رود؛ اما این طور نشد. در روزگاری که برای تقریظ رهبری بر یک کتاب هم رونمایی می‌گیرند؛ در روزگاری که پیامکش برایم آمده برای برنامه‌های‌ آموزشی کتاب انسان 250 ساله، دوره تربیت مربی می‌گذارند؛ در همین ایام، این تأیید رهبری در خصوصی اعتراض به خصوصی‌سازی‌ها، هیچ و تأکید می‌کنم هیچ نتیجه و تأثیر محصلی نداشت.

🔻امروز دو- سه ماهی از آن سخنرانی رهبری گذشته؛ در ایامی که سیطره محافظه‌کاری بر ذهن و زبان حزب‌الله به او اجازه نداده هیچ حرکت یا حتی پالس مثبتی در خصوص اعتراض به خصوصی‌سازی داشته باشد؛ درست در همین ایام نیروی حزب‌الله در عرصه حجاب و دیگر امور انفعالی، ده‌ها پروژه و پویش را به سرانجام رساند و از یک راننده اسنپ یک قهرمان ساخت. این ناکنشگری در امری و بیش‌فعالی در عرصه‌ای دیگر ما را به این پرسش نمی‌رساند که چرا نیروی حزب‌الله امکانی بازتولید برای کنش اعتراضی علیه خصوصی‌سازی نمی‌یابد؟ چرا ده‌ها و صدها بسیج دانشجویی و غیر دانشجویی، چرا هزاران هسته حزب‌اللهی، قبل یا دست‌کم بعد از آن تصریح و تأیید رهبری، در برابر بسط آشکار نابرابری‌های اجتماعی اقدامی نکرده و نمی‌کنند؟

🔻خبر رسید در همین ایام #ناکنشگری_حزب‌الله، نهادهای امنیتی و قضایی از خجالت همان چند دانشجوی معترض به خصوصی‌سازی ماشین‌سازی درآمده‌ و درخواهند آمد. فعالان همان و دقیقاً همان معدود حرکتی که از اولیات انقلابیگری برخاسته و مورد تأیید رهبری هم بود. می‌دانیم و به عیان دیده‌ایم این درک غلط از امنیت و تبدیل همه چیز از جمله دستگاه قضایی به ابزار برقراری این درک معوج امنیت، چه اکسیری است برای مس کردن طلا و سرمایه‌ی اجتماعی انقلاب اسلامی. فی‌الحال اما این رویه و تداوم آن مهم نیست؛ برخوردی که دستگاه قضایی و امنیتی با چند بسیجی معترض حزب‌اللهی داشته، دارد و خواهد داشت، مهم نیست؛ مهم آن تفکر و تحلیل، آن جریانی که منطقی مشابه و معادل این اقدام امنیتی و قضایی را در حوزه عمومی انقلاب اسلامی بسط داده و به صدها و هزارها بسیجی دیگر امکان اعتراض نمی‌دهد. برخورد با چند معترض بسیجی مسئله‌ی بسیار کوچک‌تر است؛ مسئله آن است که اغلب قریب به اتفاق ما، جوانان بسیجی دهه نود، در ذهن و زبان خود حامل نمایندگانی از همین تفکر امنیتی و قضایی هستیم که به ما امکان اعتراض نمی‌دهد. مهم تفکری است که برای ما جا انداخته بسیجی خوب بسیجی‌ای است که در حاشیه فلان منطقه محروم سرویس بهداشتی می‌سازد؛ بسیجی خوب بسیجی‌ای است که دوره تربیت مربی بیانیه گام دوم را گذراند و گواهی آن را در جیب دارد؛ بسیجی خوب بسیجی‌ای است که در فضای مجازی هشتگ راننده اسنپ می‌زند؛ آن بسیجی‌ای که دنبال مسائل خصوصی‌سازی ماشین‌سازی تبریز و پالایشگاه کرمانشاه و نیشکر هفت تپه می‌رود، «مورد» امنیتی و قضایی دارد. بسیجی خوب، بسیجی مرده است.
https://t.iss.one/bdsut_ir/2520
@tabagheh3_ir