جمهوری / محمد صادق شهبازی

♦️ بیانیه جمعی از مؤسسین، دبیران و نیز سخن‌گویان #جنبش_عدالتخواه_دانشجویی در دهه هشتاد- بخش دوم

5️⃣ هدف نهایی در عدالت‌خواهی اصیل، تغییر عملی شرایط به‌نفع آرمان‌ها و مردم به‌وسیله #مردم و ظرفیت‌های واقعی نظام است و نه فقط گرفتن موضع آرمان‌گرایانه. بنابراین شرط اول اقامه #قسط، اتکا به بینات و داشتن گفتمانی اصیل، مستدل و اقناع‌گر است. بازی تشکل‌های دانشجویی در پازل گفتمان‌های غیراصیل، می‌تواند آنان را دچار ادبیات و رفتارهای التقاطی کند. دلبستگی و وابستگی به جریان‌های سیاسی، سم مهلکی برای انان خواهد بود که به تشدید سیاست‌زدگی و دوقطبی‌گرایی منجر شده و می‌تواند تا حدی پیش ‌رود که نقاط قوت کارنامه جمهوری اسلامی، به عنوان مساله و ضعف مورد سؤال و مطالبه قرار ‌گیرد! وقتی برخی جریانات که زمانی با امواج مردمی عدالت‌خواهی بر کرسی قدرت قرار گرفته و فرصت خدمت یافتند و می‌خواهند تا همیشه همه‌چیز را بر مدار حقانیت خود تحلیل کنند، دچار چنان اعوجاجی شده‌اند که حسادت‌مآبانه حتی حضور افتخارآفرین ایران در منطقه را نیز زیر سؤال می‌برند، امید داشتن به نجات‎بخشی آنان و تفسیر و توجیه ادبیات سیاسی آنان، دردی از جریانات انقلابی دوا نخواهد کرد. بنابراین، پاسخ‌خواهی از رهبری اگر ذیل گفتمان اصیل انقلابی می‌بود، قابل دفاع بود ولی ذیل گفتمان مبتذل مزبور، نقض غرض اساسی است. هرچند طرح این مطالبات از رهبری، در این زمان، نشانه فهم ضعیف سیاسی مطالبه‌‌گران نیز هست. چرا که امروز روز طرح مطالبات عینی مردم و کشور از مدیران ارشدی است که نسبت به وظایف مسلم خود کوتاهی کرده و می‌خواهند سستی و بی‌تدبیری خود را با اتکا به وعده‌های موهوم دشمن جبران کنند.

6️⃣ باید مراقب بود نه مدعیان دروغین نقد و اصلاح از حرکت‌های دانشجویی میوه سیاسی خود را بچینند و نه محافظه‌کاران، از انحرافات و لغزش‌ها دستمایه‌ای برای طعن عدالتخواهان و به محاق بردن مفهوم ناب عدالت‌خواهی درست کنند. عدالت‌خواهی بخشی برجسته و انکارناشدنی از منظومه فکری امام و رهبری ذیل گفتمان جامع اسلام ناب محمدی (ص) و انقلاب اسلامی است. ظهور مستمر ریزش‌ها و رویش‌ها در یک جریان زنده و متحرک نیز جزئی از سنت تحویل‌ناپذیر «تحول» است. تجربه دست‌کم پنج دهه فعالیت جنبش دانشجویی و ادوار مختلف رکود و انحراف آن، باید برای بدنه دانشجویی موضوع تأمل و مطالعه قرار گیرد تا مانع افراط‌ها و تفریط‌های جدید هم درون جریان دانشجویی و هم در نسبت با جریان‌های سیاسی و فکری کشور شود. شکل‌گیری جنبش عدالتخواه دانشجویی در ابتدای دهه هشتاد، خود پاسخی بود به شرایط رخوت کشور به سبب طرح تحلیل‌های انتزاعی و مطالبات رادیکال از سویی و تلاش منفعلانه برای پاسخگویی نظری و جدلی به آن از سوی دیگر. در چنان شرایطی جنبش عدالتخواه دانشجویی پرچم مطالبه عینی و روش‌مند درباره ضرورت‌های کشور از همه دستگاه‌های مسئول را بلند کرده و به مسائل واقعی مردم توجه کرد؛ مزیتی که همچنان فرصت درگیری واقعی با مسائل کشور را برای جنبش دانشجویی فراهم کرده و می‌تواند مانع از دستور کارهای انحرافی برای این حرکت پیش‌رو، سالم و مردمی باشد.

امیر تفرشی، عضو هیئت مؤسس و شورای مرکزی اول.

سعید خورشیدی، عضو هیئت مؤسس و شورای مرکزی اول.

سید علی موسوی، عضو هیئت مؤسس و شورای مرکزی اول.
امیرجلیلی‌نژاد، دبیر جنبش در سال تحصیلی 84-85 و 85-86.
سیدمحمدجواد میری، سخنگوی جنبش در سال تحصیلی 85-86.
مرتضی فیروزآبادی، دبیر و سخنگوی جنبش در سال تحصیلی 86-87.
محمدصادق شهبازی، دبیر و سخنگوی جنبش در سال تحصیلی 87-88.
سیدحسن موسوی‌فر، دبیر و سخنگوی جنبش در سال تحصیلی 88-89.
مسعود براتی، دبیر و سخنگوی جنبش در سال تحصیلی 89-90.
محمدجعفری‌نژاد، دبیر و سخنگوی جنبش در سال تحصیلی 90-91.

ادامه از بخش اول: https://t.iss.one/jomhouri/4042

@jomhouri