Forwarded from ابتدا | نوشته‌های روح‌الله رشیدی
@ebteda_ir
🔺دین ذوقی؛ عدالت، آزادی، آنتالیا!
ناتوانی در برقراری نسبت میان مفاهیمی مانند #عدالت، #آزادی، #معنویت و... به سردرگمی و آشفتگی در نظر و عمل ختم می‌شود.
انقلاب اسلامی آمد تا نسبت دقیق و درست میان این اصول را برقرار سازد.
در منظومه‌ی #اسلام_ناب، عدالت، آزادی و معنویت، نه تنها جای هم را تنگ نمی‌کنند، که هر سه در پیوندی مدام با هم قرار دارند.
دعوا میان عدالت و آزادی، دعوایی برجای مانده از تقابل چپ‌گراییِ مارکسیستی و راست‌گراییِ کاپیتالیستی‌ست. این دعوا ریشه در #تجدد دارد و نه اسلام (اسلام ناب).
«عدالت #یا آزادی؟» پرسشی متجددانه است و نه اسلامی.
پیروان اسلام ناب، نه تنها آزادی را معارض و مزاحم عدالت نمی‌دانند بلکه تلاش برای تحقق آزادی را عملی عدالتخواهانه تلقی می‌کنند. آزادی ثمره‌ی عدالت است. جنگ برای عدالت، جنگ برای آزادی نیز هست. اسلام ناب می‌گوید: «عدالت #و آزادی».
متاسفانه گروهی از نخبگان انقلاب، با دامن زدن به تصویری ذوقی و فانتزی از اسلام و انقلاب، هم اصل اساسی عدالت را از مرتبت حقیقی‌اش ساقط کرده‌اند و هم ارزش‌های حقیقی‌ای مانند آزادی را به حاشیه رانده‌اند.
عدالت در دالانِ #دین_ذوقی، قید و تبصره می‌خورَد و تشریفاتی می‌شود و آزادی نیز با #آنتالیا‌گَردی و هوسبازی معادل گرفته می‌شود!
اغتشاش نظری و عملیِ بدنه‌ی حزب‌الله، از این سرچشمه‌ها آب می‌خورد.
وقتی منظومه‌ی نظری و عملیِ اسلام ناب رسماً در مجامع انقلابی کنار گذاشته شده و بازارِ تفسیرهای رقیق و یکبارمصرف از اسلام و انقلاب داغ می‌شود، باید هم عدالت تعطیل شود و آزادی به آنتالیا سفر کند!
🔺دین ذوقی؛ عدالت، آزادی، آنتالیا!
ناتوانی در برقراری نسبت میان مفاهیمی مانند #عدالت، #آزادی، #معنویت و... به سردرگمی و آشفتگی در نظر و عمل ختم می‌شود.
انقلاب اسلامی آمد تا نسبت دقیق و درست میان این اصول را برقرار سازد.
در منظومه‌ی #اسلام_ناب، عدالت، آزادی و معنویت، نه تنها جای هم را تنگ نمی‌کنند، که هر سه در پیوندی مدام با هم قرار دارند.
دعوا میان عدالت و آزادی، دعوایی برجای مانده از تقابل چپ‌گراییِ مارکسیستی و راست‌گراییِ کاپیتالیستی‌ست. این دعوا ریشه در #تجدد دارد و نه اسلام (اسلام ناب).
«عدالت #یا آزادی؟» پرسشی متجددانه است و نه اسلامی.
پیروان اسلام ناب، نه تنها آزادی را معارض و مزاحم عدالت نمی‌دانند بلکه تلاش برای تحقق آزادی را عملی عدالتخواهانه تلقی می‌کنند. آزادی ثمره‌ی عدالت است. جنگ برای عدالت، جنگ برای آزادی نیز هست. اسلام ناب می‌گوید: «عدالت #و آزادی».
متاسفانه گروهی از نخبگان انقلاب، با دامن زدن به تصویری ذوقی و فانتزی از اسلام و انقلاب، هم اصل اساسی عدالت را از مرتبت حقیقی‌اش ساقط کرده‌اند و هم ارزش‌های حقیقی‌ای مانند آزادی را به حاشیه رانده‌اند.
عدالت در دالانِ #دین_ذوقی، قید و تبصره می‌خورَد و تشریفاتی می‌شود و آزادی نیز با #آنتالیا‌گَردی و هوسبازی معادل گرفته می‌شود!
اغتشاش نظری و عملیِ بدنه‌ی حزب‌الله، از این سرچشمه‌ها آب می‌خورد.
وقتی منظومه‌ی نظری و عملیِ اسلام ناب رسماً در مجامع انقلابی کنار گذاشته شده و بازارِ تفسیرهای رقیق و یکبارمصرف از اسلام و انقلاب داغ می‌شود، باید هم عدالت تعطیل شود و آزادی به آنتالیا سفر کند!
Forwarded from ابتدا | نوشته‌های روح‌الله رشیدی
@ebteda_ir
🔺انقلابی ها در باتلاقِ دینِ ذوقی
#دین_ذوقی، پیروان کثیری دارد. این نوع دینداری، فارغ از مسئولیتِ اجتماعی و تکلیف برای تغییر، در اندیشۂ نجات فرد و تضمین بهشت برای اوست.
بخش مهمی از محبانِ صادق انقلاب، با تجمع زیر بیرقِ دین ذوقی، به لشکری پرجمعیت، اما گوشه‌گیر و بی‌حال تبدیل شده‌اند که می‌بینند اما پای قیام و اقدامشان برای تغییر و اصلاح، لنگ است.
جوانان پرانرژی و خالصی را در این لشکر می‌بینیم که توسط گروهی از خطبایِ خوش‌سخن، کنترل می‌شوند. اینها را معتاد به مصرف تحلیل‌های ذوقی خود از همه‌چیز کرده‌اند. پیروان این دین، مدام در پی یافتن جدیدترین تحلیل‌های خطبای محبوبشان هستند. جرأت هیچ تحلیلی را ندارند. اهل چالش‌های عمیق و مبنایی نیستند. مصرف‌کنندۂ خبرهای یک‌بار مصرف هستند. کمتر با منابع دست اول و نابِ انقلاب دمخورند.
.
🔺انقلابی ها در باتلاقِ دینِ ذوقی
#دین_ذوقی، پیروان کثیری دارد. این نوع دینداری، فارغ از مسئولیتِ اجتماعی و تکلیف برای تغییر، در اندیشۂ نجات فرد و تضمین بهشت برای اوست.
بخش مهمی از محبانِ صادق انقلاب، با تجمع زیر بیرقِ دین ذوقی، به لشکری پرجمعیت، اما گوشه‌گیر و بی‌حال تبدیل شده‌اند که می‌بینند اما پای قیام و اقدامشان برای تغییر و اصلاح، لنگ است.
جوانان پرانرژی و خالصی را در این لشکر می‌بینیم که توسط گروهی از خطبایِ خوش‌سخن، کنترل می‌شوند. اینها را معتاد به مصرف تحلیل‌های ذوقی خود از همه‌چیز کرده‌اند. پیروان این دین، مدام در پی یافتن جدیدترین تحلیل‌های خطبای محبوبشان هستند. جرأت هیچ تحلیلی را ندارند. اهل چالش‌های عمیق و مبنایی نیستند. مصرف‌کنندۂ خبرهای یک‌بار مصرف هستند. کمتر با منابع دست اول و نابِ انقلاب دمخورند.
.