تحریم جدید آمریکا علیه نیروی انتظامی (نوپو و یگان ویژه) فاقد اثر اقتصادی است. آمریکا تلاش می‌کند زنده بودن ابزار تحریم را نشان بدهد. در حالیکه این ابزار که با هدف اعمال فشار اقتصادی و سپس آوردن به میز مذاکره و تحمیل توافقی برای تغییر رفتار طراحی شده است، در حال حاضر برای آمریکا کارکرد مناسب ندارد. ضعف ابزار تحریم در ایجاد فشار اقتصادی به ذات تحریم باز می‌گردد. آمریکا برای بازگرداندن تحریم به اوج خود نیازمند زمان است و البته زمان می‌تواند اثر معکوس هم داشته باشد، چرا که اقتصاد کشور هدف (ایران) خود را با شرایط تحریمی وفق می‌دهد و با انجام اصلاحات اقتصادی آسیب‌پذیری خود از تحریم را به حداقل می‌رساند. همان چیزی که فارین پالیسی در اسفند ۹۹ درباره آن به بایدن هشدار داد. (https://foreignpolicy.com/2021/02/15/reviving-the-nuclear-deal-gives-the-u-s-more-leverage-over-iran/)
برای همین آمریکا به دنبال یک تیر با دو نشان است. هم زمان بخرد تا ابزار تحریم را #بازپخت کند و هم ایران را از مسیر مقاوم‌سازی اقتصاد دور کند. همان تجربه‌ای که در سال ۹۲ با #توافق_موقت_ژنو به دست آورد.
https://home.treasury.gov/policy-issues/financial-sanctions/recent-actions/20211207

پویا ناظران در صوتی تلاش کرده ایده #توافق_موقت را معقول و منطقی معرفی کند. نکات و ابهاماتی درباره این ایده وجود داشت که در این صوت به آنها پرداخته‌ام.

‏تعیین ضرب الاجل از سوی تروئیکای اروپا به خواست و دستور آمریکا است. برای نشان دادن بن‌بست در مذاکرات و سوق دادن مذاکرات به سمت حصول یک ‎#توافق_موقت دلخواه آمریکا.
همان چیزی که سولیوان به رژیم صهیونسیتی قولش را داده است.
https://twitter.com/mas_barati/status/1476121370346065921