🔶فتنه88؛ شورش مدیران رانتی علیه یارانه بگیران
#علی_سروش

🔻فتنه 88 را باید فراتر از دعواهای سیاسی و جناحی تحلیل کرد،این فتنه را باید در چارچوب جنگ فقر و غنا و جنگ اشراف علیه مردم فهم کرد. شورش مرکزنشینان علیه جمهور ایران، شورش مدیران نفتی علیه یارانه بگیران.

🛢اقتصاد نفتی ایران بستر آماده ای است برای بروز چنین فتنه هایی، اساسا اقتصاد نفتی یا اصطلاحا اقتصاد رانتی، تاثیرات اجتماعی و سیاسی مستقیمی بر جامعه دارد، اقتصاد رانتی مبتنی بر پول نفت، جامعه را تبدیل به 2طبقه اجتماعی مهم می کند، طبقه توزیع کننده پول نفت و طبقه دریافت کننده پول نفت. لذا هرجه وابستگی دولت به پول نفت بیشتر می شود، طبقه توزیع کننده نفت، قدرتمند تر و راضی تر هستند و هرگاه وابستگی دولت به نفت کمتر است ضعیف تر می شود و احساس خطر می کند.
📈رژیم پهلوی یک دولت کاملا رانتی-نفتی بود، بعداز انقلاب این ساختار نفتی تضعیف می شود، و در پایان جنگ وابستگی دولت به نفت به حدود30% میرسد، اما بعد از جنگ بصورت کاملا صعودی این معادله تغییر می کند، و دولت هرچه بیشتر به نفت وابسته می شود، تاجایی که در سال 73 وابستگی شدید دولت به نفت از 70% هم می گذرد. و چنین است که در سالهای بعد جنگ یک بروکراسی نفتی شکل می گیرد، بروکراسی که کارکردش استخراج و فروش حداکثری نفت است.

🔻مبتنی براین بروکراسی نفتی #حلقه_بسته_مدیران نفتی ایجاد می شود، این مدیران نفتی اگر چه در صحنه سیاسی به ظاهر رقیب هستند؛ چپ، راست، کارگزار و... اما یک کارکرد واحد دارند وآن؛ حفظ و تداوم بروکراسی نفتی است.
🔻درسال84 با ناامیدی مردم از این بروکراسی نفتی، اولین بار بعداز جنگ، قدرت از دست این #حلقه_بسته_مدیران نفتی خارج می شود و شعار #آوردن_نفت_سر_سفره_مردم، رای می آورد.
رویکرد انتقادی دولت نهم نسبت به طبقه توزیع کننده و عملا حذف بسیاری از بدنه آن از دولت، موجب نگرانی بیشتر این نخبگان سیاسی و اقتصادی می شود، لذا در سالهای 84 تا 88 شاهد تقابل جدی این طبقه و طبقه مصرف کننده (مردم) هستیم؛چیزی که روشنفکران آن را «پوپولسیتی» دولت نهم تعبیر می کردند.

🔴برای انتخابات 88 #حلقه_بسته_مدیران نفتی تصمیم می گیرند، شکست 84 تکرار نشود، توافق نانوشته ای بین این مدیران رانتی وجود دارد، که به هر نحو ممکن، به قدرت بازگردند، لذا از ماهها قبل از انتخابات اتاق فکر نخبگان نفت زده فعال می شود، و آرایش دقیق سیاسی را می چیند و عملا دو جناح سنتی راست و چپ با هم کنار می آیند، بارزترین این اتحاد را در شخصیت دو رقیب سرسخت سالهای دهه 70 می توان دید، #سید_محمد_خاتمی و #علی_اکبر_ناطق_نوری باهم متحد می شوند، اما این کدام مصلحت سیاسی یا اقتصادی است که این رقبای قدیم را با هم متحد می کند؟
این نخبگان سیاسی که می دانند مردم به حلقه بسته شان اقبالی ندارند، پیش از انتخابات 2 راهبرد را هم زمان پیش می برند تا در هر صورت پیروز انتخابات باشند، اول اتحاد نخبگان سیاسی هر دو جناح سنتی، و تبلیغات گسترده و جنگ روانی علیه رقیب. و دوم خط اتهام تقلب و ابطال انتخابات تا در صورت شکست خط دوم را پیش ببرند.
🔻در جریان انتخابات این درگیری هر روز پر رنگ تر می شود تا جایی که در مناظره موسوی و احمدی نژاد بحث این مدیران رانتی و بستگان آنها مطرح می شود، و فضای مردمی ضد این طبقه شکل می گیرد. از شعارهای معروف آن روز این بود که؛ «هرچی جواد مواده با احمدی نژاده» به این معنا که هرچه مستضعف و فقیر است طرفدار احمدی نژاد است، که این مویدی بر همین تقابل دو طبقه مستضعف و مرفه است. در آن سو نیز ائتلاف های بزرگی از نخبگان سیاسی، اقتصادی تا هنری برای حمایت از موسوی شکل می گیرد، که این مویدی دیگر بر این تقابل مردمی-نخبگانی است.
حمایت گسترده طبقه نخبگان برای موسوی توهم ایجاد می کند که اکثریت مردم طرفدار او هستند، در حالیکه فقط اکثریت قلیل نخبگان هستند که طرفدار اویند. تهران که مرکز این طبقه و مرکز رانت و مرکز توزیع همه سرمایه های مالی و نفتی است، نقش محوری در این فتنه می یابد.
ساختار نفت زده اقتصاد و سیاست ایران عامل اصلی فتنه 88 است، عاملی خطرناک که اگر درمان نشود هر زمان دیگر می تواند «فتنه انگیز» باشد .امروز هم متاسفانه این مدیران رانتی باتوجه به استمرار تحریمهای نفتی ناراحتند ، و به هر دری می زند، تا نفت را بار دیگر بصورت حداکثری صادر کنند. البته این ساختار معتاد به نفت، که اساسا #تولید_و_اشتغال غیرنفتی برایش به صرفه نیست، و #برجام را شکست خورده یافته است، راهی جز کوچک کردن، سفره مردم و یارانه بگیران نمی شناسد.

❌براین اساس، تقابلهای آینده می تواند تقابل مجدد این دو طبقه، توزیع کننده و دریافت کننده نفت باشد، با این تفاوت که این بار مردم و یارانه بگیران، بخواهند حق شان را از طبقه مدیران توزیع کننده بگیرند، و این طبقه را از قدرت به زیر بکشند.

📌 مجلس در برابرکنگره؛ رفع تکلیف بجای آرایش جنگی_بخش اول
✒ #علی_سروش

🔺در تقابل ایران و امریکا که تقابلی نه صرفا سیاسی که تقابل دو پارادایم و یک مواجهه تمدنی است، کنگره امریکا نقش بسیار مهمی دارد، که متاسفانه از سوی سیاستمداران و اندیشمندان ایرانی همواره مغفول بوده است و کمتر به این نهاد موثر ایالات متحده امریکا توجه شده است، و همواره صرفا به دولت امریکا و کاخ سفید توجه شده است.

🔺تحریم ها یا با تصویب ابتدایی کنگره ایجاد می شود و یا با حکم و دستور رئیس جمهور،که آن هم نیز در نهایت به تصویب کنگره می رسند. تحریم‌های آمریکا یا به واسطه صدور یک مصوبه قانونی از سوی کنگره آمریکا وضع می‌شوند و یا به وسیله حکمی (دستور اجرایی) که رئیس جمهور صادر می‌کند. البته نوعی از همپوشانی هم بین این دو وجود دارد. جدا از دستورات اجرایی که رئیس‌جمهور به ابتکار خود صادر کرده است، یک‌سری دستورات اجرایی دیگر نیز صادر شده‌اند که مبتنی بر مصوبات کنگره هستند یا متعاقباً در مصوبات کنگره تأیید شده‌اند.

🔺دشمنی و تقابل کنگره امریکا با ملت ایران سابقه طولانی دارد و مختص دوره اخیر نیست، از جمله مهم ترین قانون هایی که کنگره امریکا علیه ایران داشته است، می توان به قانون داماتو که در اوت 1996 تصویب شد وکاتسا که در دوره اخیر در ژوئن 2017 تصویب شد، اشاره نمود.

🔺کنگره امریکا نه تنها نقش مستقل و مستقیمی در دشمنی و ضدیت با مردم ایران در ادوار مختلف داشته است، بلکه در دشمنی با ایران برخی مواقع حتی گوی سبقت از دولت ایالات متحده و کاخ سفید ربوده است. به عنوان مثال پس از برجام این کنگره بود که دور جدید تحریم ها علیه ایران را آغاز نمود؛ کنگره آمریکا در نوامبر ۲۰۱۶ به صورت اجماع آرا با ۴۱۹ رأی موافق و یک رأی مخالف در مجلس نمایندگان آمریکا و ۹۹ رأی موافق از ۹۹ فرد حاضر در سنای آمریکا، قانون تحریم ایران را تمدید کرد.

🔺تنها در سه سال اخیر 286 طرح در کنگره امریکا مطرح شده است که مستقیم و یا غیرمستقیم در ضدیت و دشمنی با مردم ایران بوده است. علیرغم این دشمنی ها و تلاشهای برنامه ریزی شده و مطالعات دقیق کنگره امریکا علیه مردم ایران، متاسفانه در دوره های مختلف خصوصا در دوره دهم مجلس شورای اسلامی اقدامات درخوری نداشته است نه تنها اقدامات متقابل مجلس شورای اسلامی در برابر این دشمنی از لحاظ کمی قابل مقایسه نیست بلکه از لحاظ کیفی هم به هیچ وجه با اقدامات و مصوبات دقیق و هوشمندانه کنگره شباهتی ندارد.

🔺این درحالی است که متاسفانه دستگاه دیپلماسی کشور و نهادهای مرتبط با دولت خصوصا وزارت خارجه ، در این تقابل دیپلماتیک پاپس کشیده اند و نه تنها هیچ اقدام مشابهی انجام نداده اند بلکه حتی عزم اقدامات جدی در این جنگ دیپلماتیک ندارند، و امید می رفت مجلس که قرار بوده خانه ملت باشد، از حقوق از دست رفته ملت دفاع کنند و اقدامات مضاعفی در این عرصه داشته باشند.

🔺این رخوت و انفعال مجلس در نوروز امسال (1/1/98) اینگونه در بیانات مقام معظم رهبری بازتاب پیدا نمود: «کنگره در دو سال گذشته، ۲۲۶ طرح و لایحه علیه جمهوری اسلامی ارائه و یا تصویب کرده است که البته باید از مجلس خودمان هم گلایه و سؤال بکنیم که مجلس شورای اسلامی تاکنون چند طرح و یا لایحه علیه خباثت های امریکا ارائه یا تصویب کرده است؟»

🔺تنها اتفاق مثبتی که بعد از این مطالبه صریح و مستقیم مقام معظم رهبری، در مجلس رخ داد، پاسخ و اقدام متقابل مجلس در تروریست دانست سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از سوی امریکا بود، که مبتنی بر این اقدام مجلس شورای اسلامی، فرماندهی مرکزی آمریکا در منطقه (سنتکام) و نیروها، سازمان‌ها و نهادهای تحت اختیار این فرماندهی تروریست اعلام شناخته شد و هر گونه کمک اعم از نظامی، اطلاعاتی، مالی، فنی، آموزشی، خدماتی و تدارکاتی به آنها جهت تقابل با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران، همکاری در اقدام تروریستی محسوب می گردد.

🔺بعد از اقدامات مستمر ،برنامه ریزی شده و بی سابقه ضدایرانی از سوی دولت و کنگره امریکا در چندماه اخیر و بعد از مطالبه صریح مقام معظم رهبری از مجلس، به جز این تک مصوبه ضدامریکایی که آن هم اقدامی منفعلانه در برابر اقدام دولت امریکا در تروریست خواندن سپاه بود، شاهد هیچ اقدام جدی و اثرگذاری نبوده ایم.

🔺با مطالعه برخی طرح های ضدامریکایی که در کمیسیون امنیت ملی مجلس در حال بررسی است و گزارش کمیسیون امنیت ملی درباره عملکرد حقوق بشری امریکا در سال 97 که در 20 خرداد 98 در صحن مجلس قرائت شد، مشخص می گردد، همچنان مجلس عزم جدی ای در استفاده از ظرفیت های قانونی و نظارتی خود در حفظ و صیانت حقوق ملت مظلوم ایران در برابر زیاده خواهی ها و تهدیدهای دولت و کنگره امریکا ندارد.

ادامه در بخش دوم👇👇
https://t.iss.one/jomhouri/4414

📌 مجلس در برابرکنگره؛ رفع تکلیف بجای آرایش جنگی_بخش دوم
#علی_سروش

ادامه از بخش اول☝️
https://t.iss.one/jomhouri/4413

🔺در برابر 226 طرح ضدایرانی موجود در کنگره امریکا در حال حاضر به گفته رییس کمیسون امنیت ملی مجلس فقط حدود 18 طرح ضدامریکایی در این کمیسیون در حال بررسی است، که بخش مهمی از این طرح ها صرفا به الزام دولت به گز ارش و افشای اقدامات امریکا محدود شده است که تقریبا هیچ ثمره و اثر جدی ای ندارد و منافع امریکا را تهدید نمی کند، برخی از این طرح ها عبارتند از:
✅الزام دولت به شناسایی و افشای نقش ایالات متحده امریکا در تروریسم سایبری
✅طرح الزام دولت به بررسی و اعلام عمومی نقش ایالات متحده امریکا و رژیم صهیونیستی در شکل دهی به تروریسم سلفی
- و....

🔺همچنین در گزارش کمیسیون امنیت ملی مجلس درباره عملکرد حقوق بشری امریکا در سال 97، نیز نهایتا یکسری گزارشهای بدیهی و تکراری بیان شده است که غیراز برد رسانه ای بسیار محدود هیچ کارکرد ویژه ای ندارد، در جمع بندی این گزارش آمده است:
«در مجموع، مستندات گزارش حاضر، به وضوح کارنامه سیاه آمریکا در حوزه حقوق بشر را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که آمریکا از صلاحیت و صداقت لازم برای سخن گفتن در باب حقوق بشر برخوردار نیست و اصولاً در این حوزه نه تنها پیشرفتی نداشته، بلکه با مصادیق نقض متعدد و خروج از شورای حقوق بشر دچار نوعی عقبگرد نیز شده است. اساساً این کشور به‌دنبال دستیابی، حفظ و تداوم سلطه خود بر جهان بوده و به‌منظور نیل به این هدف از ابزار‌های مختلفی، چون ادعای حمایت از اصول و مبانی حقوق بشر و رشد و گسترش دموکراسی بهره‌برداری می‌کند.»

🔺این درحالی است که گزارش های کنگره امریکا از ایران صرفا یک گزارش سیاسی و رسان های نیست بلکه گزارشی است برای اقدامات برنامه ریزی شده بعدی، برخلاف چنین گزارش هایی که در مجلس شورای اسلامی قرائت می گردد.

🔺در مجموع بنظر می رسد مجلس عزم جدی در این حوزه بسیار استراتژیک ندارد و برخلاف آرایش جنگی کنگره امریکا مجلس شورای اسلامی نه تنها آرایش جنگی نگرفته است بلکه صرفا به اقداماتی بسیار محدود و بی هزینه و اثر در برابر جنگ تمام عیار اقتصادی و روانی امریکا بسنده کرده است.