🔺️سه شب پیش مطلبی در نقد آلبوم یکی از رپرها گذاشتم. پریروز عزیزی یکی از کارهای متاخر او را که ندیده بودم فرستاد و با دیدن آن تصمیم گرفتم تغییراتی در مطلب بدهم. البته اصل حرف باقیست.
🔺️کارهای او نسبت به سایر همکارانش پاکیزه‌تر است(البته نه کاملا) و کل کارش را نشانه‌شناسی جنسی پرنمیکند.
🔺️کار مثل اکثر تولیدکنندگان ژانر اعتراض، گرفتار رئالیسم سیاه است. در مورد جامعه ایران، نظام، متدینین و حتی بعضی مسائل اسلامی حرفهای سیاه و بعضا موهن دارد، اما به‌نسبت باقی عناصر این ژانر از دلبستگیهایی به ایران، دین و ارزشهایی مثل عدالت، خانواده، حتی ایثارگری و... خالی نیست.
🔺️او امروز چون گذشته جزو ترین‌ها و اولینها نیست. ویژگی ممتازش را از دست داده و در فضای اشباع حرف نویی ندارد.
🔺️مشکل اساسیتر او تحیر است. چنانکه خودش در یکی از ترانه‌ها میگوید نه چندان باخداست که جزو مومنان باشد و نه چندان بیخدا که جزو کافران. به سرگشتگی رسیده، ترانه‌هایش درد دارد ولی خستگی، سرگشتگی، تحیر و نداشتن تکیه‌گاه معنوی و اسمانی و کشاکش بین مسلمانی و نامسلمانی او را به شطح کشیده و نقد مشکلاتی مثل تبعیض، فقر، ریا و مشکلات اقتصادی را با نفی موارد صحیح و داشته‌های دینی و بومی بعضا یکی کرده است.
🔺️در اعتراض گیر کرده، نتوانسته به عدالتخواهی و اصلاحگری برسد.مشتی غر زده بدون انکه تغییری ایجاد کند.
🔺️در کشاکش دردهای شخصی هم گیرکرده. ناراحتی، عقده متراکم و احساس فراموش‌شدگی دارد، فکر میکند جامعه و نظام به او ظلم کرده و تازه به دوران رسیده‌ها حق او را خورده‌اند، به خانواده‌اش بدکرده و... کار نوآوری خاصی هم نه در موسیقی نه در ترانه ندارد.
🔺️او در کشاکشی است که یک ضلعش میتواند حرکت به‌سمت ابتذال امثال شاهین نجفی و تتلو باشد. اما در ضلع دیگر اگر تغییراتی بدهد میتواند قهرمان بشود.
🔺️اگر از حصار خود و فردیتی که اینچنین به بندش کشیده خارج شود وارزشهای فطری مثل عدالت، خانواده، استقلال، آزادی و...را پیگیری کند، جای اعتراض به عدالتخواهی روی بیاورد، پروزه داشته باشد و تغییر واقعی ایجاد کند، همدلانه با مردم و جامعه خودش روبرو شود، نقدش درون‌گفتمانی و خانگی و مسئولانه و تغییرگرایانه نه برون‌گفتمانی و براندازانه و بی‌مسئولیت و ناامیدانه باشد، خود را به پشتوانه معنوی و آسمانی ارامش دهد و...
🔺️اینگونه ممکن است بتوانر در مسیری قدم بگذارد که امثال #نادر_ابراهیمی و #جلال_آل‌احمد پاگذاشتند. ازادگی و تکیه بر آرمانهای فطری و داشته‌های دینی و بومی با وجود سابقه دور شدن از پایبندی مذهبی باعث شد آن دو در مسیر مردم گام بردارند. حرکت بزرگ مردم ایران در انقلاب را بستایند، حتی اگر مثل نادر به ادعای خودش نتوانست مذهبی بشود اما دوستدار مذهب، مردم و انقلاب شدند و دیگران را در این مسیر حرکت دادند. این مسیر البته برای او ناهموار است و مستوجب پاگذاشتن روی خودخواهی‌هاست، اما میتواند شدنی باشد. بقول علی صفایی کفر متحرک میتواند به اسلام برسد و ایمان راکد به کفر.
https://t.iss.one/jomedia/348
@jomhouri
🔺️کارهای او نسبت به سایر همکارانش پاکیزه‌تر است(البته نه کاملا) و کل کارش را نشانه‌شناسی جنسی پرنمیکند.
🔺️کار مثل اکثر تولیدکنندگان ژانر اعتراض، گرفتار رئالیسم سیاه است. در مورد جامعه ایران، نظام، متدینین و حتی بعضی مسائل اسلامی حرفهای سیاه و بعضا موهن دارد، اما به‌نسبت باقی عناصر این ژانر از دلبستگیهایی به ایران، دین و ارزشهایی مثل عدالت، خانواده، حتی ایثارگری و... خالی نیست.
🔺️او امروز چون گذشته جزو ترین‌ها و اولینها نیست. ویژگی ممتازش را از دست داده و در فضای اشباع حرف نویی ندارد.
🔺️مشکل اساسیتر او تحیر است. چنانکه خودش در یکی از ترانه‌ها میگوید نه چندان باخداست که جزو مومنان باشد و نه چندان بیخدا که جزو کافران. به سرگشتگی رسیده، ترانه‌هایش درد دارد ولی خستگی، سرگشتگی، تحیر و نداشتن تکیه‌گاه معنوی و اسمانی و کشاکش بین مسلمانی و نامسلمانی او را به شطح کشیده و نقد مشکلاتی مثل تبعیض، فقر، ریا و مشکلات اقتصادی را با نفی موارد صحیح و داشته‌های دینی و بومی بعضا یکی کرده است.
🔺️در اعتراض گیر کرده، نتوانسته به عدالتخواهی و اصلاحگری برسد.مشتی غر زده بدون انکه تغییری ایجاد کند.
🔺️در کشاکش دردهای شخصی هم گیرکرده. ناراحتی، عقده متراکم و احساس فراموش‌شدگی دارد، فکر میکند جامعه و نظام به او ظلم کرده و تازه به دوران رسیده‌ها حق او را خورده‌اند، به خانواده‌اش بدکرده و... کار نوآوری خاصی هم نه در موسیقی نه در ترانه ندارد.
🔺️او در کشاکشی است که یک ضلعش میتواند حرکت به‌سمت ابتذال امثال شاهین نجفی و تتلو باشد. اما در ضلع دیگر اگر تغییراتی بدهد میتواند قهرمان بشود.
🔺️اگر از حصار خود و فردیتی که اینچنین به بندش کشیده خارج شود وارزشهای فطری مثل عدالت، خانواده، استقلال، آزادی و...را پیگیری کند، جای اعتراض به عدالتخواهی روی بیاورد، پروزه داشته باشد و تغییر واقعی ایجاد کند، همدلانه با مردم و جامعه خودش روبرو شود، نقدش درون‌گفتمانی و خانگی و مسئولانه و تغییرگرایانه نه برون‌گفتمانی و براندازانه و بی‌مسئولیت و ناامیدانه باشد، خود را به پشتوانه معنوی و آسمانی ارامش دهد و...
🔺️اینگونه ممکن است بتوانر در مسیری قدم بگذارد که امثال #نادر_ابراهیمی و #جلال_آل‌احمد پاگذاشتند. ازادگی و تکیه بر آرمانهای فطری و داشته‌های دینی و بومی با وجود سابقه دور شدن از پایبندی مذهبی باعث شد آن دو در مسیر مردم گام بردارند. حرکت بزرگ مردم ایران در انقلاب را بستایند، حتی اگر مثل نادر به ادعای خودش نتوانست مذهبی بشود اما دوستدار مذهب، مردم و انقلاب شدند و دیگران را در این مسیر حرکت دادند. این مسیر البته برای او ناهموار است و مستوجب پاگذاشتن روی خودخواهی‌هاست، اما میتواند شدنی باشد. بقول علی صفایی کفر متحرک میتواند به اسلام برسد و ایمان راکد به کفر.
https://t.iss.one/jomedia/348
@jomhouri
Telegram
رسانه جمهوری