راهبرد

📨 نگاه خوانندگان: "تفاوت در یک نقطه است..."

👈 جواد بلندی، عضو حزب اتحادملت در تربت‌حیدریه و از همراهان "راهبرد"، در یادداشت ارسالی خود نوشت:

✍ آنچه باعث شگفتی می‌شود، همیشه مایه خرسندی ما نیست؛ گاه رنجی که از مواجه شدن با رویدادی شگفت‌انگیز نصیبمان می‌شود، چنان عظیم و اندوه‌زاست که جز به درد گریستن و بُهت و خاموشی هیچ چاره نیست.

✍ اگر در صفحه باز حوادث چشممان به نام کسی بیفتد که همسرش را با شلیک چند گلوله کشته باشد، چه‌بسا برای برخی از ما این خبر جذاب و هیجان‌انگیز باشد و برای بسیاری دیگر هم خبر تکراری و بی‌اهمیت و ملال‌انگیز.

✍ اما وقتی ناگهان می‌خوانی که محمدعلی‌نجفی خود را تسلیم پلیس کرد؛ فرو می‌ریزی. مگر او چه تفاوتی با دیگر کارگزاران نظام داشت؟

✍ پاسخ روشن است. او سیاستمداری خردمند و دانشوری فرهیخته و مدیری خبیر و نوگرا و نیکوتدبیر است. با این همه کم نیستند سیاستمداران و دانشمندان و نخبگانی که در زندگی شخصیشان پای در گل مانده‌اند و دست به جنایت و قتل آلوده‌اند.

✍ آنچه درباره دکتر نجفی مایه دریغ و خشم است، این است که مخالفان خون‌آشام او بس دام تنیدند و بسی دانه فشاندند تا او را بی‌آبرو کنند و از صحنه سیاست و مدیریت برای همیشه محو کنند و چه‌بسا که این آخرین دسیسه شوم آنان بود.

✍ نجفی همیشه خاری در چشم و استخوانی در گلوی ایشان بوده است. او در شهرداری تهران جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد؛
هم او بود که در حق‌خواهی سال هشتادوهشت جانب مردم را نگاه داشت.

✍ مدیریت او در سازمان برنامه و بودجه و وزارت آموزش‌وپرورش نیز درخشان و کم‌نقص بود و چه جرمی از این بیشتر که کسی اهل باشد و جای نااهلان را بگیرد.

✍ این همه فضل و خدمت هیچ‌یک قتل و آدمکشی را توجیه نمی‌کند؛ چراکه:
"یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کند"

✍ شاید حال و پایان کار این وزیر پیشین چون فرجام کار حسنک وزیر شود؛ اما وقتی از ترسِ پرسشِ جانکاهِ "چرا؟"، به تاریکخانه درون می‌رویم، پژواک صدای بیمناک حافظ را می‌شنویم که بانگ می‌زند:
"جایی که برق عصیان بر آدم صفی زد
ما را چگونه زیبد دعوی بی‌گناهی"
@javadrooh

2.88K views08:07