🎥 علی مطهری: به موضوعاتی در حوزه سیاست خارجی، ادامه‌دار بودن تحریم‌ها و آزادی بیان اعتراض داریم و وارد این موضوعات خواهیم شد

@hammihanonline

🗯 مصاحبه روز: تاج‌زاده درصورت تدوام محرومیت‌ها از حقوق یک زندانی، روزه سیاسی می‌گیرد

👈 دیده‌بان ایران- پریسا هاشمی: به دنبال موضع‌گیری مصطفی تاجزاده مبنی بر تحریم انتخابات و انتشار مصاحبه‌هایی از داخل زندان، حق برقراری تماس و ملاقات با خانواده تا اطلاع ثانوی از وی گرفته شده است. همچنین سعید مدنی جامعه‌شناس و حسین رزاق فعال سیاسی نیز به دستور ضابطین قضایی به سالن دیگری از زندان منتقل شده‌اند. فخرالسادات محتشمی‌پور در گفت‌وگو با سایت "دیده‌بان ایران" از تصمیم تازه مصطفی تاج‌زاده، مبنی بر گرفتن روزه سیاسی درصورت تداوم این شرایط و افزایش محدودیت‌ها، خبر داده است.

🔹در این دوره یک فرصتی که برای آقای تاجزاده فراهم شده که قدر آن را می‌داند، این است که می‌گویند چون دور قبلی که زندان بودم به صورت انفرادی نگهداری می‌شدم، امکان ارتباط با سایر زندانیان را نداشتم و اصلا نمی‌دانستم فضای زندان چگونه است. حتی یکی از دوستان به شوخی می‌گویند باید یک تور اوین‌گردی برای آقای تاجزاده بگذاریم چون نه فروشگاه، نه مسجد، نه باشگاه، نه کتابخانه و به طور کلی هرچیزی که زندانیان از آن برخوردار بودند، ایشان محروم بودند.

🔹حالا در این فرصت می‌گفتند با زندانیان صحبت کردم و خیلی متاسفم از شرایط نا‌به‌سامانی که برای بعضی از آن‌ها وجود داشته است؛ به خصوص در دوران بازجویی که فراتر از اراده و اختیار سازمان زندان‌هاست. از برخوردهای برخی نهادها با زندانیان در دوران بازجویی اطلاع پیدا کرده و معتقد بودند که باید شکایت شود. هرچند که در دوره قبل هم آقای تاجزاده یک تعداد شکایت کردند و همان شد مستندی برای اینکه حکم جدید بدهند. درواقع یکی از حکم‌های ایشان همین بود که چرا درباره آزار و اذیت زندانیان شکایت کردید! اینگونه برخوردها نوظهور است.

🔹 ما می‌گوییم رای دادن در این شرایط مفید واقع نمی‌شود و همان فایده اندکی که در کنار مردم بودن با این کنش است را هم از دست می‌دهیم. ما منتظر بودیم که پیش از انتخابات تغییری در وضعیت به وجود بیاید، زندانیان سیاسی را آزاد کنند و تضمینی دهند که در مجلس فرصتی برای انجام اقدام مثبت داده شود ولی این اتفاق رخ نداد. امیدواریم بعد از انتخابات فرصتی پیش بیاید که اندیشمندان و متخصصان دور هم جمع شوند و فکری کنند که چگونه ایران را نجات دهند.

🔅متن کامل مصاحبه را در لینک زیر بخوانید:

@javadrooh

✅ واکنش دفتر مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی به یک پوستر انتخاباتی بدون عکس امام( ره)

🔹️در پی انتشار پوستر جبهه انقلاب، یکی از فهرست های اصولگرایی در انتخابات مجلس شورای اسلامی که در آن از تصاویر برخی بزرگان دینی استفاده شده است ، دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله العظمی مجتبی تهرانی - معروف به آقا مجتبی تهرانی - با انتشار اطلاعیه ای این اقدام را تقبیح کرد و خواستار اصلاح فوری آن شد. همچنین این دفتر، حذف عکس امام خمینی را نیز سوال برانگیز توصیف کرد.

🔻متن اطلاعیه بدین شرح است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
در پاسخ به پرسش های مردم عزیز تهران به آگاهی عموم می رساند یکی از فهرست های انتخاباتی مربوط به مجلس شورای اسلامی، متاسفانه علاوه بر حذف سوال برانگیز تصویر امام خمینی (ره)، از تصویر مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) و برخی دیگر از بزرگان استفاده تبلیغاتی کرده است. این اقدام غیرقانونی و نامتعارف بدون کسب اجازه یا هماهنگی بوده و باید فوری اصلاح گردد.
این دفتر ضمن توصیه اکید به رعایت اخلاق و قانون، صلاح و فلاح ملت شریف ایران را از درگاه خداوند متعال مسالت می نماید.
سوم اسفند ماه ۱۴۰۲
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی مجتبی تهرانی
(موسسه فرهنگی و پژوهشی مصابیح الهدی)

🌐 nournews.ir
🆔️ @Nournews_IR

از زندان بدتر هم هست؟
برای روح‌الله نخعی، همکار در بندمان

✍️ علی ورامینی

روح‌الله نخعی، همکار ما در گروه بین‌الملل چند روز است که دیگر در تحریریه نیست. زندان است. در کار روزنامه‌نگاری چنین چیزهایی بخشی از کسب‌وکار ماست. عادت هم نمی‌کنیم. عادت نمی‌کنیم چون‌که آدمی برای هر پدیده‌ای که بخواهد به آن عادت کند دنبال یک منطق و توجیه می‌گردد. ما هنوز نمی‌دانیم که چطور نوشتن و گفتن، هم‌سنگ شنیع‌ترین کارها در این کشور قرار می‌گیرد و گاهی اصحاب قلم مستوجب بدترین مجازات‌ها؟
ما هنوز در ناخودآگاه‌مان این است که کسانی باید به زندان بروند که وجودشان برای جامعه مضر باشد و بودن‌شان در میان مردم، مایه خسران‌ دیگری شود. برای همین است که وقتی رفیق و همکاری که بالا و پائینش را دیده‌ایم و می‌شناسیم با اتهام‌های عجیبی لایق حبس می‌دانند، سرمان داغ می‌شود و هزاربار با خود می‌پرسیم چرا؟ حتی اگر بارها و بارها هم در این موقعیت قرار گرفته باشیم و همکاری را برای رفتن به زندان بدرقه کرده باشیم، باز هم که نوبت یکی دیگر می‌شود، گویی که بار اول است؛ همانقدر متعجب می‌شویم و مغزمان سوت می‌کشد که بار اول در مواجهه با چنین وضعیتی چنان شدیم. درباره زندان رفتن روح‌الله اما احساسی متفاوت و حتی متناقض داشتیم. عجیب که نمی‌دانیم برای زندان‌رفتنش خوشحال باشیم یا ناراحت؟
اشتباه نکنید. روح‌الله به‌زعم قریب به اتفاق اعضای هم‌میهن، بی‌آزارترین و مهربان‌ترین آدم تحریریه است. همیشه سر به کار خودش دارد. به حوزه‌اش مسلط است. به زبان انگلیسی تسلط کامل دارد. کامیپوتر را خوب می‌فهمد؛ لااقل بیش از ما اعضای تحریریه. آنقدر که هرکس به مشکلی کوچک و بزرگ در کامیپوترش برخورد می‌کرد اولین صدایی که می‌شنیدیم این بود: روح‌الله. روح‌الله با همه در صلح است. حتی وقتی عصبانی هم می‌شود، آن مهربانی ذاتی که انگار با جانش گره خورده باز هم برجسته‌تر از دیگر احساسات و هیجاناتش است. بعید می‌دانم کسی با او حشرونشر مختصری هم داشته باشد و این‌ها را تایید نکند. این‌ها را نگفتم که با سجایای اخلاقی روح‌الله آشنا شوید، یا اینکه چون زندان رفته از او قدیس بسازم، گفتم که بدانید خوشحال‌شدن‌مان از بابت این نبوده که حضورش مایه آزار ما بوده، بلکه برعکس حضور روح‌الله مایه خیر است و برکت.
آنچه احساسات متناقضی در ما نسبت به زندان‌رفتن روح‌الله به‌وجود آورد، وضعیت او در این 8-7 ماه اخیر بود. می‌پرسید از زندان بدتر برای روزنامه‌نگار هم مگر وجود دارد؟ بله، وجود دارد. از زندان بدتر این است که مجازات روزنامه‌نگاری مشمول عفو شود، اما عده‌ای مصرانه بخواهند او به حبس برود و زورشان هم برسد و چندین و چند ماه شما بارها فراخوانده ‌شوید که به زندان بروید اما موکول به زمان دیگری ‌شود. روح‌الله نخعی همه ماه‌های سپری‌شده امسال در چنین وضعیت بلاتکلیفی بود. به قول دوستی، شما وقتی می‌خواهید سفر یک هفته‌ای بروید، هزار برنامه را زیر و رو می‌کنید، خانه را به یکی می‌سپارید، کارهای واجب را به یکی دیگر و... حالا ببینید کسی که قرار است دو سال در محبس باشد، باید حساب و کتاب چه چیزهایی را بکند تا آماده برای حبس شود. بلاتکلیفی، بارها خداحافظی کردنش با دوستان و همکاران، آماده‌شدن برای رفتن به حبس و به تعویق افتادن زمان حبس، کلافگی‌ای به آدم می‌دهد که از حوصله خارج است. حتی آدمی به صبوری و قلندری روح‌الله هم کلافه می‌شود، هرچند نه کلامی شکوه کند، نه اصلاً به روی خودش بیاورد. حالا شاید شما هم به ما حق بدهید که ندانیم از زندان رفتن همکارمان خوشحال باشیم یا ناراحت؟ از اینکه دیگر بلاتکلیف و کلافه نیست خوشحال باشیم یا از اینکه در حبس است ناراحت؟
شاید آنکه اصرار داشت روح‌الله حتماً و باید که به حبس برود، اگر در زندگی‌اش یک روز چنین بلاتکلیفی‌ای را تحمل کرده بود، همان رنج بلاتکلیفی را جایگزین حبس‌اش می‌کرد. هرچند بعید می‌دانم همه عمر بر او یا آنها چنین حالی رفته باشد.

🗞منتشرشده در روزنامه هم‌میهن
◽️◽️◽️

@zamaneyebarkhord

💥 خبر: سرکرده جیش‌العدل کشته شد

👈 اسماعیل شه‌بخش، سرکرده گروهک تروریستی جیش العدل، در سالروز دستگیری عبدالمالک ریگی توسط نیروهای امنیتی ایران به هلاکت رسید.

🔹در راستای مجازات تروریست‌های جنوب شرق کشور، ساعاتی پیش عملیات دستگیری اسماعیل شه‌بخش از سرکردگان گروهک تروریستی جیش‌العدل و عامل اصلی عملیات‌های تروریستی اخیر در جنوب شرق کشور توسط نیروهای امنیتی برون‌مرزی انقلاب اسلامی در خاک پاکستان به اجرا در آمد.

🔹در پی اجرای این عملیات پیچیده اطلاعاتی و مقاومت تروریست‌ها، اسماعیل شه‌بخش و همراهان وی در درگیری مسلحانه توسط نیروهای امنیتی انقلاب اسلامی به هلاکت رسیدند/ مهر

@javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدوپنجاه‌وچهارمین شماره #روزنامه_هم_میهن شنبه پنجم اسفندماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

📱روایت‌های مجازی: واکنش توییتری عباس عبدی به کاندیداتوری ایرج ملکی

@javadrooh

💥خبر: ردصلاحیت صاحب تئوری "مملکت مال حزب‌اللهی‌هاست"

👈 منصوره معصومی اصل که سابقه کاندیداتوری در ادوار پیشین انتخابات مجلس را دارد، برای دوازدهمین دوره انتخابات مجلس داوطلب شده بود که ردصلاحیت شد.

🔹در ماه‌های اخیر بیان جمله «مملکت مال حزب‌اللهی‌هاست» از سوی معصومی اصل در یک برنامه تلویزیونی حواشی فراوانی را ایجاد کرد و این اظهارات با واکنش های منفی زیادی مواجه شده بود/ بامداد نو

@javadrooh

از مشارکت تا سکوت

بازخوانی لیست‌های انتخاباتی جریان چپ از مجلس سوم تا امروز

🔹درحالی‌که در دوره‌های گذشته، با تمام محدودیت‌ها و ردصلاحیت‌ها حداقل برخی از احزاب ریشه‌دار جریان اصلاحات (مانند مجمع روحانیون مبارز و حزب کارگزاران سازندگی) تحت هر وضعیتی سعی می‌کردند در انتخابات حضور داشته و لیست دهند، اما در این دوره روند به‌گونه‌ای است که در تهران خبری از لیستی نیست که از سوی اصلاح‌طلبان حتی کم‌نام و نشان منتشر شود.

🔹پس از اینکه اکثریت نسبی مجلس دهم در اختیار اصلاح‌طلبان قرار گرفت، اتفاق مجلس هفتم باز هم تکرار شد و شاهد ردصلاحیت‌های گسترده از سوی شورای نگهبان بودیم؛ به‌گونه‌ای که برای مثال از بین نماینده‌های مجلس دهم، 90 نفر ردصلاحیت شدند که بیشتر آنها افرادی بودند که در پی حمایت اصلاح‌طلبان و از طریق لیست امید به مجلس رسیده بودند.

فرهاد فخرآبادی
B2n.ir/k29808
@hammihanonline

آیت‌الله موسوی بجنوردی درگذشت

👈 آیت‌الله سیدمحمد موسوی بجنوردی صبح امروز پس از طی یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت. وی یکی از اعضای شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز بود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: وقتی از میانه‌روی حرف می‌زنیم

👈 بهاره آروین، جامعه‌شناس، در انصاف‌نیوز نوشت:

✍ اصلاح‌طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا؛ این شعاری که در سالیان اخیر نقل تجمعات اعتراضی بوده است، فارغ از معنای تحت‌اللفظی یا تلویحی آن، مایه‌ای از واقعیت نزاع سیاسی در ایران را دربردارد و آن اینکه به نظر می‌رسد در سالیان پیش‌رو دعوای نیروهای سیاسی بیش از آن‌که با برچسب و گفتمان اصلاح‌طلبی و اصولگرایی قابل صورت‌بندی و بازشناسی باشد در قالب نزاع میان میانه‌روی و رادیکالیسم قابل درک و ردیابی است. در این نوشته تلاش می‌کنم سه اصل محوری‌ای را بیان کنم که به نظرم اعتقاد و پایبندی به آنها، افراد را فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی، ذیل نگرش و منش میانه‌روانه کنار هم گرد می‌آورد.

۱. جمهوری اسلامی، جایی میان برزخ

✍ در نظر میانه‌روها، جمهوری اسلامی نه بهشت برین است نه قعر دوزخ؛ فارغ از اینکه جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام سیاسی در عرصه حکمرانی کفه‌ی شکست‌هایش سنگین باشد یا موفقیت‌هایش، مهم این است که نیروی میانه‌رو امکان بازشناسی و بیان هر دو وجه ژانوسی نظم موجود را دارد و به همین دلیل هم این نیروها فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی اصلاح‌طلب/اصولگرا امکان گفت‌وگو و مفاهمه با یکدیگر را پیدا می‌کنند.

✍ این درحالی است که نیروهای رادیکال اگراز طیف حامیان حکومت باشند هیچ انتقادی از اصل و اساس نظم موجود را برنمی‌تابند یا اگر نقدی هم وارد می‌بینند نقد به نرمش و میانه‌روی و کند شدن تیغ رادیکالیسم در سیاست و حکمرانی یا به تعبیر خودشان فاصله گرفتن از آرمان‌ها و کنش انقلابی است، آنها تجدیدنظر و بازنگری در نظم موجود را نه با هدف بازنگری در بنیان‌ها بلکه با هدف بازگشت رادیکال و تندروانه به آن بنیادهای ادعایی لازم می‌شمرند.

✍ در آن سر طیف هم دسته‌ی دیگری از رادیکال‌ها نظم موجود را شر مطلقی تصویر می‌کنند که هیچ، مطلقا هیچ دستاورد قابل تایید و رضایت‌بخشی ندارد و لذا به نظرشان سخن از اصلاح یک ویرانه‌ و گفت‌وگو با اهریمن دست‌اندرکار این ویرانه‌سازی جای بحث ندارد، این طیف اخیر هم از قضا مساله‌ی نظم موجود را مساله‌ای بنیادین و فراتر از ظواهر مشکل‌زا تلقی می‌کند و معتقد است تا این بنیان ادعایی کنار گذاشته نشود، هر نوع اصلاح و بهبودی ظاهری و مقطعی و فارغ از اثرگذاری قابل اعتناست.

✍ آشکار است که هردو سر طیف رادیکال فارغ از تضاد ظاهری‌شان، الگوی‌ تفسیر و کنش‌شان همه یا هیچ است، فقط یکی موافق تام و تمام این بنیاد و بنیان ادعایی است و یکی مخالف اصل و فرع جمهوری اسلامی یکجا و یک‌کاسه.

۲. برای یک زندگی معمولی

✍ دال مرکزی گفتمان میانه‌روی “زندگی” است. در نظر نیروهای میانه‌رو، زندگی، آن‌هم از نوع معمولی و روزمره‌اش، اولین و مهم‌ترین اولویتی است که آن‌را به پای هیچ هدف و آرمانی نمی‌توان قربانی کرد. البته نیروهای میانه‌رو ممکن است اهداف و ارزش‌های متفاوت از یکدیگر هم داشته باشند که در بزنگاه‌هایی خاص و به صورت مقطعی و به لحاظ فردی بر زندگی شخصی خودشان اولویت دهند اما مهم این است که به چنین اولویت‌بندی‌هایی برای زندگی جمعی قائل نیستند و لذا دیگران را به دلیل در اولویت قراردادن روزمرگی‌های شخصی و کوتاه‌مدت‌شان سرزنش و قضاوت نمی‌کنند. درواقع، نیروهای میانه‌رو به‌ویژه بر سر هدف اصلی و اولویت‌دار حکمرانی است که به توافق می‌رسند و آن چیزی نیست جز بهبود کیفیت زندگی روزمره‌ی شهروندان؛

✍ درمقابل نیروهای رادیکال از هر دوسو، پررنگ کردن جزئیات مسائل و دغدغه‌های روزمره‌ی شهروندان را نوعی جزئی‌نگری مخرب و خیانت به آرمان‌ها و ارزش‌های والایی تلقی می‌کنند که جان‌های عزیز زیادی بر سر آنها ازدست رفته است و به همین دلیل هردو بر روی پایمال نشدن خون “شهدا” تاکید دارند فارغ ازاینکه هر کدام شهید را چه کسی و با چه آرمانی تعریف و ‌مصداق‌یابی‌‌ می‌کنند.

✍ به دلیل همین شباهت در آرمان‌گرایی و تحقیر روزمرگی‌های پیش‌پاافتاده‌ی زندگی واقعی است که علی‌رغم تضاد بنیادین محتوای ارزش‌ها و آرمان‌های‌شان اما ادبیات و گفتمان‌ این دو طیف رادیکال به طرز حیرت‌انگیزی به یکدیگر شبیه می‌شود: دریای خون، خیانت به خون شهدا، مزدور، قسم به خون و مانند آن دال‌های تکرارشونده‌ی گفتمان رادیکالی هستند که در مقابل “زندگی” به عنوان دال مرکزی گفتمان میانه‌رو بازنمایی می‌شوند، آن‌هم زندگی در همین معنای معمولی با همه‌ی روزمرگی‌های پیش‌پاافتاه‌اش نه زندگی به آن معنای آرمانی و انقلابی از یک سو یا زندگی گل و بلبل دانمارکی در سوی دیگر؛ اولویت‌گذاری نیروی میانه‌رو در سیاست و سیاست‌گذاری بهبود همین زندگی معمولی و روزمره در ایران است با همه‌ی مشکلات و نقص‌ها و رنج‌هایش و به همین دلیل اگر بتواند سرسوزنی از این رنج روزمره را کم کند، همه‌ی تلاشش را برای همان سرسوزن رنج کمتر می‌کند.

ادامه‌ یادداشت را در لینک زیر بخوانید

@javadrooh

▪️متن پیام سیدمحمد خاتمی در پی درگذشت آیت‌الله سیدمحمد موسوی‌بجنوردی

@javadrooh

🗯 مصاحبه روز: ‍ کارگزاران، ندا و اعتماد ملی به طور قطعی عضو جبهه اصلاحات هستند/ لیست کارگزاران برای شهرستان‌ها یکشنبه منتشر می‌شود

👈 سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی، اعلام کرد:

🔹 در مورد شهرستان‌ها ما در هر حوزه انتخابیه‌ای که کاندیدا‌هایی مورد تأییدمان باشد با رعایت آیین‌نامه جبهه اصلاحات ایران اعلام حمایت می‌کنیم.

🔹حزب کارگزاران سازندگی اقدام آقای مطهری برای انتشار لیست "صدای ملت" در تهران را صرف نظر از ترکیب کاندیدا‌ها کار شایسته‌ای می‌داند.

🔹در مورد شهرستان‌ها ما در هر حوزه انتخابیه‌ای که کاندیدا‌هایی مورد تاییدمان باشد با رعایت آیین‌نامه جبهه اصلاحات ایران اعلام حمایت می‌کنیم و احتمالا این فهرست روز یکشنبه منتشر خواهد شد.

🔹حزب کارگزاران سازندگی ایران و احزاب ندای ایرانیان و اعتماد ملی به طور قطعی عضو جبهه اصلاحات ایران هستند و به‌هیچ‌وجه، ائتلاف جدیدی بین این سه حزب اصلاح‌طلب با حزب اعتدال و توسعه و ستاد تبلیغاتی صدای ملت برای معرفی کاندیدا‌ها در سراسر کشور صورت نگرفته است.

🔹ممکن است خیلی از کاندیدا‌های حزب کارگزاران، مورد حمایت برخی احزاب مثل اعتماد ملی و ندای ایرانیان باشند و اشتراکات کمتری هم در مورد برخی کاندیدا‌ها با حزب اعتدال و توسعه در کل کشور خواهیم داشت.

@javadrooh

💥خبر: دفتر سیاسی حزب اتحادملت با حمایت از راهبرد انتخاباتی جبهه اصلاحات مبنی بر عدم معرفی کاندیدا در انتخابات ۱۱ اسفند، اعلام کرد که بیانیه انتخاباتی این حزب به‌زودی منتشر خواهد شد.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: دیگریِ روزنه‌گشایان چه کسانی هستند؟

👈 حسین نورانی‌نژاد، قائم‌مقام دبیرکل حزب اتحادملت، در کانال "امتداد" نوشت:

1️⃣ هر تصمیم سیاسی، متضمن ترکیبی از فواید و مضرات است. عدم مشارکت در انتخابات، مطلوب هیچ نیروی دموکراسی‌خواهی نیست. طرفداران این راهبرد هم متوجه مضراتش هستند، مانند محروم شدن از حداقل نیروهایی در حاکمیت که هیچ اثری هم که نداشته باشند، دست‌کم از اخبار کشور مطلع‌شان می‌کنند. یا کاهش سطح شکاف با حاکمیت که خالی از فایده نیست.

2️⃣ اما نمی‌ارزد. یک اقلیت ضعیف در مجلس کاری از پیش نمی‌برد. شریک وضع موجود می‌شود بی آنکه مانعی بر امیال آن باشد. همدستی در تثبیت و تزیین ناانتخابات موجود است. برخلاف خواست برخی دوستان، وجه اعتراضی چنین مشارکتی، نه به جریان حاکم که به دیگر دوستان خودشان در جبهه اصلاحات و اکثریت معترض و تغییرخواه و خشونت‌پرهیز جامعه برمی‌گردد، تاثیر منفی بر سرمایه اجتماعی دارد، با پرنسیپ نیست و در شرایط سیاسی اجتماعی فعلی، چه بخواهیم و چه نخواهیم، تایید وضع موجود است.

3️⃣ کنش ۱۱۰نفری اخیر که تعدادی از بهترین دوستان سالم و صادق و آزادی‌خواهم در آن هستند به گمان من حرکت اشتباهی بود. اگر صرفا تحلیل است، چرا با قشونی از امضا و در آستانه انتخابات؟ پس یک اکت سیاسی بود و اهمیتش هم در همین معناست. مطمئنم این نکته مد نظر بسیاری از امضاکنندگان بیانیه نبوده اما بعید است که بانیان اصلی این اکت به آن فکر نکرده باشند و اگر چنین نیست که باز محل نقد جدی می‌شود که چرا پیش‌بینی نکردند.

✍ اینکه برخلاف ظاهر متن که روزنه‌گشایی در حاکمیت را بیان می‌کند، مرزبندی درونی با دیگر دموکراسی‌خواهان را رقم زده‌اند و «دیگریِ» این کنش، مابقی اصلاح‌طلبانند. با مواضع اخیر آقای خاتمی هم حتما مغایر است هرچند با توجه به جایگاه ایشان تلاش می‌کنند که بر این مواضع اثر بگذارند تا این که معنای نقد یا مرزبندی با آقای خاتمی پیدا کند. حتا جامعه و بدنه اجتماعی اصلاحات هم خطاب اصلی متن نیست.

✍ برخی از دوستان امضاکننده صادقانه می‌گویند که این حرکت در پی انشعاب یا مرزبندی بوده که زمانش دیر هم شده است. اما اکثر دوستان امضاکننده می‌گویند چنین نیتی نداشتند. اما دست کم این را بپذیرند که فارغ از نیت آنها، بازنمایی این حرکت و فهم عمومی که از آن شد، همین است. آیا چنین مرزبندی ایراد دارد؟

✍ خیر، این هم یک حق است. اما می‌شد که همین کار را مدتی زودتر یا پس از انتخابات انجام داد. انتخاب این زمان برای این حرکت، بدون این که تهیه لیستی در کار باشد، یعنی لطمه به کنشی که آهسته آهسته و حساب شده در جبهه اصلاحات پیش می‌رفت. در ضمن منافات قطعی با موضع جبهه دارد و اسم نبردن از جبهه و اصلاحات در متن بیشتر نوعی بهانه‌تراشی برای پاسخ به این نقدهاست در حالی که آنچه از متن و حرکت برداشت می‌شود مهم است نه نیت و بیان بانیان.

5️⃣ اما نتیجه کار به نظر بد نشد. سال۱۴۰۰ جامعه به‌درستی نفهمید که بالاخره اصلاح‌طلبان در انتخابات شرکت کردند یا نه. در نتیجه و در شرایط ضعف در روایتگری و رسانه، هم چوب را خوردند و هم پیاز. هم از مضرات شرکت برخوردار شدند و هم از مضرات عدم شرکت. فایده هیچ کدام را هم نبردند. حالا با شفافیت شکل گرفته، ممکن است دوستان حامی راهبرد روزنه‌گشایی از فواید شرکت تا حدی برخوردار شوند و جبهه اصلاحات هم از عدم مشارکت. پیامد هر یک از این تصمیم‌ها هم برای خودشان است.

6️⃣ حرکت حامیان راهبرد روزنه‌گشایی به لحاظ امنیتی، عرصه را بر اصلاح‌گران جبهه تنگ‌تر کرده، ولی از سوی دیگر، فشار درون جریانی بر آن دوستان را شدت بخشید.

7️⃣ مقصر اصلی این ماجرا، همه ما اصلاح‌طلبانیم. ماجراهای انتخابات۱۴۰۰ را جدی نگرفتیم و تصور کردیم که اتوریته تصمیمات سازمانی و تشکیلاتی، کفایت می‌کند. اما هم اختلافات سیاسی جدی‌تر از آنی است که تصور می‌کردیم و هم انگیزه‌ها و دلایل درونی و بیرونی و شخصی و خصلتی برای این موضوع قوی بوده و هم شخصا به جریان اقلیت در جبهه اصلاحات حق می‌دهم که به فکر راهی برای بروز و ظهور ایده خود باشد و غیر عملی ماندن ایده‌هایش پشت در دموکراسی سازمانی، نگرانش کند.

✍ دموکراسی، هرگز کافی نیست. مشی لیبرال هم لازم است. باید فکر حقوق اقلیت هم بود. یعنی تلاش اولیه برای اقناع فراکسیون اقلیت جهت همراهی با تصمیم اکثریت و در غیر این صورت، باز گذاشتن راه برای اعلام و اعمال فراکسیون اقلیت در راستای عمل مستقل، شفاف و با اعلام اسامی دقیق آنها به مردم.

🔅متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: چرخه خالص‌سازی و نقش جریان انفعال

👈 علی نصری، نویسنده و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

✍ بسیار از ما شهروندان ایرانی از روند موسوم به «خالص‌سازی» که در نظام سیاسی کشورمان از سال‌ها پیش آغاز شده و امروزه به شدیدترین و آشکارترین شکل خود رسیده، خشمگین هستیم. احساس می‌کنیم که ما به عنوان بخش عظیمی از جامعه رسماً به حاشیه رانده شده‌ایم و تمام نهادهای سیاسی، فرهنگی و رسانه‌های رسمی کشور در انحصار کامل جریانی خاص و بعضاً بخشی از پایگاه اجتماعی آن‌ قرار گرفته است. این روند نه تنها این حس را به ما داده که هیچ‌گونه نمایندگی در سطوح مختلف سیاسی و فرهنگی کشورمان نداریم که در وطن خودمان نیز احساس غربت و بی‌صدایی می‌کنیم.

✍ این حس غربت و بی‌صدایی، بسیاری از ایرانیان را به فکر مهاجرت و ترک وطن انداخته و عده دیگری را نسبت به تمام مسائل کشورشان کاملاً بی‌تفاوت و منفعل ساخته است. ویرال شدن ویدیوی آن پیرمرد روستایی در شبکه‌های اجتماعی که دستش را بر روی شانه یکی از مسئولین میکوبید و ‌می‌گفت «حالا دیگر خودتان میدانید و مملکت‌تان!» از همه‌گیری این حس غربت و بی‌تفاوتی حکایت دارد.

✍ اما به منظور آسیب‌شناسی، جا دارد که این سوال را طرح و بررسی کنیم که روند «خالص‌سازی» در ساختار سیاسی کشورمان، چقدر از همین حس غربت و انفعال در جامعه تغذیه می‌شود و شتاب میگیرد؟

✍ یا به عبارتی، آیا میشود روند خالص‌سازی را به «چرخه»ای تشبیه کرد که از دو اهرم «انحصارطلبی سیاسی» و «انفعال اجتماعی» تشکیل شده و هر دوی اینها متقابلاً در به حرکت درآمدن و شتاب گرفتن آن نقش داشته و دارند؟

✍ اگر احساس غربت و بی‌صدایی در جامعه و به تَبَع آن بی‌رغبتی مردم نسبت به مشارکت سیاسی و اجتماعی محصول انحصارطلبی و روند خالص‌سازی است، آیا متعاقباً طمع انحصارطلبی و زیاده‌خواهی و تصاحب همه ارکان قدرت در بخش‌هایی از ساختار سیاسی کشور، از همین انفعال و وادادگی اجتماعی قوت نمیگیرد؟

✍ به‌عنوان مثال، قشر متوسط جامعه ما همواره از «تصاحب» تدریجی صدا و سیما توسط جربان «خالص‌سازی» شکایت دارد و از این که امروزه رسانه ملی رسماً به تریبون اختصاصی یک تفکر خاص و محفلٍ دورهمی و بذله‌گویی «جوانان انقلابی» تبدیل شده خشمگین است. اما به آن روی دیگر سکه کمتر توجه دارد که خود او نیز، سال‌هاست که در هر محفلی به اینکه در خانه‌اش حتی یک لحظه «تلویزیون ایران» روش نمی‌شود و از برنامه‌های صدا و سیما کاملاً ‌بی‌خبر است و اخبار ایران را صرفاً از رسانه‌های خارجی و فارسی‌زبان دریافت می‌کند، افتخار می‌کند.

✍ آیا همین سال‌ها رویگردانی از صدا و سیما و دست کشیدن از رسانه ملی و عدم تلاش برای سهم‌خواهی از آن و واگذاری آسان آن به جریان مقابل، خود زمینه‌ را برای خالص‌سازی و تصاحب این نهاد فراهم نساخته؟

✍ یا مثلاً، بخش عظیمی از جامعه از نظارت استصوابی، رد صلاحیت‌های گسترده، انحصاری شدن صندوق رای و غیر رقابتی شدن انتخابات، به‌شدت بیزار است. اما به این روی سکه کمتر توجه دارد که خود او نیز، سال‌هاست که به «سفید» بودن برگه شناسنامه خود، هرگز «جوهری» نشدن نوک انگشت خود و هیچگاه فریب «نمایش انتخابات» نخوردن خود افتخار میکند.

✍ آیا آمارهای پایین مشارکت در هر دوره از انتخابات و اعلام بی‌رغبتی و انزجار جامعه از رای دادن و فرهنگ «قهر» و انفعال و واگذاری صندوق رای، خود تناسبی با میزان رد صلاحیت‌ها در هر دوره نداشته و در تسهیل و تسریع و تقویت روند خالص‌سازی در مکانیسم انتخابات نقشی ایفا نکرده است؟

✍ کمی با فاصله به این روند نگاه کنیم؛ فرض کنیم در کشوری مانند آمریکا - که نهادهای دموکراتیک آن قدمت و استحکام بسیار بیشتری از ایران دارند - بخشی از جامعه - مثلاً پایگاه اجتماعی حزب دموکرات یا معترضان به کل ساختار سیاسی این کشور - همواره قبل از هر انتخابات عدم مشارکت خود را قاطعانه اعلام می‌کردند، انتخاب بین «بد و بدتر» - مثلاً بین بایدن‌ و ترامپ - را از اساس ننگ می‌دانست، کمپین‌های «شرمساری» علیه رای دهندگان به‌راه می‌انداخت و خالی شدن حوزه‌های رای‌گیری را یک «پیروزی» برای خود قملداد می‌کردند، آیا در چنین شرایطی قابل‌تصور نبود که یک جریان انحصارطلب یا پوپولیست - مثل آلت-رایت یا Maga دونالد ترامپ - از دل یکی از احزاب ظهور می‌کرد و خلأ مشارکت مردمی را با تمامیت‌خواهی خود پُر می‌نمود و «جمهوریت»ی بدان قدمت را با ریاست‌جمهوری مادام‌العمر یک فرد تاخت میزد؟

✍ آیا در کشوری مانند آمریکا همواره «مشارکت مردمی» نبوده که جلوی چنین سوداهایی را گرفته و اجاره نداده تا توازن قدرت به سمت هیچ جریانی به‌هم بخورد؟

✍ به نظر می‌رسد که در کشور ما نیز تنها مشارکت مردمی است که می‌تواند به تدریج روند خالص‌سازی را کُند، شاید متوقف و چه‌بسا معکوس سازد.

@javadrooh

🔅یادداشت‌های سردبیر کتاب می‌شود

▪️روزنامه "هم‌میهن" برخلاف ویژه‌نامه‌های نوروزی معمول، تصمیم گرفت قبل از پایان سال، سالنامه مطالب تحلیلی خود را در قالب مجموعه‌ای سه‌جلدی منتشر کند که جلد دوم آن به یادداشت‌های سردبیر (مجموعه نوشته‌های محمدجواد روح در سال۱۴۰۲) اختصاص دارد. امیدوارم این کار، با استقبال مخاطبان و همراهان مواجه شود.

@javadrooh

📊 ارزیابی: بررسی مقایسه‌ای لیست‌های جناح راست در ۹۸ و ۱۴۰۲

👈 با انتشار لیست‌های مشترک "شورای ائتلاف و جبهه پایداری" (راست رادیکال) و "شورای وحدت اصولگرایان" (راست سنتی) این موارد در قیاس با لیست واحد سال ۱۳۹۸ جناح راست دیده می‌شود:

🔹لیست منتشرشده از سوی شانا و پایداری تنها  ۱۰ اشتراک با لیست۹۸ دارد که عبارتند از؛ قالیباف، آقاتهرانی، نبویان، روح‌الامینی، قاسم‌پور، شریعتی، شریفیان، خضریان، لاجوردی و رضوانی.

🔹از ۳۰نماینده فعلی تهران، سیدرضا تقوی، میرسلیم و نادران کاندیدا نشده‌اند. فاطمه رهبر نیز فوت کرد و محمد کوثری در انتخابات میان‌دوره‌ای جایگزین او شده بود. سیداحسان خاندوزی نیز بعد از شروع به کار دولت سیزدهم به دولت رفت.

🔹زهره الهیان، مجتبی توانگر، محسن پیرهادی، مجتبی رضاخواه، سمیه رفیعی، ابوالفضل عموئی، اقبال شاکری، نظام‌الدین موسوی، احمد نادری، محسن دهنوی، سیدعلی یزدی خواه، رضا تقی پور، بیژن نوباوه و روح‌الله ایزدخواه کاندیداهای لیست۹۸ هستند که در لیست۱۴۰۲ حضور ندارند.

🔹بین لیست شورای وحدت و لیست اصولگرایان در انتخابات۹۸ هم تنها یک اشتراک وجود دارد؛ سیدعلی یزدی‌خواه.

@javadrooh

🌀 گزارش روز: ائتلاف نانوشته «محصولی - زاکانی» علیه قالیباف/ آقاتهرانی سرلیست دوم شد/ دهنوی رفت، نبویان اضافه شد

👈 لیست واحد شورای ائتلاف و جبهه پایداری بالاخره منتشر شد و بازی امتیازگیری یاران محصولی و زاکانی به سرانجام رسید؛ هم دهنوی حذف شد، هم نبویان اضافه شد و مهمتر از همه آقاتهرانی در کنار قالیباف «سرلیست» شد.

🔹معامله‌ای که در نتیجه یک بازی انتخاباتی قابل‌حدس جوش خورد؛ یک «لیست غیررسمی»، یک «فشار رسانه‌ای» و در نهایت یک «لیست رسمی» با چند تغییر آشکار در مقایسه با لیست اولیه.

🔹بازی تیم زاکانی شب گذشته کلید خورد و مالک شریعتی از حضور در لیست انصراف داد و علتش را حضور دهنوی عنوان کرد. از سوی دیگر، خبرها حکایت از فشار محصولی برای وارد کردن نبویان به لیست داشت.

🔹در نتیجه همین فشارها در نهایت، رضا تقی‌پور، سیدمحمود نبویان و میلاد میرزایی سه کاندیدایی بودند که وارد لیست نهایی شدند. محسن دهنوی هم در کنار شکری و محمود دهقانی از لیست اولیه کنار گذاشته شدند/ خبرآنلاین

@javadrooh