گسل‌های ترمیم‌شده، شکاف‌های تعمیق‌شده

یادداشت محمدرضا جوادی یگانه در ماهنامه تجارت فردا، در باره ماهیت اعتراضات اخیر و تاثیر آن در ترمیم گسل‌های اجتماعی، و تعمیق گسل دولت-ملت و روحانیت-ملت
و نیز تحلیل رفتارهای سه گروه دولت، معترضان و براندازان و پیش‌بینی جهت منازعه


bit.ly/3TwL37r

bit.ly/3G6oQtP

گسل‌های ترمیم‌شده، شکاف‌های تعمیق‌شده

یادداشت محمدرضا جوادی یگانه در ماهنامه تجارت فردا، در باره ماهیت اعتراضات اخیر و تاثیر آن در ترمیم گسل‌های اجتماعی، و تعمیق گسل دولت-ملت و روحانیت-ملت
و نیز تحلیل رفتارهای سه گروه دولت، معترضان و براندازان و پیش‌بینی جهت منازعه

@javadimr

bit.ly/3G6oQtP

‏الهام علی‌یف، در سخنرانی در نهمین اجلاس سران ترک، از «هموطنان خود که از کشور آذربایجان جدا شده‌اند» یاد کرده است.
اشتباه محاسباتی هولناکی کرده ‌علی‌یف. اعتراضات ایران داخلی‌ است و فقط به خود ایرانی‌ها ربط دارد.

در جریان اعتراضات اخیر، آنچه بوضوح روشن شد این بود که ایرانیان معترض، سودای تجزیه‌ ندارند و تمامیت ارضی ایران برایشان، خدشه‌ناپذیر است.

شعر «ای مگس…» را اینجا باید خواند.

 
گویید به نوروز که امسال نیاید
 
این روزها شعری که پیرمردی افغان در رثای وطن می‌خواند، زیاد دیده شده است. مهمتر از متن، لحن شعر است که قابل ترجمه نیست و برای همه ما قابل درک است. هویت و ریشه‌های مشترک میان ایران با افغانستان و سایر کشورهای فارسی زبان را از اینجا هم می‌توان دید.
 
شعری که او می‌خواند،‌ از شاعر معروف افغانستان، خلیل‌الله خلیلی است. خلیلی سی و پنج سال پیش،‌ در سال ۱۳۶۶ در پاکستان، درگذشته و جسدش ده سال پیش به افغانستان منتقل و در دانشگاه کابل دفن شد، جایی که او زمانی معاون دانشگاه بوده است.
 
شعر «گویید به نوروز که امسال نیاید» عاشقانه استاد خلیلی است با وطن، که پس از کودتای ۱۳۵۷،‌ درگیر جنگ داخلی و حمله خارجی شوروی‌ها شده بود. خلیلی در غربت مرد، اما در انتهای این شعر، امیدوار بود که « كس نیست كه پیروز شود جز تو دراین جنگ».

شاید شعر را کامل ندیده باشید، متن کامل شعر را در وبلاگ گلبانگ۲۳۵ در بلاگفا می‌توانید ببینید.

البته پیرمرد، به جای کشور، قندوز می‌گوید، قندوز یا کهن‌دژ نام شهری باستانی در شمال افغانستان است که مرکز ولایتی به همین نام هم هست.
 
  @javadimr

گویید به نوروز که امروز نیاید

شعری از خلیل‌الله خلیلی
شاعر افغانستان
۱۲۸۶-۱۳۶۶


 
 
گویيد به نوروز كه امسال نیاید
دركشور خونین كفنان ره نگشاید
بلبل به چمن نغمه ی شادی نسراید
ماتمزدگان را لبِ پُر خنده نشاید
 
 
خون می دمد از خاك شهیدان وطن وای
ای وای وطن وای

گلگون كفنان را چه بهار و چه زمستان
خونین جگران را چه بیابان، چه گلستان
دركشور آتش زده، درخانه ی ویران                                  
كس نیست زنًد بوسه به رخسارِ یتیمان
 
كس نیست كه دوزد به تنِ مُرده : كفن، وای
ای وای وطن وای

از سینه ی هرسنگِ تو خون می دًمد امروز
از خاك تو مستی و جنون می دًمد امروز
آن لاله چه دیده كه نگون می دمد امروز؟ 
وان سبزه چرا زرد و زبون می دًمد امروز؟
 
سرخ است به خون پا و سًرِ سرو و سمن وای
ای وای وطن وای

ای برهنه پا، سروِ سرافراز تویی تو
سردار و سزاوار به هر ناز تویی تو
دشمن شكن و فاتح و سرباز تویی تو
فرمانده ی این خاك، زِ آغاز، تویی تو
 
غیر از تو كسی نیست درین مرزِ كهن وای
ای واي وطن وای

بشتاب كه در بازوی تو فرِ خداییست
در گردش چشمانٍ‌ تو انوارِ الهیست
آیینِ تو فرماندهی و قلعه گشاییست
شمشیرِ تو روشنگرِ اسرارِ سماییست
 
تاریخ تو ثبت است به هر كوه و دمن وای
ای وای وطن وای

جز لاله ی خونبار كه روید ز زمینت                                      
كس نیست نهد گوش به فریادِ حزینت
جز نام خدا، نیست دگر نقشِ نگینت                                      
تاریخ زند بوسه ی عزت به جبینت
 
ای كارِ تو زینت دهِ اعصار و زِمًن وای
ای وای وطن وای

قرآنِ خدا را به ته پاشنه سودند
با داسِ جفا كِشتِ امیدِ تو درودند
آمیخته با زهر، فضای تو نمودند
آثارِ گرانقدر تو را جمله ربودند
 
بر پا و سًرِ شیر ببستند رًسن وای
ای وای وطن وای

نِی تاج به كار آیدت امروز نه اورنگ
نِی صاحبِ سرمایه كه با سودِ گرانسنگ
خون دلِ تو خورده به صد حیله و نیرنگ
كس نیست كه پیروز شود جز تو دراین جنگ
 
ای بازوی رزمنده ی زنجیرشكن وای
ای وای وطن وای

به نقل از :
Golbang235.blogfa.com/post/1584
 
@javadimr