امروز، هفتادمین سالگرد شهادتِ مجاهد فلسطینی عبدالقادر حسینی فرمانده‌ی جنگ قسطل در دفاع از قدس اشغالی با صهیونیست‌ها است.

رحمه الله ورضی عنه

#در_چنین_روزی #فلسطین

@islahweb

ابوحامد اسفراینی

امروز ١٢ تیرماه، سالروز درگذشت دانشمند اصولی، مفسّر و فقیه شافعی مذهب در سال ٤٠٦ ق است.

ابوحامِدِ اِسْفَراینی، احمد بن محمد بن احمد(324-406ق/955-1016م)، فقیه بزرگ شافعی. چنانكه از منابع برمی‌آید، ابوحامد در اسفراین زاده شد و از نوجوانی نزد تنی چند از شیوخ آن شهر همچون ابراهیم بن محمد بن عبدك شعرانی دانش آموخت. در 364ق برای ادامه‌ی تحصیل راهی بغداد شد و در آنجا نزد ابوالحسن بن مرزبان و عبدالعزیز داركی به آموختن فقه شافعی پرداخت. وی همچنین از ابوالحسن دارقطنی، ابوبكر اسماعیلی و ابن عدی جرجانی حدیث فرا گرفت(خطیب، 4/368-369؛ نووی، 1(2)/208-210).
ابوحامد از 370ق در بغداد به تدریس پرداخت و تا پایان عمر به این كار اشتغال داشت(خطیب، همانجا؛ سمعانی، 1/226-228). به گفته‌ی خطیب بغدادی كه خود در مجلس وی حضور می‌یافته، بسیاری از دانشمندان سرشناس آن زمان در درس وی شركت می‌جستند. از جمله‌ی شاگردان و روایت‌كنندگان وی می‌توان از ابوالطیب طبری، ابوالحسن ماوردی، احمد بن محمد مَحاملی و حسن بن محمد خلّال یاد كرد(4/369؛ابواسحاق شیرازی، 127-134). از برخی حكایات تاریخی چنان برمی‌آید كه ابوحامد نزد سران حكومت حرمت بسیاری داشته است(نكـ:سبكی، 4/64؛اسنوی، 1/58). وی در 398ق در جریان درگیریهای فرقه‌ای در بغداد مورد آزار قرار گرفت و به ناچار مدتی در محله‌ی دارقطنی اقامت كرد(ابن‌اثیر، 9/208)و چند سال بعد در بغداد درگذشت. (خطیب، 4/370)
نووی(1(2)/208)ابوحامد را پیشوای شافعیان عراق و شیخ المذهب خوانده و برخی او را مُجَدّدِ فقه شافعی در رأس سده‌ی 4ق شمرده‌اند(نكـ: ابن‌اثیر، مجدالدین، 12/222؛نووی1(2)/210). آراء وی در منابع فقه شافعی بسیار مورد توجه بوده(نكـ: همانجا)و شبكی پاره‌ای از آراء خاص او گرد آورده است(4/68-74؛ نیز نكـ: عبادی، 107).
مهم‌ترین تألیف وی «التعلیقة الكبری» است كه بسیار مفصل و از منابع اصلی مكتب فقهی شافعی عراق و گروهی از فقهای مكتب خراسان بوده است. ظاهراً نسعه‌های این كتاب اختلافاتی با یكدیگر داشته كه نووی به گفته‌ی خود در شرح المهذب این اختلافات را بیان كرده است(همانجا؛ نكـ: سبكی، 4/68؛ اسنوی، همانجا) و سبكی و ابن صلاح در مواردی از التعلیقة، نقل كرده‌اند(سبكی، 4/68-72؛ ابن صلاح ادب المفتی، 108، مقدمة، 660). همچنین سبكی كتابی از ابو حامد در اصول فقه، و كتاب منسوب به وی، الرونق را دیده بوده است(4/68)و ابن خلكان(1/73)كتابی دیگر با عنوان البستان به وی ن سبت داده شده.
#در_چنین_روزی
#مشاهیر
@islahweb

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾ خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾ عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾
بسم الله الرحمن الرحيم
(ای محمّد! بخوان چیزی را که به تو وحی می‌شود. آن را بیاغاز و) بخوان به نام پروردگارت. آن که (همه‌ی جهان را) آفریده است. (۱) انسان را از خون بسته آفریده است. (۲)بخوان! پروردگار تو بزرگوارتر و بخشنده‌تر است (از آنچه تو می‌انگاری. بعد از این، بزرگواریها و بخشندگیها از او خواهی دید که تعلیم قرائت در برابر آنها ساده و ناچیز است). (۳)همان خدائی که به وسیله‌ی قلم (انسان را تعلیم داد و چیزها به او) آموخت. (۴) بدو چیزهائی را آموخت که نمی‌دانست.

ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ نون. سوگند به قلم! و قسم به چیزی که می‌نویسند!

سوگند به قلم آن‌گاه که در پی تقریر حقیقت، پس از کنکاش و تأمّلات فراوان، با احساس مسؤولیتی مضاعف، بر روی کاغذ روان می‌شود. جوهر قلم، از خون شهیدان راه حقیقت، ارجمندتر است. چرا که قلم اگر در مدار انسان‌دوستی به‌حق بنویسد؛ فرد فرد انسان‌ها را به نیکی‌خواهی، حقیقت‌جویی و خیرخواهی می‌رساند.
امروز ١٤ تیرماه «روز قلم» است؛ گرامی می‌داریم این روز مبارک را؛ به امید آنکه «امّت اقرأ» اهل قرائت و مطالعه‌ی بیشتر باشد و ماحصلِ این قرائت، انسانیت را به قلّه‌های رفیع انسان‌دوستی، زندگی مسالمت‌آمیزِ مملوّ از صلح و مهربانی سوق دهد.

#روز_قلم
#در_چنین_روزی
@islahweb