goo.gl/B7p7W4

برای تبیین سبک یک فیلم همواره باید به ارتباط متقابل میان واقعیت و انتزاع، عینیت و آرمان رجوع کرد. در تحلیل نهایی، آنچه عنصر اصلی سبک یک کارگردان محسوب می‌شود، شیوه‌ی او در مفهوم بخشیدن به واقعیت است. باید به خاطر داشت که هنر فیلم‌سازی که غالباً واقعی‌ترین هنرها شناخته می‌شود، درعین‌حال بدون شک انتزاعی‌ترین آن‌هاست.
فیلم‌های بد را به‌دقت نگاه کنید. خواهید دید که صرفاً از نمادپردازی و نشانه‌ها، قراردادها و علائم تصویری دراماتیک، اخلاقی و عاطفی تشکیل می‌شوند. همین امر است که به معیار نقد مبتنی بر عقل سلیم که رئالیسم را ازجمله موازین سنجش کیفیت فیلم می‌داند، تااندازه‌ای اعتبار می‌بخشد. کلمه‌ی «رئالیسم»، به مفهوم متداول آن تا آنجا که بر گرایشی مشخص برای تبدیل صادقانه‌ی واقعیت بر پرده‌ی سینما دلالت می‌کند معنای دقیق و روشنی ندارد. با فرض اینکه امکان تقرب نسبت به واقعیت از هزار طریق متفاوت وجود ندارد، تعبیر توجیهی «رئالیسم» فی‌نفسه مطلقاً بی‌معناست. این حرکت فقط تا آنجا ارزشمند است که به معنای (که این تعبیر نیز انتزاعی است) آنچه خلق می‌شود چیزی اضافه کند. سینمای خوب لزوماً، به‌نوعی، بیش از سینمای بد واقع‌گراست؛ اما صرف واقع‌گرایی کافی نیست تا یک فیلم خوب از کار دربیاید. پرداخت چیزی به شکل واقع‌گرایانه، مگر برای پرمعناتر کردن آن به مفهومی انتزاعی، توجیهی ندارد. پیشرفت سینما در این پارادوکس نهفته است. نبوغ رنوار که بدون شک بزرگ‌ترین کارگردان فرانسوی است، نیز در همین پارادوکس قابل جستجوست.

«رنوار فرانسوی»، آندره بازن، ترجمه‌ی مریم امینی، مجله‌ی نقد سینما شماره‌ی سوم.

#آندره_بازن #ژان_رنوار

لینک کانال: t.iss.one/filmsandfeelings

گزیده مقالات اساسی کایه دو سینما
مقاله دوم : مباحثه شش شخصیت در جستجوی مولف بین
#آندره_بازن
#اریک_رومر
#ژاک_دونیول_والکروز
#پیر_کاست
#ژاک_ریوت
#روژه_لینهارت

@irCDS

گزیده مقالات اساسی کایه دو سینما
مقاله دوم : مباحثه شش شخصیت در جستجوی مولف بین
#آندره_بازن
#اریک_رومر
#ژاک_دونیول_والکروز
#پیر_کاست
#ژاک_ریوت
#روژه_لینهارت

@irCDS