یادداشت نوروزی با عنوان: نوروز امروز
نوشته ی دکتر ماندانا تیشه یار
مدیر گروه منطقه نوروز انجمن علمی مطالعات صلح ایران
در نوروزنامه
t.iss.one/melliiran
نوشته ی دکتر ماندانا تیشه یار
مدیر گروه منطقه نوروز انجمن علمی مطالعات صلح ایران
در نوروزنامه
t.iss.one/melliiran
یادداشت نوروزی
نوروز؛ معادل اخلاقی جنگ
جواد رنجبر درخشیلر
نایب رییس انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ویلیام جیمز روان شناس امریکایی در سال ۱۹۰۶م. در دانشگاه استانفورد سخن راند و از ضرورت معادل های اخلاقی جنگ گفت. خلاصه ی سخن جیمز این بود که جنگ و جنگاوری فضیلت تلقی می شود؛ همچون شجاعت و شهادت و قدرت تنی و شکوه سلاح ها و کاربرد آنها، اما صلح نه تنها فضیلت به شمار نمی رود، بلکه سازش و ضعف و بی شکوهی پنداشته می شود. بنابراین برای ترویج صلح نخست باید معادل های اخلاقی صلح آمیز را با هدف ساختن صلح یافت.
فضیلت پنداشتن صلح آسان نیست. در طول تاریخ در بیشتر جامعه ها کشتن، مبارزه، حق خواهی، قلدری و تنومندی ارزش بوده اند، نه صلح و سازش و نادیده گرفتن حق و فراموش کردن و بخشیدن. اگر این استدلال را بپذیریم راه فضیلت پنداشتن صلح بسته می شود، مگر آنکه در هر جامعه ای مولفه های فرهنگیی شناسایی شود که صلح را فضیلت شمارد.
در جلوه ای از فرهنگ ایرانشهری بخشش ارزشی ذاتی است. پهلوانان و عیاران با بخشیدن، و نه قلدری اعتبار می یافتند. برعکس، قلدرها معمولا بی اعتبار می شدند. دو واژه ی عامیانه این ارزش گذاری ذاتی را نمایان می کند: لات کسی است که قلدری می کند و آدم بی ارزشی است، اما لوطی آدم قوی و اخلاق گرایی است که بیش از زدن و کشتن می بخشد.
فرهنگ ایرانشهری با معادگرایی و توسل به بزرگان مذهبی نیز به بخشش و صلح اعتبار می بخشد. بسیاری از نزاع ها را می توان با نام بردن از شخصیت های بزرگ به مصالحه تبدیل کرد.
درخشان ترین عنصر اعتبار بخشنده به فضیلت صلح در فرهنگ ایرانی نوروز است. نوروز جشنی ملی و عمومی است؛ تقریبا هیچ فردی از دایره جذابیت آن خارج نیست و تقریبا هر کاری در ایران چه در حوزه ی عمومی و چه در حوزه ی خصوصی با نوروز سنجیده و برنامه ریزی می شود. به این ترتیب که برخی کارها حتما باید قبل از نوروز انجام شود و برخی به بعد از نوروز محول می شود.
آیین های نوروزی در حدود ۱۳ روز آن از چهارشنبه سوری تا سیزده بدر چون درنگی شیرین بین قبل و بعد از نوروز است. صلح به مثابه فضیلت در آیین های نوروزی، در آن درنگ شیرین، پدیدار شدنی است. در نوروز حل منازعه فرصتی طلایی می یابد و گویا تمام فضیلت های قدرت و حق خواهی و سختی و سخت گیری رنگ می بازد و جا برای فضیلت های صلح باز می شود.
جزییات آیین نوروزی در این جابجایی به طوری شگفت انگیز موثر است. حتی جامه ها و کفش های جدید، خریدن و خوردن شیرینی، همراهی با خانواده و بزرگان در فضیلت صلح موثر است.
صلح در ذات نوروز وجود دارد و بی آنکه به آن اندیشه شود پدیدار می شود.
هستی و معرفت و روش در روزمره ی زندگی انسان و پدیداری آن چون روحی پیش رونده در تاریخ، بی اغراق و تعارف و پرده پوشی های شاعرانه، هستیی منازعه آلوده است. دست کم تاکنون، بشر همه ی حوزه های زندگی خود را در جنگ به سر برده؛ حتی عشق را؛ داستان های عاشقانه جزو خونین ترین داستان ها هستند. صلح خواهی تلاشی برای توقف منازعه هاست. امید به صلح در آینده ای نه چندان دور امیدی واهی نیست. صلح خواهی واقع گرایانه است، اما آسان نیست. نوروز در کنار سایر مولفه های فضیلت بخش به صلح جزو مهم ترین پایه های تحقق آن در آینده است. بنابراین نوروز فرصتی طلایی برای صلح است.
در نوروز بخشیدن، از حق خود گذشتن، بوسیدن و دست فشردن، به خانه طرف نزاع رفتن و نمونه های مشابه باعث سرافکندگی نمی شود. شاید نیاکان حکیم ما نیک می دانستند که هستی درنگی می خواهد و بشر باید جایی بایستد؛ هم خانه را بتکاند و هم دل را؛ و همه اینها در این بیت خردمندانه حضرت فردوسی آمده است:
سر سال نو هرمز فوردین
برآسوده از رنج تن دل ز کین
https://t.iss.one/ipsan
نوروز؛ معادل اخلاقی جنگ
جواد رنجبر درخشیلر
نایب رییس انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ویلیام جیمز روان شناس امریکایی در سال ۱۹۰۶م. در دانشگاه استانفورد سخن راند و از ضرورت معادل های اخلاقی جنگ گفت. خلاصه ی سخن جیمز این بود که جنگ و جنگاوری فضیلت تلقی می شود؛ همچون شجاعت و شهادت و قدرت تنی و شکوه سلاح ها و کاربرد آنها، اما صلح نه تنها فضیلت به شمار نمی رود، بلکه سازش و ضعف و بی شکوهی پنداشته می شود. بنابراین برای ترویج صلح نخست باید معادل های اخلاقی صلح آمیز را با هدف ساختن صلح یافت.
فضیلت پنداشتن صلح آسان نیست. در طول تاریخ در بیشتر جامعه ها کشتن، مبارزه، حق خواهی، قلدری و تنومندی ارزش بوده اند، نه صلح و سازش و نادیده گرفتن حق و فراموش کردن و بخشیدن. اگر این استدلال را بپذیریم راه فضیلت پنداشتن صلح بسته می شود، مگر آنکه در هر جامعه ای مولفه های فرهنگیی شناسایی شود که صلح را فضیلت شمارد.
در جلوه ای از فرهنگ ایرانشهری بخشش ارزشی ذاتی است. پهلوانان و عیاران با بخشیدن، و نه قلدری اعتبار می یافتند. برعکس، قلدرها معمولا بی اعتبار می شدند. دو واژه ی عامیانه این ارزش گذاری ذاتی را نمایان می کند: لات کسی است که قلدری می کند و آدم بی ارزشی است، اما لوطی آدم قوی و اخلاق گرایی است که بیش از زدن و کشتن می بخشد.
فرهنگ ایرانشهری با معادگرایی و توسل به بزرگان مذهبی نیز به بخشش و صلح اعتبار می بخشد. بسیاری از نزاع ها را می توان با نام بردن از شخصیت های بزرگ به مصالحه تبدیل کرد.
درخشان ترین عنصر اعتبار بخشنده به فضیلت صلح در فرهنگ ایرانی نوروز است. نوروز جشنی ملی و عمومی است؛ تقریبا هیچ فردی از دایره جذابیت آن خارج نیست و تقریبا هر کاری در ایران چه در حوزه ی عمومی و چه در حوزه ی خصوصی با نوروز سنجیده و برنامه ریزی می شود. به این ترتیب که برخی کارها حتما باید قبل از نوروز انجام شود و برخی به بعد از نوروز محول می شود.
آیین های نوروزی در حدود ۱۳ روز آن از چهارشنبه سوری تا سیزده بدر چون درنگی شیرین بین قبل و بعد از نوروز است. صلح به مثابه فضیلت در آیین های نوروزی، در آن درنگ شیرین، پدیدار شدنی است. در نوروز حل منازعه فرصتی طلایی می یابد و گویا تمام فضیلت های قدرت و حق خواهی و سختی و سخت گیری رنگ می بازد و جا برای فضیلت های صلح باز می شود.
جزییات آیین نوروزی در این جابجایی به طوری شگفت انگیز موثر است. حتی جامه ها و کفش های جدید، خریدن و خوردن شیرینی، همراهی با خانواده و بزرگان در فضیلت صلح موثر است.
صلح در ذات نوروز وجود دارد و بی آنکه به آن اندیشه شود پدیدار می شود.
هستی و معرفت و روش در روزمره ی زندگی انسان و پدیداری آن چون روحی پیش رونده در تاریخ، بی اغراق و تعارف و پرده پوشی های شاعرانه، هستیی منازعه آلوده است. دست کم تاکنون، بشر همه ی حوزه های زندگی خود را در جنگ به سر برده؛ حتی عشق را؛ داستان های عاشقانه جزو خونین ترین داستان ها هستند. صلح خواهی تلاشی برای توقف منازعه هاست. امید به صلح در آینده ای نه چندان دور امیدی واهی نیست. صلح خواهی واقع گرایانه است، اما آسان نیست. نوروز در کنار سایر مولفه های فضیلت بخش به صلح جزو مهم ترین پایه های تحقق آن در آینده است. بنابراین نوروز فرصتی طلایی برای صلح است.
در نوروز بخشیدن، از حق خود گذشتن، بوسیدن و دست فشردن، به خانه طرف نزاع رفتن و نمونه های مشابه باعث سرافکندگی نمی شود. شاید نیاکان حکیم ما نیک می دانستند که هستی درنگی می خواهد و بشر باید جایی بایستد؛ هم خانه را بتکاند و هم دل را؛ و همه اینها در این بیت خردمندانه حضرت فردوسی آمده است:
سر سال نو هرمز فوردین
برآسوده از رنج تن دل ز کین
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تبریک نوروزی
دکتر نیلوفر چینی چیان
مدیر گروه فلسفه و اخلاق انجمن علمی مطالعات صلح ایران
https://t.iss.one/ipsan
دکتر نیلوفر چینی چیان
مدیر گروه فلسفه و اخلاق انجمن علمی مطالعات صلح ایران
https://t.iss.one/ipsan
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
دیپلماسی نوروزی
دکتر امیرهوشنگ میرکوشش
مدیر گروه روابط بین المللی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
https://t.iss.one/ipsan
دکتر امیرهوشنگ میرکوشش
مدیر گروه روابط بین المللی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
https://t.iss.one/ipsan
تشکیل کمیته مقدماتی برای اتحاد صلح‌آمیز در شبه‌جزیره کره
چئونگجو، کره جنوبی – ۱۴ مارس ۲۰۲۵
در «نهمین سالگرد اعلامیه صلح و توقف جنگ (DPCW)» که در چئونگجوی کره جنوبی برگزار شد، گامی مهم در جهت اتحاد شبه‌جزیره کره با راه‌اندازی «کمیته مقدماتی برای اتحاد صلح‌آمیز در شبه‌جزیره کره» برداشته شد.
این رویداد با موضوع «ایجاد پل‌هایی برای اتحاد کره: ایجاد چارچوب‌های قانونی و عملی برای صلح» برگزار شد و حدود هزار رهبر داخلی و بین‌المللی در آن حضور داشتند تا برنامه‌ای جامع برای یک ابتکار صلح و اتحاد سراسری ارائه دهند.
این کمپین، به رهبری HWPL، یک سازمان غیر دولتی بین‌المللی معتبر در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد (ECOSOC)، با عنوان «با هم: ارتباط کره» و با مشارکت حدود ۱۷۰ گروه مدنی، به دنبال تقویت ارتباط و هماهنگی در سراسر جامعه کره است.
کمیته تازه تأسیس بر گسترش تبادلات اجتماعی و فرهنگی بین کره شمالی و جنوبی و ایجاد یک پایه قوی برای اتحاد آینده تمرکز خواهد کرد.
کارلوس رنه هرناندز کاستییو، رئیس پارلمان آمریکای مرکزی، اظهار داشت:
«تلاش‌های بی‌وقفه HWPL گواهی است بر این که صلح فقط یک ایده‌آل نیست، بلکه هدفی قابل تحقق است، زمانی که اراده و اقدام وجود داشته باشد. پارلمان آمریکای مرکزی به طور قاطع از تمام ابتکارات وحدت و یکپارچگی که صلح را ترویج می‌دهند، از جمله گفتگو برای اتحاد دو کره، حمایت می‌کند.»
لی مان-هی، رئیس HWPL، بیان کرد:
«مسیر سریع‌تر برای اتحاد، در اجرای حرکت آزادانه نهفته است. ما باید از طریق گفتگوی سازنده و بدون استفاده از زور، به دنبال اتحاد باشیم. کشور ما باید به نمادی از صلح تبدیل شود. ما باید با هم کار کنیم تا نسل‌های آینده خوشبخت باشند و آرزوهای ما به حقیقت بپیوندند.»
ون. سوک یونگ‌هوا، رئیس شورای عالی پاتریارک‌های انجمن جهانی بودایی، برنامه‌های آینده این کمیته را توضیح داد و گفت:
«ما با اجرای کمپین‌ها، دل‌های مردم را متحد خواهیم کرد، درک عمومی و حمایت از اتحاد را از طریق آموزش گسترش خواهیم داد و پژوهش‌هایی درباره یکپارچگی اجتماعی و اقتصادی پس از اتحاد انجام خواهیم داد.»
کیم یونگ-گون، سی و دومین رئیس مؤسسه سونگ‌کیونگ‌کوان، بر نقش حیاتی تبادلات مردمی تأکید کرد و خواستار «ایجاد یک چارچوب قانونی و نهادی برای تضمین تداوم این تبادلات، بدون توجه به تغییرات سیاسی» شد.
یکی از نکات برجسته این رویداد، ارائه پیش‌نویس «قانون اساسی برای ایجاد یک کره متحد» توسط پروفسور کیاران بورک از دانشگاه فریدریش-شیلر ینا بود. این پیش‌نویس که توسط کمیته حقوق بین‌الملل HWPL تهیه شده است، پایه‌های قانونی برای اتحاد کره را، از جمله اهداف خلع سلاح هسته‌ای و سیستمی صلح‌آمیز که از حقوق و رفاه شهروندان محافظت می‌کند، تعیین می‌کند. پروفسور بورک اظهار داشت:
«این ابتکار به پیشبرد هدف اتحاد کره، ثبات آینده و تضمین صلح در منطقه و جهان کمک خواهد کرد.»
کمپین «با هم» در چارچوب چالش «اتصال کره» (https://togetherconnectkorea.kr/) به طور فعال از طریق حمایت از حرکت آزادانه و پشتیبانی بین‌المللی، اتحاد را ترویج می‌دهد. در عرض ۱۰ روز، شرکت‌کنندگانی از ۲۴۳ شهر در ۷۲ کشور بیش از ۱۳۵۰ محتوای مختلف را منتشر کردند که نشان‌دهنده علاقه جهانی به اتحاد صلح‌آمیز در شبه‌جزیره کره است.
https://t.iss.one/ipsan
چئونگجو، کره جنوبی – ۱۴ مارس ۲۰۲۵
در «نهمین سالگرد اعلامیه صلح و توقف جنگ (DPCW)» که در چئونگجوی کره جنوبی برگزار شد، گامی مهم در جهت اتحاد شبه‌جزیره کره با راه‌اندازی «کمیته مقدماتی برای اتحاد صلح‌آمیز در شبه‌جزیره کره» برداشته شد.
این رویداد با موضوع «ایجاد پل‌هایی برای اتحاد کره: ایجاد چارچوب‌های قانونی و عملی برای صلح» برگزار شد و حدود هزار رهبر داخلی و بین‌المللی در آن حضور داشتند تا برنامه‌ای جامع برای یک ابتکار صلح و اتحاد سراسری ارائه دهند.
این کمپین، به رهبری HWPL، یک سازمان غیر دولتی بین‌المللی معتبر در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد (ECOSOC)، با عنوان «با هم: ارتباط کره» و با مشارکت حدود ۱۷۰ گروه مدنی، به دنبال تقویت ارتباط و هماهنگی در سراسر جامعه کره است.
کمیته تازه تأسیس بر گسترش تبادلات اجتماعی و فرهنگی بین کره شمالی و جنوبی و ایجاد یک پایه قوی برای اتحاد آینده تمرکز خواهد کرد.
کارلوس رنه هرناندز کاستییو، رئیس پارلمان آمریکای مرکزی، اظهار داشت:
«تلاش‌های بی‌وقفه HWPL گواهی است بر این که صلح فقط یک ایده‌آل نیست، بلکه هدفی قابل تحقق است، زمانی که اراده و اقدام وجود داشته باشد. پارلمان آمریکای مرکزی به طور قاطع از تمام ابتکارات وحدت و یکپارچگی که صلح را ترویج می‌دهند، از جمله گفتگو برای اتحاد دو کره، حمایت می‌کند.»
لی مان-هی، رئیس HWPL، بیان کرد:
«مسیر سریع‌تر برای اتحاد، در اجرای حرکت آزادانه نهفته است. ما باید از طریق گفتگوی سازنده و بدون استفاده از زور، به دنبال اتحاد باشیم. کشور ما باید به نمادی از صلح تبدیل شود. ما باید با هم کار کنیم تا نسل‌های آینده خوشبخت باشند و آرزوهای ما به حقیقت بپیوندند.»
ون. سوک یونگ‌هوا، رئیس شورای عالی پاتریارک‌های انجمن جهانی بودایی، برنامه‌های آینده این کمیته را توضیح داد و گفت:
«ما با اجرای کمپین‌ها، دل‌های مردم را متحد خواهیم کرد، درک عمومی و حمایت از اتحاد را از طریق آموزش گسترش خواهیم داد و پژوهش‌هایی درباره یکپارچگی اجتماعی و اقتصادی پس از اتحاد انجام خواهیم داد.»
کیم یونگ-گون، سی و دومین رئیس مؤسسه سونگ‌کیونگ‌کوان، بر نقش حیاتی تبادلات مردمی تأکید کرد و خواستار «ایجاد یک چارچوب قانونی و نهادی برای تضمین تداوم این تبادلات، بدون توجه به تغییرات سیاسی» شد.
یکی از نکات برجسته این رویداد، ارائه پیش‌نویس «قانون اساسی برای ایجاد یک کره متحد» توسط پروفسور کیاران بورک از دانشگاه فریدریش-شیلر ینا بود. این پیش‌نویس که توسط کمیته حقوق بین‌الملل HWPL تهیه شده است، پایه‌های قانونی برای اتحاد کره را، از جمله اهداف خلع سلاح هسته‌ای و سیستمی صلح‌آمیز که از حقوق و رفاه شهروندان محافظت می‌کند، تعیین می‌کند. پروفسور بورک اظهار داشت:
«این ابتکار به پیشبرد هدف اتحاد کره، ثبات آینده و تضمین صلح در منطقه و جهان کمک خواهد کرد.»
کمپین «با هم» در چارچوب چالش «اتصال کره» (https://togetherconnectkorea.kr/) به طور فعال از طریق حمایت از حرکت آزادانه و پشتیبانی بین‌المللی، اتحاد را ترویج می‌دهد. در عرض ۱۰ روز، شرکت‌کنندگانی از ۲۴۳ شهر در ۷۲ کشور بیش از ۱۳۵۰ محتوای مختلف را منتشر کردند که نشان‌دهنده علاقه جهانی به اتحاد صلح‌آمیز در شبه‌جزیره کره است.
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
دیپلماسی نوروز
امیر هوشنگ میرکوشش
مدیر گروه بین الملل انجمن علمی مطالعات صلح ایران
جغرافیای فرهنگی علاوه بر مکان ، زمان را نیز در بر می گیرد. حوزه نفوذ و دایره تاثیر فرهنگ جان و روح انسان هاست . جغرافیای فرهنگی نژاد، زبان و حتی دین انسان را در می نوردد و قادر است چتری به اندازه همه انسان های گذشته حال و آینده بگستراند. گستردگی و حوزه نفوذ فرهنگی در جهان امروز با استفاده از فناوری ها با سرعتی غیر قابل پیش بینی و مهار نشدنی همراه است. غفلت از تجهیز به دانایی و توانایی در فعالیت های فرهنگی باعث عقب ماندگی از جهان در حوزه تبادلات فرهنگی خواهد شد.
نوروز، فراتر از یک جشن ملی، نمادی از دیپلماسی فرهنگی و همبستگی ملت‌ها است. این آیین کهن که در بیش از ۱۲ کشور از آسیای مرکزی تا قفقاز، خاورمیانه و شبه‌قاره هند گرامی داشته میشود، بستری منحصر‌به‌فرد برای تعاملات صلح‌آمیز میان ملت‌ها فراهم کرده است.
ﻧﻮروز ﺗﺠﻠﻲ ﮔﺎه ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ، ﻫﻢ اﻧﺪﻳﺸﻲ و هم ﻛﻨﺸﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن در دورن و ﺑﺮون ﻣﺮزﻫﺎي اﻳﺮان زﻣﻴﻦ اﺳﺖ . از ﻛﻨﺎره ﻫﺎي ﻛﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ در آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﺎ ﺳﻴﺪﻧﻲ در اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺑﺎ ﮔﺬر از ﻗﺎره ﻫﺎي اروﭘﺎو آﺳﻴﺎ ﺑﻪ رﻏﻢ ﺗﻔﺎوت ﻫـﺎي ﻣﻜﺎﻧﻲ، در زﻣـﺎن واﺣـﺪ و در آﻳﻴﻦ ﻳﮕﺎﻧﻪ اي، اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﻪ اﻓﻖ ﺗﻬﺮان ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺑـﺎ سرور ﺑـﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧـﻮروز ﻣـﻲ روﻧـﺪ و آرزوﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﺮاي ﺳﻼﻣﺖ و ﺳﻌﺎدت و ﺳﺮاﻓﺮازي ﺧﻮد و هم نوعان خود در دل می ﭘﺮوراﻧﻨﺪ . ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻛﺮدي ﻧﻮروز از روزﮔﺎران ﻛﻬﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪﮔﺮ اﻓﺮاد و اﻗﻮام اﻳﺮاﻧـﻲ ﺑﻮده و اینک ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻠـﻲ و ﻣﻨﻄﻘﻪ ای ﻋﺎﻣﻞ هم ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ اﻗﻮام تشکیل دﻫﻨﺪه ﻣﻠﺖ و ﻧﻴﺰ ﺑﺴﺘﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ ﻣﻠﻞ حوزه نوروز ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رود . اﻳﻦ آﻳﻴﻦ گرانسنگ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺰرﮔﻲ در ﻫﻮﻳﺖ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻣﺮوز اﻳﺮان اﻳﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ میﺗﻮاﻧﺪ رﺷﺘﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪي ﺑﻴﻦ ﻫﻤـﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺧﺎرج از ﻣﺮزﻫـﺎي ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ اﻳﺮان اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻧﻮروز ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ورزﻧﺪ .
نوروز؛ پلی برای ارتباط میان ملت‌ها
پاسداشت آئین های مختلف ایرانی از نشانه های توجه ایرانیان به فرهنگ باستانی خود است که با وجود مخالفت ها و موانع زیاد در طی سال های سال ها دوام آورده اند. آئین نوروز، سیزده بدر و چهارشنبه سوری در طول تاریخ ایران پا برجا مانده و هر سال از سوی ایرانیان در هر نقطه ای از جهان که باشند جشن گرفته می شوند. این آئین ها و به ویژه نوروز به نمادی از فرهنگ ایرانی تبدیل شده اند و می تواند در ایجاد پیوند میان ایرانیان و شناساندن فرهنگ ایران به دیگر ملل جهان نقش مهمی ایفا نماید. ﻧﻮروز ﻛﻮﺷﺶ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﺮاي ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻲ آﺷﺘﻲ ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮي اﺳـﺖ . ﻧـﻮروز ﺑـﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدﻣﺎن و ﺑﺎ ﺷﺎدي و ﺳﺮور دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻲ و ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺮﮔـﺰار ﻣـﻲ ﺷﻮد و ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم «اﻗﻠﻴﺖ» در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﻮروزي ﺟﺎي ﻧﺪارد . ﻧﻮروز از ارﻛﺎن ﻫﻮﻳﺖ اﻳﺮاﻧﻲ اﺳﺖ و رﻣـﺰ ﻣﺎﻧـﺪﮔﺎري آن را ﺑﺎﻳﺪ در آﻳﻴﻦ ﻫـﺎي اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪاﻧﻪ آن ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﻛﺮد نوروز جشنی کهن و شادی آفرین و همراه با نوزایی طبیعت است که دارای سابقه درخشان تاریخی و گستره وسیع جغرافیائی است و بستری مناسب برای همگرائی میان ملل مختلف می باشد.گستره جغرافیائی این آئین ، از غرب چین آغاز و در مسیر شبه قاره هند ، افغانستان، ایران ،آسیای مرکزی تا قفقاز ادامه می یابد.
نوروز با پیام تجدید، آشتی و نو شدن، به ملت‌ها فرصت می‌دهد تا از طریق فرهنگ و سنت‌های مشترک، روابط خود را تقویت کرده و دیپلماسی نرم را جایگزین تنش‌های سیاسی کنند. اشتراکات نوروزی میان ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، آذربایجان، ترکیه، هند و حتی برخی مناطق بالکان، زمینه‌ای برای همگرایی منطقه‌ای ایجاد می‌کند که بر پایه ارزش‌های مشترک، همچون صلح، همکاری و احترام متقابل بنا شده است.
ثبت نوروز در سازمان ملل؛ گامی در مسیر دیپلماسی فرهنگی
در سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۹ میلادی)، سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای، ۲۱ مارس را به عنوان "روز جهانی نوروز" به رسمیت شناخت. این اقدام، تأییدی بر اهمیت نوروز به عنوان یک سرمایه فرهنگی و ابزار دیپلماسی عمومی بود. همچنین، برگزاری جشن‌های نوروزی در سازمان‌های بین‌المللی مانند یونسکو و اکو، نشان‌دهنده ظرفیت این آیین برای تعاملات بین‌المللی و همکاری‌های دیپلماتیک است.
سال 2010 از سوی سازمان ملل متحد به عنوان سال جهانی نوروز نامگذاری شد و جشن نوروز به عنوان باستانی ترین جشن جهان در مجمع عمومی این سازمان به ثبت رسید. با تصویب سازمان ملل متحد، همه کشورهای عضو این سازمان باید در تقویم های رسمی شان روز21 مارس را به عنوان نوروز ثبت کنند و برای حفظ و توسعه فرهنگ و سنت های آن تلاش کنند. پیش از این نیز سازمان آموزشی،علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد( یونسکو ) جشن نوروز را در فهرست میراث فرهنگی معنوی و شفاهی به ثبت رسانده بود.
ادامه دارد…
امیر هوشنگ میرکوشش
مدیر گروه بین الملل انجمن علمی مطالعات صلح ایران
جغرافیای فرهنگی علاوه بر مکان ، زمان را نیز در بر می گیرد. حوزه نفوذ و دایره تاثیر فرهنگ جان و روح انسان هاست . جغرافیای فرهنگی نژاد، زبان و حتی دین انسان را در می نوردد و قادر است چتری به اندازه همه انسان های گذشته حال و آینده بگستراند. گستردگی و حوزه نفوذ فرهنگی در جهان امروز با استفاده از فناوری ها با سرعتی غیر قابل پیش بینی و مهار نشدنی همراه است. غفلت از تجهیز به دانایی و توانایی در فعالیت های فرهنگی باعث عقب ماندگی از جهان در حوزه تبادلات فرهنگی خواهد شد.
نوروز، فراتر از یک جشن ملی، نمادی از دیپلماسی فرهنگی و همبستگی ملت‌ها است. این آیین کهن که در بیش از ۱۲ کشور از آسیای مرکزی تا قفقاز، خاورمیانه و شبه‌قاره هند گرامی داشته میشود، بستری منحصر‌به‌فرد برای تعاملات صلح‌آمیز میان ملت‌ها فراهم کرده است.
ﻧﻮروز ﺗﺠﻠﻲ ﮔﺎه ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ، ﻫﻢ اﻧﺪﻳﺸﻲ و هم ﻛﻨﺸﻲ اﻳﺮاﻧﻴﺎن در دورن و ﺑﺮون ﻣﺮزﻫﺎي اﻳﺮان زﻣﻴﻦ اﺳﺖ . از ﻛﻨﺎره ﻫﺎي ﻛﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ در آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﺎ ﺳﻴﺪﻧﻲ در اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺑﺎ ﮔﺬر از ﻗﺎره ﻫﺎي اروﭘﺎو آﺳﻴﺎ ﺑﻪ رﻏﻢ ﺗﻔﺎوت ﻫـﺎي ﻣﻜﺎﻧﻲ، در زﻣـﺎن واﺣـﺪ و در آﻳﻴﻦ ﻳﮕﺎﻧﻪ اي، اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﻪ اﻓﻖ ﺗﻬﺮان ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺑـﺎ سرور ﺑـﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧـﻮروز ﻣـﻲ روﻧـﺪ و آرزوﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﺮاي ﺳﻼﻣﺖ و ﺳﻌﺎدت و ﺳﺮاﻓﺮازي ﺧﻮد و هم نوعان خود در دل می ﭘﺮوراﻧﻨﺪ . ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻛﺮدي ﻧﻮروز از روزﮔﺎران ﻛﻬﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪﮔﺮ اﻓﺮاد و اﻗﻮام اﻳﺮاﻧـﻲ ﺑﻮده و اینک ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻠـﻲ و ﻣﻨﻄﻘﻪ ای ﻋﺎﻣﻞ هم ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ اﻗﻮام تشکیل دﻫﻨﺪه ﻣﻠﺖ و ﻧﻴﺰ ﺑﺴﺘﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ ﻣﻠﻞ حوزه نوروز ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رود . اﻳﻦ آﻳﻴﻦ گرانسنگ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺰرﮔﻲ در ﻫﻮﻳﺖ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻣﺮوز اﻳﺮان اﻳﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ میﺗﻮاﻧﺪ رﺷﺘﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪي ﺑﻴﻦ ﻫﻤـﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺧﺎرج از ﻣﺮزﻫـﺎي ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ اﻳﺮان اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻧﻮروز ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ورزﻧﺪ .
نوروز؛ پلی برای ارتباط میان ملت‌ها
پاسداشت آئین های مختلف ایرانی از نشانه های توجه ایرانیان به فرهنگ باستانی خود است که با وجود مخالفت ها و موانع زیاد در طی سال های سال ها دوام آورده اند. آئین نوروز، سیزده بدر و چهارشنبه سوری در طول تاریخ ایران پا برجا مانده و هر سال از سوی ایرانیان در هر نقطه ای از جهان که باشند جشن گرفته می شوند. این آئین ها و به ویژه نوروز به نمادی از فرهنگ ایرانی تبدیل شده اند و می تواند در ایجاد پیوند میان ایرانیان و شناساندن فرهنگ ایران به دیگر ملل جهان نقش مهمی ایفا نماید. ﻧﻮروز ﻛﻮﺷﺶ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﺑﺮاي ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻲ آﺷﺘﻲ ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮي اﺳـﺖ . ﻧـﻮروز ﺑـﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدﻣﺎن و ﺑﺎ ﺷﺎدي و ﺳﺮور دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻲ و ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺮﮔـﺰار ﻣـﻲ ﺷﻮد و ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم «اﻗﻠﻴﺖ» در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﻮروزي ﺟﺎي ﻧﺪارد . ﻧﻮروز از ارﻛﺎن ﻫﻮﻳﺖ اﻳﺮاﻧﻲ اﺳﺖ و رﻣـﺰ ﻣﺎﻧـﺪﮔﺎري آن را ﺑﺎﻳﺪ در آﻳﻴﻦ ﻫـﺎي اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪاﻧﻪ آن ﺟﺴﺖ وﺟﻮ ﻛﺮد نوروز جشنی کهن و شادی آفرین و همراه با نوزایی طبیعت است که دارای سابقه درخشان تاریخی و گستره وسیع جغرافیائی است و بستری مناسب برای همگرائی میان ملل مختلف می باشد.گستره جغرافیائی این آئین ، از غرب چین آغاز و در مسیر شبه قاره هند ، افغانستان، ایران ،آسیای مرکزی تا قفقاز ادامه می یابد.
نوروز با پیام تجدید، آشتی و نو شدن، به ملت‌ها فرصت می‌دهد تا از طریق فرهنگ و سنت‌های مشترک، روابط خود را تقویت کرده و دیپلماسی نرم را جایگزین تنش‌های سیاسی کنند. اشتراکات نوروزی میان ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، آذربایجان، ترکیه، هند و حتی برخی مناطق بالکان، زمینه‌ای برای همگرایی منطقه‌ای ایجاد می‌کند که بر پایه ارزش‌های مشترک، همچون صلح، همکاری و احترام متقابل بنا شده است.
ثبت نوروز در سازمان ملل؛ گامی در مسیر دیپلماسی فرهنگی
در سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۹ میلادی)، سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای، ۲۱ مارس را به عنوان "روز جهانی نوروز" به رسمیت شناخت. این اقدام، تأییدی بر اهمیت نوروز به عنوان یک سرمایه فرهنگی و ابزار دیپلماسی عمومی بود. همچنین، برگزاری جشن‌های نوروزی در سازمان‌های بین‌المللی مانند یونسکو و اکو، نشان‌دهنده ظرفیت این آیین برای تعاملات بین‌المللی و همکاری‌های دیپلماتیک است.
سال 2010 از سوی سازمان ملل متحد به عنوان سال جهانی نوروز نامگذاری شد و جشن نوروز به عنوان باستانی ترین جشن جهان در مجمع عمومی این سازمان به ثبت رسید. با تصویب سازمان ملل متحد، همه کشورهای عضو این سازمان باید در تقویم های رسمی شان روز21 مارس را به عنوان نوروز ثبت کنند و برای حفظ و توسعه فرهنگ و سنت های آن تلاش کنند. پیش از این نیز سازمان آموزشی،علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد( یونسکو ) جشن نوروز را در فهرست میراث فرهنگی معنوی و شفاهی به ثبت رسانده بود.
ادامه دارد…
ثبت نوروز به‌عنوان یک میراث فرهنگی ومعنوی از سوی یونسکو و به رسمیت شناختن آن از سوی سازمان ملل برای ملت های منطقه که نوروز را جشن می‌گیرند،دارای اهمیت است و باعث می شود این آیین کهن که عامل وحدت ملی مردم منطقه در طول قرون و اعصار بوده ، بار دیگر بتواند نقش خود در پیوند فرهنگی کشورهای حوزه نوروز و تقویت همگرائی منطقه ای را ایفا نماید.
نوروز و دیپلماسی فرهنگی
نوروز با مفاهیمی چون بخشش، همبستگی و احترام به طبیعت و دیگران، بستری برای کاهش تنش‌های بین‌المللی و حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات فراهم می‌آورد. از دیدگاه مکتب ایرانی صلح، نوروز فرصتی برای آغاز گفت‌وگوهای بین‌المللی بر پایه ارزش‌های فرهنگی مشترک است. به همین دلیل، کشورهای حوزه نوروز می‌توانند از این فرصت برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و ایجاد مکانیسم‌های صلح‌آمیز بهره ببرند.
رویکرد کشورهای حوزه نوروز در بهره برداری از دیپلماسی نوروز و همبستگی کشورهای حوزه فرهنگی نوروز، با بیش از 300 میلیون جمعیت ، احیای یک واقعیت فراموش شده است که ادامه آن در قالب مراسم منظم سالیانه، می تواند عامل مهمی برای تقویت همگرایی میان کشورهای مناطق مختلف باشد. اینک جشن نوروز در بیش از 10 کشور جهان و 12حوزه فرهنگی نوروز ، به صورت رسمی و در 40 کشور جهان به صورت نیمه رسمی به عنوان جشن بزرگ مردم شناخته می شود و این جشن به عنوان یکی از جشن های نوع دوستی و انسان دوستی ایرانیان از دوران کهن تاکنون در جهان شناخته شده است. نوروز نه تنها در همگرایی با کشورهای فارسی زبان نقش دارد بلکه در همگرایی کشورهای غیر فارسی زبان مثل ارمنستان گرجستان که مسلمان هم نیستند یا درکشورهای عربی که هم‌زبان نیستند اما رابطه فرهنگی با نوروز دارند نقش مهمی ایفا می کند.
دیپلماسی نوروز در چارچوب دیپلماسی فرهنگی قابل توجیه است که افکار عمومی کشورها را در نظر می گیرد و بر آن است که با تاثیرگذاری بر فرهنگ سیاسی و گروه‌های اجتماعی اهدافی را محقق سازد. عناصر فرهنگی این آیین و سنت های قدیمی مثل نوروز می تواند در سطح جهانی تاثیرگذار باشد زیرا باعث همگرایی در منطقه و حفظ اشتراكات هویتی، تمدنی، زبانی و فرهنگی می شود. با توجه به اهمیت و نقش فرهنگی گسترده نوروز میتوان از آن به عنوان عاملی فرهنگی و در راستای دیپلماسی عمومی و همکاری های منطقه ای بهره گرفت. همچنین می توان از عنصر نوروز و همگرایی فرهنگی در سطح بین‌المللی برای گفتمان بین فرهنگی و دیپلماسی فرهنگی استفاده نمود.
دیپلماسی نوروز می تواند با منافع اقتصادی کشور های حوزه جغرافیایی نوروز همراه باشد. در سال های اخیر برخی از کشور های منطقه از موقعیت و زمان نوروز برای جذب گردشگر و در نتیجه منافع اقتصادی آن بهره مند شده اند، موضوعی که در ایران هم چنان مغفول است و نادیده گرفته می شود.گردشگری نوروزی می تواند علاوه بر تبادلات فرهنگی میان کشور های حوزه نوروز و کشور هایی که از نوروز تاثیر پذیرفته اند باعث کسب در آمد نیز گردد.
نهادهاي فرهنگی ایران در منطقه از جمله رایزنی‌های فرهنگی از جمله مهم‌ترين متوليان تقويت روابط فرهنگي با كشورهاي منطقه هستند. رایزنی‌های فرهنگی ایران در کشورهای مختلف وجود دارند و فعالیت میکنند. این که این رایزنی های فرهنگی تا چه اندازه در ارتباط فرهنگی و استفاده از دیپلماسی نوروز موفق عمل نموده اند در این جا مورد بحث نیست اما شاید بتوان گفت که فعالیت آنها در تمام حوزه‌های فرهنگی و تمدنی نیست.
اشتراکات فرهنگی مهمترین مولفه نوروز محسوب می شود و می توان آن را به سایر حوزه های جغرافیایی نیز تسری داد. بخش فرهنگ در عرصه بین الملل و سیاست خارجی نقش غیر قابل انکاری دارد . یک اثر سینمایی یا یک تئاتر یا موسیقی می تواند،فرهنگ و هنر یک کشور را در معرض معرفی شدن به سایر فرهنگ ها قرار دهد. ˈدیپلماسی فرهنگی نوروز نیز با محوریت فرهنگ های ماندگار و فرهنگ معنوی و غیر ملموس در حوزه سیاست خارجی و بین الملل تاثیر گذار است و اینک به عنوان یک فرهنگ بین المللی از سوی جامعه جهانی مورد احترام قرار گرفته است.
دیپلماسی نوروز به عنوان بخشی از دیپلماسی عمومی و فرهنگی ایران می تواند در مناسبات و تبادلات فرهنگی میان ایران و کشور های مرتبط و حتی غیر مرتبط با این حوزه به کار گرفته شود و درتامین منافع ملی کشور نقش مهمی ایفا نماید.
نتیجه‌گیری
نوروز، الگویی برای دیپلماسی فرهنگی
در جهانی که با بحران‌های ژئوپلیتیکی، منازعات قومی و گسست‌های فرهنگی مواجه است، نوروز الگویی برای دیپلماسی فرهنگی و صلح پایدار به شمار می‌رود. این آیین کهن، ظرفیت آن را دارد که به‌عنوان یک ابزار دیپلماسی نرم در روابط بین‌الملل مورد استفاده قرار گیرد و کشورهای مختلف را، صرف‌نظر از اختلافات سیاسی، به یکدیگر نزدیک‌تر کند.باشد که دیپلماسی نوروز، نویدبخش صلح، همبستگی و دوستی میان ملت‌ها باشد.
نوروز بمانید که ایّام شمایید
نوروز و دیپلماسی فرهنگی
نوروز با مفاهیمی چون بخشش، همبستگی و احترام به طبیعت و دیگران، بستری برای کاهش تنش‌های بین‌المللی و حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات فراهم می‌آورد. از دیدگاه مکتب ایرانی صلح، نوروز فرصتی برای آغاز گفت‌وگوهای بین‌المللی بر پایه ارزش‌های فرهنگی مشترک است. به همین دلیل، کشورهای حوزه نوروز می‌توانند از این فرصت برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و ایجاد مکانیسم‌های صلح‌آمیز بهره ببرند.
رویکرد کشورهای حوزه نوروز در بهره برداری از دیپلماسی نوروز و همبستگی کشورهای حوزه فرهنگی نوروز، با بیش از 300 میلیون جمعیت ، احیای یک واقعیت فراموش شده است که ادامه آن در قالب مراسم منظم سالیانه، می تواند عامل مهمی برای تقویت همگرایی میان کشورهای مناطق مختلف باشد. اینک جشن نوروز در بیش از 10 کشور جهان و 12حوزه فرهنگی نوروز ، به صورت رسمی و در 40 کشور جهان به صورت نیمه رسمی به عنوان جشن بزرگ مردم شناخته می شود و این جشن به عنوان یکی از جشن های نوع دوستی و انسان دوستی ایرانیان از دوران کهن تاکنون در جهان شناخته شده است. نوروز نه تنها در همگرایی با کشورهای فارسی زبان نقش دارد بلکه در همگرایی کشورهای غیر فارسی زبان مثل ارمنستان گرجستان که مسلمان هم نیستند یا درکشورهای عربی که هم‌زبان نیستند اما رابطه فرهنگی با نوروز دارند نقش مهمی ایفا می کند.
دیپلماسی نوروز در چارچوب دیپلماسی فرهنگی قابل توجیه است که افکار عمومی کشورها را در نظر می گیرد و بر آن است که با تاثیرگذاری بر فرهنگ سیاسی و گروه‌های اجتماعی اهدافی را محقق سازد. عناصر فرهنگی این آیین و سنت های قدیمی مثل نوروز می تواند در سطح جهانی تاثیرگذار باشد زیرا باعث همگرایی در منطقه و حفظ اشتراكات هویتی، تمدنی، زبانی و فرهنگی می شود. با توجه به اهمیت و نقش فرهنگی گسترده نوروز میتوان از آن به عنوان عاملی فرهنگی و در راستای دیپلماسی عمومی و همکاری های منطقه ای بهره گرفت. همچنین می توان از عنصر نوروز و همگرایی فرهنگی در سطح بین‌المللی برای گفتمان بین فرهنگی و دیپلماسی فرهنگی استفاده نمود.
دیپلماسی نوروز می تواند با منافع اقتصادی کشور های حوزه جغرافیایی نوروز همراه باشد. در سال های اخیر برخی از کشور های منطقه از موقعیت و زمان نوروز برای جذب گردشگر و در نتیجه منافع اقتصادی آن بهره مند شده اند، موضوعی که در ایران هم چنان مغفول است و نادیده گرفته می شود.گردشگری نوروزی می تواند علاوه بر تبادلات فرهنگی میان کشور های حوزه نوروز و کشور هایی که از نوروز تاثیر پذیرفته اند باعث کسب در آمد نیز گردد.
نهادهاي فرهنگی ایران در منطقه از جمله رایزنی‌های فرهنگی از جمله مهم‌ترين متوليان تقويت روابط فرهنگي با كشورهاي منطقه هستند. رایزنی‌های فرهنگی ایران در کشورهای مختلف وجود دارند و فعالیت میکنند. این که این رایزنی های فرهنگی تا چه اندازه در ارتباط فرهنگی و استفاده از دیپلماسی نوروز موفق عمل نموده اند در این جا مورد بحث نیست اما شاید بتوان گفت که فعالیت آنها در تمام حوزه‌های فرهنگی و تمدنی نیست.
اشتراکات فرهنگی مهمترین مولفه نوروز محسوب می شود و می توان آن را به سایر حوزه های جغرافیایی نیز تسری داد. بخش فرهنگ در عرصه بین الملل و سیاست خارجی نقش غیر قابل انکاری دارد . یک اثر سینمایی یا یک تئاتر یا موسیقی می تواند،فرهنگ و هنر یک کشور را در معرض معرفی شدن به سایر فرهنگ ها قرار دهد. ˈدیپلماسی فرهنگی نوروز نیز با محوریت فرهنگ های ماندگار و فرهنگ معنوی و غیر ملموس در حوزه سیاست خارجی و بین الملل تاثیر گذار است و اینک به عنوان یک فرهنگ بین المللی از سوی جامعه جهانی مورد احترام قرار گرفته است.
دیپلماسی نوروز به عنوان بخشی از دیپلماسی عمومی و فرهنگی ایران می تواند در مناسبات و تبادلات فرهنگی میان ایران و کشور های مرتبط و حتی غیر مرتبط با این حوزه به کار گرفته شود و درتامین منافع ملی کشور نقش مهمی ایفا نماید.
نتیجه‌گیری
نوروز، الگویی برای دیپلماسی فرهنگی
در جهانی که با بحران‌های ژئوپلیتیکی، منازعات قومی و گسست‌های فرهنگی مواجه است، نوروز الگویی برای دیپلماسی فرهنگی و صلح پایدار به شمار می‌رود. این آیین کهن، ظرفیت آن را دارد که به‌عنوان یک ابزار دیپلماسی نرم در روابط بین‌الملل مورد استفاده قرار گیرد و کشورهای مختلف را، صرف‌نظر از اختلافات سیاسی، به یکدیگر نزدیک‌تر کند.باشد که دیپلماسی نوروز، نویدبخش صلح، همبستگی و دوستی میان ملت‌ها باشد.
نوروز بمانید که ایّام شمایید
نوروز نو
چرا نوروز مهم و ماندگار است؟ از میان آیین های ایرانی هیچ یک ماندگاری و اهمیت نوروز را ندارند. حمله اعراب و هجوم مغولان و تحول تجدد نه تنها نوروز را نکاست بلکه بر آن افزود. چنان افزود که اینک عالی ترین و والاترین آیین همگانی ایران و ایرانی است. تنها آیینی است که ایرانی هر جا و در هر موقعیتی آن را پاس می دارد. ماندگاری نوروز از باستانی ترین لحظه تاریخ تا امروز، معجزه فرهنگی تام و تمام ایران است.
«نوروز نو» چیزی نیست جز تقلایی فکری و خلاق برای فهم معنا و تجربه زیسته نوروز امروز در ایران.
در این قسمت از برنامه «پدیدار» به گفت و گو درباره «نوروز نو» پرداخته ایم. با حضور دکتر نعمت الله فاضلی انسان شناس، نویسنده و پژوهشگر مطالعات فرهنگی.
https://ecoiran.com/fa/tiny/news-85628
چرا نوروز مهم و ماندگار است؟ از میان آیین های ایرانی هیچ یک ماندگاری و اهمیت نوروز را ندارند. حمله اعراب و هجوم مغولان و تحول تجدد نه تنها نوروز را نکاست بلکه بر آن افزود. چنان افزود که اینک عالی ترین و والاترین آیین همگانی ایران و ایرانی است. تنها آیینی است که ایرانی هر جا و در هر موقعیتی آن را پاس می دارد. ماندگاری نوروز از باستانی ترین لحظه تاریخ تا امروز، معجزه فرهنگی تام و تمام ایران است.
«نوروز نو» چیزی نیست جز تقلایی فکری و خلاق برای فهم معنا و تجربه زیسته نوروز امروز در ایران.
در این قسمت از برنامه «پدیدار» به گفت و گو درباره «نوروز نو» پرداخته ایم. با حضور دکتر نعمت الله فاضلی انسان شناس، نویسنده و پژوهشگر مطالعات فرهنگی.
https://ecoiran.com/fa/tiny/news-85628
اکوایران
نوروز نو
چرا نوروز مهم و ماندگار است؟ از میان آیین های ایرانی هیچ یک ماندگاری و اهمیت نوروز را ندارند. حمله اعراب و هجوم مغولان و تحول تجدد نه تنها نوروز را نکاست بلکه بر آن افزود.
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
تبریک نوروزی دکتر نیلوفر چینی چیان مدیر گروه فلسفه و اخلاق انجمن علمی مطالعات صلح ایران https://t.iss.one/ipsan
به نام خداوند یکتا و بی‌همتا
با عرض سلام و احترام
نوروز یاستانی را خدمت عزیزان و دوستان آشنایان گرامی بالاخص بزرگوارانی که افتخار داشتم در انجمن علمی مطالعات صلح ایران همراهشان باشم تبریک عرض می‌گویم.
در روزهای آغازین سال ۱۴۰۴ از خداوند مهربان برای مردم عزیز ایران آسایش، آرامش ،عشق و شادمانی را طلب می کنم ، همچنین آرزو دارم جهان در سال پیش رو صلح و دوستی و زیستی عاری از خشونت را تجربه کند.
احترام و صیانت از کرامت انسان از هر جنس و کیش و اندیشه‌ای، حکمرانی خوب و اخلاقی سیاست ورزان و صاحبان قدرت، نوع‌دوستی و عشق در میان انسانها، پایان افراط‌گرایی، جزم‌اندیشی، خشونت و نسل‌کشی، تبلور صلح و دوستی در میان ملت‌ها، گسترش عقلانیت و معنویت در ابعاد مختلف زندگی بشر، نزیسته‌هایی هستند که از پروردگار علیم و قادر و مهربان خواستارم.
نهایتا امیدوارم امسال نیز مانند سال‌های گذشته انجمن علمی مطالعات صلح ایران بتواند با تلاش بی‌وقفه اساتید و صاحب‌نظران گرامی و مساعدت دغدغه‌مند نایب‌رئیس محترم جناب آقای دکتر رنجبر درخشیلر گام‌های مؤثرتر و عملی در این مسیر بردارد.
خانه‌ای ساخته‌ایم خاک آن‌گوهر دل
آب آن شبنم عشق، درودیوار همه نور خدا
نقش سنگ‌فرش نمادی از آرزوها همه از صلح و صفا
هر دریچه همه نور، همه از جنس بلور، باغچه‌اش پرز عطر گلِ یاس
بر سرِ هر کوچه یک نمادی از صلح در کنارِ هر باغ بوی عطرِ گیلاس
مردمانِ این دیار همه از جنگ و خشونت بیزار در میانِ غرش توپ و تفنگ
در میانِ موشک و آتش جنگ سربلند و پیروز شعر آزادگی و صلح
همه سر دادند شعرهای شاعران این دیار شعرهایی ناب از جنسِ بهار
قافیه در شعرشان نیکی و عشق واژه‌هایی دلنشین همچون بهشت
نیلوفر چینی چیان
https://t.iss.one/ipsan
با عرض سلام و احترام
نوروز یاستانی را خدمت عزیزان و دوستان آشنایان گرامی بالاخص بزرگوارانی که افتخار داشتم در انجمن علمی مطالعات صلح ایران همراهشان باشم تبریک عرض می‌گویم.
در روزهای آغازین سال ۱۴۰۴ از خداوند مهربان برای مردم عزیز ایران آسایش، آرامش ،عشق و شادمانی را طلب می کنم ، همچنین آرزو دارم جهان در سال پیش رو صلح و دوستی و زیستی عاری از خشونت را تجربه کند.
احترام و صیانت از کرامت انسان از هر جنس و کیش و اندیشه‌ای، حکمرانی خوب و اخلاقی سیاست ورزان و صاحبان قدرت، نوع‌دوستی و عشق در میان انسانها، پایان افراط‌گرایی، جزم‌اندیشی، خشونت و نسل‌کشی، تبلور صلح و دوستی در میان ملت‌ها، گسترش عقلانیت و معنویت در ابعاد مختلف زندگی بشر، نزیسته‌هایی هستند که از پروردگار علیم و قادر و مهربان خواستارم.
نهایتا امیدوارم امسال نیز مانند سال‌های گذشته انجمن علمی مطالعات صلح ایران بتواند با تلاش بی‌وقفه اساتید و صاحب‌نظران گرامی و مساعدت دغدغه‌مند نایب‌رئیس محترم جناب آقای دکتر رنجبر درخشیلر گام‌های مؤثرتر و عملی در این مسیر بردارد.
خانه‌ای ساخته‌ایم خاک آن‌گوهر دل
آب آن شبنم عشق، درودیوار همه نور خدا
نقش سنگ‌فرش نمادی از آرزوها همه از صلح و صفا
هر دریچه همه نور، همه از جنس بلور، باغچه‌اش پرز عطر گلِ یاس
بر سرِ هر کوچه یک نمادی از صلح در کنارِ هر باغ بوی عطرِ گیلاس
مردمانِ این دیار همه از جنگ و خشونت بیزار در میانِ غرش توپ و تفنگ
در میانِ موشک و آتش جنگ سربلند و پیروز شعر آزادگی و صلح
همه سر دادند شعرهای شاعران این دیار شعرهایی ناب از جنسِ بهار
قافیه در شعرشان نیکی و عشق واژه‌هایی دلنشین همچون بهشت
نیلوفر چینی چیان
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
Mandana Tishehyar.pdf
189.5 KB
يادداشت دکتر ماندانا تیشه یار مدیر گروه منطقه نوروز انجمن علمی مطالعات صلح ایران در نشریه مركز مطالعات خاورميانه بلاروس
https://t.iss.one/ipsan
https://t.iss.one/ipsan
🔹آینده جامعه مدنی در سوریه؛ نقش جوامع منطقه‌ای
🔹ماندانا تیشه یار عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی نوشت: اینک زمان آن رسیده تا نهادهای مدنی فعال در حوزه های فرهنگی و اجتماعی در جوامع سرزمین ها و مناطق همسایه، به یاری همتایان خود در شهرهای سراسر سوریه بشتابند و آنان را یاری دهند تا بار دیگر بر پا بایستند و بنیان های یک جامعه چندفرهنگی را تقویت کنند.
🔹از ۲۰۱۲ تا کنون، نهاد آموزش مانند بسیاری دیگر از نهادهای مدنی، با بحران های گوناگون در این کشور دست به گریبان بوده است و به نظر می رسد برای احیای یک جامعه مدنی قوی در سوریه، نیاز است که نخست به بازسازی نهادهای آموزشی در سراسر این کشور یاری رساند. پشتیبانی از آموزگاران و دانشگاهیان سوری و کمک به ایشان از سوی نهادها علمی و آموزشی و انجمن های مدنی در کشورهای منطقه، گام نخست برای توسعه اجتماعی و فرهنگی سوریه به شمار می رود.
🔹برای دست یافتن به این هدف صلح دوستانه، تشکیل شبکه های مجازی و ارتباط گیری با فعالان مدنی در سوریه و بیرون از آن و جلب پشتیبانی سازمان های آموزشی و فرهنگی بین المللی، می تواند دوره گذار را در این کشور کوتاه تر کرده و زمینه بازیابی هویت فرهنگی و اجتماعی سوریان را فراهم آورد.
لینک خبر
@IRNA_1313
🔹ماندانا تیشه یار عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی نوشت: اینک زمان آن رسیده تا نهادهای مدنی فعال در حوزه های فرهنگی و اجتماعی در جوامع سرزمین ها و مناطق همسایه، به یاری همتایان خود در شهرهای سراسر سوریه بشتابند و آنان را یاری دهند تا بار دیگر بر پا بایستند و بنیان های یک جامعه چندفرهنگی را تقویت کنند.
🔹از ۲۰۱۲ تا کنون، نهاد آموزش مانند بسیاری دیگر از نهادهای مدنی، با بحران های گوناگون در این کشور دست به گریبان بوده است و به نظر می رسد برای احیای یک جامعه مدنی قوی در سوریه، نیاز است که نخست به بازسازی نهادهای آموزشی در سراسر این کشور یاری رساند. پشتیبانی از آموزگاران و دانشگاهیان سوری و کمک به ایشان از سوی نهادها علمی و آموزشی و انجمن های مدنی در کشورهای منطقه، گام نخست برای توسعه اجتماعی و فرهنگی سوریه به شمار می رود.
🔹برای دست یافتن به این هدف صلح دوستانه، تشکیل شبکه های مجازی و ارتباط گیری با فعالان مدنی در سوریه و بیرون از آن و جلب پشتیبانی سازمان های آموزشی و فرهنگی بین المللی، می تواند دوره گذار را در این کشور کوتاه تر کرده و زمینه بازیابی هویت فرهنگی و اجتماعی سوریان را فراهم آورد.
لینک خبر
@IRNA_1313
یادداشت نوروزی
نوروز نماد پلورالیسم ایرانی
روژان حسام قاضی
عضو هیات مدیره و مدیر گروه جامعه پژوهی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
در خصوص نوروز صحبتهای بسیار شده است و رویکردهای متنوعی چه فرهنگی و چه رسومی و آیینی که در آن می توان یافت،وجود دارد؛ ولی هرچه بیشتر به این رسم و آیین مشترک همه اقوام ایرانی می نگریم، تنوع و تکثر فرهنگ را در کنار نوروز می یابیم و احترام نوروز به این تنوع و زاده شدن نوروز از این تکثر قومی و فرهنگی و البته کنار هم بودنشان و همراهی شان با آیین نوروز که بخشی از نماد و هویت تمامی اقوام ایران زمین بعنوان هویت ایرانیان می باشد را در طول تا یخ شاهد هستیم. پس نوروز خود با فراخواندن همه اقوام در برپایی این آیین ایرانی نمادی از هویت ایران و قومیتهای متکثر در درون خود است که نوعی پلورالیسم یا همان کثرت گرایی قومی حول مرکزیت ایران را در آن می بینیم ...اما نوروز چه دارد که اینچنین گرداگرد خود از هر قوم و فرهنگی را دعوت به دیدار از یکدیگر می کند و بر سر سفره هفت سین می نشاند و آرزوی نیک روزی برای همه ایرانیان دارد ...رسمی که با تمامی فراز و فرود های تاریخی اش همچنان با هویت ایرانیان گره خورده است. البته که نوروز چیزی جدای از همین خرده فرهنگ های قومی نیست که در کنار خود نگه داشته و حفظ کرده و ایران را تمای آنان انگاشته و دیده است و به همین دلیل نوروز به نمادی از وحدت ایرانیان از قومیتها و فرهنگ های گوناگون تبدیل شده و صد البته که سفره هفت سین می تواند نماد این تنوع نمادها در نوروز باشد که با این تنوع خود هفت سین ایرانی را شکل داده ، پس نوروز در دل خود این تکثرگرایی را بازتولید نموده و هرساله همه اقوام ایرانی را به دیدار هم به بهانه نوروز ایرانی دعوت نموده است و همه اقوام را بر سر این سفره ایرانی نشانده است.
https://t.iss.one/ipsan
نوروز نماد پلورالیسم ایرانی
روژان حسام قاضی
عضو هیات مدیره و مدیر گروه جامعه پژوهی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
در خصوص نوروز صحبتهای بسیار شده است و رویکردهای متنوعی چه فرهنگی و چه رسومی و آیینی که در آن می توان یافت،وجود دارد؛ ولی هرچه بیشتر به این رسم و آیین مشترک همه اقوام ایرانی می نگریم، تنوع و تکثر فرهنگ را در کنار نوروز می یابیم و احترام نوروز به این تنوع و زاده شدن نوروز از این تکثر قومی و فرهنگی و البته کنار هم بودنشان و همراهی شان با آیین نوروز که بخشی از نماد و هویت تمامی اقوام ایران زمین بعنوان هویت ایرانیان می باشد را در طول تا یخ شاهد هستیم. پس نوروز خود با فراخواندن همه اقوام در برپایی این آیین ایرانی نمادی از هویت ایران و قومیتهای متکثر در درون خود است که نوعی پلورالیسم یا همان کثرت گرایی قومی حول مرکزیت ایران را در آن می بینیم ...اما نوروز چه دارد که اینچنین گرداگرد خود از هر قوم و فرهنگی را دعوت به دیدار از یکدیگر می کند و بر سر سفره هفت سین می نشاند و آرزوی نیک روزی برای همه ایرانیان دارد ...رسمی که با تمامی فراز و فرود های تاریخی اش همچنان با هویت ایرانیان گره خورده است. البته که نوروز چیزی جدای از همین خرده فرهنگ های قومی نیست که در کنار خود نگه داشته و حفظ کرده و ایران را تمای آنان انگاشته و دیده است و به همین دلیل نوروز به نمادی از وحدت ایرانیان از قومیتها و فرهنگ های گوناگون تبدیل شده و صد البته که سفره هفت سین می تواند نماد این تنوع نمادها در نوروز باشد که با این تنوع خود هفت سین ایرانی را شکل داده ، پس نوروز در دل خود این تکثرگرایی را بازتولید نموده و هرساله همه اقوام ایرانی را به دیدار هم به بهانه نوروز ایرانی دعوت نموده است و همه اقوام را بر سر این سفره ایرانی نشانده است.
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ادبیات صلح دوست 🌿
... عمر به خشنودی دل‌ها گذار
تا ز تو خشنود شود کردگار
سایهٔ خورشیدسواران طلب
رنج خود و راحت یاران طلب
دردستانی کن و درمان‌دهی
تات رسانند به فرماندهی
گرم شو از مهر و ز کین سرد باش
چون مه و خورشید جوانمرد باش
هرکه به نیکی عمل آغاز کرد
نیکی او روی بدو باز کرد
گنبد گردنده ز روی قیاس
هست به نیکی و بدی خودشناس ...
جناب نظامی گنجوی
... عمر به خشنودی دل‌ها گذار
تا ز تو خشنود شود کردگار
سایهٔ خورشیدسواران طلب
رنج خود و راحت یاران طلب
دردستانی کن و درمان‌دهی
تات رسانند به فرماندهی
گرم شو از مهر و ز کین سرد باش
چون مه و خورشید جوانمرد باش
هرکه به نیکی عمل آغاز کرد
نیکی او روی بدو باز کرد
گنبد گردنده ز روی قیاس
هست به نیکی و بدی خودشناس ...
جناب نظامی گنجوی
یادداشت نوروزی
مهتاب حاجی‌محمدی
دبیر گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران
نوروز، آیینی جاودانه و میراثی ارزشمند در تمدن ایرانی و فراتر از یک جشن سنتی است. این جشن باستانی از یک سو در پیوند فرهنگی با هویت ایرانیان و دیگر جوامع حوزه تمدنی ایرانشهری است و از سوی دیگر بر انسجام اجتماعی و آموزش مفاهیم انسانی استوار است.
نوروز فرصتی برای بازنگری و تولید و بازتولید سرمایه‌های ایجابی و مثبتی همچون صلح، همدلی، احترام و دگرگشت تعاریف کاربردی در سطح جهانی از جنگ و صلح است.
کودکان و نوجوانان با تجربه این آیین‌های فرهنگی، نه تنها با تاریخ و هویت خود آشنا می‌شوند، بلکه مهارت‌های اجتماعی مهمی را کسب میکنند که آنها را برای زندگی در دنیایی صلح‌آمیز آماده می‌سازد.
داستان‌ها به ویژه حکایت‌ها و قصه‌های کهن ایرانی، به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از نوروز، حامل پیام‌هایی عمیق از مکتب صلح ایرانی هستند که میتوان آنها را برای آموزش مفاهیم اخلاقی و فرهنگی به نسل‌های جوان به کار برد. این داستان‌ها، ارزش‌هایی چون بخشش، نو شدن، ارتباطات مسالمت‌آمیز و ... را به شیوه‌ای جذاب و قابل درک منتقل میکنند.
آداب و رسوم نوروز، از برگزاری جشن چهارشنبه‌سوری، هدیه و عیدی دادن تا دید و بازدیدهای خانوادگی و سیزده‌بدر، فرصتی است برای تقویت روابط اجتماعی و اشاعه صلح در جامعه. این آیین‌ها به کودکان می‌آموزند که چگونه با دیگران تعامل کنند، اختلافات را به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز حل کنند و ارزش‌هایی چون احترام به دیگران و همدلی را در زندگی روزمره خود جاری سازند.
نوروز، فراتر از یک جشن و سمبل امید به آینده‌ای بهتر است؛ آینده‌ای که در آن صلح و تفاهم جهانی تحقق یابد.
ما در گروه صلح و کودک، بر این باوریم که آموزش ارزش‌ها و آیین‌های نوروزی از طریق فرهنگ غنی ایرانی، میتواند مسیر روشنی برای تربیت نسل‌هایی آگاه و صلح‌دوست فراهم کند.
روز نو و نوروز مبارک
https://t.iss.one/ipsan
مهتاب حاجی‌محمدی
دبیر گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران
نوروز، آیینی جاودانه و میراثی ارزشمند در تمدن ایرانی و فراتر از یک جشن سنتی است. این جشن باستانی از یک سو در پیوند فرهنگی با هویت ایرانیان و دیگر جوامع حوزه تمدنی ایرانشهری است و از سوی دیگر بر انسجام اجتماعی و آموزش مفاهیم انسانی استوار است.
نوروز فرصتی برای بازنگری و تولید و بازتولید سرمایه‌های ایجابی و مثبتی همچون صلح، همدلی، احترام و دگرگشت تعاریف کاربردی در سطح جهانی از جنگ و صلح است.
کودکان و نوجوانان با تجربه این آیین‌های فرهنگی، نه تنها با تاریخ و هویت خود آشنا می‌شوند، بلکه مهارت‌های اجتماعی مهمی را کسب میکنند که آنها را برای زندگی در دنیایی صلح‌آمیز آماده می‌سازد.
داستان‌ها به ویژه حکایت‌ها و قصه‌های کهن ایرانی، به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از نوروز، حامل پیام‌هایی عمیق از مکتب صلح ایرانی هستند که میتوان آنها را برای آموزش مفاهیم اخلاقی و فرهنگی به نسل‌های جوان به کار برد. این داستان‌ها، ارزش‌هایی چون بخشش، نو شدن، ارتباطات مسالمت‌آمیز و ... را به شیوه‌ای جذاب و قابل درک منتقل میکنند.
آداب و رسوم نوروز، از برگزاری جشن چهارشنبه‌سوری، هدیه و عیدی دادن تا دید و بازدیدهای خانوادگی و سیزده‌بدر، فرصتی است برای تقویت روابط اجتماعی و اشاعه صلح در جامعه. این آیین‌ها به کودکان می‌آموزند که چگونه با دیگران تعامل کنند، اختلافات را به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز حل کنند و ارزش‌هایی چون احترام به دیگران و همدلی را در زندگی روزمره خود جاری سازند.
نوروز، فراتر از یک جشن و سمبل امید به آینده‌ای بهتر است؛ آینده‌ای که در آن صلح و تفاهم جهانی تحقق یابد.
ما در گروه صلح و کودک، بر این باوریم که آموزش ارزش‌ها و آیین‌های نوروزی از طریق فرهنگ غنی ایرانی، میتواند مسیر روشنی برای تربیت نسل‌هایی آگاه و صلح‌دوست فراهم کند.
روز نو و نوروز مبارک
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
کدهای اخلاقی گردشگران در سفر
سخنران: دکتر محمدتقی رهنمایی
مدیر نشست: دکتر بهناز پورخداداد
دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۴۰۴ ساعت ۲۰
پخش از طریق لینک زیر
(ورود با گزینه میهمان):
https://www.skyroom.online/ch/hossein5092811/tourism
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
انجمن علمی گردشگری دانشگاه خوارزمی
انجمن علمی مدیریت جهانگردی دانشگاه علامه طباطبایی
خانه اندیشمندان علوم انسانی
https://t.iss.one/ipsan
سخنران: دکتر محمدتقی رهنمایی
مدیر نشست: دکتر بهناز پورخداداد
دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۴۰۴ ساعت ۲۰
پخش از طریق لینک زیر
(ورود با گزینه میهمان):
https://www.skyroom.online/ch/hossein5092811/tourism
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
انجمن علمی گردشگری دانشگاه خوارزمی
انجمن علمی مدیریت جهانگردی دانشگاه علامه طباطبایی
خانه اندیشمندان علوم انسانی
https://t.iss.one/ipsan
جایگاه تاریخ (و تجارب تاریخی) در کنار نظریه‌ها، در بررسی موضوعات مرتبط با وقایع اجتماعی و سیاسی
بهرام روحانی
نویسنده و پژوهشگر
عضو انجمن علمی مطالعات صلح ایران
دکتر حسین بشیریه، در کتاب جامعه‌شناسی سیاسی بیان می‌دارد: «دو پایه مهم که خط علوم اجتماعی را امتداد بخشیده و به آن قوام می‌دهند، تاریخ و تئوری است.». در بخش زیادی از نظریات جاری در حوزه‌های علوم انسانی و به‌ویژه علوم اجتماعی، همواره در کنار نظریه پردازی اندیشمندان در بخش های مختلف، کاربرد و توجه به تجربیات و موقعیت های تاریخی و به طور کلی نگاه به تاریخ، برای بررسی یا نتیجه گیری و گاه حتی برای آینده پژوهی و سناریوسازی، به عنوان نقطه‌ای برای اتکا و دستاوردی برای آزمون ادعاها و فرضیه ها، به اشکال متنوعی مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.
ادعای نویسنده‌ی این تحلیل این است که تاریخ و تجارب تاریخی، در بسیاری از موارد نمی تواند نقطه اتکای متقنی به منظور بهره برداری یا ارائه سناریوها و امکان سنجی وقوع اتفاقات، به‌ویژه در زمینه های مرتبط با علوم اجتماعی در آتیه باشد. در پهنه زندگی انسانی در هر عهدی، وجود متغیرهایی مانند ترکیب جمعیتی، ارتقای دانش (منظور سطوح دانش است، که شامل مقولاتی مانند: داده ها، اطلاعات، دانش و خِرَد بشری میشود)، تجربه های بدیع انسانی، تفاوت های فرهنگی، هویتی و ارزشی- هنجاری (هنجارها به عنوان ارزش های قانونی شده‌ی دوران خودشان)، تحول و تطور در موقعیت های جغرافیایی، ارتقایاب، وسایل و تکنولوژی مورد استفاده انسانها در زمانه ای که در آن زندگی میکنند، تغییرات اکوسیستم، و در نهایت نگاه بشر به چیستی و چگونگی حیات در هر برهه ای از تاریخ، میتواند به نتایجی بسیار غافلگیرکننده در صحنه کنش های اجتماعی نوع بشر (که علی‌القاعده کنش های سیاسی او را هم شامل میشود) منتج گردد.
به عنوان نمونه، در سپهر سیاست شمال قاره آمریکا، چگونه میتوان چنین ادعا کرد که مثلا چون رهبران جمهوری خواه قرن هجدهم در ایالات متحده امریکا، در آن زمان نظراتی متفاوت (مثلا با آنچه در روزگار کنونی، ترامپ و همفکرانش در حزب جمهوری خواه دارند) ارائه میدادند، به همین خاطر منازعات جهانی هم در آن زمان کمتر بود! پس خوب است که رهبران فعلی آمریکا همان رویه ها را در پیش گیرند. اما آیا این موضوع می تواند منافع ملی آمریکا را تأمین نماید! و آیا در این خصوص ضمانتی اجرایی وجود دارد!؟ چگونه میتوان به سادگیِ این تحلیل تن در داد، که اگر آمریکا در روزگار کنونی نیز همان رویه ها را در پیش گیرد، تنش های متعارض میان آمریکا (و متحدانش) با مخالفان یا منتقدانش کم، و در نهایت قطعا بخش مهمی از دغدغه‌های معطوف به منازعات در جهان، تبدیل به بحران ها و فجایع نخواهد شد؟ آیا اگر آمریکا رویکردهای سیاسی اش را با رویکردهای سیاسی قرن هجدهم خود تنظیم کند، جهان، و حتی خود آمریکا به طور حتم، در خروجی این سیاستگذاری ها منتفع می‌گردند!؟
این نوعی ساده‌انگاری حاد است که رخدادهای تاریخی را ملاک و سنجه ای برای اندازه گیری و عملکرد مسائل مربوط به علوم انسانی و اجتماعی در روزگار کنونی قرار دهیم. چون اساسا انسان و اجتماع (بنا به ویژگی های ذاتی انسان ها و جوامع) هرگز کمیت‌های ثابتی در طول زمان نبوده، نیستند و نخواهند بود. از این رو، نمی توان به نتایج تاریخ و رهیافت های تاریخی دل بست. این نوع تحلیل و تلقی از تاریخ، حتی فاقد مطلوبیت های روش شناختی در فرایند بررسی است. هر گوشه ای از تاریخ، می تواند حاوی نقصان‌های دوره ای خاص خودش باشد، و نهایتا شاید بتوان چنین گفت که رویدادهای تاریخی، صرفا روندهایی در مسیر بهبودیِ مستمر هستند. بله! درست است که تنها آزمایشگاهِ علوم اجتماعی به معنای واقعی «تاریخ» است؛ اما نکته‌ی ضروری، این است که هر آزمایشی در این آزمایشگاه علوم اجتماعی، تنها و تنها یک‌بار صورت میگیرد؛ و هر آزمایشی نیز، داده ها، شیوه های پردازش، اطلاعات، ابزارها، شرایط (زمانی و مکانی)، محدودیت ها، و آزمایش‌کنندگان مختص و منحصر به فرد خودش را دارد، ونتایج هر آزمایش، ممکن است به کمک آزمایشات بعدی بیاید، و ممکن است هرگز چنین نباشد.
https://t.iss.one/ipsan
بهرام روحانی
نویسنده و پژوهشگر
عضو انجمن علمی مطالعات صلح ایران
دکتر حسین بشیریه، در کتاب جامعه‌شناسی سیاسی بیان می‌دارد: «دو پایه مهم که خط علوم اجتماعی را امتداد بخشیده و به آن قوام می‌دهند، تاریخ و تئوری است.». در بخش زیادی از نظریات جاری در حوزه‌های علوم انسانی و به‌ویژه علوم اجتماعی، همواره در کنار نظریه پردازی اندیشمندان در بخش های مختلف، کاربرد و توجه به تجربیات و موقعیت های تاریخی و به طور کلی نگاه به تاریخ، برای بررسی یا نتیجه گیری و گاه حتی برای آینده پژوهی و سناریوسازی، به عنوان نقطه‌ای برای اتکا و دستاوردی برای آزمون ادعاها و فرضیه ها، به اشکال متنوعی مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.
ادعای نویسنده‌ی این تحلیل این است که تاریخ و تجارب تاریخی، در بسیاری از موارد نمی تواند نقطه اتکای متقنی به منظور بهره برداری یا ارائه سناریوها و امکان سنجی وقوع اتفاقات، به‌ویژه در زمینه های مرتبط با علوم اجتماعی در آتیه باشد. در پهنه زندگی انسانی در هر عهدی، وجود متغیرهایی مانند ترکیب جمعیتی، ارتقای دانش (منظور سطوح دانش است، که شامل مقولاتی مانند: داده ها، اطلاعات، دانش و خِرَد بشری میشود)، تجربه های بدیع انسانی، تفاوت های فرهنگی، هویتی و ارزشی- هنجاری (هنجارها به عنوان ارزش های قانونی شده‌ی دوران خودشان)، تحول و تطور در موقعیت های جغرافیایی، ارتقایاب، وسایل و تکنولوژی مورد استفاده انسانها در زمانه ای که در آن زندگی میکنند، تغییرات اکوسیستم، و در نهایت نگاه بشر به چیستی و چگونگی حیات در هر برهه ای از تاریخ، میتواند به نتایجی بسیار غافلگیرکننده در صحنه کنش های اجتماعی نوع بشر (که علی‌القاعده کنش های سیاسی او را هم شامل میشود) منتج گردد.
به عنوان نمونه، در سپهر سیاست شمال قاره آمریکا، چگونه میتوان چنین ادعا کرد که مثلا چون رهبران جمهوری خواه قرن هجدهم در ایالات متحده امریکا، در آن زمان نظراتی متفاوت (مثلا با آنچه در روزگار کنونی، ترامپ و همفکرانش در حزب جمهوری خواه دارند) ارائه میدادند، به همین خاطر منازعات جهانی هم در آن زمان کمتر بود! پس خوب است که رهبران فعلی آمریکا همان رویه ها را در پیش گیرند. اما آیا این موضوع می تواند منافع ملی آمریکا را تأمین نماید! و آیا در این خصوص ضمانتی اجرایی وجود دارد!؟ چگونه میتوان به سادگیِ این تحلیل تن در داد، که اگر آمریکا در روزگار کنونی نیز همان رویه ها را در پیش گیرد، تنش های متعارض میان آمریکا (و متحدانش) با مخالفان یا منتقدانش کم، و در نهایت قطعا بخش مهمی از دغدغه‌های معطوف به منازعات در جهان، تبدیل به بحران ها و فجایع نخواهد شد؟ آیا اگر آمریکا رویکردهای سیاسی اش را با رویکردهای سیاسی قرن هجدهم خود تنظیم کند، جهان، و حتی خود آمریکا به طور حتم، در خروجی این سیاستگذاری ها منتفع می‌گردند!؟
این نوعی ساده‌انگاری حاد است که رخدادهای تاریخی را ملاک و سنجه ای برای اندازه گیری و عملکرد مسائل مربوط به علوم انسانی و اجتماعی در روزگار کنونی قرار دهیم. چون اساسا انسان و اجتماع (بنا به ویژگی های ذاتی انسان ها و جوامع) هرگز کمیت‌های ثابتی در طول زمان نبوده، نیستند و نخواهند بود. از این رو، نمی توان به نتایج تاریخ و رهیافت های تاریخی دل بست. این نوع تحلیل و تلقی از تاریخ، حتی فاقد مطلوبیت های روش شناختی در فرایند بررسی است. هر گوشه ای از تاریخ، می تواند حاوی نقصان‌های دوره ای خاص خودش باشد، و نهایتا شاید بتوان چنین گفت که رویدادهای تاریخی، صرفا روندهایی در مسیر بهبودیِ مستمر هستند. بله! درست است که تنها آزمایشگاهِ علوم اجتماعی به معنای واقعی «تاریخ» است؛ اما نکته‌ی ضروری، این است که هر آزمایشی در این آزمایشگاه علوم اجتماعی، تنها و تنها یک‌بار صورت میگیرد؛ و هر آزمایشی نیز، داده ها، شیوه های پردازش، اطلاعات، ابزارها، شرایط (زمانی و مکانی)، محدودیت ها، و آزمایش‌کنندگان مختص و منحصر به فرد خودش را دارد، ونتایج هر آزمایش، ممکن است به کمک آزمایشات بعدی بیاید، و ممکن است هرگز چنین نباشد.
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
یادداشت دکتر حسن اسدی عضو انجمن علمی مطالعات صلح ایران در سایت انصاف نیوز
https://ensafnews.com/245913/%D8%B3%D8%AE%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%A8-%D8%B5%D9%84%D8%AD-%D9%88-%D9%BE%D8%B1%D9%87%DB%8C%D8%B2-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B4%D9%85%D9%86%DB%8C/
https://ensafnews.com/245913/%D8%B3%D8%AE%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%A8-%D8%B5%D9%84%D8%AD-%D9%88-%D9%BE%D8%B1%D9%87%DB%8C%D8%B2-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B4%D9%85%D9%86%DB%8C/
انصاف نیوز
سخنی در باب صلح و پرهیز از دشمنی
حسن اسدی، دکترای فلسفه تعلیم و تربیت، فرهنگی، مدرس دانشگاه، شیراز، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت: در ارتباط با صلح و چگونگی ارتباط با رقیبان یا مخالفان و دشمنان، از نظرگاه های مختلفی می توان سخن گفت. یکی از نظرگاه های مهم در این زمینه، نظرگاه دینی…
ادبيات صلح دوست 🍃
به هر جا ناتوان دیدی، توان باش
به سود مردم خامُش زبان باش
ستم ڪش را اگر دیدی، برآشوب
ستمگر را چو مُشتی بر دهان باش
تو عمری در هوای خویش بودی
زمانی هم به فڪر دیگران باش
البته که سعدی
https://t.iss.one/ipsan
به هر جا ناتوان دیدی، توان باش
به سود مردم خامُش زبان باش
ستم ڪش را اگر دیدی، برآشوب
ستمگر را چو مُشتی بر دهان باش
تو عمری در هوای خویش بودی
زمانی هم به فڪر دیگران باش
البته که سعدی
https://t.iss.one/ipsan
🔹موانع صلح سازی در روابط ایران و آمریکا🔹
"منطق مقاومت در برابر رام سازی منازعات سرکش و لزوم اتخاذ تصمیم سخت"
دکتر علی کریمی مله
دانش پژوه علوم سیاسی و عضو افتخاری انجمن علمی مطالعات صلح ایران
پانزدهم فروردین ماه 1404
♦️در اسفند ماه سال 1403 طی یادداشتی با عنوان"منازعات سرکش بین ایران و آمریکا؛ درنگی آینده نگرانه" ماهیت منازعه بین دو کشور از سنخ رام سرکش معرفی شد که تغییر آن فرایندی دشوار، پرهزینه، پیچیده و زمانبر خواهد بود. اینک که با نامه نگاری رییس جمهور هیمنه طلب آمریکا، صفحه ای دیگراز کتاب پرچالش روابط دوجانبه در حال ورق خوردن است، نوشتار حاضر در باره منطق مقاومت و چالش های سترگ در قبال رام سازی آن تأمل می کند.
🔸با عنایت به شناسه های مهم منازعات سرکش، هرگونه اقدام برای گذار از آن، مستلزم وجود ویژگی های زمینه ای معینی است که با فرصت ها و محدودیت های خود، بر الگوهای رفتاری تصمیم گیرندگان اثر می گذارد. زمینه در معنای وسیع آن، به جنبه های جغرافیایی محیط، تولیدات مادی انسانی، ساختارها، فرآیندها و شرایطاجتماعی-اقتصادی-سیاسی، نمادهای ملموس و ناملموس فرهنگی، منابع و داشته های اجتماعی-روانی مشترک؛ مناسبات بین گروهی درون جامعه و وضعیت گذرا و موقعیتی مانند زلزله، قحطی، رکود اقتصادی و جنگ اشاره دارد. منازعه سرکش در بطن خود زمینه های دیالکتیکی احساسات و منافع می آفریند که در برابر دگردیسی آن، صخره های ستبر مخالفت برمی افرازد.
▪️الف- برای رویارویی موفقیت آمیز با شرایط منازعه، طرف های رقیب سرمایه گذاری های وسیع نظامی، فناورانه، اقتصادی و روانی انجام می دهند. سرمایه گذاری مادی بسیج جامعه، آموزش نیروهای نظامی، توسعه صنایع نظامی، دستیابی به سلاح و گسترش زیرساخت‌های پشتیبانی در همه حوزه‌های زندگی جمعی را شامل می شود که برای مدیریت منازعه لازم است. سرمایه گذاری روانشناختی به ایجاد و اشاعه پایه های شناختی یا نظام دانایی و نیز ایستارها و احساساتی مثل پیش داوری، بدبینی، بی اعتمادی، نفرت و دشمنی اشاره دارد که اراده رویارویی و بسیج و تشدید روحیه درگیری را توجیه می کند و سازگاری با زیست منازعه ای را هموار می سازد. طی فرآیند خوگیری، جامعه وادار می شود خود را برایرویارویی با موقعیت های مستمر تنش آلود سازگار کندگویی که به طور ناخودآگاه با منازعه زندگی کرده و اساساً فراموش می کند که بدیل هایی برای زندگی منازعه آمیز هموجود دارد. به عبارتی، دیرپایی منازعات سرکش زیرساخت های روانشناختی-اجتماعی شامل حافظه جمعی، اخلاق منازعه و جهت گیری های عاطفی را تحکیم می کند. طی این فرآیند زمانبر طرف های منازعه، به طور گزینش گرانه ای روایت هایخود را در مورد آن برمی سازند.
▪️ب- در فرآیند برسازی روایت ها، رقیبان از یک سو، مسئولیت"دیگری" را در پیدایش و پایایی منازعه و بدکرداری، خشونت وجنایت های آن برجسته می سازند و از سوی دیگر، بر توجیه اقدامات خود، درستکاری، شکوهمندی، توانمندی و البته قربانی شدن خویش تکیه می کنند و از رهگذر روایت سازی می کوشند هویت جمعی جامعه خود را سامان و سازمان دهند. در واقع درازای منازعات سرکش در امتداد تولید و بازتولید فرهنگ منازعه، وضعیت روان شناختی خاصی به نام سندرم رام ناشدنی می آفریند که با وجود تحمیل زیان ها و هزینه های دهشتناک، مانند سدی مستحکم فراروی اقدامات و فرایندهای صلح سازی و تنش زدایی ایستادگی می کند.
گذشته از آن وجود باورهای استعلایی نزد تصمیم گیرندگان جوامع رقیب نیز نقش به سزایی در تداوم منازعه سرکش دارد. در بطن باورهای استعلایی، اهداف وجودی، مقدس و سازش ناپذیر پنداشته می شوند، به رقیب نمی توان اعتماد کرد، طرف خودی منابع انسانی و مادی برای ادامه درگیری را در اختیار دارد و اینکه زمان به نفع آنهاست تا شاید معامله پرسودتری انجام دهند یا شرایط بهتری ایجاد کنند. بدیهی است چنین باورهایی از برداشتن گام هایی جدی برای تنش زدایی و همراهی با فرایند عادی سازی روابط جلوگیری می کند.
▪️پ- تداوم سرمایه گذاری های هنگفت به نوبه خود، سبب می شود رهبران رقیب، فرصت های بهبود شرایط و استانداردهای زندگی مردمشان را قربانی کنند. از نظر روان شناسی- اجتماعی نیز، تصمیم گیرندگان در متن محیط منازعه آلود، منجمد و فریز می شوند و در برابر راه حل ها و ابتکارات نوآورانه برای برون رفت از وضعیت منازعه، مقاوم و انعطاف ناپذیر می شوند. این سرمایه گذاری ها در نهایت حوزه های مختلف ملموس و ناملموس زندگی مردم را هدف می گیرد. بویژه اگر دو طرف منازعه ناهم تراز باشند، طرف ضعیف تر متحمل فشارهای شدیدتر برای تجهیز نظامی و بسیج همگانی می شود. در نتیجه از پیامدهای بنیادین زیست منازعه ای، این است که مسئله "بقا" محوریت می یابد و موضوع "ارتقا وتوسعه ملی" تا آینده ای نامعلوم به محاق می رود.
"منطق مقاومت در برابر رام سازی منازعات سرکش و لزوم اتخاذ تصمیم سخت"
دکتر علی کریمی مله
دانش پژوه علوم سیاسی و عضو افتخاری انجمن علمی مطالعات صلح ایران
پانزدهم فروردین ماه 1404
♦️در اسفند ماه سال 1403 طی یادداشتی با عنوان"منازعات سرکش بین ایران و آمریکا؛ درنگی آینده نگرانه" ماهیت منازعه بین دو کشور از سنخ رام سرکش معرفی شد که تغییر آن فرایندی دشوار، پرهزینه، پیچیده و زمانبر خواهد بود. اینک که با نامه نگاری رییس جمهور هیمنه طلب آمریکا، صفحه ای دیگراز کتاب پرچالش روابط دوجانبه در حال ورق خوردن است، نوشتار حاضر در باره منطق مقاومت و چالش های سترگ در قبال رام سازی آن تأمل می کند.
🔸با عنایت به شناسه های مهم منازعات سرکش، هرگونه اقدام برای گذار از آن، مستلزم وجود ویژگی های زمینه ای معینی است که با فرصت ها و محدودیت های خود، بر الگوهای رفتاری تصمیم گیرندگان اثر می گذارد. زمینه در معنای وسیع آن، به جنبه های جغرافیایی محیط، تولیدات مادی انسانی، ساختارها، فرآیندها و شرایطاجتماعی-اقتصادی-سیاسی، نمادهای ملموس و ناملموس فرهنگی، منابع و داشته های اجتماعی-روانی مشترک؛ مناسبات بین گروهی درون جامعه و وضعیت گذرا و موقعیتی مانند زلزله، قحطی، رکود اقتصادی و جنگ اشاره دارد. منازعه سرکش در بطن خود زمینه های دیالکتیکی احساسات و منافع می آفریند که در برابر دگردیسی آن، صخره های ستبر مخالفت برمی افرازد.
▪️الف- برای رویارویی موفقیت آمیز با شرایط منازعه، طرف های رقیب سرمایه گذاری های وسیع نظامی، فناورانه، اقتصادی و روانی انجام می دهند. سرمایه گذاری مادی بسیج جامعه، آموزش نیروهای نظامی، توسعه صنایع نظامی، دستیابی به سلاح و گسترش زیرساخت‌های پشتیبانی در همه حوزه‌های زندگی جمعی را شامل می شود که برای مدیریت منازعه لازم است. سرمایه گذاری روانشناختی به ایجاد و اشاعه پایه های شناختی یا نظام دانایی و نیز ایستارها و احساساتی مثل پیش داوری، بدبینی، بی اعتمادی، نفرت و دشمنی اشاره دارد که اراده رویارویی و بسیج و تشدید روحیه درگیری را توجیه می کند و سازگاری با زیست منازعه ای را هموار می سازد. طی فرآیند خوگیری، جامعه وادار می شود خود را برایرویارویی با موقعیت های مستمر تنش آلود سازگار کندگویی که به طور ناخودآگاه با منازعه زندگی کرده و اساساً فراموش می کند که بدیل هایی برای زندگی منازعه آمیز هموجود دارد. به عبارتی، دیرپایی منازعات سرکش زیرساخت های روانشناختی-اجتماعی شامل حافظه جمعی، اخلاق منازعه و جهت گیری های عاطفی را تحکیم می کند. طی این فرآیند زمانبر طرف های منازعه، به طور گزینش گرانه ای روایت هایخود را در مورد آن برمی سازند.
▪️ب- در فرآیند برسازی روایت ها، رقیبان از یک سو، مسئولیت"دیگری" را در پیدایش و پایایی منازعه و بدکرداری، خشونت وجنایت های آن برجسته می سازند و از سوی دیگر، بر توجیه اقدامات خود، درستکاری، شکوهمندی، توانمندی و البته قربانی شدن خویش تکیه می کنند و از رهگذر روایت سازی می کوشند هویت جمعی جامعه خود را سامان و سازمان دهند. در واقع درازای منازعات سرکش در امتداد تولید و بازتولید فرهنگ منازعه، وضعیت روان شناختی خاصی به نام سندرم رام ناشدنی می آفریند که با وجود تحمیل زیان ها و هزینه های دهشتناک، مانند سدی مستحکم فراروی اقدامات و فرایندهای صلح سازی و تنش زدایی ایستادگی می کند.
گذشته از آن وجود باورهای استعلایی نزد تصمیم گیرندگان جوامع رقیب نیز نقش به سزایی در تداوم منازعه سرکش دارد. در بطن باورهای استعلایی، اهداف وجودی، مقدس و سازش ناپذیر پنداشته می شوند، به رقیب نمی توان اعتماد کرد، طرف خودی منابع انسانی و مادی برای ادامه درگیری را در اختیار دارد و اینکه زمان به نفع آنهاست تا شاید معامله پرسودتری انجام دهند یا شرایط بهتری ایجاد کنند. بدیهی است چنین باورهایی از برداشتن گام هایی جدی برای تنش زدایی و همراهی با فرایند عادی سازی روابط جلوگیری می کند.
▪️پ- تداوم سرمایه گذاری های هنگفت به نوبه خود، سبب می شود رهبران رقیب، فرصت های بهبود شرایط و استانداردهای زندگی مردمشان را قربانی کنند. از نظر روان شناسی- اجتماعی نیز، تصمیم گیرندگان در متن محیط منازعه آلود، منجمد و فریز می شوند و در برابر راه حل ها و ابتکارات نوآورانه برای برون رفت از وضعیت منازعه، مقاوم و انعطاف ناپذیر می شوند. این سرمایه گذاری ها در نهایت حوزه های مختلف ملموس و ناملموس زندگی مردم را هدف می گیرد. بویژه اگر دو طرف منازعه ناهم تراز باشند، طرف ضعیف تر متحمل فشارهای شدیدتر برای تجهیز نظامی و بسیج همگانی می شود. در نتیجه از پیامدهای بنیادین زیست منازعه ای، این است که مسئله "بقا" محوریت می یابد و موضوع "ارتقا وتوسعه ملی" تا آینده ای نامعلوم به محاق می رود.
همچنین خوگیری با شرایط منازعه، صورتبندی نیروهای سیاسی-اجتماعی داخلی را به زیان نیروهای توسعه گرا و تحول خواه رقم می زند و از نظر منطقه ای و جهانی نیز اتحادسازی بر ضد طرف ضعیف تر آسان تر و دسترسی پذیرتر می شود. لذا در کنار دشواری و حتی محال شدن ارتقا، انزوا نیز گریبان جامعه را می گیرد و کشور برای حفظ موجودیت خود در مدار مناسبات متعارف بین المللی، دچار تنگناهای شدید می شود.
▪️ت-- علاوه بر عنصر روان شناختی، نقش عامل اقتصادسیاسی در تداوم منازعات سرکش انکارناپذیر است؛ زیرا ادامه منازعه به تدریج به ظهور رهبران، نخبگان یا الیگارشی های سیاسی-اقتصادی و نظامی نیرو‌مند می انجامد که از سرکش شدن منازعات سودهایی هنگفت می‌برند و منافع نهفته یا آشکاری در تداوم آن دارند. منافع می تواند مادی مانند ثروت، یا نمادین مانند ایدئولوژی و هویت باشد. در نتیجه نفع برندگان از منازعه، با به چنگ آوردن لایه های گوناگون تصمیم سازی و تصمیم گیری، بخش قدرتمندی را شکل می دهند که با بهره گیری ابزاری از نمادهای سیاسی- ایدئولوژیک و حتی تاریخی- ناسیونالیستی، با هرگونه نرمش یا سازش مورد نیاز برای حل و فصل کم هزینه تر و مسالمت جویانه مناقشه و دگردیسی ماهوی منازعات سرکش مخالفت و مبارزه می کنند.
ث- از زاویه منافع ملی، زیان های سرسام آور زیست منازعه آلود، با همه دشواری ها و پیچیدگی ها، لزوم چاره جویی شتابنده برای گذار از آن را گوشزد می کند. عبور از وضعیت منازعه سرکش، نیازمند تصمیم سخت، پیچیده و راهبردی است. در برابر چنین تصمیم هایی مخالفان پرقدرت داخلی و خارجی از جمله سودبرندگان از تداوم منازعه، صف آرایی و قدرت نمایی خواهند کرد زیرا تغییر ماهیت منازعه، بحران هویت، موجودیت و کارکرد آنان را در پی خواهد آورد، اما عقلانیت حکمرانی، اهتمام به منافع راهبردی اکثریت مردم؛ نه اقلیت سوداپیشه را ایجاب می کند.
*⃣رهبران سیاسی هوشمند در فرایند چنین تصمیم گیری هایی باید بدانند که دستیابی به خواسته های بیشینه ناممکن است و لذا باید به خواسته های بهینه بیاندیشند. آنان ناگزیر از انتخاب های مهم، دشوار، دردآور، خطرناک و پرهزینه در میدانی با داده های ناکافی، نامطمئن و حتی مشحون از اطلاعات نادرست و فریبنده و پر از اهداف متضاد و متعارض هستند.
*⃣ اتخاذ تصمیم های سخت و راهبردی مسئولیت اصلی رهبران سیاسی زمان شناس و فراستمند است تا با فراتررفتن از حلقه های منفعت گرا و بسته تصمیم سازی و با اتکا بر عقل جمعی کارشناسی ملت باور و آینده نگر، از هزینه کرد اعتبار شخصی نهراسند و بر عکس با تصمیم سنجیده، به هنگام، شجاعانه و راهبردی، بقای ملی را ضمانت کنند.
https://t.iss.one/ipsan
▪️ت-- علاوه بر عنصر روان شناختی، نقش عامل اقتصادسیاسی در تداوم منازعات سرکش انکارناپذیر است؛ زیرا ادامه منازعه به تدریج به ظهور رهبران، نخبگان یا الیگارشی های سیاسی-اقتصادی و نظامی نیرو‌مند می انجامد که از سرکش شدن منازعات سودهایی هنگفت می‌برند و منافع نهفته یا آشکاری در تداوم آن دارند. منافع می تواند مادی مانند ثروت، یا نمادین مانند ایدئولوژی و هویت باشد. در نتیجه نفع برندگان از منازعه، با به چنگ آوردن لایه های گوناگون تصمیم سازی و تصمیم گیری، بخش قدرتمندی را شکل می دهند که با بهره گیری ابزاری از نمادهای سیاسی- ایدئولوژیک و حتی تاریخی- ناسیونالیستی، با هرگونه نرمش یا سازش مورد نیاز برای حل و فصل کم هزینه تر و مسالمت جویانه مناقشه و دگردیسی ماهوی منازعات سرکش مخالفت و مبارزه می کنند.
ث- از زاویه منافع ملی، زیان های سرسام آور زیست منازعه آلود، با همه دشواری ها و پیچیدگی ها، لزوم چاره جویی شتابنده برای گذار از آن را گوشزد می کند. عبور از وضعیت منازعه سرکش، نیازمند تصمیم سخت، پیچیده و راهبردی است. در برابر چنین تصمیم هایی مخالفان پرقدرت داخلی و خارجی از جمله سودبرندگان از تداوم منازعه، صف آرایی و قدرت نمایی خواهند کرد زیرا تغییر ماهیت منازعه، بحران هویت، موجودیت و کارکرد آنان را در پی خواهد آورد، اما عقلانیت حکمرانی، اهتمام به منافع راهبردی اکثریت مردم؛ نه اقلیت سوداپیشه را ایجاب می کند.
*⃣رهبران سیاسی هوشمند در فرایند چنین تصمیم گیری هایی باید بدانند که دستیابی به خواسته های بیشینه ناممکن است و لذا باید به خواسته های بهینه بیاندیشند. آنان ناگزیر از انتخاب های مهم، دشوار، دردآور، خطرناک و پرهزینه در میدانی با داده های ناکافی، نامطمئن و حتی مشحون از اطلاعات نادرست و فریبنده و پر از اهداف متضاد و متعارض هستند.
*⃣ اتخاذ تصمیم های سخت و راهبردی مسئولیت اصلی رهبران سیاسی زمان شناس و فراستمند است تا با فراتررفتن از حلقه های منفعت گرا و بسته تصمیم سازی و با اتکا بر عقل جمعی کارشناسی ملت باور و آینده نگر، از هزینه کرد اعتبار شخصی نهراسند و بر عکس با تصمیم سنجیده، به هنگام، شجاعانه و راهبردی، بقای ملی را ضمانت کنند.
https://t.iss.one/ipsan
Telegram
انجمن علمی مطالعات صلح ایران
کانال اطلاع رسانی انجمن علمی مطالعات صلح ایران
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir
ipsan.ir
[email protected]
instagram.com/ipsan.ir