‌پروند‌ه‌های بازی که پزشکیان نمی‌تواند آن‌ها را ببندد/ الهه امانی

📡📡📡📡📡– «هسته‌ی سیاسی هر جنبش برای آزادی در جامعه ضرورت سیاسی برای حمایت از آزادی بیان باید داشته باشد». بل هوک

بار دیگر، با رئیس‌جمهور شدن #پزشکیان، پرونده‌ی قطور نقض حق تحصیل #دانشجویان گشوده شده است و دانشجویان و استادانی که حق کار و تحصیل آن‌ها در دولت‌های پیشین نقض شده بود، خواهان پاسخ‌گویی و بازگشت به محیط دانشگاه هستند؛ اگرچه در خیزش ‌ضداقتدارگرایانه و آینده‌نگر «زن، زندگی، آزادی»، امید داشتن به نظام جمهوری اسلامی برای دادرسی و دادخواهی به ورطه‌ی ناامیدی درغلتید.

عنوان «دانشجویان ستاره‌دار» از تابستان ۱۳۸۵، در دومین سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، مصطلح شد؛ زمانی که تعدادی از داوطلبان کنکور کارشناسی ارشد، با دیدن ستاره‌هایی در کنار نام خود در کارنامه‌ی کنکور، متوجه وضعیت خاص خود و محدودیت و محرومیت از تحصیل شدند. این عنوان سپس در سخنرانی‌ها و مناظره‌های انتخاباتی سال ۱۳۸۸ رسانه‌ای شد.

نقض حق تحصیل دانشجویان پویا و کنشگر در بسیاری از کشورهای دیگر نیز، به‌ویژه تحت رژیم‌های اقتدارگرا و هم‌چنین در کشورهای غربی تحت سیاست‌های راست‌گرا و پوپولیستی، رخ داده و هم‌چنان رخ می‌دهد. در دوران رژیم گذشته‌ی ایران نیز موارد متعددی از اخراج دانشجویان وجود داشت و من نیز در سال‌های حضورم در دانشگاه تهران شخصاً شاهد آن بودم. اما در مقایسه، نقض حق تحصیل دانشجویان به دلیل اندیشه و پویایی، حتی در فعالیت‌هایی که در چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی با وجود تمام کاستی‌هایش قابل تایید است، ویژگی‌های خاص و گسترده‌تری دارد. شاید بتوان گفت که در دوران جمهوری اسلامی، دانشجویان بدون طی مراحل قانونی و بدون ارجاع به دادگاه یا نهاد قضایی، به‌صورت یک‌طرفه و دستوری توسط نهادهای امنیتی از تحصیل محروم و ستاره‌دار شده‌اند. این روند به‌طور تصاعدی افزایش یافته و از نظر کمی و کیفی به‌مراتب مستبدانه‌تر شده است.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح


↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

از کلاس درس تا خیابان‌؛ دانشجویان در تقاطع تاریخ و تحول/ #مهرناز_رزاقی

📡📡📡📡📡 – در تاریخ تحولات اجتماعی، جنبش‌های دانشجویی به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل تغییرات بزرگ شناخته شده‌اند. شوروشوق #دانشجویان برای حمایت از عدالت اجتماعی، برابری و اصلاحات ساختاری، به‌وضوح نشان داده که آن‌ها نیرویی قوی برای شکل‌دهی به یک جامعه‌ی عادلانه‌تر و مترقی‌تر هستند. کنش‌های سیاسی دانشجویان در طول قرن گذشته به یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی سیاست‌ورزی در سراسر دنیا تبدیل شده است. دانشجویان در مسائل مختلفی از جنبش‌های ضد‌استعمارگری و مبارزات ضدجنگ گرفته تا حقوق مدنی، دموکراسی‌خواهی، مقابله با نئولیبرالیسم و ریاضت اقتصادی، مبارزه با نژادپرستی و زن‌ستیزی و حتی مسائل مربوط به تغییرات آب‌وهوایی نقش داشته‌اند. بااین‌حال، کنش‌ها و فعالیت‌های دانشجویی اغلب توسط نخبگان سیاسی و مقامات رسمی به‌عنوان «شیطنتِ جوانانه» شناخته می‌شود. این نوشتار نگاهی به چند لحظه‌ی سرنوشت‌ساز در تاریخ جنبش‌های دانشجویی می‌اندازد و اهمیت تاریخی و توانایی آموزش در پیشبرد آینده‌ای روشن‌تر را بررسی می‌کند.

ادامه مطلب
ادامه و لینک به مطلب در خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

نگاهی به صدور احکام ناعادلانه‌ی تعلیق، برای شماری از دانشجویان/ #دینا_قالیباف

📡📡📡📡📡– حق تحصیل یکی از مهم‌ترین حقوق انسان‌ها است. معمولاً کشورهایی با حاکمیت اقتدارگرا، از دستیابی افراد و گروه‌های اجتماعی مختلف به تحصیل ممانعت می‌کنند. در ایران، حق تحصیل تا آن‌جایی به رسمیت شناخته می‌شود که تولید علم، در خدمت ایدئولوژی حاکمیت باشد، نه در خدمت بیان و پرداختن به حقیقت. به عبارتی دیگر، در چنین سیستمی، سوژه‌های دانشگاهی تا جایی در اولویت‌اند که در جهت بازتولید قدرت حاکمیت حرکت می‌کنند، ولو این‌که حاکمیت موجود، دشمن حقیقت باشد. در این میان افرادی که تلاش می‌کنند تا فضای آکادمیک را حفظ کرده و از سنگر دانشگاه به‌عنوان اتاق فکر جامعه مراقبت کنند، سرنوشتی جز تعلیق، تبعید و اخراج برایشان متصور نیست. سرانجامی تلخ که آینده‌ی علمی آنان را نقش بر آب می‌کند و آن‌ها را از نهاد مدنی که به آن تعلق دارند –یعنی دانشگاه— دور و حق قانونی آن‌ها برای ادامه‌ی تحصیل را سلب می‌کند. طی دو سال گذشته، دانشجویان زیادی تلاش کردند تا نهاد دانشگاه، در خدمت بیان حقیقت قرار گیرد، آن‌ها با دفاع از حقیقت، کنار مردم ماندند و با اعتراضات مدنی در صحن دانشگاه، مخالفت خود را نسبت به عملکرد حاکمیت در حوزه‌های مرتبط با حقوق بشر و حقوق زنان ایرانی نشان دادند و در همین راستا، متحمل هزینه‌های گزافی شدند که بر هیچ‌کس پوشیده نیست. در این‌که یک دولت تندروی اصول‌گرا در مصدر قدرت بود که بر شدت سرکوب و آزار #دانشجویان افزوده‌ هم شکی نیست.

درحالی که مدت زمان کوتاهی از استقرار دولت اصلاح طلب در ایران می‌گذرد، مسعود پزشکیان در جلسه‌ی معارفه‌ی وزیر جدید علوم گفت: «دانشجویان و اساتید اخراجی باید به دانشگاه‌ها برگردند». در واکنش به سخنان پزشکیان، روزنامه‌ی کیهان در تاریخ ۱۰ شهریور ۱۴۰۳ ضمن حمله به دولت، مطلبی با عنوان: «بازگشت غیرقانونی اخراجی‌های قانونی، آقای پزشکیان! با کدام توجیه؟!» منتشر و دولت را به عملکرد غیرقانونی متهم نمود. قابل ذکر است که اغلب دانشجویان معتقدند که صحبت‌های رئیس جمهور، در جهت عوام‌فریبی بوده و نمی‌توان امیدی به گشایش وضعیت پرونده‌ها در کمیته‌های انضباطی داشت. صدور احکام جدید علیه دانشجویان در برخی دانشگاه‌ها، می‌تواند گواهی روشن بر این مدعا باشد.

خط صلح، به بهانه‌ی صدور این احکام ناعادلانه به گفت‌وگو با چند دانشجو پرداخته که به‌تازگی از کمیته‌ی انضباطی دانشگاه، حکم تعلیق دریافت کرده‌اند. بنابر درخواست مصاحبه شونده‌ها، نام آنان نزد خط صلح محفوظ خواهد ماند.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

دستکم ۲ #تجمع اعتراضی برگزار شد

❗️❗️❗️❗️❗️ – روز جاری، گروهی از #دانشجویان علوم پزشکی در مقابل ساختمان وزارت بهداشت و جمعی از #کارگران معدن «سرب و روی» راور در مقابل اداره کار کرمان، با برگزاری تجمعاتی اعتراضی خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند.

ادامه مطلب

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

حسین سیمایی صراف و دانشجویان «بی‌ستاره»/ هرمز شریفیان

📡📡📡📡📡 – یکی از تاریک‌ترین نقاط عملکرد و پیشینه‌ی حکومت جمهوری اسلامی ایران، گرفتن حق #تحصیل از #دانشجویان منتقد و اخراج و تعلیق استادان دانشگاه است که با رویکردی انتقادی نسبت به سیاست‌های حکومت عمل می‌کنند. در چنین شرایطی هم با آینده و زندگی یک دانشجو بازی می‌شود و هم با سال‌ها زحمت استادانی که معیشت خود و خانواده‌هایشان هم با تهدیدی جدی مواجه می‌شود. آن‌چه در این میان تاسف‌آور است این است که یک حاکمیت با تکرار اشتباهات مهلک خود هنوز فهمی از حکومت‌داری ندارد و هر منتقدی را از سر راه برمی‌دارد، به این امید که ایرادها و اشکال‌هایش نمایان نشود.

اگر حافظه یاری کند چنین بیراهه‌ی غیرمنطقی و دور از خِرَدی در دوران ریاست جمهوری «احمدی‌‌نژاد» در دولت‌های نهم و دهم آغاز شد و دانشجویان منتقد و اخراجی به «ستاره‌دار» معروف شدند. از همان دوران بود که بازنشستگی پیش از موعد برخی استادان و اخراج و تعلیق آنان نیز آغاز شد و تا امروز ادامه دارد. استادان و دانشجویانی که برخی از نوادر کشور بوده و بر اساس گواهی بسیاری از دانشگاهیان مظهر شرافت و سلامت نفس نیز بوده و هستند. باید در نظر داشت که وقتی اجازه‌ی ادامه‌ی تحصیل از دانشجو گرفته شود، دو راه بیش‌تر ندارد: یا با داشتن شرایط مالی متوسط به بالا به خارج از کشور برود و به‌سختی به ادامه‌ی تحصیل بپردازد و یا مجبور به اشتغال در حوزه‌ای ‌شود که علاقه‌ای به آن ندارد و برای امرار معاش مجبور و محکوم به انجام آن کار ‌شود.

با روی کار آمدن دولت «مسعود پزشکیان» اما، امیدی در این رابطه در فضای دانشگاهی دمیده شده و رئیس‌جمهور نیز به‌صراحت از بازگشت استادان و دانشجویان اخراج‌شده سخن گفته است. البته برای رسیدن به روال عادی و بازگشت استادان و دانشجویان اخراجی علاوه بر عزم رئیس‌جمهور، جامعه‌ی دانشگاهی و «رسانه‌های سالم»و نقش وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در دولت چهاردهم نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است.

ادامه مطلب
ادامه و لینک به مطلب در خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

نگاهی به راه طی‌شده‌ی جنبش دانشجویی ایران از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۰۱/ علی تقی‌پور

📡📡📡📡📡– #جنبش_دانشجویی ایران از اواخر دهه‌ی ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۱ هجری شمسی نقش محوری در تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور داشته است. پس از سرکوب نیروهای چپ، ملی‌گرا و ملی‌-مذهبی در دهه‌های ابتدایی انقلاب، جنبش دانشجویی به‌عنوان نیرویی منتقد و مستقل جایگزین آن‌ها شد. دانشگاه‌ها به‌عنوان بستری برای بیان خواسته‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه تبدیل به میدان مقاومت شدند و همواره در صف اول اعتراضات اجتماعی قرار داشتند. در این مقاله، سیر تحول جنبش دانشجویی از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۰۱ بررسی و تاثیرات مختلف گفتمانی و رویکردهای دانشجویی در رابطه ‌با اصلاح‌طلبان و اپوزیسیون تحلیل می‌شود.

اعتراضات ۱۸ تیر ۱۳۷۸: آغاز مسیر

اعتراضات ۱۸ تیر ۱۳۷۸ در واکنش به توقیف روزنامه‌ی «سلام» و حمله‌ی نیروهای امنیتی به خوابگاه #دانشجویان دانشگاه تهران رخ داد. این حادثه به یکی از نخستین نقاط عطف جنبش دانشجویی پس از انقلاب تبدیل شد و سبب شکل‌گیری جنبش اعتراضی نوینی شد. در آن زمان، رابطه‌ی میان جنبش دانشجویی و اصلاح‌طلبان نزدیک بود؛ اصلاح‌طلبان دانشگاه‌ها را ابزاری برای فشار بر حاکمیت می‌دیدند و با شعار «فشار از پایین، چانه‌زنی در بالا» به ‌دنبال تعامل با حاکمیت بودند.

بااین‌حال، ناکامی دولت «محمد خاتمی» در حمایت از دانشجویان و عدم توانایی در مقابله با نیروهای امنیتی باعث شد شکاف‌هایی بین جنبش دانشجویی و اصلاح‌طلبان ایجاد شود. یکی از شعارهای محوری این دوره «دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد» بود که نماد مقاومت دانشجویان در برابر سرکوب‌های امنیتی شد.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

مهدی مطهرنیا: قرار نبود که دانشگاه‌ها به پایگاه‌های نظامی تبدیل شوند/ علی کلائی

📡📡📡📡📡– #مهدی_مطهرنیا، استاد دانشگاه آزاد واحد‌های قم، تهران مرکز، تهران شمال و استاد مدعو در دانشگاه‌های عالی دفاع ملی و صیاد شیرازی در رشته‌های علوم سیاسی، آینده‌پژوهی، جامعه‌شناسی و مدیریت فرهنگی بوده است. او از نظریه‌پردازان توسعه در ایران است که خود را تحول‌خواه می‌نامد. وی علاوه بر تدریس، ریاست پژوهشکده‌ی علوم اجتماعی و انقلاب سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی و نیز بخش‌های محتوایی صداوسیمای جمهوری اسلامی را داشته است. او در زمینه‌ی علوم اجتماعی و سیاسی، آینده‌پژوهی، ارتباطات، رسانه‌ها و نیز امنیت و عملیات روانی صاحب کتاب و مقالات زیادی است.

در گفتگوی حاضر، مسایل مختلفی را با مطهرنیا مورد بحث قرار دادیم. دیدگاه‌های این استاد دانشگاه، درباره‌ی موضوعات مختلفی که در دانشگاه‌های ایران جریان دارد، قابل توجه است. او معتقد است که بسیاری از مراکز #آموزش_عالی ما، تحت نظارت قانونی نیستند، بلکه تحت نظارت سلایق سیاسی هستند و درباره‌ی عدم برنامه‌های مدون در دانشگاه‌های آزاد ایران می‌گوید: «عاملیت‌ها در آن در خدمت قانون نیستند. سیستم‌ها بر اساس قوانین شکل نمی‌گیرند و یا قوانین سیستمی در سیستم‌ها و تفکر سیستمی وجود ندارند». او معتقد است که نهادهای فراقانونی، عامل مستقیم ایجاد فضای امنیتی در دانشگاه‌ها و تصمیم‌گیران واقعی در اخراج اساتید و #دانشجویان هستند. این مدرس دانشگاه، درباره‌ی فضای امنیتی دانشگاه این‌گونه می‌گوید: «مگر قرار نبود که مسلسل‌ها تبدیل به قلم شوند؟ مگر آیت‌الله خمینی، به این‌جمله اشاره نکرد که من امید دارم همه‌ی این مسلسل‌ها به قلم تبدیل شوند؟ قرار بود پس از جنگ، پایگاه‌های بسیج به مراکز اندیشه‌ورزی بدل شوند. نه این‌که دانشگاه‌ها به پایگاه‌های نظامی تبدیل شوند».

ادامه مطلب
ادامه مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

حضور نهادهای امنیتی در دانشگاه‌ها و برخورد با دانشجویان؛ قانون یا بی‌قانونی؟/ #سینا_یوسفی


📡📡📡📡📡– پس از انقلاب ۵۷ و روی کار آمدن #جمهوری_اسلامی در ایران، یکی از چالش‌های اساسی حاکمیت، دانشگاه‌ها‏ و فضای حاکم بر آن بود. حکومت به روش‌های مختلف سعی در نظارت، دخالت و کنترل شدید فضای دانشگاه‌ها را داشت و همین تفکر نیز تحت‌عنوان «انقلاب فرهنگی» باعث شد برای مدتی دانشگاه‌ها تعطیل شوند. علاوه بر آن، در جریان انقلاب فرهنگی، بسیاری از اساتید و دانشجویانی که با ایدئولوژی حکومت اسلامی هم‌خوانی نداشتند، از دانشگاه‌ها اخراج شدند. حکومت این اقدامات را زیر نظر نهادی به‌نام «شورای عالی انقلاب فرهنگی» انجام داد و به پاکسازی و اسلامی‌سازی سیستم‌آموزشی پرداخت. در واقع، این شورا مسئولیت سیاست‌گذاری و نظارت بر دانشگاه‌ها و سیستم آموزشی را بر عهده داشت و نقش مهمی در کنترل دانشگاه‌ها و تدوین سیاست‌های آموزشی ایفا کرد و اکنون نیز یکی‌از نهادهای اصلی در حوزه‌ی نظارت و کنترل آموزش عالی محسوب می‌شود.

پس از تعطیلی دانشگاه‌ها (از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲) و بازگشایی مجدد آن، حکومت با تاسیس بسیج دانشجویی و دفتر نمایندگی ولی فقیه، فضای دانشگاه‌ها را در اختیار گرفت و از طریق حضور مداوم نیروهای امنیتی تحت‌عنوان «حراست»، به کنترل و نظارت شدید بر دانشگاه‌ها پرداخت. اگرچه نیروهای حراست در دانشگاه‌های #ایران به طور رسمی تحت مدیریت #دانشگاه‌ها فعالیت می‌کنند، اما عملاً با نهادهای امنیتی و اطلاعاتی کشور در ارتباط هستند. در واقع، این نهاد بخشی از ساختار امنیتی داخلی دانشگاه محسوب می‌شود و وظیفه‌ی آن شامل نظارت بر مسائل امنیتی، حفاظت از اموال و افراد دانشگاه و هم‌چنین کنترل فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در داخل دانشگاه است و با وجود این‌که به طور رسمی بخش و زیر مجموعه‌ی دانشگاه محسوب می‌شود و باید به رئیس دانشگاه پاسخگو باشد، اما در عمل، ارتباطات نزدیکی با نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه دارد. این نهادها بر روند استخدام، آموزش و فعالیت‌های نیروهای حراست نظارت دارند و در مسائل امنیتی مهم، حراست به آن‌ها گزارش می‌دهد یا با آن‌ها هماهنگی به عمل می‌آورد.

در چند سال اخیر، حضور نیروهای امنیتی در دانشگاه‌ها و کنترل شدید فضای علمی و اجتماعی این نهادها افزایش چشمگیری داشته است. این روند، به‌ویژه پس از اعتراضات سیاسی و اجتماعی مختلف، مانند اعتراضات سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و اعتراضات سال ۱۴۰۱، شدت بیش‌تری پیدا کرده است. می‌توان گفت، دانشگاه‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عرصه‌های تجمع فکری و اعتراضات اجتماعی، همواره تحت نظارت و کنترل نیروهای امنیتی و حراست بوده‌اند، اما در سال‌های اخیر، این کنترل بسیار فزاینده و سختگیرانه‌تر شده است. فعالیت‌های دانشجویی، از جمله #تجمعات، سخنرانی‌ها و حتی جلسات انجمن‌های دانشجویی، به شدت تحت نظارت نیروهای امنیتی و حراست دانشگاه‌ها قرار گرفته و حتی فعالیت #دانشجویان و اساتید در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز به‌دقت توسط نهادهای امنیتی رصد می‌شود. پست‌ها و فعالیت‌های انتقادی منجر به احضار، بازداشت یا اخراج افراد از دانشگاه گردیده و حتی در موارد مختلف، نیروهای امنیتی با حضور فیزیکی در دانشگاه‌ها و حتی ورود به خوابگاه‌های دانشجویی، اقدام به بازداشت معترضان و سرکوب اعتراضات کرده‌اند. این اقدامات باعث محدودشدن آزادی‌های اساسی دانشجویان و تضعیف فضای آزاد علمی و انتقادی در دانشگاه‌ها شده و بسیاری از دانشگاه‌ها که روزی به‌عنوان مراکز فکری و فرهنگی کشور شناخته می‌شدند، اکنون با فضای بسته‌تری مواجه شده‌اند که تحت‌کنترل دقیق نهادهای امنیتی قرار دارد و هر روز نیز این فضا تنگ‌تر و بر کنترل و نظارات بر دانشگاه‌ها افزوده می‌شود.

ادامه مطلب

ادامه مطلب در وبسایت خط صلح


↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

دستکم ۱۸ تجمع اعتراضی برگزار شد

❗️❗️❗️❗️❗️– گروهی از #دانشجویان دانشگاه بهشتی تهران، شماری از #بازنشستگان مخابرات در شهرهای ارومیه، خرم‌آباد، مریوان، اردبیل، سنندج، تبریز، بابل، بیجار، ایلام، کرمانشاه، اهواز، رشت، زنجان و اصفهان، جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد در تهران، تعدادی از بازنشستگان تأمین اجتماعی در رشت و تنی چند از کارگران متقاضی مسکن پروژه «مارال پیشرو» سیرجان با برگزاری #تجمعات اعتراضی، خواهان رسیدگی به مطالبات خود شدند.

ادامه مطلب


↘️
@hranews_bot تماس ✉️ -  @Hranews  کانال هرانا 🆑