حضور نهادهای امنیتی در دانشگاه‌ها و برخورد با دانشجویان؛ قانون یا بی‌قانونی؟/ #سینا_یوسفی


📡📡📡📡📡– پس از انقلاب ۵۷ و روی کار آمدن #جمهوری_اسلامی در ایران، یکی از چالش‌های اساسی حاکمیت، دانشگاه‌ها‏ و فضای حاکم بر آن بود. حکومت به روش‌های مختلف سعی در نظارت، دخالت و کنترل شدید فضای دانشگاه‌ها را داشت و همین تفکر نیز تحت‌عنوان «انقلاب فرهنگی» باعث شد برای مدتی دانشگاه‌ها تعطیل شوند. علاوه بر آن، در جریان انقلاب فرهنگی، بسیاری از اساتید و دانشجویانی که با ایدئولوژی حکومت اسلامی هم‌خوانی نداشتند، از دانشگاه‌ها اخراج شدند. حکومت این اقدامات را زیر نظر نهادی به‌نام «شورای عالی انقلاب فرهنگی» انجام داد و به پاکسازی و اسلامی‌سازی سیستم‌آموزشی پرداخت. در واقع، این شورا مسئولیت سیاست‌گذاری و نظارت بر دانشگاه‌ها و سیستم آموزشی را بر عهده داشت و نقش مهمی در کنترل دانشگاه‌ها و تدوین سیاست‌های آموزشی ایفا کرد و اکنون نیز یکی‌از نهادهای اصلی در حوزه‌ی نظارت و کنترل آموزش عالی محسوب می‌شود.

پس از تعطیلی دانشگاه‌ها (از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲) و بازگشایی مجدد آن، حکومت با تاسیس بسیج دانشجویی و دفتر نمایندگی ولی فقیه، فضای دانشگاه‌ها را در اختیار گرفت و از طریق حضور مداوم نیروهای امنیتی تحت‌عنوان «حراست»، به کنترل و نظارت شدید بر دانشگاه‌ها پرداخت. اگرچه نیروهای حراست در دانشگاه‌های #ایران به طور رسمی تحت مدیریت #دانشگاه‌ها فعالیت می‌کنند، اما عملاً با نهادهای امنیتی و اطلاعاتی کشور در ارتباط هستند. در واقع، این نهاد بخشی از ساختار امنیتی داخلی دانشگاه محسوب می‌شود و وظیفه‌ی آن شامل نظارت بر مسائل امنیتی، حفاظت از اموال و افراد دانشگاه و هم‌چنین کنترل فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در داخل دانشگاه است و با وجود این‌که به طور رسمی بخش و زیر مجموعه‌ی دانشگاه محسوب می‌شود و باید به رئیس دانشگاه پاسخگو باشد، اما در عمل، ارتباطات نزدیکی با نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه دارد. این نهادها بر روند استخدام، آموزش و فعالیت‌های نیروهای حراست نظارت دارند و در مسائل امنیتی مهم، حراست به آن‌ها گزارش می‌دهد یا با آن‌ها هماهنگی به عمل می‌آورد.

در چند سال اخیر، حضور نیروهای امنیتی در دانشگاه‌ها و کنترل شدید فضای علمی و اجتماعی این نهادها افزایش چشمگیری داشته است. این روند، به‌ویژه پس از اعتراضات سیاسی و اجتماعی مختلف، مانند اعتراضات سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و اعتراضات سال ۱۴۰۱، شدت بیش‌تری پیدا کرده است. می‌توان گفت، دانشگاه‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عرصه‌های تجمع فکری و اعتراضات اجتماعی، همواره تحت نظارت و کنترل نیروهای امنیتی و حراست بوده‌اند، اما در سال‌های اخیر، این کنترل بسیار فزاینده و سختگیرانه‌تر شده است. فعالیت‌های دانشجویی، از جمله #تجمعات، سخنرانی‌ها و حتی جلسات انجمن‌های دانشجویی، به شدت تحت نظارت نیروهای امنیتی و حراست دانشگاه‌ها قرار گرفته و حتی فعالیت #دانشجویان و اساتید در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز به‌دقت توسط نهادهای امنیتی رصد می‌شود. پست‌ها و فعالیت‌های انتقادی منجر به احضار، بازداشت یا اخراج افراد از دانشگاه گردیده و حتی در موارد مختلف، نیروهای امنیتی با حضور فیزیکی در دانشگاه‌ها و حتی ورود به خوابگاه‌های دانشجویی، اقدام به بازداشت معترضان و سرکوب اعتراضات کرده‌اند. این اقدامات باعث محدودشدن آزادی‌های اساسی دانشجویان و تضعیف فضای آزاد علمی و انتقادی در دانشگاه‌ها شده و بسیاری از دانشگاه‌ها که روزی به‌عنوان مراکز فکری و فرهنگی کشور شناخته می‌شدند، اکنون با فضای بسته‌تری مواجه شده‌اند که تحت‌کنترل دقیق نهادهای امنیتی قرار دارد و هر روز نیز این فضا تنگ‌تر و بر کنترل و نظارات بر دانشگاه‌ها افزوده می‌شود.

ادامه مطلب

ادامه مطلب در وبسایت خط صلح


↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑