حمیدرضا حاجی‌حسینی🖋مجید محسنی در کنار بازی در درام های روستایی با مضامین اخلاقی، با ارائه تیپ‌های کمدی در رادیو و سینما و اجرای ترانه‌های فکاهی در پیش‌پرده‌خوانی، همواره سعی داشت مردم را شاد کند. او با افتخار می‌گفت که همیشه در فیلم‌هایش طرف آدم‌های ضعیف را گرفته است.
محسنی در بخشی از وصیت‌نامه‌اش، اطرافیانش را به کمک‌رسانی به خانواده‌های بی‌بضاعت و همچنین لبخندزدن و شادکردن مردم توصیه کرده است:
«پول مخارج سوم و شب هفت و چهلم را یک‌جا به خانواده‌ای که صلاح می‌دانید بدهید، شاید کوچکترین تاثیری در زندگی‌شان داشته باشد.
از گریه و شیون خوشم نمی‌آید. اگر احیانا شاعری یا کسی که اشعار خوبی بداند، چند خط شعر، آن هم نه اشعار غم‌انگیز که مرسوم است، بلکه اشعاری که انسان بتواند با آن سرمشق بگیرد، بخواند ممنون می‌شوم. اگر بتوانید از یک نوار موسیقی اصیل ایرانی برای این که حوصلۀ مردم سر نرود، استفاده کنید.
لبخند فراموش‌تان نشود. لبخند هم سیرت و هم صورت‌تان را زیبا می‌کند. با همه مهربان باشید.»
عکس‌ها: 1. مجید محسنی در «لات جوانمرد» (1337) 2. مجله فیلم، آبان 1369
@filmemrooz_official

حمیدرضا حاجی‌حسینی🖋در مجله فیلم شماره 94 (شهریورماه 1369) خبری درباره پایان‌نامۀ یک دانشجوی صدا و سیما چاپ شده است. دانشجوی مذکور کسی نیست جز پرویز شهبازی.
آلفرد هیچکاک، «طناب» را در سال 1948 در برداشت های بلند و بدون کات و با حلقه های نگاتیو 10 دقیقه ای ساخت. پایان نامۀ پرویز شهبازی در دانشکده صدا و سیما، تقطیع و دکوپاژ 30 دقیقه پایانی «طناب» بود. استاد راهنمای پایان نامه پرویز شهبازی، بهرام بیضایی بود.

عکس اول: مریم پالیزبان و پرویز شهبازی سرصحنه «نفس عمیق» (1381)
@filmemrooz_official