‍ ‍ حادثه ی دیشب #سنندج، تلخ و بسیار سوزناک بود!
در حد یک فاجعه انسانی!

شیوه جان دادن مظلومانه مسافران اتوبوس، شباهتی بسیار با نوع جان سپاری شهدای شیمیایی #سردشت و #حلبچه داشت و از سویی دیگر نیز بی شباهت به موضوع #انفال نبود!

چه اینکه اگر در سردشت و حلبچه، گاز خردل و اعصاب، جان مردم بگرفت، در #سنندج، با غلظتی بیشتر دود سیاه ناشی از آتشی شعله ور با قیر، پوست و ریه ها را نشانه رفت و اگر در #جغرافیای_انفال، چاله های خاکی میزبان شهروندان کورد اقلیم شد، اینجا حفره های مملو از قیر جوشان، مسافران را بلعید...

دردناک و سوزناک بود ولی اما #سنه_دژ، با #طنین_حنجره_سعدالله_نصیری و #دستان_مسیحایی_هادی_ضیاءالدینی، #روح_کاک_احمدها و #مهندس_ادب ها و دیگر بزرگان آن دیار را مجدد بر بلندای #آبیدر به #بیداری_ابدی فرا خواهد خواند...

#سنه_دژ من و ما، در نامهربانی زمان، #اقبال نخواهد باخت و همچنان #سپر_سینه اش، بلایا را پس خواهد راند...


گوید: از خاری چرا افتم به غم؟
خنده را من خود زخار آورده ام!


#سینه_دژ، دژ وجودت همواره استوار باد🌷



رئوف آذری، ۲۰ تیرماه ۹۷