✅ #سلام بر محسن

🔸جامعه‌ی #هجری، مکمل جامعه‌ی ابراهیمی است. در جهان توحیدی، مرزی وجود ندارد بلکه تمام عالم تنها دارای یک مرز بوده که آن نیز مرز بین دو قطب حق و باطل است. جامعه‌ی آرمانی #توحیدی، جامعه‌ی هجری است.

🔸در جامعه‌ی توحیدی و هجری، افراد یا موطن و ساکن خیر و حق هستند، یا در قطب باطل و شر مسکن گزیده‌اند. انسان #موحد از قطب منفی به سوی قطب مثبت #مهاجر است. مهاجرانِ الی الله، از «ماحرم‌الله» #هجرت کرده و به تمام آن چه حرام شده است پشت می‌کنند. عده‌ای دیگر نیز هجرت معکوس دارند.

🔸 #شهید_محسن_حججی عزیز با اختیار خود مرگِ آگاهانه و عقل سرخ را برمی‌گزیند و با #هجرت مدام خود از ما حرم الله، آرام آرام خود را آماده‌ی آن ذبیح‌اللهی می‌نماید. پس خدا او را امام متقین و شهادتش را حجتی برای همه قرار می‌دهد که باری دیگر مرز بین دو قطب حق و باطل را از هم نمایان کند.

✅ «وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا»

و دين چه كسى بهتر است از آن كس كه خود را تسليم خدا كرده و #محسن است و از آيين #ابراهيم حق‏گرا پيروى نموده است و خدا ابراهيم را دوست گرفت.

سوره نساء - آیه ۱۲۵

📷 yon.ir/oDfvH
🔹استاد حسن عباسی
جلسه ۴۱۰ و جلسه ۷۱۴ #کلبه_کرامت

@hasanabbasi_ir

⚡️مقام بِسم‌اللّه بعنی اضطرار دائم به اسماء الهی
⚡️مقام بِسم‌اللّه یعنی انقطاع از اسباب، یعنی رها شدن از شرک‌ها

💠 آیت‌الله میرباقری:

« #مقام_بسم‌الله يعني مطلقاً خودت را #فقير به غيرخدا نبيني. خوردن، خوابيدن، نفس کشيدن، نگاه کردن، حرف زدن و ... همه همراه با «بسم الله الرحمن الرحيم» باشد.
اگر انسان بر سر سفره نشست و «بسم الله الرحمن الرحيم» گفت و بعد يادش رفت، در اين بين، مشرک مي‌شود. اما اگر از اول تا آخر، بسم الله در وجودش بود، اين می‌شود: مقام «بسم الله الرحمن الرحيم». يعني ديگر هيچ‌وقت اين بسم الله از وجودش جدا نمي‌شود. مي‌شود: «في صلاتهم دائمون». دائماً با بسم الله مي‌خوابد، حرف مي‌زند، روي زمين راه مي‌رود، نکاح مي‌کند، نفس مي‌کشد و... . اين بسم الله هميشه در وجودش هست. اين مي‌شود «مقام بسم الله الرحمن الرحيم»؛ یعنی دائماً تکيه‌اش به اسم اللهِ رحمانِ رحيم است.

اگر نور اين آيه در قلب انسان بيايد و وجود انسان با آيه «بسم الله الرحمن الرحيم» نوراني شود، اين آدم در مقامي قرار می‌گیرد که ديگر دائماً با خدا سروکار دارد، با اسماء الهي سروکار دارد، «وَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِي مَلَأَتْ‏ أَرْكَانَ‏ كُلِّ شَيْ‏ء».
آدمي که سروکارش با اين #اسماء است، ديگر آزاد است. تو در کوير هم سيراب است؛ اصلاً کوير و کناردريا و زمين حاصلخيز براي او فرقي نمي‌کند.

کسي که دائم در مقام بسم الله است، وقتي مرگش فرا مي‌رسد، اتفاق مهمي نمي‌افتد. می‌بیند ما را از يک خانه خدا به يک خانه ديگر مي‌برند؛ اتفاقي نمي‌افتد. ولي کسي که به اين اسباب وابسته شده است، هنگام مرگ، درواقع، خداهايش دارند از او جدا مي‌شوند؛ لذا مي‌ترسد و حق دارد که بترسد. ولي کسي که به اينها تکيه نداشت، وقتی به او مي‌گويند «آقا، مي‌خواهند شما را ببرند و ديگر خورشيد را نمي‌بيني!» مي‌گويد خب، نبينم! مگر تا حالا خورشيد کاره‌اي بوده؟ اگر بگویند «ديگر اين زمين را نمي‌بيني!» مي‌گويد خب، نبينم! مگر تا حالا ما با اين زمين کاري داشتيم؟
#موحد هيچ‌وقت پايش را روي اين زمين نگذاشته است که حالا او را بترسانند و بگویند از اين به بعد نمي‌تواني. مي‌گويد مگر تا به حال اين زمين را مي‌ديدم؟ مگر تا به حال اين خورشيد و ماه و دوست و رفيق و همسر و اين بدن، کاري براي ما مي‌کردند که حالا از اين به بعد جدا شوم؟ مگر روزي که به دنيا آمدم، اينها بودند؟ خيلي‌هايشان نبودند، حالا هم نباشند! مگر اينها کاره‌اي هستند؟!

کسي که در اين مقام است، با يک «بسم الله الرحمن الرحيم» از اين بساط، [می‌رود و] در آن بساط مي‌نشيند؛ تمام مي‌شود. با يک «بسم الله الرحمن الرحيم» پايش را آن طرف مي‌گذارد. کسي که در اين مقام نيست، آن وقت معلوم مي‌شود، چه اتفاقي مي‌افتد و اين #شرک‌ها چه بر سر انسان مي‌آورد.
#ترس‌هاي_عند‌الموت همه مربوط به شرک‌هاي انسان است. شرک در محبت، شرک در دلبستگي، اميد، ترس و... .
ولی انساني که در مقام «بسم الله الرحمن الرحيم» است، پیداست که شرک‌هايش از او برداشته شده است.»
☑️ @mirbaqeri_ir