‍ دیشب تو برنامه‌ی #خندوانه یه مسابقه برگزار کردند بین چند تا از حضار. چهار تا گروه دو نفره شدند. یه مرحله‌ از مسابقه این شکلی بود که یکی از اعضای گروه می‌بایست با شاخه‌های شیء کاکتوس‌مانندی که دستش بود، حلقه‌هایی رو که همگروهی‌اش با چشم‌های بسته به سمتش پرتاب می‌کرد می‌گرفت. بالاترین شاخه، بیست امتیاز داشت و شاخه‌های دیگه ده امتیاز. مسابقه شروع شد. گروه اول تونست امتیاز زیادی بگیره. نوبت گروه دوم شد. از سه پرتاب اول با زحمت فقط تونستند یه حلقه رو تبدیل به امتیاز کنند. با پرتاب چهارم، همون حلقه‌ای هم که گرفته بودند، زمین افتاد و پرتاب آخر هم خطا رفت. قانون مسابقه این‌طور بود که باید حلقه‌هایی رو که گرفته بودی، تا آخر مسابقه نگه می‌داشتی وگرنه امتیاز بی امتیاز. کاری با باقی مسابقه ندارم. اینا همه رو نوشتم برا یه نکته.

خیلی به کارهای خوبمون مغرور نشیم. کار خوب کردن راحته اما کار هنوز تموم نشده! باید کارهای خوبمون رو با خودمون ببریم. این حرف من نیست. حرف خود خداست. آیت‌الله #جوادی_آملی درباره‌ی آیه‌ی «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» می‌فرمایند:
«خداوند در #قرآن نفرمود کسی که در دنیا کار خوب بکند یا کسی که در دنیا ایمان بیاورد اهل نجات است، در هیچ جای قرآن نداریم که فرموده باشد کسی که «من فعل الحسنه» بلکه فرمود :«من جاء بالحسنه» این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را با خود ببرد. یعنی اعمالش در دستش نقد باشد. این طور نباشد که در دستش کار خیر بگذارد بعد گناه کند، غیبت کند و... که با این کارها افعال خیرش بریزد. این مصداق همان «من فعل الحسنه» است که مورد نظر قرآن نیست بلکه انسان باید آنطور باشد که بتواند همه‌ی افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد...
لذا در صحنه‌ی قیامت نمی‌گویند تو در دنیا چه کردی بلکه می‌گویند چه با خودت آوردی؟»
همین.
اینجا #حرف_حساب بخوانید

👇👇👇👇👇
@harfehesab114
@harfehesab114
👆👆👆👆👆