🔸دیشب، شب عزیزی بود. خدا را شکر که همه چیز درست پیش رفت و بیست و نهم مرداد نود و هفت را تبدیل به یک شب تاریخی برای ما کرد.
مراسم بزرگداشت عالیجناب #حسن_توفیق در تالار حکمت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران تبدیل به گردهمایی سه نسل از کارتونیست ها و طنزنویسان مطبوعات شد و همین، ویژگی شخصی چون حسن توفیق است؛ قدیمی ترین #کارتونیست و #کاریکاتوریست زنده ی حال حاضر #ایران .
خیلی ها آمده بودند و در این میان حضور کارتونیست ها، چشم گیر بود؛ هرچند جای بسیاری نیز، خالی.
اجرای درخشان #احمدعربانی حلاوت مراسم را دوچندان کرد؛ کسی که در جایگاه شاگردی توفیق، سنگ تمام گداشت.
#سیدفریدقاسمی ، #کامبیزدرم_بخش ، #احمدمسجدجامعی ، #غلامرضاکیانی_رشید در تجلیل از جایگاه توفیق سخن گفتند.
خلاصه ی آن چه در مراسم دیروز به شکلی کوتاه گفتم، دلیل ممتاز شدن جایگاه توفیق بود و آن چیزی نبود جز استقلال اندیشه و ایستادن در کنار #ملت و #منافع_ملی .
در پایان برنامه، #کتابخانه_ملی ایران با هدایایی از جناب #توفیق تجلیل کرد و هم چنین #سعیدنوروزی عزیز، این رفیق هنرمند دیرینه ام، کاریکاتور چهره درخشانی که از حسن توفیق کشیده بود به ایشان اهدا کرد.
از زحمات خالصانه دوست فرهیخته و عزیزم، #حسین_گنجی نازنین که به جز همراهی یاری و پشتیبانی او امکان برگزاری چنین مراسمی حاصل نمی شد، بی نهایت ممنونم. هم چنین از کمک های فکری دیگر دوست عزیز و فرهیخته ام، #عمادالدین_قرشی .
ممنون از همه دوستانی که آمدند و این روز را ماندگار کردند. | #هادی_حیدری | #تهران | سه شنبه سی ام مرداد نود و هفت
عکس ها: #حسین_امیرزاده | #کتابخانه_ملی
@hadi_heidari

🔸 برای "دال بزرگ" مطبوعات ایران

●هادی حیدری
در اتاق کارش که فضای محدودی داشت، تک تک کارتون هایم را با دقت نگاه کرد. تعدادی را جدا کرد و سمت راست میز قرار داد و یکی از آن ها را با سوزن به بورد پشت سرش چسباند. اشاره ای به آن طرح کرد و رو به من گفت: "این هادی حیدری است؛ باید این گونه طرح بزنی تا کارهایت را منتشر کنم." ملاقات اول مان حدود دو ساعت طول کشید که با راهنمایی های کم نظیر او همراه بود. با این وعده که مرتب با کارهای تازه به نزدش بیایم، خداحافظی کردیم. فردا برای خریدن روزنامه به کیوسک روزنامه فروشی رفتم. روزنامه جامعه را برداشتم و دیدم که اولین طرحم در نیم تای پایین صفحه یک جامعه در قطع یک چهارم، منتشر شده است. حتما می توانید احساسم در آن لحظه را حدس بزنید. پنجره ای بزرگ به رویم باز شده بود.
سه سالی بود که با #گل_آقا شروع به فعالیت کرده بودم و حالا از فضای مجله، پا در تحریریه یک روزنامه پرتیراژ در یکی از بهترین دوره های مطبوعات ایران می گذاشتم و این را مدیون احمدرضا دالوند بودم. احمدرضا دالوند که #ماشاءالله_شمس_الواعظین لقب " #دال_بزرگ " را به او داده بود به گردن من خیلی حق دارد؛ به گردن خیلی از هم نسلی های من؛ به گردن مطبوعات ایران؛ به گردن گرافیک مطبوعاتی. گرافیک روزنامه ها با نگاه خاص او متحول شد و نفس تازه ای کشید. چند هفته پیش که شنیدم پای راستش را به خاطر دیابت قطع کرده اند، پاهایم سست شد. ده روز پیش به اتفاق استادان عزیزم دکتر #سیدفریدقاسمی و دکتر #یونس_شکرخواه برای عیادتش به #بیمارستان_سینا رفتیم. برایمان درددل کرد. امروز خبر شنیدم که زیر آندوسکوپی، سکته کرده و به کما رفته است. با پرستار مستقیمش تماس گرفتم؛ خبر را تایید کرد، اما خبر خوبی داد که دیشب به هوش آمده و وضعیتش بهتر است. دلم شور می زند. برای احمدرضا دالوند دعا کنیم تا زودتر خوب شود. مطبوعات و هنر ایران، سخت محتاج اوست.  |  پنجشنبه نهم آذر نود و هفت
عکس، مربوط به تیرماه امسال است در کنار احمدرضا دالوند عزیز و #جمال_رحمتی عزیز
@hadi_heidari