🐬@faramatni

در کفّه ی دو دستم ، امشب دو جام بگذار
ای ساقی سبک‌دست! سنگ تمام بگذار

سخت است نازکان را از یکدگر جدایی
مینای شیشه دل را نزدیک جام بگذار

بر سفره‌ای که آمد با خون دل فراهم
نان حلال داریم ، آب حرام بگذار

جان از تو و دل از تو ، آخر چه سان بگویم
از من کدام بستان ، با من کدام بگذار

ای مرغ جسته از بند! پرواز بر تو خوش باد
ما پر شکستگان را در کنج دام بگذار

محمد قهرمان

🐬@faramatni

🐬@faramatni

ای بوسه ات شراب و ، از هر شراب خوش تر
ساقی اگر تو باشی ، حالم خراب خوش تر

بی تو چه زندگانی ؟ گر خود همه جوانی
ای با تو پیر گشتن ، از هر شباب خوش تر

جز طرح چشم مستت ، بر صفحه ی امیدم
خطی اگر کشیدم ، نقش بر آب خوش تر

خورشید گو نخندد ، صبحی تتق نبندد
ای برق خنده هایت ، از آفتاب خوش تر

هر فصل از آن جهانی است ، هر برگ داستانی
ای دفتر تن تو ، از هر کتاب خوش تر

چون پرسم از پناهی ، پشتی و تکیه گاهی
آغوش مهربانت ، از هر جواب خوش تر

خامش نشسته شعرم ، در پیش دیدگانت
ای شیوه ی نگاهت ، از شعر ناب خوش تر

حسین منزوی

🐬@faramatni

🐬@faramatni

یکی از عاشقانه ترین شعرهای عطار

🐬

ای در میان جانم و جان از تو بی خبر
وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان
در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر

ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو
پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب
نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را
وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر

جویندگان جوهر دریای کنه تو
در وادی یقین و گمان از تو بی خبر

شرح و بیان تو چه کنم زانکه تا ابد
شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر

عطار اگرچه نعرهٔ عشق تو می‌زند
هستند جمله نعره‌زنان از تو بی خبر

🐬@faramatni

نسخه تصویری قطعه "هفت حوض" اثر فاخر و جهانی"سینا بطحایی" موسیقی‌دان جوان ایرانی مقیم کانادا

منحصر به فرد این‌که نویسندگی نت و سازندگی آهنگ و مهمتر از همه،نوازندگی تمامی دستگاه‌ها توسط خودش و به تنهایی انجام می‌شود


آهنگ بی‌کلام پربیننده این روزهای ایران و جهان

🐬@faramatni

در مزرعه، حیوانات بیشتر از آنچه قبل از انقلاب‌ کار می‌کردند، کار می‌کنند. اما  غذای بیشتری گیرشان نمی‌آید. اسکوئیلر(خوک انقلابی سخنران) مدام فهرست‌های افزایش تولید را قرائت می‌کند اما حیوانات «روزهایی بود که احساس می‌کردند ای کاش به جای آمار، غذای بیشتری نصیب‌شان می‌شد.»

قلعه حیوانات / جورج اورول

🐬@faramatni

🐬@faramatni

من اگر رئیس‌جمهور می‌شدم
رئیس‌جمهور نمی‌شدم.

اما اگر رئیس‌جمهور نمی‌شدم
زیبایان را ممنوع‌الخروج می‌کردم
و زشت‌کاران را
ممنوع‌الورود
صنعت عطر و ابریشم را
گسترش می‌دادم
لباس‌های تیره را ممنوع
و لباس‌های رنگی را
ارزان می‌کردم
کوره‌های آجر رنگی
تاسیس می‌کردم
و شهرهای رنگی را
به عجایب هفت‌گانه‌ی جهان
اضافه می‌کردم
سازها، قلم‌ها و قلم‌موها را
مقدس اعلام ‌کرده
روزنامه را رایگان
و از مردمم می‌خواستم
به جای ایستادن
با سرود ملی برقصند
و در سالگرد شهیدان‌شان
جشن و پایکوبی کنند

اما اگر رئیس‌جمهور نمی‌شدم
برای هر خانوارسبدی از
عطر و کتاب و گل و
شکلات و شراب می‌فرستادم
سبدی از روبان و صابون عطری
سبدی از انگورهای قرمز و قهوه
و در کنار پزشک خانواده
شاعر، نوازنده‌
و رقصنده‌ی خانواده را
قرار می‌دادم
کلاس‌های رایگان بوسیدن
و لبخند زدن را
پایه‌گذاری می‌کردم
آموزش در برف و باران و طوفان
رقصیدن را
زندان‌ها را تعطیل می‌کردم
و میکده ها را شبانه‌روزی
شهر دیوانگان را تاسیس می‌کردم
بنیاد عاشقان را
به دیوانگان و عاشقان
مدال افتخار می‌دادم

آری اما اگر رئیس‌جمهور نمی‌شدم
شعار انتخاباتی‌ام این بود
که:
جنگ جهانی سومی
در کار نخواهد بود
می‌خواهم
با یک بوسه جهان را فتح کنم!

#هادی_خوانساری

🐬@faramatni

🐬@faramatni

رقصی به هوای بربط و عود کنید
دل را به سرود عشق، خشنود کنید

از دور صدای پای فروردین است
"اسفند" برای یار من دود کنید
#شهراد_میدری

🐬@faramatni

🐬@faramatni

یه سفارش فرامتنیک دارم واستون :

بهار رو هرگز با تقویم ها دنبال نکنید ،
بله طبق تقویم سه شنبه اول فروردین آغاز بهاره ، اما حقیقتا بهار اینجوری نمیاد ، تقویمها نمیتونن حس بهار رو منتقل کنن،
بهار رو حس کنید همونطور که آروم آروم زمین گرم میشه و سبزه ها از زیر خاک سربر می کنن،
بهار رو حس کنین همونطور که یهو اوایل اسفند از خواب بیدار میشین و می بینین پرستوها برگشتن ،
بهار رو حس کنین همونجور که یهو بیست روز مونده به عید بادی گرم می وزه و برفها آب میشن،
بهار رو حس کنین همونجور که یهو می بینین بعضی از درختا برگاشون داره رشد می کنه ،

بهار یک حادثه نیست ، یک فراینده ، فرآیند جانی دوباره گرفتن ،
روز به روز ، لحظه به لحظه ،

بهار رو حس کنین:
وقتی که باد به صورتتون میخوره و به جای احساس سرما ، از نوازش باد خوشتون میاد
بهار رو حس کنین :
وقتی که صبح ها با صدای چلچله ها از خواب بیدار میشین
بهار رو حس کنین :
وقتی که اروم اروم آب رودخونه ها بالا میاد،
حسش کنین ،
بهار حس کردنیه ، بهار یک روز خاص تو تقویمها نیست ،
برای یکبار هم که شده ، بهار رو با تنتون ، با چشماتون ، با ریه هاتون ، با مغزتون حس کنین ،
#انوش_ترابی

🐬@faramatni

🐬@faramatni

بگذار تقویمها لحظه تحویل سال رو اول فروردین ثبت کنن ،
اما برای من آغاز بهار ، اول اسفنده ،
نه اول فروردین.
چرا که امید به شکوفایی دوباره با اول اسفند در جان و دل ما کاشته میشه:
جنب و جوش و خرید و خانه تکانی مردم ،
بازگشت دوباره درناها ،
رقص ماهی ها در تنگ بلوری دست فروشان،
دستهای خالی در انتظار عیدی ،
باز شدن یخ وجودی آسمان و زمین ،
و بوی باران خورده ی خاک،

برای آنهایی که بهار ، امید شکوفایی دیگرباره است:
آغاز سال جدید اول اسفنده نه اول فروردین ،
تقویمها را به باد بده.
#انوش_ترابی

🐬@faramatni

🐬@faramatni

مرگ های فرامتن ،
پایانی خوش بر زیستنی فرامتنیک

🐬

سبک زندگی فرامتنی ، همچنان که زیستنی هدفمند و رضایتبخش است ، مرگی هدفمند و رضایتبخش هم می تواند باشد، پایانی خوش بر زیستنی مفید و موثر و با احتمال بسیار: جاودانه شدن.

مرگ فرامتنی درست مثل زندگی فرامتنی شاخصه های ساده ای برای شناختن دارد و آن اینکه این مرگ فراتر از باورها و عقیده ها و مرزها و چارچوبها، در راه انطباق انسان با هستی و محیط زیست، ایثارگری، ساختارشکنی، توتم و تابو شکنی، شکوفایی جان آدمی، اعتلای اندیشه و تفکر انسانی و مبارزه برای رهایی جان و اندیشه ی آدمیان از تمامی قید و بندهایی باشد که انسانها را از لذت زیستنی آرام و رها محروم کرده اند.
  از این منظر اغلب (و نه تمامی) مرگهای آتش نشانان ، محیط بانان زیست و ناجیان غریق و کسانی که در راه نجات جان آدمیان و سایر موجودات زنده، جان خویشتن را از دست داده اند، فرامتنی است.
مثال بارز مرگهای فرامتنی، مرگ تمامی آنانی است که به جرم ساختارشکنی و تابوشکنی و صرفا به خاطر بیان آرا و عقایدشان توسط رژیم هایی مذهبی اعدام و یا برای رهایی اندیشه و جان آدمیان از چنگال دیکتاتوریها به قتل رسیده یا در زندان ها و سیاهچال ها پوسیده اند.

همانگونه که انسانهای دارای زندگی فرامتن و خودشکوفا در عداد اندکند ( تقریبا ۱٪ کل جمعیت هر جامعه به گفته مزلو ) انسانهای دارای مرگ فرامتنیک هم بسیار انگشت شمارند. اگر بخواهم نمونه انسانهایی را که مرگشان فرامتنیک بوده است مثال بزنم می توانم از هر فرهنگ و زبان و قومیتی نمونه های معروفش را بشمارم: سقراط، مسیح، حلاج ، سهروردی، گالیله، برونو جیوردانو ، لاووازیه ، نیچه ، امیرکبیر، فرخی یزدی ، کسروی، گاندی، ماندلا ، اشو و فریدون فرخزاد از جمله اینانند و شگفت اینکه انسانهایی که برای جان انسان در برابر مقدسات و باورها ارزشی قائل نیستند شدیدترین شکنجه ها و عداوت ها و قساوت ها را بر انسانهایی روا داشته اند که هیچ هدفی جز آزادی و شکوفایی جان عزیز آدمی نداشته اند.

به سقراط شوکران نوشاندند ، مسیح را به صلیب کشیدند ، زبان سهروردی و حلاج را بریدند و فرخزاد را قطعه قطعه کردند.

ملاک مرگ فرامتنی چیست؟
برخلاف آنچه ممکن است ناآشنایان با دنیای فرامتنی فکر کنند، مرگ فرامتنی هرگز مردن در راه عقیده و باوری خاص نیست، مردن در راه اندیشه ورزی و تفکر و فراهم سازی زمینه های شکوفایی انسانها و فراتر از آن تمامی موجودات زنده است. شهادت در راه عقیده یا وطن ـ که عموما تقدیسش می کنند ـ از منظری فرامتنی به شدت نسبی است و همانقدر که برای باورمندان به آن عقیده می تواند باشکوه و زیبا جلوه کند ، برای مخالفان آن عقیده می تواند یادآور رنجها و ستمهایی عظیم باشد. و فرامتنی را چنانکه می دانیم نسبتی با نسبیت ها نیست. کیست که نداند آنان که در جنگها کشته می شوند همانقدر که برای هموطنان و همفکرانشان قهرمانند، برای عده ی بسیار دیگری یادآور بزرگترین جنایتها شاید باشند. اصولا شهادت که در تمامی فرهنگها تقدیس شده است ، واژه ای کاملا درون متنی و پارادایمیک است. شهادت مثال ملائکه ای است با دو چهره کاملا متفاوت: نیمی فرشته برای آنان که او قهرمانشان بوده است (و همکیش و هموطن و همفکرشان) و نیمی شیطان برای آنها که او ضدقهرمانشان.

آنچه مرگ فرامتنی را از شهادت در راه عقیده متمایز می سازد ، مخالفت فرامتنی با کشتن انسانها با هر نگاه و عقیده ای است و فراتر از مرزها و باورها بودنش. و آنچه مرگ فرامتنی را از مرگی عادی متمایز می سازد ، هدفمند بودنش است و رضایتبخشیش.

به زندگی و مرگ تمامی آنانی که برشمردمشان نگاه کنید، تمامی آنها با مرگشان جاودانه شدند ، و راز این جاودانگی این بود که منتظر نماندند که مرگ در زمان پیری یا بستر بیماری به سراغشان بیاید، شجاع دل بودند و در عین زیستنی رضایتبخش و شکوفا، به استقبال مرگی رفتند که از طریق آن بتوانند برای آیندگان نیز زندگی بهتری رقم بزنند.

از من می شنوید:
هیچ چیز این دنیا به ترسناکی مرگی بیهوده در بستر بیماری یا از سر پیری نیست. همچنانکه برای زندگی رضایتبخشتان برنامه می ریزید ، برای مرگ باشکوهتان نیز برنامه داشته باشید.
#انوش

🐬@faramatni

🐬@faramatni


آشنایی زدایی از واژه ها
این واژه: هستی
🐬

تمام هستی بر مدار انرژی است. تقسیم بندی هستی به فیزیک و متافیزیک اشتباه محض است و صرفا نشانه ناآگاهی از فرایند طبیعت هستی.

هستی از یک انرژی بی پایان تشکیل شده است که نه هیچگاه به وجود می آید و نه از بین می رود و چنان که از نامش برمی آید " هست" است. تنها ذره ذره و بخش به بخش آن از صورتی به صورت دیگر تبدیل می شود و باز بعد مرگ به این انرژی بی پایان می پیوندد:
می خواهد سیاه چاله باشد یا کهکشان،
ستاره باشد یا سیاره ،
موج باشد یا ذره ،
نور باشد یا صوت،
کلمه باشد یا تصویر،
انسان باشد یا حیوان و گیاه.

نام این انرژی جاودانه ی بی پایان را هرچه دوست دارید بگذارید: خدا و الله نامی است که مذاهب و ادیان سامی بر آن گذاشته اند و انواع الهه ها و خدایان از اساطیر یونان در غرب گرفته تا ادیان و عرفان ها در شرق ، نامهای متعددی بر بخش بخش همین انرژی بی پایان.

دانش نیز از زاویه ای دیگر همین وضعیت را دارد: از فلسفه های یونان و چین باستان بگیر تا انواع نظریه های روانشناسی و مکاتب اقتصادی و ادبی و هنری و قوانین شیمی و فیزیک، همه و همه پارادایمهایی هستند که برای توصیف و تعبیر همین فرایند تبدیل و تبادل انرژی از صورتی به صورت دیگر توسط انسان هوشمند ایجاد یا کشف شده اند و هرکدام مبین بخش یا بخش هایی از این "حقیقت".

نادانی است حقیقت هستی را فروکاستن به هرکدام اینان. خود را رها کنید از این مکتب ها و مذهب ها و فراتر برآیید از این تعبیرها و توصیف های ناقص و نارس.
تا "هستی" را چنان که "هست" ببینید، نه چنان که باید.
نه چنان که می خواهید،
نه چنان که می خواهند.
#انوش

🐬@faramatni

🐬@faramatni

ایمان یا پذیرش:

🐬

وارد یک بیمارستان کودکان سرطانی می شوی: اغلب والدین، سرطان گرفتن کودکانشان را کار خدا می دانند و برای شفای فرزندانشان به درگاه خدا دعا و نیایش می کنند.

وارد یک باشگاه رزمی می شوی، اغلب آنها با وجود این که خود به سختی تلاش و تمرین می کنند ، برنده یا بازنده شدنشان در زمین مبارزه را قسمت خدا می دانند و برای قهرمانی شان به درگاه خدا توسل می جویند.

دو کشور در حال جنگند، هر دو خود را در جبهه حق می دانند و دشمنانشان را در جبهه باطل و کشتگان خویش را شهیدانی در آستانه ورود به بهشت و احتمالا کشتگان جبهه دشمن را راهیان قعر جهنم.

بی تردید تمام آن والدین، آن ورزشکاران و آن رزمندگان ایمان کامل دارند به این که سرنوشت شان دست خداست. اوست که فرزندان آنها را دچار سرطان یا اوتیسم یا فلج یا هر بیماری دیگری کرده و در نتیجه فقط اوست که می تواند شفایشان بدهد و لذا باید به درگاه او استغاثه کنند ،
اوست که در زمین مبارزه تعیین می کند کدام فرد برنده یا بازنده شود و درنتیجه اگر می خواهند پیروز شوند باید به درگاه او توسل و توکل جویند.
اوست که در میدان جنگ فاتحان و مغلوبان را تعیین می کند و هم باید به درگاه او پناه آورند برای فاتح بودن یا رفتن به بهشت (درصورت کشته شدن).

مثالهایی که بیان شدند نمونه هایی از ایمان اند، ایمانی که تمام اتفاقات را به خدا (یا خدایان) ربط می دهد. ایمان کارکردی شگفت در زندگی انسان پیشادانش دارد: این ایمان به فرد در مسیر رسیدن به خواسته هایش یقین می دهد و با تصور اینکه خدا حامی و پشتیبان اوست، او را با قاطعیت به پیش می برد و پس از انجام کار ، اگر نتیجه بر وفق مرادش بود آن را عنایت خدا میداند و اگر بر وفق مرادش نبود ، قسمت او می پندارد و سرنوشتی که خدا برایش رقم زده است. و در همه حال نتیجه ی آن رسیدن به آرامشی است عمیق(حتی درصورت مرگ).

پذیرش هم کارکردی دقیقا مشابه ایمان دارد: یعنی استفاده کردن از تمامی فرصت ها و موهبت ها برای شکوفا شدن و در عین حال داشتن آرامش در تمامی مراحل زندگی ( چه برد و چه باخت، چه شکست و چه پیروزی، چه مرگ و چه بهبود ) اما با یک تفاوت عمیق:
ایمان مربوط می شود به دوره پیشادانش انسان و پذیرش فرامتنی به دوره پسادانش.

ایمان، حاصل ناآگاهی انسان از چگونگی وقوع اتفاقات و دلایل بروز رویدادهاست و با هر داده علمی جدیدی بیشتر و بیشتر در معرض سست شدن قرار می گیرد تا جایی که می توان به جرات گفت نسبت دانش و ایمان با هم، نسبتی معکوس است و هم از این روست که هرچه جهان پیش می رود و پرده از رازهای طبیعت برداشته می شود، دانش آدمی به محیط پیرامونش افزونتر می شود و طبیعی است هرکجا که دانش باشد ایمان فاقد معنا می شود. کافی است بدانید تاثیر ژنتیک بر شخصیت انسان یا تکثیر اتفاقی سلولها در سرطان یا تاثیر اعتیاد مادر بر عقب ماندگی ذهنی جنین از لحظه ای که براساس پژوهش های علمی کشف می شوند از حوزه ایمان خارج می شوند و وارد حوزه دانش می گردند. نیز مرور کنیم روزگارانی را که آدمی حتی سیل و زلزله و قحطی و خشکسالی و بارش و رانش را کار خدا می دانست و برای اینکه از خشم خدا (یا خدایان) در امان باشد ، دیرزمانی جوانان و کودکانش را به درگاهش فدیه می داد و دیرزمانی نیز محصولاتش را هدیه.

اما پذیرش فرامننی نسبتی مستقیم با دانش دارد. چرا که هرچه دانش آدمی افزونتر می گردد و هرچه دلایل وقوع حوادث مشخص می شود ، پذیرش هستی و تاثیر اتفاقات محیط برای آدمی قابل هضم تر می گردد و همین آگاهی از چرایی اتفاقات است که باعث آرامش و تسکین آدمی می گردد در دشوارترین شرایط زیستن. ( و همین پذیرش های فرامتنیک اتفاقات است که باعث می شود یک فرد سرطانی یا دچار هر بیماری صعب العلاج دیگر، به جای اینکه زانوی غم در بغل بگیرد و منتظر سرنوشتی باشد که خدا برایش رقم زده است، شروع به تجربه هایی جدید و استفاده کردن از فرصت هایی می کند که در زندگی عادی حتی به آنها فکر نمی کرد.)

نتیجه آنکه ایمان، حاصل بایدهاست و پذیرش، حاصل هست ها.
بایدهایی که کتابهای مقدس به مومنان ابلاغ و هست هایی که دانشمندان و پژوهشگران کشف می کنند.
#انوش

🐬@faramatni

🐬@faramatni

آشنایی زدایی از واژه ها :
این واژه : مرگ

یکی از بزرگترین اشتباهات ما آدمهای معمولی این است که فکر می کنیم آدمی زمانی می میرد که مغزش از کار بیفتد ، قلبش ازخون رسانی به مغز متوقف شود ،یا هر اتفاق دیگری که منجر به توقف فعالیت ارگانیسم شود.
🐬
این ظاهر قضیه است ، ساده ترین و کودکانه ترین فهم بشر از مرگ ، دلیلش هم این است که هیچگاه نتوانسته ایم نگاه نسبیتی به مرگ داشته باشیم.
آدمی ـ و البته هر ارگانیسم دیگری ـ یک مرگ ندارد ، مرگها دارد و نه در یک جای مشخصی بلکه در هر جایی که از خود تاثیری برجای گذاشته است ، دلی را برده است ، جانی را شیفته کرده است ، اثری هنری خلق کرده و کسانی را به هیجان واداشته است ، اندیشه ای را پرورده و بر ذهن ها داخل نموده است ،
آدمها هر روز در جایی ، دلی ، مغزی زنده می شوند و در جایی دیگر می میرند. مدت زمان زندگی ما بسته به تاثیری است که از خود برجای می گذاریم ، یکی مثل حافظ ، مثل خیام ، مثل مولانا ، بتهوون ، داوینچی ، مسیح، محمد ، بودا ، حتی چهره های از نظر ما منفی نظیر هیتلر ، تیمور و چنگیز هنوز هم در خیلی از ذهن ها ، خیلی از قبیله ها و سرزمین ها زنده اند و نفس می کشند ،
و البته خیلی ها همین الان ، در دور و بر ما ارگانیسمشان فعال است ، نفس می کشند و حرف می زنند اما شاید در هیچ کجا غیر از درون ارگانیسم خویش زنده نباشند.
🐬
مرگ یک پدیده ی نسبیتی است ، اگر نتوانیم درست درکش کنیم شاید خیلی پیشتر از آنکه فکر می کنیم ، مرده باشیم.

و یک نتیجه خیلی خیلی مهم :
مدت زمان زندگی و مرگ ما دست خود ماست ، شما چه فکر می کنید؟!
#انوش_ترابی

🐬@faramatni

🐬@faramatni

دیروز به دختر خواهرم میگم:
شما معلمتون صداتون می‌زنه درس ازتون بپرسه پای تخته؟
گفت: «برای چی باید جلوی این همه بچه از من سؤالی ڪنه ڪه ممڪنه نتونم جواب بدم؟»
هنوز دارم به جوابش فڪر می‌ڪنم...
جداً چرا باید معلم ڪاری ڪنه ڪه بچه جلوی همه تحقیر بشه؟
چه ڪردند با روح ما تو اون ڪلاس‌های زنگ زده…!

🐬@faramatni

فیلم Just the Two of Us
رو ببینید تا متوجه بشید آدم‌های کنترل‌گر و پارانوئید چقدر خطرناکند و میتونند به "بهانه‌ی دوست داشتنِ زیاد" چطور زندگیتون رو جهنم کنند...

#پیشنهاد_فیلم

💬لیدی اِل
NiNa @Kafiha

🐬@faramatni

هرکه شعر خوبی گفت، برایم بفرست.
حتی شعرهایی که عاشقان دیگرت برای تو می‌گویند.
می‌خواهم بدانم دیگران که دچار تو می‌شوند
تا کجای شعر پیش می‌روند،
تا کجای عشق،
تا کجای جاده‌ای که من
در انتهای آن ایستاده‌ام.

— افشین یداللهی

🐬@faramatni

🐬@faramatni

🦋 آرامش بی قید و شرط چیست و چطور آن را تجربه کنیم؟

10درصد زندگی، اتفاقاتی است که برای من می افتد و 90 درصد آن، واکنش های من به آن اتفاقات است.

آرامش و خوشبختی چیزهایی نیستند که آنها را به دست آورید. بزرگترین اشتباه این است که آرامش و خوشبختی را جستجو کنید. آرامش چیزی است که در درون شما و ذهن شماست. این اتفاقات و وقایع تلخ نیستند که آرامش را از شما می گیرند و خوشبختی تان را سلب می کنند. بلکه این نگرش شما به اتفاقات و وقایع است که می تواند آرامش را از شما بگیرد یا به شما هدیه دهد. این طرز تفکر و باورهای ذهنی شماست که می توانند خوشبختی تان را تضمین کنند.

به تجربه ، دانش و اطمینان می گویم اگر تمام دارایی های جهان را به کسی بدهند ، اگر تمام خواسته های کسی را برآورده کنند و اگر تمام رفاهیات مورد نیاز او را تامین نمایند ، درصورتی که نگرش او به زندگی عوض نشود و باورهای نادرست و خطاهای شناختی خود را اصلاح نکند، آرامش و خوشبختی پایدار را تجربه نخواهد کرد.

🐬@faramatni

🐬@faramatni

چه بنویسم، چه ننویسم، چه بسرایم چه نسرایم
تویی تو، گفته و ناگفته، بانوی غزل‌هایم

تمام عشق‌ها، پیش از تو مثل رودها بودند
که باید می‌رساندندم به تو، آری به دریایم

به بام انس تو خو کرده‌ام چون کفتر جلدی
که از هر گوشه‌ای پر وا کنم، سوی تو می‌آیم

پس از فرزند مریم اینک این من: عیسی دیگر!
که شد بالای عشق و بازوی شعرم چلیپایم

خوشم می‌آید از شادی، ولی هر بار میخوانم
همین تحریر محنت می‌تراود از غم‌آوایم

کلیدی دارم از شعر، این فلزّ ترد سحرآمیز
که قفل بوسه از لب‌های شیرین تو بگشایم

به سختی خسته‌ام از زندگی، وز خود، کجایی تا
به قدر یک نفس در سایه سروت بیاسایم؟

#حسین_منزوی

🐬@faramatni