💡Əkrəm Hacızadə 💡

Oruc Polad -2 İranda Azərbaycana iki səhv baxış
Deməli, belə...
Biz keçmış yazımızda körpə yaşından İrana nifrətlə tərbiyə olunmuş yazıq və bədbəxt kütlə haqqında danışdıq. Eyni zamanda belçikalıların afrikalılara münasibətini və afrikalıların sadəlovhlüyünü, fikir tərzi onlarla tam fərqli insanlara yersiz xoşbinliyinin acı aqibətini misal çəkdik. Kütləvi cuhudizm xəstəliyi ilə yoluxan (əsasən də inadkarlıq deyil, mədəni hücum səbəbindən) bir toplumla düzgün davrana bilməyən Afrika (sən oxu: İran) öz baxışını dəyişməli və yeni baxış əsasında bu “ərköyün körpə” ilə rəftar etməlidir.
Amma birinci bunu qeyd edək ki, bu düzgün və reallıqdan doğan baxışın formalaşmasına mane olan amillər var. Gərək ilk növbədə onları araşdıraq. Bu, İranın Azərbaycana olan düzgün, həqiqətə uyğun və real baxışının formalaşmasına mane olan fikir mərkəzləridir. Açıq-aşkar görünür ki, bu fikir mərkəzlərinə nüfuz edənlərdə ifrat və təfrit mövqeyi var. Bunlardan böyük və təsirli hissə bir neçə vasitə ilə iş görən pantürkçülüyün qurduğu azərbaycançılıq (İslami məfkurənin əsasında qurulmuş deyil!) ideologiyasının təsiri altında bu ərköyün uşağı öz başına mindirir və hətta onun bəzən nəcislə bulamasına da xoşhal olur, bunu hətta bəzi hallarda müvəfəqiyyət kimi qələmə verirlər. Bunlar Heydər Əliyev kimi təcrübəli KQB generalının Azərbaycanda İslam tərəfdarı olmağını güman edən sadəlövh fikirli insanlar idi. Yaxud Əbulfəz Elçibəyin saqqal saxlamağını onun İslam ruhuna təfsir edirdilər. Hazırda isə bu cərəyan İsrail rejiminin və ya Osmanlı cərəyanın Azərbaycanda nüfuzunun əhəmiyyətini azaldaraq, hətta bəzən Şiənın və İslam nizamının mənafeyini israilin formalaşdırdığı dövlətçilik, bayraqçılıq, vətən anlayışlarına qurban verirlər. Əlbəttə, vaxtında dini təbəqə milli ideologiya üstündə işləmədiyi üçün, milli ideologiya nəzəriyyəsi tam şəkildə yabançı islam və şiə düşmənləri tərəfindən formalaşdırılıb, yuxarıda dediyimz məfhumların ruhu öz zahirinin əksinədir. Bu məfhumlarla düşmənlər millilik və şiə ziddiyətini yaradıblar və millilik ruhunu gücləndirməklə dindarlıq ruhunu məhv etmək dalıncadırlar. Bu nəzəriyyənin islahı rahat deyil və məsələni əsaslı işlərlə köklü şəkildə dəyişmək lazımdır.
İkinci baxış isə, Azərbaycan xalqını tam şəkildə şiə və İslam dünyasından uzaq bilmək, İran daxilində bəzən düzgün olmayan siyasət nəticəsində yadlaşmış şiə cəmiyyətini belə rədd etmək və hamısına damğa yapışdırmaqdır. Yerlli-yersiz bu iki eyni sivilizasiya kökünə malik olan xalqı uzaqlaşdıracaq ifadələrdən istifadə edən bu cərəyan hakimiyyətlə şiə xalq arasında, fikri baxımdan zəif təbəqə arasında fərq qoya bilmir.Əlbəttə, bunların arasında liberalların nüfuzu da açıq-aşkar hiss olunmaqdadır. Azərbaycan hakimiyyətinin İrana xəyanətini, İslam düşmənlərinə, ilk növbədə israil rejiminə tam qucaq açmasını bütün ölkənin boynuna qoyurlar. Beləliklə, bu iki ifrat və təfrit baxışında düşmən nüfuzu hiss olunur və bu baxış islah olmalıdır. İlk növbədə fikir otaqlarına təzədən diqqət yetirilməlidir, İslam ümməti və şiə cəmiyyətinin mənafeyi önə çəkilməlidir. Bu, sözdə yox, əməldə baş verməlidir. Azərbaycan iqtidarı ilə münasibətdə uzun müddətli ənənəvi rəftar metodu dəyişilməlidir, bəzi yerlərdə bu əsaslı şəkildə olmalıdır. Bir sıra digər proqramların da icrasına ehtiyac görülür, amma biz burda açıqlamırıq. Hər halda, unutmamalıdır ki, Azərbaycan həm də mədəniyyət baxımından İran sivilizasiyasının bir hissəsi olub və indiyə kimi bu məsələyə diqqətsiz yanaşmaq müxtəlif tariximizə və ruhumuza yad olan millətçi fikirlərin yazıq toplumlar arasında özünə yer açmasına səbəb olub. Dediyimiz ilk fikir tərzi güman edir ki, xalq təqribən islam nizamı və idarəsinə hazırdır. İkinci tərəf isə bunun ümumiyyətlə mümkün olmadığını təlqin etmək istəyir. Təbii ki, hər iki baxış səhv təhlillər nəticəsində formalaşıb. Necə deyərlər, hər görünən don altında fərqli vücud gizlənib. Deməli, ilk növbədə Azərbaycana olan ifrat və təfrit baxış bucağı dəyişilməlidir.
Ardı var...

Oruc Polad

407 views15:55