*تنهایی آپارتمانی*
🔹️🔸️
زمانی نه چندان‌ دور بیشتر آدم‌هایی که در اطراف‌مان بودند یا خودشان در روستا و دهات زندگی می‌کردند یا حداقل عمویی، خاله‌ای یا آشنایی در روستا داشتند. آن‌وقت‌ها تابستان‌ها جان می‌داد برای آب‌تنی کردن در برکه و رودخانه‌ای کوچک یا دویدن در میان مزرعه‌ باغ‌های میوه.
🔰🔰
جمع‌های چندنفره از بچه‌های بزرگتر و راه‌ بلد و پسر بچه‌ها و دختر بچه‌هایی که در آخر صف، بقیه را همراهی می‌کردند.
🔻🔻🔻
حالا ساختمان‌ها قد کشیده و شهرها بزرگ و بزرگتر شده و آن صمیمیت‌ها و بازی‌ها و سفرهای تابستانی در خانه‌های قدیمی و خشتی و کاهگلی فراموش شده اما هنوز لبخند هست.
💠💠
این تصویر مرا به دوره‌ای بُرد که *خندیدن بی‌بهانه همیشه بهانه‌ای می‌شد برای دوستی‌های طولانی و ماندگار* . فکر می‌کنم بین همین ترافیک‌های شلوغ و تنهایی‌های آپارتمانی بازهم بشود از گوشه‌ی پنجره‌ای یا درِ کوچکِ نیمه‌بازی، رو به دوربین لبخند زد. رو به چشم‌های همه‌ی کسانی که دوست‌شان داریم و دوست‌مان دارند. *لبخند حال‌مان را بهتر می‌کند.* امتحان کنید.
#خنده #روزگاران #لبخند
https://www.instagram.com/p/CT44G2RKXbx/?utm_medium=share_sheet