پیام آور مهربانی
روزهای آخر #ماه_صفر ، روزهای سختی برای مسلمانان است. مردی آسمانی در چنین روزهایی به آسمان سفر می کند که در سالروز وداع با او، قلب میلیون ها نفر، همچنان داغدار و اندوهگین است. مردی که با وجود توانایی بر زندگی اشرافی ولی ''مثل بنده ها زندگی می کرد و مثل آنها بر روى زمين می نشست و غذا می خورد و روى زمين می خوابيد.'' (احياء العلوم ج ۷ ص ۱۲۱)
با اینکه پاک و طاهر زیست اما یارانش گواهی می دهند که ''رسول الله(ص) آنقدر می گريست كه بيهوش می شد، خدمتش عرضه می داشتند مگر خداى تعالى در #قرآن نفرموده كه خداوند از گناهان گذشته و آينده تو، در گذشته پس اين همه گريه براى چيست؟! میفرمود: درست است كه خدا مرا بخشيده، ليكن من چرا بنده اى شكرگزار نباشم.'' (مستدرك الوسائل ج ۲ ص ۲۹۵ و در المنثور ج ۶ ص ۷۰ ط بيروت)
زندگی فرستاده ای که #اسلام را برای جهانیان به ارمغان آورد، پر از درس های نیکو برای پیروان اوست. هرگوشه ی آن زیبایی و هر قسمتش الگویی برای زندگی بهتر است. ''رسول خدا (ص) از همه #مردم ديرتر به غضب درمی آمد و از همه زودتر آشتى می كرد و خشنود می شد؛ از همه مردم رؤوف تر به مردم بود و بهترين مردم و نافعترين آنان بود براى مردم.'' (احياء العلوم ج ۷ ص ۱۱۵)
اهل شوخی و خنده هم بود. چهره اش را عبوس نمی کرد تا خودش را متفاوت نشان دهد. حتی با غریبه ها هم باب شوخی را باز می کرد. ''مردى اعرابى به ديدن رسول الله می آمد و برايش هديه می آورد و همانجا به عنوان #شوخى می گفت: پول هديه ما را مرحمت كن. رسول خدا هم می خنديد. ایشان وقتى اندوهناك می شد می فرمود: اعرابى چه شد كاش می آمد.'' (كافى ج ۲ ص ۶۶۳ ح .۱)
خودش را از دیگران جدا نمی کرد. مردمی بود به معنای واقعی کلمه. می گویند ''رسول خدا(ص) لباس خود را خودش وصله می زد، و كفش خود را خود می دوخت. گوسفند خود را می دوشيد... حيا مانعش نمی شد از اينكه مايحتاج خود را خودش از بازار تهيه كرده به سوى اهل خانه اش ببرد. به توانگران و #فقرا دست می داد و دست خود را نمی كشيد تا طرف دست خود را بكشد؛ به هرکس می رسيد چه توانگر و چه درويش و چه كوچك و چه بزرگ سلام می داد. اگر چيزى تعارفش می كردند آن را تحقير نمی كرد، اگر چه يك خرماى پوسيده بود. #رسول_خدا (ص) بسيار خفيف المؤنه و كريم الطبع و خوش معاشرت و خوش رو بود و بدون اينكه بخندد هميشه تبسمى بر لب داشت و بدون اينكه چهره اش را درهم كشيده باشد هميشه اندوهگين به نظر می رسيد. او بدون اينكه از خود ذلتى نشان دهد همواره متواضع بود و بدون اينكه اسراف بورزد، سخاوت داشت. بسيار دل نازك و #مهربان به همه مسلمانان بود.'' (ارشاد ديلمى ط بيروت ج ۱ ص ۱۱۵)
بیشتر از همه خودش، عامل به حرف هایش بود و قبل از دیگران، اوضاع خودش را با اسلام وفق می داد. آنچنانکه ''حضرت رضا از پدران بزرگوارش(ع) نقل كرده كه رسول الله(ص) فرمود: من از پنج چيز دست برنمی دارم تا بميرم: ۱. روى زمين و با بردگان غذا خوردن ۲. سوار الاغ برهنه شدن ۳. بز را به دست خود دوشيدن ۴. لباس پشمينه پوشيدن ۵. و به كودكان سلام كردن. براى اين دست برنمی دارم كه امتم نيز بر آن عادت كنند و اين خود سنتى شود براى بعد از خودم.'' (علل الشرايع ص ۱۳۰. ب ۱۰۸)
سالروز رحلت #پیام_آور_مهربانی ، زمان خوبی است برای نگاه کردن به خود و سنجیدن شباهت هایمان با مردی که ''اسوه ای حسنه'' برای تمام بشریت است.
@Dr_alidarabi
روزهای آخر #ماه_صفر ، روزهای سختی برای مسلمانان است. مردی آسمانی در چنین روزهایی به آسمان سفر می کند که در سالروز وداع با او، قلب میلیون ها نفر، همچنان داغدار و اندوهگین است. مردی که با وجود توانایی بر زندگی اشرافی ولی ''مثل بنده ها زندگی می کرد و مثل آنها بر روى زمين می نشست و غذا می خورد و روى زمين می خوابيد.'' (احياء العلوم ج ۷ ص ۱۲۱)
با اینکه پاک و طاهر زیست اما یارانش گواهی می دهند که ''رسول الله(ص) آنقدر می گريست كه بيهوش می شد، خدمتش عرضه می داشتند مگر خداى تعالى در #قرآن نفرموده كه خداوند از گناهان گذشته و آينده تو، در گذشته پس اين همه گريه براى چيست؟! میفرمود: درست است كه خدا مرا بخشيده، ليكن من چرا بنده اى شكرگزار نباشم.'' (مستدرك الوسائل ج ۲ ص ۲۹۵ و در المنثور ج ۶ ص ۷۰ ط بيروت)
زندگی فرستاده ای که #اسلام را برای جهانیان به ارمغان آورد، پر از درس های نیکو برای پیروان اوست. هرگوشه ی آن زیبایی و هر قسمتش الگویی برای زندگی بهتر است. ''رسول خدا (ص) از همه #مردم ديرتر به غضب درمی آمد و از همه زودتر آشتى می كرد و خشنود می شد؛ از همه مردم رؤوف تر به مردم بود و بهترين مردم و نافعترين آنان بود براى مردم.'' (احياء العلوم ج ۷ ص ۱۱۵)
اهل شوخی و خنده هم بود. چهره اش را عبوس نمی کرد تا خودش را متفاوت نشان دهد. حتی با غریبه ها هم باب شوخی را باز می کرد. ''مردى اعرابى به ديدن رسول الله می آمد و برايش هديه می آورد و همانجا به عنوان #شوخى می گفت: پول هديه ما را مرحمت كن. رسول خدا هم می خنديد. ایشان وقتى اندوهناك می شد می فرمود: اعرابى چه شد كاش می آمد.'' (كافى ج ۲ ص ۶۶۳ ح .۱)
خودش را از دیگران جدا نمی کرد. مردمی بود به معنای واقعی کلمه. می گویند ''رسول خدا(ص) لباس خود را خودش وصله می زد، و كفش خود را خود می دوخت. گوسفند خود را می دوشيد... حيا مانعش نمی شد از اينكه مايحتاج خود را خودش از بازار تهيه كرده به سوى اهل خانه اش ببرد. به توانگران و #فقرا دست می داد و دست خود را نمی كشيد تا طرف دست خود را بكشد؛ به هرکس می رسيد چه توانگر و چه درويش و چه كوچك و چه بزرگ سلام می داد. اگر چيزى تعارفش می كردند آن را تحقير نمی كرد، اگر چه يك خرماى پوسيده بود. #رسول_خدا (ص) بسيار خفيف المؤنه و كريم الطبع و خوش معاشرت و خوش رو بود و بدون اينكه بخندد هميشه تبسمى بر لب داشت و بدون اينكه چهره اش را درهم كشيده باشد هميشه اندوهگين به نظر می رسيد. او بدون اينكه از خود ذلتى نشان دهد همواره متواضع بود و بدون اينكه اسراف بورزد، سخاوت داشت. بسيار دل نازك و #مهربان به همه مسلمانان بود.'' (ارشاد ديلمى ط بيروت ج ۱ ص ۱۱۵)
بیشتر از همه خودش، عامل به حرف هایش بود و قبل از دیگران، اوضاع خودش را با اسلام وفق می داد. آنچنانکه ''حضرت رضا از پدران بزرگوارش(ع) نقل كرده كه رسول الله(ص) فرمود: من از پنج چيز دست برنمی دارم تا بميرم: ۱. روى زمين و با بردگان غذا خوردن ۲. سوار الاغ برهنه شدن ۳. بز را به دست خود دوشيدن ۴. لباس پشمينه پوشيدن ۵. و به كودكان سلام كردن. براى اين دست برنمی دارم كه امتم نيز بر آن عادت كنند و اين خود سنتى شود براى بعد از خودم.'' (علل الشرايع ص ۱۳۰. ب ۱۰۸)
سالروز رحلت #پیام_آور_مهربانی ، زمان خوبی است برای نگاه کردن به خود و سنجیدن شباهت هایمان با مردی که ''اسوه ای حسنه'' برای تمام بشریت است.
@Dr_alidarabi