🔵 آیا ترامپ تاریخ انقضای «صلح آمریکایی» را به سر می‌آورد؟
چارلز اِی.کوپچان؛ استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون
ترجمه: محمدحسین باقی
🔹«چارلز اِی. کوپچان»، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون و محقق ارشد شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله‌‌‌ای در مجله «د آتلانتیک» در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۵ نوشت:
🔹تاریخ انقضای «صلح آمریکایی» به پایان رسیده است، اما ایالات‌‌‌متحده آن را رها نمی‌‌‌کند. دولت بایدن به‌‌‌جای شروع کار سخت برای پی بردن به آینده یا آنچه خواهد آمد، ۴سال خود را صرف دفاع از «نظم مبتنی بر قوانین لیبرال» که پس از جنگ جهانی دوم پدیدار شد و تلاش برای دور زدن همه چالش‌‌‌ها در برابر آن کرد. نتایج گویا هستند: نارضایتی در داخل و بی‌‌‌نظمی در خارج.
🔹«قدیم» در حال مرگ است، «جدید» نمی‌تواند متولد شود و طیف وسیعی از علائم بیمارگونه ظاهر شده است. در این زمینه، دونالد ترامپ میتواند نماینده ضروری این تغییر باشد.
🔹برند «اول آمریکا» او در زمینه سیاست‌ورزی و کشورداری - معامله‌‌‌گرا، نئو انزواگرا، یک‌‌‌جانبه‌‌‌گرا و حمایت‌‌‌گرا - به‌‌‌طور قاطع گسستی است از قالب لیبرال انترناسیونالیستی که استراتژی کلان دولت‌‌‌های متوالی از زمان جنگ جهانی دوم را شکل داده است. ترامپ بیشتر مرد تخریب است تا ساختن.
🔹تحولات کنونی خاورمیانه، موقعیت فعلی حماس و حزب‌‌‌الله و حملات متقابل ایران و اسرائیل و سقوط بشار اسد شرایطی را به وجود آورده که ممکن است یک پیشرفت دیپلماتیک قابل‌‌‌دستیابی باشد.
🔹اگر ترامپ در کاهش «دمای تنش» با دشمنان موفق شود، جهان را به مکانی امن‌‌‌تر تبدیل می‌کند و درعین‌‌‌حال تعهدات طاقت‌‌‌فرسای کشور را در خارج کاهش می‌دهد و از این طریق از افزایش مزمن راهبردی که باعث شده آمریکایی‌‌‌ها به سمت داخل گرایش پیدا کنند، بکاهد.
🔹با این حال، حتی اگر سیاست خارجی «اول آمریکا» ترامپ نوید قابل‌‌‌توجهی داشته باشد، اما مملو از ریسک است. رویکرد معامله‌‌‌گرانه او به دیپلماسی میتواند به یک «یک‌‌‌جانبه‌‌‌گرایی سرسخت» تبدیل شود که تلاش‌‌‌های جمعی را در جایی که لازم است تضعیف می‌کند. تلاش او برای محدود کردن درگیری‌‌‌های ایالات‌‌‌متحده در خارج از کشور میتواند منجر به کاهش قدرت ایالات‌‌‌متحده شود و خلأهای قدرت خطرناکی را به‌‌‌جا بگذارد.
🔹بی‌‌‌میلی او برای ترویج دموکراسی در خارج میتواند باعث بی‌‌‌توجهی به هنجارهای دموکراتیک در داخل شود و به‌‌‌طور بالقوه منجر به آسیب‌‌‌های جبران‌‌‌ناپذیری به نهادهای نمایندگی کشور شود. ترامپ در عزم خود برای متزلزل ساختن نظام سیاسی، به‌‌‌جای اصلاح، میتواند دولت ایالات‌‌‌متحده را از هم بگسلد. یک دولت فدرال ازهم‌‌‌گسسته به‌‌‌هیچ‌‌‌وجه نمی‌تواند یک آمریکای ازهم‌‌‌گسسته یا یک جهان ازهم‌‌‌گسسته را اصلاح کند.
🔹آمریکا و جهان نیاز دارند که ترامپ یک اخلالگر و اصلاحگر باشد، نه صرفا یک ویرانگر. آمریکایی‌‌‌ها و خارجی‌‌‌ها می‌توانند و باید با ترامپ اخلالگر و اصلاحگر کار کنند. اما اگر او تبدیل به ویرانگر شود، در این صورت، کنترل و تعادل در داخل و خارج باید ترمز ترامپ را بکشد.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #اول_آمریکا #صلح_آمریکایی #ترامپ #کوپچان
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
چارلز اِی.کوپچان؛ استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون
ترجمه: محمدحسین باقی
🔹«چارلز اِی. کوپچان»، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون و محقق ارشد شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله‌‌‌ای در مجله «د آتلانتیک» در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۵ نوشت:
🔹تاریخ انقضای «صلح آمریکایی» به پایان رسیده است، اما ایالات‌‌‌متحده آن را رها نمی‌‌‌کند. دولت بایدن به‌‌‌جای شروع کار سخت برای پی بردن به آینده یا آنچه خواهد آمد، ۴سال خود را صرف دفاع از «نظم مبتنی بر قوانین لیبرال» که پس از جنگ جهانی دوم پدیدار شد و تلاش برای دور زدن همه چالش‌‌‌ها در برابر آن کرد. نتایج گویا هستند: نارضایتی در داخل و بی‌‌‌نظمی در خارج.
🔹«قدیم» در حال مرگ است، «جدید» نمی‌تواند متولد شود و طیف وسیعی از علائم بیمارگونه ظاهر شده است. در این زمینه، دونالد ترامپ میتواند نماینده ضروری این تغییر باشد.
🔹برند «اول آمریکا» او در زمینه سیاست‌ورزی و کشورداری - معامله‌‌‌گرا، نئو انزواگرا، یک‌‌‌جانبه‌‌‌گرا و حمایت‌‌‌گرا - به‌‌‌طور قاطع گسستی است از قالب لیبرال انترناسیونالیستی که استراتژی کلان دولت‌‌‌های متوالی از زمان جنگ جهانی دوم را شکل داده است. ترامپ بیشتر مرد تخریب است تا ساختن.
🔹تحولات کنونی خاورمیانه، موقعیت فعلی حماس و حزب‌‌‌الله و حملات متقابل ایران و اسرائیل و سقوط بشار اسد شرایطی را به وجود آورده که ممکن است یک پیشرفت دیپلماتیک قابل‌‌‌دستیابی باشد.
🔹اگر ترامپ در کاهش «دمای تنش» با دشمنان موفق شود، جهان را به مکانی امن‌‌‌تر تبدیل می‌کند و درعین‌‌‌حال تعهدات طاقت‌‌‌فرسای کشور را در خارج کاهش می‌دهد و از این طریق از افزایش مزمن راهبردی که باعث شده آمریکایی‌‌‌ها به سمت داخل گرایش پیدا کنند، بکاهد.
🔹با این حال، حتی اگر سیاست خارجی «اول آمریکا» ترامپ نوید قابل‌‌‌توجهی داشته باشد، اما مملو از ریسک است. رویکرد معامله‌‌‌گرانه او به دیپلماسی میتواند به یک «یک‌‌‌جانبه‌‌‌گرایی سرسخت» تبدیل شود که تلاش‌‌‌های جمعی را در جایی که لازم است تضعیف می‌کند. تلاش او برای محدود کردن درگیری‌‌‌های ایالات‌‌‌متحده در خارج از کشور میتواند منجر به کاهش قدرت ایالات‌‌‌متحده شود و خلأهای قدرت خطرناکی را به‌‌‌جا بگذارد.
🔹بی‌‌‌میلی او برای ترویج دموکراسی در خارج میتواند باعث بی‌‌‌توجهی به هنجارهای دموکراتیک در داخل شود و به‌‌‌طور بالقوه منجر به آسیب‌‌‌های جبران‌‌‌ناپذیری به نهادهای نمایندگی کشور شود. ترامپ در عزم خود برای متزلزل ساختن نظام سیاسی، به‌‌‌جای اصلاح، میتواند دولت ایالات‌‌‌متحده را از هم بگسلد. یک دولت فدرال ازهم‌‌‌گسسته به‌‌‌هیچ‌‌‌وجه نمی‌تواند یک آمریکای ازهم‌‌‌گسسته یا یک جهان ازهم‌‌‌گسسته را اصلاح کند.
🔹آمریکا و جهان نیاز دارند که ترامپ یک اخلالگر و اصلاحگر باشد، نه صرفا یک ویرانگر. آمریکایی‌‌‌ها و خارجی‌‌‌ها می‌توانند و باید با ترامپ اخلالگر و اصلاحگر کار کنند. اما اگر او تبدیل به ویرانگر شود، در این صورت، کنترل و تعادل در داخل و خارج باید ترمز ترامپ را بکشد.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #اول_آمریکا #صلح_آمریکایی #ترامپ #کوپچان
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
ماکیاولیسم ترامپی جواب نمی‌دهد
🔹فارن افرز محدودیت‌های دستورکار «اول آمریکا» را بررسی و آن را ضدواقع‌گرایانه ارزیابی کرد.
🔹این نشریه آمریکایی نوشت: سیاست «اول آمریکا»ی ترامپ واقع‌گرایی نیست، چرا که نباید بدبینی و غوغا را با صلابت و خرد اشتباه گرفت.
🔹خواندن ماکیاولی ممکن است این موعظه را به دست دهد که بهتر است از یک شاهزاده بترسند تا او را دوست داشته باشند. بااینحال، در سیاست جهانی، فقط یک احمق می‌خواهد از او متنفر باشند.
🔹توانایی کنترل نفوذ سیاسی و استفاده عاقلانه از آن عامل تعیین‌کننده موفقیت یا شکست توسط آن، معیار اساسی دستیابی به اهداف در عرصه بین‌المللی است. اما برند «اول آمریکا»ی ترامپ در سیاست بین‌الملل چندان وجهه خوبی ندارد.
🔹تحمیل حمایت‌گرایی، چه به‌خاطر خود یا بهعنوان یک تاکتیک مذاکره که برای جلب نظر دیگران در برابر اراده آمریکا طراحی شده، باعث انتقام‌گیری می‌شود که به‌شدت به اقتصادی آسیب می‌رساند.
🔹آمریکا سالانه حدود ۳تریلیون دلار کالا و خدمات صادر می‌کند و حتی برای تولید داخلی به محصولات واسطه‌ای وارداتی متکی است و این قیمت داخلی کالاهای قابل تجارت را افزایش می‌دهد. استقبال ترامپ از تعرفه‌ها و سایر موانع تجاری نیز فرصت‌هایی را برای دیگران ایجاد می‌کند.
🔹در دسامبر، اتحادیه اروپا با چهار کشور آمریکای جنوبی یک پیمان تجاری امضا کرد و یکی از بزرگ‌ترین مناطق تجاری جهان را تشکیل داد. چین نیز به همین ترتیب در حال ایجاد نفوذ اقتصادی مهمی در نیمکره غربی است.
🔹سیاست‌های تجاری تهاجمی ترامپ، حتی اگر بتواند امتیازات کینه‌توزانه‌ای را از دیگران دریافت کند، اهداف سیاست خارجی گسترده‌تر ایالات متحده (مانند جلوگیری از وسعت نفوذ سیاسی چین) را تضعیف می‌کنند، به مشکلات اقتصادی جهانی کمک می‌کنند و دیگر کشورها را نسبت به وی محتاط و آنها را ترغیب به دفاع از خود در برابر تلاش بعدی واشنگتن می‌کنند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #آمریکا #ترامپ #اول_آمریکا
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹فارن افرز محدودیت‌های دستورکار «اول آمریکا» را بررسی و آن را ضدواقع‌گرایانه ارزیابی کرد.
🔹این نشریه آمریکایی نوشت: سیاست «اول آمریکا»ی ترامپ واقع‌گرایی نیست، چرا که نباید بدبینی و غوغا را با صلابت و خرد اشتباه گرفت.
🔹خواندن ماکیاولی ممکن است این موعظه را به دست دهد که بهتر است از یک شاهزاده بترسند تا او را دوست داشته باشند. بااینحال، در سیاست جهانی، فقط یک احمق می‌خواهد از او متنفر باشند.
🔹توانایی کنترل نفوذ سیاسی و استفاده عاقلانه از آن عامل تعیین‌کننده موفقیت یا شکست توسط آن، معیار اساسی دستیابی به اهداف در عرصه بین‌المللی است. اما برند «اول آمریکا»ی ترامپ در سیاست بین‌الملل چندان وجهه خوبی ندارد.
🔹تحمیل حمایت‌گرایی، چه به‌خاطر خود یا بهعنوان یک تاکتیک مذاکره که برای جلب نظر دیگران در برابر اراده آمریکا طراحی شده، باعث انتقام‌گیری می‌شود که به‌شدت به اقتصادی آسیب می‌رساند.
🔹آمریکا سالانه حدود ۳تریلیون دلار کالا و خدمات صادر می‌کند و حتی برای تولید داخلی به محصولات واسطه‌ای وارداتی متکی است و این قیمت داخلی کالاهای قابل تجارت را افزایش می‌دهد. استقبال ترامپ از تعرفه‌ها و سایر موانع تجاری نیز فرصت‌هایی را برای دیگران ایجاد می‌کند.
🔹در دسامبر، اتحادیه اروپا با چهار کشور آمریکای جنوبی یک پیمان تجاری امضا کرد و یکی از بزرگ‌ترین مناطق تجاری جهان را تشکیل داد. چین نیز به همین ترتیب در حال ایجاد نفوذ اقتصادی مهمی در نیمکره غربی است.
🔹سیاست‌های تجاری تهاجمی ترامپ، حتی اگر بتواند امتیازات کینه‌توزانه‌ای را از دیگران دریافت کند، اهداف سیاست خارجی گسترده‌تر ایالات متحده (مانند جلوگیری از وسعت نفوذ سیاسی چین) را تضعیف می‌کنند، به مشکلات اقتصادی جهانی کمک می‌کنند و دیگر کشورها را نسبت به وی محتاط و آنها را ترغیب به دفاع از خود در برابر تلاش بعدی واشنگتن می‌کنند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #آمریکا #ترامپ #اول_آمریکا
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
«نو انزواطلب» خطرناک / آمریکا دیگر نمی‌تواند به دنبال اداره جهان باشد
ترجمه: محمدحسین باقی؛ روزنامه نگار
🔹جریان اصلی تشکیلات سیاست خارجی ایالات‌‌‌متحده، دونالد ترامپ، را بهعنوان یک «نو انزواطلب» خطرناک، کاملا خارج از آرمان‌‌‌ها و منافع آمریکایی می‌‌‌بیند.
🔹انترناسیونالیست‌‌‌ها در داخل و خارج، از انتخاب مجدد ترامپ به واهمه افتاده و می‌‌‌ترسند که وی نظم لیبرالی را که ایالات‌‌‌متحده و متحدانش از زمان جنگ جهانی دوم ساخته و از آن دفاع کرده‌‌‌اند، از بین ببرد. چنین ترس‌‌‌هایی موجه است.
🔹ترامپ ممکن است در چهارسال دوم خود در واقع به دنبال حذف حداقل برخی از عناصر اصلی نظم لیبرال به رهبری ایالات‌‌‌متحده باشد.
🔹اما به تصویر کشیدن رویکرد «اول آمریکا»ی او بهعنوان یک انحراف تاریک از تجربه آمریکا، همانا سوءبرداشت از ریشه‌‌‌های عمیق تاریخی و ایدئولوژیک و همچنین جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن است.
🔹کشورداری ترامپ پاسخی به جهان در حال تغییر و درخواست سیگنال از رأی‌‌‌دهندگان آمریکایی است؛ نه تلاشی دمدمی‌‌‌مزاج‌‌‌گونه برای تجزیه جهانی که ایالات‌‌‌متحده ساخت.
🔹چارلز کوپچان، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون، در مقاله‌‌‌ای در «فارن‌افرز» نوشت، هیچ‌‌‌یک از اینها به معنای انکار این نیست که بازگشت ترامپ به قدرت میتواند فاجعه‌‌‌بار باشد.
🔹در داخل، او ممکن است دموکراسی آمریکا را به خطر بیندازد. در خارج از کشور، صِرفِ انتخاب مجدد ترامپ، جهان را نگران کرده است.
🔹متحدان ایالات‌‌‌متحده باید با این واقعیت روبه‌رو شوند که ضامن امنیتی آنها -قدرت برتر جهان- تحت‌تاثیر ناکارآمدی سیاسی غیرقابل‌‌‌حل قرار گرفته است.
🔹آنها چاره‌‌‌ای جز زیر سوال بردن اعتبار درازمدت واشنگتن و انجام برنامه‌‌‌های دیگر ندارند.
🔹در همین حال، خودکامگان جسورتر می‌‌‌شوند و انگیزه دموکراسی در همه‌‌‌جا تضعیف می‌شود. بااینحال، بهترین راه برای جلوگیری از این نتیجه بسیار غیرجذاب این است که از جنبش «اول آمریکا»ی ترامپ عقب نمانیم یا آن را صرفا کار یک تبهکار جاهل نبینیم.
🔹در عوض، راه پیش‌رو مستلزم شکافتن و واکاوی آن جنبش، درک جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن و اتخاد عناصر ارزشمند آن است.
🔹اگر دموکرات‌‌‌ها می‌‌‌خواهند ترامپ و برنامه‌‌‌های «نو انزواطلبانه‌‌‌اش» را شکست دهند، باید عناصر اصلی برنامه «اول آمریکا»ی او را از بین ببرند و به سمت یک برند معتدل‌‌‌تر، محدودتر و عمل‌‌‌گرایانه‌‌‌تر از حکومت‌‌‌داری ایالات‌‌‌متحده حرکت کنند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #آمریکا #اول_آمریکا #انزوای_آمریکا
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
ترجمه: محمدحسین باقی؛ روزنامه نگار
🔹جریان اصلی تشکیلات سیاست خارجی ایالات‌‌‌متحده، دونالد ترامپ، را بهعنوان یک «نو انزواطلب» خطرناک، کاملا خارج از آرمان‌‌‌ها و منافع آمریکایی می‌‌‌بیند.
🔹انترناسیونالیست‌‌‌ها در داخل و خارج، از انتخاب مجدد ترامپ به واهمه افتاده و می‌‌‌ترسند که وی نظم لیبرالی را که ایالات‌‌‌متحده و متحدانش از زمان جنگ جهانی دوم ساخته و از آن دفاع کرده‌‌‌اند، از بین ببرد. چنین ترس‌‌‌هایی موجه است.
🔹ترامپ ممکن است در چهارسال دوم خود در واقع به دنبال حذف حداقل برخی از عناصر اصلی نظم لیبرال به رهبری ایالات‌‌‌متحده باشد.
🔹اما به تصویر کشیدن رویکرد «اول آمریکا»ی او بهعنوان یک انحراف تاریک از تجربه آمریکا، همانا سوءبرداشت از ریشه‌‌‌های عمیق تاریخی و ایدئولوژیک و همچنین جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن است.
🔹کشورداری ترامپ پاسخی به جهان در حال تغییر و درخواست سیگنال از رأی‌‌‌دهندگان آمریکایی است؛ نه تلاشی دمدمی‌‌‌مزاج‌‌‌گونه برای تجزیه جهانی که ایالات‌‌‌متحده ساخت.
🔹چارلز کوپچان، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون، در مقاله‌‌‌ای در «فارن‌افرز» نوشت، هیچ‌‌‌یک از اینها به معنای انکار این نیست که بازگشت ترامپ به قدرت میتواند فاجعه‌‌‌بار باشد.
🔹در داخل، او ممکن است دموکراسی آمریکا را به خطر بیندازد. در خارج از کشور، صِرفِ انتخاب مجدد ترامپ، جهان را نگران کرده است.
🔹متحدان ایالات‌‌‌متحده باید با این واقعیت روبه‌رو شوند که ضامن امنیتی آنها -قدرت برتر جهان- تحت‌تاثیر ناکارآمدی سیاسی غیرقابل‌‌‌حل قرار گرفته است.
🔹آنها چاره‌‌‌ای جز زیر سوال بردن اعتبار درازمدت واشنگتن و انجام برنامه‌‌‌های دیگر ندارند.
🔹در همین حال، خودکامگان جسورتر می‌‌‌شوند و انگیزه دموکراسی در همه‌‌‌جا تضعیف می‌شود. بااینحال، بهترین راه برای جلوگیری از این نتیجه بسیار غیرجذاب این است که از جنبش «اول آمریکا»ی ترامپ عقب نمانیم یا آن را صرفا کار یک تبهکار جاهل نبینیم.
🔹در عوض، راه پیش‌رو مستلزم شکافتن و واکاوی آن جنبش، درک جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن و اتخاد عناصر ارزشمند آن است.
🔹اگر دموکرات‌‌‌ها می‌‌‌خواهند ترامپ و برنامه‌‌‌های «نو انزواطلبانه‌‌‌اش» را شکست دهند، باید عناصر اصلی برنامه «اول آمریکا»ی او را از بین ببرند و به سمت یک برند معتدل‌‌‌تر، محدودتر و عمل‌‌‌گرایانه‌‌‌تر از حکومت‌‌‌داری ایالات‌‌‌متحده حرکت کنند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #آمریکا #اول_آمریکا #انزوای_آمریکا
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
.
«نو انزواطلب» خطرناک / آمریکا دیگر نمی‌تواند به دنبال اداره جهان باشد
ترجمه: محمدحسین باقی؛ روزنامه نگار
🔹جریان اصلی تشکیلات سیاست خارجی ایالات‌‌‌متحده، دونالد ترامپ، را بهعنوان یک «نو انزواطلب» خطرناک، کاملا خارج از آرمان‌‌‌ها و منافع آمریکایی می‌‌‌بیند.
🔹انترناسیونالیست‌‌‌ها در داخل و خارج، از انتخاب مجدد ترامپ به واهمه افتاده و می‌‌‌ترسند که وی نظم لیبرالی را که ایالات‌‌‌متحده و متحدانش از زمان جنگ جهانی دوم ساخته و از آن دفاع کرده‌‌‌اند، از بین ببرد. چنین ترس‌‌‌هایی موجه است.
🔹ترامپ ممکن است در چهارسال دوم خود در واقع به دنبال حذف حداقل برخی از عناصر اصلی نظم لیبرال به رهبری ایالات‌‌‌متحده باشد.
🔹اما به تصویر کشیدن رویکرد «اول آمریکا»ی او بهعنوان یک انحراف تاریک از تجربه آمریکا، همانا سوءبرداشت از ریشه‌‌‌های عمیق تاریخی و ایدئولوژیک و همچنین جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن است.
🔹کشورداری ترامپ پاسخی به جهان در حال تغییر و درخواست سیگنال از رأی‌‌‌دهندگان آمریکایی است؛ نه تلاشی دمدمی‌‌‌مزاج‌‌‌گونه برای تجزیه جهانی که ایالات‌‌‌متحده ساخت.
🔹چارلز کوپچان، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون، در مقاله‌‌‌ای در «فارن‌افرز» نوشت، هیچ‌‌‌یک از اینها به معنای انکار این نیست که بازگشت ترامپ به قدرت میتواند فاجعه‌‌‌بار باشد.
🔹در داخل، او ممکن است دموکراسی آمریکا را به خطر بیندازد. در خارج از کشور، صِرفِ انتخاب مجدد ترامپ، جهان را نگران کرده است.
🔹متحدان ایالات‌‌‌متحده باید با این واقعیت روبه‌رو شوند که ضامن امنیتی آنها -قدرت برتر جهان- تحت‌تاثیر ناکارآمدی سیاسی غیرقابل‌‌‌حل قرار گرفته است.
🔹آنها چاره‌‌‌ای جز زیر سوال بردن اعتبار درازمدت واشنگتن و انجام برنامه‌‌‌های دیگر ندارند.
🔹در همین حال، خودکامگان جسورتر می‌‌‌شوند و انگیزه دموکراسی در همه‌‌‌جا تضعیف می‌شود. بااینحال، بهترین راه برای جلوگیری از این نتیجه بسیار غیرجذاب این است که از جنبش «اول آمریکا»ی ترامپ عقب نمانیم یا آن را صرفا کار یک تبهکار جاهل نبینیم.
🔹در عوض، راه پیش‌رو مستلزم شکافتن و واکاوی آن جنبش، درک جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن و اتخاد عناصر ارزشمند آن است.
🔹اگر دموکرات‌‌‌ها می‌‌‌خواهند ترامپ و برنامه‌‌‌های «نو انزواطلبانه‌‌‌اش» را شکست دهند، باید عناصر اصلی برنامه «اول آمریکا»ی او را از بین ببرند و به سمت یک برند معتدل‌‌‌تر، محدودتر و عمل‌‌‌گرایانه‌‌‌تر از حکومت‌‌‌داری ایالات‌‌‌متحده حرکت کنند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #آمریکا #اول_آمریکا #انزوای_آمریکا
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
«نو انزواطلب» خطرناک / آمریکا دیگر نمی‌تواند به دنبال اداره جهان باشد
ترجمه: محمدحسین باقی؛ روزنامه نگار
🔹جریان اصلی تشکیلات سیاست خارجی ایالات‌‌‌متحده، دونالد ترامپ، را بهعنوان یک «نو انزواطلب» خطرناک، کاملا خارج از آرمان‌‌‌ها و منافع آمریکایی می‌‌‌بیند.
🔹انترناسیونالیست‌‌‌ها در داخل و خارج، از انتخاب مجدد ترامپ به واهمه افتاده و می‌‌‌ترسند که وی نظم لیبرالی را که ایالات‌‌‌متحده و متحدانش از زمان جنگ جهانی دوم ساخته و از آن دفاع کرده‌‌‌اند، از بین ببرد. چنین ترس‌‌‌هایی موجه است.
🔹ترامپ ممکن است در چهارسال دوم خود در واقع به دنبال حذف حداقل برخی از عناصر اصلی نظم لیبرال به رهبری ایالات‌‌‌متحده باشد.
🔹اما به تصویر کشیدن رویکرد «اول آمریکا»ی او بهعنوان یک انحراف تاریک از تجربه آمریکا، همانا سوءبرداشت از ریشه‌‌‌های عمیق تاریخی و ایدئولوژیک و همچنین جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن است.
🔹کشورداری ترامپ پاسخی به جهان در حال تغییر و درخواست سیگنال از رأی‌‌‌دهندگان آمریکایی است؛ نه تلاشی دمدمی‌‌‌مزاج‌‌‌گونه برای تجزیه جهانی که ایالات‌‌‌متحده ساخت.
🔹چارلز کوپچان، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه جورج تاون، در مقاله‌‌‌ای در «فارن‌افرز» نوشت، هیچ‌‌‌یک از اینها به معنای انکار این نیست که بازگشت ترامپ به قدرت میتواند فاجعه‌‌‌بار باشد.
🔹در داخل، او ممکن است دموکراسی آمریکا را به خطر بیندازد. در خارج از کشور، صِرفِ انتخاب مجدد ترامپ، جهان را نگران کرده است.
🔹متحدان ایالات‌‌‌متحده باید با این واقعیت روبه‌رو شوند که ضامن امنیتی آنها -قدرت برتر جهان- تحت‌تاثیر ناکارآمدی سیاسی غیرقابل‌‌‌حل قرار گرفته است.
🔹آنها چاره‌‌‌ای جز زیر سوال بردن اعتبار درازمدت واشنگتن و انجام برنامه‌‌‌های دیگر ندارند.
🔹در همین حال، خودکامگان جسورتر می‌‌‌شوند و انگیزه دموکراسی در همه‌‌‌جا تضعیف می‌شود. بااینحال، بهترین راه برای جلوگیری از این نتیجه بسیار غیرجذاب این است که از جنبش «اول آمریکا»ی ترامپ عقب نمانیم یا آن را صرفا کار یک تبهکار جاهل نبینیم.
🔹در عوض، راه پیش‌رو مستلزم شکافتن و واکاوی آن جنبش، درک جذابیت سیاسی قابل‌‌‌توجه آن و اتخاد عناصر ارزشمند آن است.
🔹اگر دموکرات‌‌‌ها می‌‌‌خواهند ترامپ و برنامه‌‌‌های «نو انزواطلبانه‌‌‌اش» را شکست دهند، باید عناصر اصلی برنامه «اول آمریکا»ی او را از بین ببرند و به سمت یک برند معتدل‌‌‌تر، محدودتر و عمل‌‌‌گرایانه‌‌‌تر از حکومت‌‌‌داری ایالات‌‌‌متحده حرکت کنند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #ترامپ #آمریکا #اول_آمریکا #انزوای_آمریکا
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com