سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
چرا نمی توانیم خصوصی سازی کنیم؟
👤 دکتر علی سرزعیم
✍️ در عمل خصوصی‌سازی رخ نداده و آنچه رخ داده، بیشتر واگذاری شرکت‌های دولتی به بخش‌های دولتی و عمومی یا شبه‌دولتی بوده است.
✍️ وجه بدتر مساله اما، «ایجاد مانع» برای شرکت‌هایی است که از اساس به شکل خصوصی واقعی تاسیس شده‌اند.
✍️ آیا نظام حکمرانی اقتصادی ما توان و مهارت کار کردن با بخش خصوصی با اندازه متوسط یا بزرگ را دارد؟
✍️ چندسالی است که پیوسته شنیده می‌شود که اگر برخی شرکت‌ها در ایران خیلی بزرگ شده‌اند، می‌توانند به امنیت ملی کشور آسیب بزنند.
✍️ برخوردهای اخیر با پلتفرم ها را در نظر بگیریم. دستگیری مدیرعامل یک شرکت به جرم بروز یک خطا توسط شرکتی که با میلیون‌ها نفر مراوده دارد، نباید اولین گام دستگاه قضایی باشد. مدیران عامل چنین شرکت‌هایی کارآفرینان هستند.
✍️ اگر حاکمیت می‌خواهد اقتصاد مردمی داشته باشد، باید الزامات همکاری با بخش خصوصی واقعی را فرابگیرد.
✍️ ما باید از کشورهای پیشرفته -هر چند دشمن باشند- درس بگیریم که چگونه شرکت‌های خصوصی خود را قدر می‌نهند و مدیران آنها را بر صدر می‌نشانند و در عین حال با آنها رابطه و تعامل دارند.
✍️ در گذشته بسیاری از کارآفرینان برای پیشبرد کارهایشان ترجیح می‌دادند درصدی از سهام خود را به افراد متنفذ در دربار یا ارتش واگذار کنند.
✍️ اگر امروزه نیز کارآفرینان به این جمع‌بندی برسند که اگر بخشی از سهام خود را به برخی نهادها یا شرکت‌های خصولتی واگذار کنند حاشیه امنی خواهند داشت، آن‌گاه نمی‌توان از وجود یک فضای کسب‌وکار مناسب برای رشد بخش خصوصی دم زد.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #خصوصی_سازی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
چرا نمی توانیم خصوصی سازی کنیم؟
👤 دکتر علی سرزعیم
✍️ در عمل خصوصی‌سازی رخ نداده و آنچه رخ داده، بیشتر واگذاری شرکت‌های دولتی به بخش‌های دولتی و عمومی یا شبه‌دولتی بوده است.
✍️ وجه بدتر مساله اما، «ایجاد مانع» برای شرکت‌هایی است که از اساس به شکل خصوصی واقعی تاسیس شده‌اند.
✍️ آیا نظام حکمرانی اقتصادی ما توان و مهارت کار کردن با بخش خصوصی با اندازه متوسط یا بزرگ را دارد؟
✍️ چندسالی است که پیوسته شنیده می‌شود که اگر برخی شرکت‌ها در ایران خیلی بزرگ شده‌اند، می‌توانند به امنیت ملی کشور آسیب بزنند.
✍️ برخوردهای اخیر با پلتفرم ها را در نظر بگیریم. دستگیری مدیرعامل یک شرکت به جرم بروز یک خطا توسط شرکتی که با میلیون‌ها نفر مراوده دارد، نباید اولین گام دستگاه قضایی باشد. مدیران عامل چنین شرکت‌هایی کارآفرینان هستند.
✍️ اگر حاکمیت می‌خواهد اقتصاد مردمی داشته باشد، باید الزامات همکاری با بخش خصوصی واقعی را فرابگیرد.
✍️ ما باید از کشورهای پیشرفته -هر چند دشمن باشند- درس بگیریم که چگونه شرکت‌های خصوصی خود را قدر می‌نهند و مدیران آنها را بر صدر می‌نشانند و در عین حال با آنها رابطه و تعامل دارند.
✍️ در گذشته بسیاری از کارآفرینان برای پیشبرد کارهایشان ترجیح می‌دادند درصدی از سهام خود را به افراد متنفذ در دربار یا ارتش واگذار کنند.
✍️ اگر امروزه نیز کارآفرینان به این جمع‌بندی برسند که اگر بخشی از سهام خود را به برخی نهادها یا شرکت‌های خصولتی واگذار کنند حاشیه امنی خواهند داشت، آن‌گاه نمی‌توان از وجود یک فضای کسب‌وکار مناسب برای رشد بخش خصوصی دم زد.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #خصوصی_سازی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
«آزاد سازی» مقدم بر «خصوصی سازی» است
دکتر موسی غنی نژاد، اقتصاددان در همایش چشم‌انداز اقتصاد ایران در ۱۴۰۳:
🔺مهمترین چالش ما خصوصی سازی نیست، بلکه مقدم بر خصوصی سازی آزادسازی است که باید انجام بگیرد. در غیر این صورت امکان انجام هیچ سیاستی به طور صحیح وجود ندارد.
🔺در اینجا اصلا خصوصی سازی چه معنایی دارد؟ آن شرکت خصوصی جز اینکه به عنوان بنگاهی رانت خوار عمل کند، چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟ تا وقتی آزادسازی انجام نشود، هیچ اصلاحی انجام نخواهد شد.
🔺مطالبه اصلی باید آزادسازی باشد؛ به نظر نمی‌رسد دولت به آسانی تن به تغییر سیاست به این شکل بدهد. تنها با تبدیل شدن این موضوع به یک مطالبه عمومی است که می‌توان انتظار پیاده شدن آن را داشت. فشار عموم مردم، اقتصاددانان و مشاوران دولت می‌تواند موجب تغییر رفتار آنها شود.
🔗جزییات بیشتر
#دنیای_اقتصاد #خصوصی_سازی #غنی_نژاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
دکتر موسی غنی نژاد، اقتصاددان در همایش چشم‌انداز اقتصاد ایران در ۱۴۰۳:
🔺مهمترین چالش ما خصوصی سازی نیست، بلکه مقدم بر خصوصی سازی آزادسازی است که باید انجام بگیرد. در غیر این صورت امکان انجام هیچ سیاستی به طور صحیح وجود ندارد.
🔺در اینجا اصلا خصوصی سازی چه معنایی دارد؟ آن شرکت خصوصی جز اینکه به عنوان بنگاهی رانت خوار عمل کند، چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟ تا وقتی آزادسازی انجام نشود، هیچ اصلاحی انجام نخواهد شد.
🔺مطالبه اصلی باید آزادسازی باشد؛ به نظر نمی‌رسد دولت به آسانی تن به تغییر سیاست به این شکل بدهد. تنها با تبدیل شدن این موضوع به یک مطالبه عمومی است که می‌توان انتظار پیاده شدن آن را داشت. فشار عموم مردم، اقتصاددانان و مشاوران دولت می‌تواند موجب تغییر رفتار آنها شود.
🔗جزییات بیشتر
#دنیای_اقتصاد #خصوصی_سازی #غنی_نژاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
بن‌بست «خصوصی‌سازی»
👤 دکتر موسی غنی‌نژاد
✍️ ناکارآمدی چشمگیر اقتصاد دولتی در ۱۰سال نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی را می‌توان علت اولیه و اصلی طرح موضوع خصوصی‌سازی دانست.
✍️ «سیاست‌های کلی اصل۴۴ قانون اساسی» در سال۱۳۸۴ ابلاغ شد تا قانون اجرایی آن تهیه شود.
✍️ اما به‌زودی معلوم شد که این فرآیند اصلاحی بیش از آنکه خصوصی‌سازی به معنی واقعی کلمه باشد، فرآیند «واگذاری» مالکیت شرکت‌های دولتی به «نهادهای عمومی غیردولتی» است و اتفاقا سهم بخش خصوصی در این میان بسیار اندک است.
✍️ فرآیند واگذاری شرکت‌های دولتی، معضلات جدیدی به‌وجود آورده که مهمترین آنها عدم شفافیت بیش از پیش در این نظام اقتصادی است که بالقوه می‌تواند عامل بروز فساد، رانت‌خواری و سوءاستفاده از قدرت اقتصادی برای اهداف سیاسی خاص باشد.
✍️ شرکت‌های واگذارشده در واقع از شمول نظارت دولتی خارج شده و تابع قانون تجارت می‌شوند؛ اما از آنجا که مدیران آنها هنوز از سوی صاحبان قدرت سیاسی تعیین می‌شوند و همیشه پشت‌گرم به قدرت فائقه آنها هستند، مکانیسم‌های متعارف نظارتی قانون تجارت درباره آنها جاری نیست؛ یعنی عملا هیچ نظارتی روی آنها صورت نمی‌گیرد.
✍️ به همین دلیل بود که در سال ۱۳۹۸در سرمقاله‌ای در «دنیای اقتصاد» خواستار توقف خصوصی‌سازی شدم و ادامه این فرآیند را مغایر با منافع ملی دانستم.
❓اما خصوصی‌سازی حقیقی چیست و چگونه محقق می‌شود؟👇
🔗متن کامل سرمقاله را اینجا بخوانید
#دنیای_اقتصاد #خصوصی_سازی #سرمقاله
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
بن‌بست «خصوصی‌سازی»
👤 دکتر موسی غنی‌نژاد
✍️ ناکارآمدی چشمگیر اقتصاد دولتی در ۱۰سال نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی را می‌توان علت اولیه و اصلی طرح موضوع خصوصی‌سازی دانست.
✍️ «سیاست‌های کلی اصل۴۴ قانون اساسی» در سال۱۳۸۴ ابلاغ شد تا قانون اجرایی آن تهیه شود.
✍️ اما به‌زودی معلوم شد که این فرآیند اصلاحی بیش از آنکه خصوصی‌سازی به معنی واقعی کلمه باشد، فرآیند «واگذاری» مالکیت شرکت‌های دولتی به «نهادهای عمومی غیردولتی» است و اتفاقا سهم بخش خصوصی در این میان بسیار اندک است.
✍️ فرآیند واگذاری شرکت‌های دولتی، معضلات جدیدی به‌وجود آورده که مهمترین آنها عدم شفافیت بیش از پیش در این نظام اقتصادی است که بالقوه می‌تواند عامل بروز فساد، رانت‌خواری و سوءاستفاده از قدرت اقتصادی برای اهداف سیاسی خاص باشد.
✍️ شرکت‌های واگذارشده در واقع از شمول نظارت دولتی خارج شده و تابع قانون تجارت می‌شوند؛ اما از آنجا که مدیران آنها هنوز از سوی صاحبان قدرت سیاسی تعیین می‌شوند و همیشه پشت‌گرم به قدرت فائقه آنها هستند، مکانیسم‌های متعارف نظارتی قانون تجارت درباره آنها جاری نیست؛ یعنی عملا هیچ نظارتی روی آنها صورت نمی‌گیرد.
✍️ به همین دلیل بود که در سال ۱۳۹۸در سرمقاله‌ای در «دنیای اقتصاد» خواستار توقف خصوصی‌سازی شدم و ادامه این فرآیند را مغایر با منافع ملی دانستم.
❓اما خصوصی‌سازی حقیقی چیست و چگونه محقق می‌شود؟👇
🔗متن کامل سرمقاله را اینجا بخوانید
#دنیای_اقتصاد #خصوصی_سازی #سرمقاله
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
از راه قدرت به ثروت رسیدن!
🔺اجازه دهید موضوع خصوصی‌سازی در اقتصاد ایران را از زاویه دیگری ببینیم.
🔺آلن گرین اسپن، رئیس کل اسبق فدرال‌رزرو؛ معتقد است جواب به این سوال که با وجود این همه دانش چرا اقتصاد شوروی پس از فروپاشی به سمت سرمایه‌داری و اقتصاد رقابتی نرفت؟ را می‌توان در دو اصل بنیادین اقتصاد سرمایه‌داری و رقابتی یافت: «حق مالکیت» و «سنت اعتماد و اعتماد‌سازی میان نهادها».
🔺در واقع می‌توان گفت که بدون این دو اصل، هیچ بخش خصوصی قدرتمندی پا نمی‌گیرد.
🔺تجربه اقتصاد پساشوروی در روسیه به نوعی در ایران تکرار شده است. در هر دو کشور ثروتمندان بسیاری از راه قدرت به ثروت رسیدند؛ بر خلاف اقتصاد سرمایه‌داری که افراد از راه شایستگی و ابداع به ثروت و سپس به قدرت می‌رسند.
🔺در ایران اگر مشاهده کنیم به جز افراد معدودی که از راه کارآفرینی و ابداع به ثروت رسیده‌اند، بقیه را اگر رصد کنیم از راه قدرت به ثروت رسیده‌اند.
🔺همین اتفاق، شیوه و مسیر قانون‌گذاری را تغییر می‌دهد. آنهایی که از راه قدرت به ثروت رسیده‌اند، معمولا به دنبال شیوه‌هایی هستند که قدرتشان را حفظ کنند تا ثروتشان آسیب نبیند. بنابراین سد هر مسیر و راهی می‌شوند که می‌تواند به قدرت آنها صدمه بزند.
🔺اگر خصوصی‌سازی در ایران موفق نشد، اگر ثروتی در ایران تبدیل به سرمایه نمی‌شود تا اقتصاد کشور را به رونق بیندازد، اگر مبدعان و کارآفرینان در ایران بی‌انگیزه می‌شوند و اگر فریب‌خوردگی در اقتصاد ایران سال به سال بدتر می‌شود – نمونه اخیر کوروش کمپانی – باید ریشه آن را در مسیر و شیوه دستیابی به ثروت دید: یعنی از راه قدرت به ثروت رسیدن!
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #خصوصی_سازی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔺اجازه دهید موضوع خصوصی‌سازی در اقتصاد ایران را از زاویه دیگری ببینیم.
🔺آلن گرین اسپن، رئیس کل اسبق فدرال‌رزرو؛ معتقد است جواب به این سوال که با وجود این همه دانش چرا اقتصاد شوروی پس از فروپاشی به سمت سرمایه‌داری و اقتصاد رقابتی نرفت؟ را می‌توان در دو اصل بنیادین اقتصاد سرمایه‌داری و رقابتی یافت: «حق مالکیت» و «سنت اعتماد و اعتماد‌سازی میان نهادها».
🔺در واقع می‌توان گفت که بدون این دو اصل، هیچ بخش خصوصی قدرتمندی پا نمی‌گیرد.
🔺تجربه اقتصاد پساشوروی در روسیه به نوعی در ایران تکرار شده است. در هر دو کشور ثروتمندان بسیاری از راه قدرت به ثروت رسیدند؛ بر خلاف اقتصاد سرمایه‌داری که افراد از راه شایستگی و ابداع به ثروت و سپس به قدرت می‌رسند.
🔺در ایران اگر مشاهده کنیم به جز افراد معدودی که از راه کارآفرینی و ابداع به ثروت رسیده‌اند، بقیه را اگر رصد کنیم از راه قدرت به ثروت رسیده‌اند.
🔺همین اتفاق، شیوه و مسیر قانون‌گذاری را تغییر می‌دهد. آنهایی که از راه قدرت به ثروت رسیده‌اند، معمولا به دنبال شیوه‌هایی هستند که قدرتشان را حفظ کنند تا ثروتشان آسیب نبیند. بنابراین سد هر مسیر و راهی می‌شوند که می‌تواند به قدرت آنها صدمه بزند.
🔺اگر خصوصی‌سازی در ایران موفق نشد، اگر ثروتی در ایران تبدیل به سرمایه نمی‌شود تا اقتصاد کشور را به رونق بیندازد، اگر مبدعان و کارآفرینان در ایران بی‌انگیزه می‌شوند و اگر فریب‌خوردگی در اقتصاد ایران سال به سال بدتر می‌شود – نمونه اخیر کوروش کمپانی – باید ریشه آن را در مسیر و شیوه دستیابی به ثروت دید: یعنی از راه قدرت به ثروت رسیدن!
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #خصوصی_سازی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com