غیبت شرکت‌های ایرانی در شبکه‌‌‌های جهانی چه نتایجی دارد؟ / وفاق ملی بر سر آینده شرکت‌های ایرانی
🔹اصطلاح Liability of Outsidership )LOO) یا همان محدودیت مربوط به خارج از شبکه قرار گرفتن، به محدودیت‌ها و هزینه‌‌‌هایی اشاره دارد که شرکت‌ها هنگام ورود به بازار یا شبکه‌‌‌ای جدید، به دلیل نبود جایگاه درونی در شبکه‌‌‌های کسب و کار با آنها مواجه می‌‌‌شوند.
🔹یعنی شرکتی که به‌‌‌عنوان «بیرونی» تلقی شود، با محدودیت‌های بیشتری روبه‌روست و دستیابی به مزایا و منابع اصلی شبکه برایش دشوار میشود.
🔹زمانی که شرکت‌ها در شبکه کسب‌و‌کار حضور فعال دارند، از مزایای گسترده‌‌‌ای مانند دانش، مهارت، فناوری، فرصت‌‌‌های رشد و نوآوری، توانایی‌‌‌ها یا قابلیتهای سازمانی، اطلاعات مربوط به مقررات و توسعه محصول برخوردار می‌‌‌شوند.
🔹برای شرکت‌های ایرانی اما تحریم‌‌‌ها سبب محدودیت شدید در ارتباطات با تامین‌‌‌کنندگان، مشتریان و سایر ذی‌نفعان در بازارهای بین‌المللی شده و مانع از تعاملات عادی شرکت‌ها با شبکه جهانی میشود.
🔹این وضعیت، هزینه‌‌‌های تبادلات را به‌‌‌شدت افزایش داده و ریسک فعالیت‌‌‌های اقتصادی را دوچندان می‌کند.
🔹حضور نداشتن شرکت‌های ایرانی در شبکه‌‌‌های جهانی به دلیل تحریم‌‌‌ها، مانع از دستیابی به فرصت‌‌‌های یادگیری و رشد و محل مساله میشود.
🔹این غیبت سبب از بین رفتن تدریجی دانش و مهارت‌‌‌ها، استهلاک قابلیتهای سازمانی و عدم‌پاسخگویی به چالش‌‌‌های جدید یا در حال ظهور شده و به‌‌‌تدریج موجب عقب‌‌‌ماندگی، کهنگی و در نهایت قفل شدن در چرخه توسعه‌‌‌نیافتگی میشود.
🔹این وضعیت یعنی خارج از شبکه بودن، موجب تخریب و کاهش درونی قابلیتهای سازمانی به‌‌‌عنوان بنیان‌‌‌های تولید ملی میشود که آثار مخرب آن بر اقتصاد ملی به‌‌‌سادگی قابل جبران نیست.
🔹این کار سیاستمداران است که صحنه بازی را عوض کنند و برای رسیدن به آن همه باید با هم وفاق کنیم. به همین دلیل امروز وفاقی مهم‌تر از فهم، درک و حل این موضوع در کشور وجود ندارد.
🔹وفاق ملی برای رفع موانع پیوستن به شبکه کسب و کارهای جهانی و این کار همه گروه‌های فکری و سیاسی در کشور است.
🔗 متن کامل
#دنیای_اقتصاد #شرکت_ها #تحریم #شبکه_های_جهانی #وفاق
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹اصطلاح Liability of Outsidership )LOO) یا همان محدودیت مربوط به خارج از شبکه قرار گرفتن، به محدودیت‌ها و هزینه‌‌‌هایی اشاره دارد که شرکت‌ها هنگام ورود به بازار یا شبکه‌‌‌ای جدید، به دلیل نبود جایگاه درونی در شبکه‌‌‌های کسب و کار با آنها مواجه می‌‌‌شوند.
🔹یعنی شرکتی که به‌‌‌عنوان «بیرونی» تلقی شود، با محدودیت‌های بیشتری روبه‌روست و دستیابی به مزایا و منابع اصلی شبکه برایش دشوار میشود.
🔹زمانی که شرکت‌ها در شبکه کسب‌و‌کار حضور فعال دارند، از مزایای گسترده‌‌‌ای مانند دانش، مهارت، فناوری، فرصت‌‌‌های رشد و نوآوری، توانایی‌‌‌ها یا قابلیتهای سازمانی، اطلاعات مربوط به مقررات و توسعه محصول برخوردار می‌‌‌شوند.
🔹برای شرکت‌های ایرانی اما تحریم‌‌‌ها سبب محدودیت شدید در ارتباطات با تامین‌‌‌کنندگان، مشتریان و سایر ذی‌نفعان در بازارهای بین‌المللی شده و مانع از تعاملات عادی شرکت‌ها با شبکه جهانی میشود.
🔹این وضعیت، هزینه‌‌‌های تبادلات را به‌‌‌شدت افزایش داده و ریسک فعالیت‌‌‌های اقتصادی را دوچندان می‌کند.
🔹حضور نداشتن شرکت‌های ایرانی در شبکه‌‌‌های جهانی به دلیل تحریم‌‌‌ها، مانع از دستیابی به فرصت‌‌‌های یادگیری و رشد و محل مساله میشود.
🔹این غیبت سبب از بین رفتن تدریجی دانش و مهارت‌‌‌ها، استهلاک قابلیتهای سازمانی و عدم‌پاسخگویی به چالش‌‌‌های جدید یا در حال ظهور شده و به‌‌‌تدریج موجب عقب‌‌‌ماندگی، کهنگی و در نهایت قفل شدن در چرخه توسعه‌‌‌نیافتگی میشود.
🔹این وضعیت یعنی خارج از شبکه بودن، موجب تخریب و کاهش درونی قابلیتهای سازمانی به‌‌‌عنوان بنیان‌‌‌های تولید ملی میشود که آثار مخرب آن بر اقتصاد ملی به‌‌‌سادگی قابل جبران نیست.
🔹این کار سیاستمداران است که صحنه بازی را عوض کنند و برای رسیدن به آن همه باید با هم وفاق کنیم. به همین دلیل امروز وفاقی مهم‌تر از فهم، درک و حل این موضوع در کشور وجود ندارد.
🔹وفاق ملی برای رفع موانع پیوستن به شبکه کسب و کارهای جهانی و این کار همه گروه‌های فکری و سیاسی در کشور است.
🔗 متن کامل
#دنیای_اقتصاد #شرکت_ها #تحریم #شبکه_های_جهانی #وفاق
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com